కసి BY మిస్టర్ గిరీశం, సంఖ్యానువాదం: ప్రసాద్

[LUKYYRUS]

దమయంతికి పదకొండేళ్ళ పిల్ల ఉందా మైగాడ్ ... ఈమె చూస్తే పాతికేళ్ళ దానిలా కూడా కనిపించడం లేదు. ఏం వొళ్ళు, ఏం అందం.

"ఇప్పుడే వస్తా పిన్ని.. బూట్లు విడిచిపెట్టి వస్తా.. చోటు చూస్తూ ఉండు.. అంటూ క్యూ వదలి పెట్టి బయటకు వెళ్ళాడు లోకనాధం.
బూట్లు షాపులో వదిలిపెట్టి అక్కడే నిలబడి చూశాడు. జనం మధ్య నుంచి తన వంకే చూస్తూ నిలబడి ఉంది దమయంతి. కాస్త మనసుకు ఉపశమనం కలిగినట్లయ్యింది. అక్కడే నిలబడి ఆలోచిస్తూ ఆమె వంకే చూస్తున్నాడు.
దమయంతి కూడా చూపులు మరల్చకుండా జనం మధ్య నుంచి లోకనాధాన్ని చూస్తోంది.
"నాన్సెన్స్.. అక్కా లేదు, తమ్ముడూ లేదు ఎప్పుడో తాతల నాటి సంబంధాలు.. వెధవ వరసలు.. వెధవ సంబంధాలు.. అనుకుంటూ కోపంగా వెళ్ళాడు క్యూ దగ్గరికి.
ఏం చేస్తున్నావురా ఇప్పుడు? ఎక్కడుంటున్నావురా? అంటూ రంగమ్మ అడిగే ప్రశ్నలన్నింటికీ ఓపిగ్గా కధలల్లి చెపుతూ తననో పెద్ద బిజినస్ మాన్ గా చిత్రీకరించుకున్నాడు లోకనాధం.
క్యూ కదులుతోంది. జనం తోసుకుంటున్నారు. చెట్టుకొకడూ, పుట్టకొకడూ కిందులేర్పడిపోతున్నారు. రంగమ్మని తప్పించి దమయంతి వెనక్కి చేరాడు లోకనాధం. వెనక్కి తిరిగి చూసింది దమయంతి. గుండెలు దడదడా కొట్టుకున్నాయి.
"నీకు పదకొండేళ్ళ అమ్మాయుందంటే నేను నమ్మలేకపోతున్నాను" అన్నాడు లోకనాధం.
"ఏం?" అని మాత్రం అంది దమయంతి.
"నీ కెన్నేళ్ళు?"
"యిరవై తొమ్మిది"
"చిన్నప్పుడే చేసేసిందా మీ అమ్మ నీకు పెళ్ళి"
"ఆ"
"వెంటనే పుట్టిందేమో"
"ఊ"
"మరి దాన్ని తీసుకురాలేదేం?"
"పరీక్షల రోజులు , చదువుకుంటోంది"
భుజం మీద చెయ్యి వేశాడు లోకనాధం
"అబ్బబ్బ జనం తెగ తోసేస్తున్నారు" అన్నాడు.
మొదట్లో దమయంతి ఏమీ అనలేదు. లోకనాధం చెయ్యి తీయ్యనూ లేదు. కాని ఓ నిమిషం అయ్యింతర్వాత..
"అమ్మ చూస్తుంది చెయ్యి తీయ్" అంది దమయంతి మెల్లిగా
లోకనాధం గుండెల్లో వెయ్యి గంటలు ఒక్కసారిగా గణగణ మోగాయి.
"అమ్మ చూడకపోతే పరవాలేదా"
దమయంతి మాట్లాడలేదు సరిగ్గా ఆ సమయంలో దూరంగా ఎక్కడి నుంచో జనం మధ్య నుంచి...
"అమ్మాయ్ దమయంతీ జాగ్రత్త.. జనంలో తప్పిపోయేవ్, దర్శనం అయిపోగానే తిన్నగా మనం పొద్దున కాఫీ తాగిన హోటేల్ దగ్గరకి వచ్చేసి నిలబడండి, మీ ఆయనతో కూడా గట్టిగా చెప్పు అసలే వెర్రి మాలోకం" అంటూ అరిచిన రంగమ్మ అరుపులు అందరి చెవుల్లోనూ పడ్డాయి.
"మీ అమ్మ ఏమిటో అరుస్తోంది" అన్నాడు వైకుంఠం.
అంతవరకూ గుడ్డెద్దు చేలో పడ్డట్టు ముక్కుకి సూటిగా పోతున్న వైకుంఠానికి రంగమ్మ అరుపులు లీలగా వినిపించాయి.
"మీ ఆయనకి చెవుడు కూడా వుందా?" అనడిగాడు లోకనాధం చటుక్కున ఆమె భుజం మీద నుంచి తన చేతిని తీసేసుకుంటూ.
"ఆ కాస్తా కూస్తా కాదు. కావాల్సినంత ఉంది. నా ఖర్మ" అని గొణుక్కుంటూ భర్తని చూసి..రంగమ్మ అన్న మాటలు తనకు పెద్దగా చెప్పింది.
"అలాగా అయితే నీ చెయ్యి ఇలా ఇయ్యి తప్పిపోకుండా పట్టుకుంటా" అన్నాడు వైకుంఠం.
"ఏమీ అక్కర్లేదు మీరు పదండి" విసుక్కుంది దమయంతి.
"మీకేం భయం లేదు బావగారూ, నేనున్నానుగా.. అక్కయ్యని జాగ్రత్తా చూస్తా మీరు నడవండి" అన్నాడు లోకనాధం.
జనం పడి తోసుకుంటూ వస్తున్నారు. దమయంతిని లోకనాధం పూర్తిగా ఆనుకుని నడుస్తున్నాడు. పాంటులోపల అలజడి ప్రారంభమయ్యింది. దమయంతి పిర్రల తాకిడికి ఎప్పుడో ద్వజస్తంభం లా తన్నుకొస్తుంది. తుళ్ళి తుళ్ళి పడుతోంది లోకనాధం గాడి మగతనం. ఒక పక్క చేత్తో పాంటు మీదే నొక్కేసుకుంటూ ఆపుకోలేని తమకంతో మళ్ళీ చెయ్యి తీసుకు వెళ్ళి దమయంతి భుజం మీద వేశాడు.
దమయంతి లోకనాధాన్ని ఓరగా చూసి సిగ్గు పడింది. గుండ్రంగా ఉన్న ఆ భుజాన్ని గట్టిగా పట్టుకుని నొక్కాడు.
"మా ఆయన చూస్తాడేమో బావుండదు" అంది మెల్లగా
"అయితే కాసేపాగు! ముందు వెళ్ళిపోతాడు మీ ఆయన. తరువాత మనం వెళదాం."
దమయంతి టక్కున ఆగిపోయింది. జనం వాళ్ళిద్దరిని తోసుకుంటూ వెళ్ళిపోతున్నారు. దమయంతి వీపు లోకనాధం వక్షస్థలానికి ఆనుకుంది. దమయంతి తల లోకనాధం గడ్డం దగ్గర తగుల్తోంది. దమయంతి పిర్రలు లోకనాధం పాంటు గుండీల దగ్గర తగుల్తున్నయి.
తన భుజాన్ని పట్టుకుని నొక్కుతున్న లోకనాధం చేతి మీద తన చెయ్యి వేసి గట్టిగా నొక్కి వెనక్కి తిరిగి లోకనాధం కళ్ళల్లోకి చూసి మళ్ళీ అంతలోనే చూపుల్ని కిందకి దింపేసుకుంది దమయంతి.
"నీ అంత అందమయిన ఆడదాన్ని చూడ్డం ఇదే మొదటిసారి దమయంతీ!" అన్నాడు లోకనాధం
"కానీ...."
"ఊ.. ఏమిటి చెప్పు"
"మనం.. మనం చేస్తున్నది తప్పేమో!" అంది దమయంతి తడబడుతున్న మాటల్తో.
 "ఎన్నో తప్పులు చేస్తున్నాం! వాటిల్లో ఇదొకటి అంతే! అయినా ముక్కూ మొహం తెలియని మనకు తాతల నాటి సంబంధాలు అడ్డేమిటి" అంటూ చేతి ని కింది జార్చి ఎత్తైన దమయంతి పిర్రలని ఒక్కసారిగా పిసికి వదిలాడు లోకనాధం.
"ఊమ్మ్... ఇష్.. అంటూ పెదాల మీద చూపుడు వేలు ఆనించి కళ్ళు ఆర్పుతూ ముందుకు నడిచింది దమయంతి హంసలా..
కాస్త ఇసింట రారా నాయనా అంటే, ఇల్లంతా నాదేననే రకం లోకనాధంగాడు. అందిస్తే చాలు అల్లుకుపోతాడు. రంగమ్మనీ, దమయంతినీ, వైకుంఠాన్నీ తన సొంత ఖర్చులతో తిరుపతి నుంచి మద్రాసు తీసుకెళ్ళాడు. నాలుగు రోజులు అట్టే పెట్టుకుని అక్కడి విశేషాలన్నీ దగ్గిరుండి చూపెట్టాడు. కాని దమయంతితో ఏకాంతం గా గడపడానికి మాత్రం లోకనాధానికి అవకాశం దొరకలేదు. ఒక్క సారి మాత్రం తలుపు చాటున నిలబెట్టి ముద్దుపెట్టుకున్నాడు. అంతే. ఆ నాలుగు రోజుల్లోనూ తన బడాయి మాటల్తో రంగమ్మను ఆకట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
"నువ్వేమీ అనుకోనంటే ఒక్క మాట అడుగుతాన్రా లోకా!" అంది రంగమ్మ ఊరికి బయల్దేరి పోయే ముందు.
"ఏమిటి పిన్నీ"
"దాని మొగుడున్నాడే వైకుంఠం.. ఒట్టి వెర్రిబాగుల వాడు! తనకు తోచదు. ఒకళ్ళు చెబితే వినడు!. వ్యాపారాల పేరుతో ఇల్లు గుల్ల చేసి పారేస్తున్నాడురా నాయనా! ఇప్పుడు మళ్ళీ ఏదో ఫాన్సీ కొట్టు పెడతానంటున్నాడు! వద్దంటే వినిపించుకోడు.ఆ పెట్టేదేదో పెట్టక మానడు దివాళా తియ్యకామానడు. పోనీ ... నువ్వు ఓ రెండు నెలలు పాటు వచ్చి మా ఇంట్లో ఉండి ఆ వ్యాపారం ఏమిటో ఎలా చెయ్యాలో దగ్గిరుండి వాడికి కాస్త సుళువులు నేర్పించి పోరా నాయనా!" అంది రంగమ్మ.
లోకనాధం రొట్టె విరిగి నేతిలో పడ్డట్టు ఫీలయ్యాడు. కాని ముందు బెట్టు చేసాడు. రెండు నెలలు అక్కడుంటే, ఇక్కడ తన వ్యాపారం దెబ్బ తిని బాగా నష్ట పోతానన్నాడు.
"నీ రుణం అట్టే పెట్టుకోనులేరా లోకా! నాకున్నదాంట్లో ఎంతో కొంత ముట్ట జెబుతాలేరా" అంది రంగమ్మ.
"అదేమిటి పిన్నీ డబ్బుకోసమా నా బెంగ! పెద్ద దానివి అంతగా అడుగుతున్నావు గనక కాదనలేక పోతున్నా.. ఓ నాలుగు రోజుల పాటు ఇక్కడి వ్యవహారల్ని చక్క బెట్టుకుని వస్తా" అన్నాడు లోకనాధం.
ఆ విధం గా రంగమ్మ కొంపలో అడుగుపెట్టిన లోకనాధం నెల తిరక్క ముందే, ఏకు మేకయి కూర్చున్నాడు. దమయంతి ఆసరాతో రంగమ్మకే ఎదురు తిరిగాడు.

**************