పరాయి శ్రీమతి BY పునర్కథనం &/ సంఖ్యానువాదం: అన్నెపూ.......

[LUKYYRUS]

“ఇక… సెలవా? అన్నాను నేను రాత్రంతా తనతో గడపాలనే కోరిక గుండెల్లో బుసకొడుతున్నా.

"ఇంత రాత్రివేళ ఎక్కడికి వెళ్తావు?" అడిగింది తాను.
"ఇంకెక్కడికి….. మా ఇంటికే?" పక్క వీధిలోనే కదా!" అన్నాను నేను.
"నువ్వక్కడ... నేనిక్కడ ఒంటరిగా ఉండటం ఎందుకు?" అంది తను/
“అంటే…?”
"పిచ్చి మొద్దూ.... అర్థం కాలేదా? జంటగా మనిద్దరం ఈ రాత్రి ఇక్కడే గడుపుదాం" అంటూనే బెడ్రూంలోకి తీసుకెళ్లి పక్క పై తోసేసి మల్లెపూల చెండులా తను నాపై ఒరిగింది. చేతుల్తో తనని చుట్టేస్తుంటే. తను ముద్దుల్తో మురిపిస్తోంది. చొక్కా గుండీలు తీసి ఛాతీపై ఒక్కో వెంట్రుకని చటుక్కున లాగేస్తోంది. ఆ క్షణంలో ఆ సన్ననైన నొప్పి కూడా మధురంగానే ఉంది. అలా అలా ఒకరితో ఒకరు ఆటాడుతుండగానే.... వాల్ క్లాక్లో పెద్దముల్లు చిన్నముల్లుని ఆబగా కబళించేసింది.
ఇక్కడ ఏకశయ్యపై కూడా జరుగుతున్న తంతు అదే.
ఒకర్నొకరు అల్లుకుంటూ, గిల్లుకుంటూ తమకంలో తేలిపోతున్న తరుణంలో గాలి అలలు తేలియాడుతూ. డిస్టర్స్ చేస్తూ - ‘నీ జతగా నేనుండాలి…’ అంటూ పాట వినిపిస్తోంది. ఉలిక్కిపడి లేచిచూస్తే... పక్కనే టీపాయ్ మీద సెల్ ఫోన్ రాగాలు పోతోంది.
శ్రీమతి చేసిన కాల్ అది. నిద్రమత్తు వదిలించుకుంటూ ఫోన్ లిఫ్ట్ చేశాను.
నేను నా గదిలో, నా బెడ్ పైన... అంటే ఇంతసేపూ వైదేహితో నేను? అది కలా? ముఖంపై చల్లని నీళ్లు చల్లినట్లయింది. రేపు సాయంత్రం వైదేహిని కలుస్తాననే ఆలోచనల్లో వేగిపోతూ ఇంటికొచ్చి అలా పక్క
మీద వాలిపోయి అన్నిగంటలూ గాఢనిద్రలో మునిగిపోయి…. వైదేహిని సొంతం చేసుకోవాలనే ఒకే ఒక కోరిక అంతశ్చేతనలో అలజడి సృష్టించిన ఫలి తమే... ఆ కల.
"చాలాసార్లు మీ పోన్కి ట్రై చేశాను. ట్రైన్ జర్నీలో ఉన్నా కదా! సిగ్నల్స్ అందలేదేమో? ఇప్పుడే ట్రైన్ విజయవాడ చేరుకుంది. అర్ధరాత్రి అయింది కదా!" ఒక్క క్షణం ఊపిరి కూడా తీసుకోకుండా శ్రీమతి ప్రేమ గలగలా మాట్లాడేస్తోంది.
"నన్నే తలచుకుని ఆకలిదప్పుల్లో అలా ఉండి పోకండి. వేళకింత తినండి. మనిద్దరం కాకుండా ముందుగా నే బయల్దేరి తప్పు చేశానేమో? అక్కడ మీరు ఒంటరిగా ఉన్నారనే భావన నన్నొక్క క్షణం నిలువనీయడం లేదు. రిజర్వేషన్ చేయించుకున్న దగ్గర్నుంచీ జర్నీ డేట్ ఎప్పుడెప్పుడా? అని ఎంతో ఆశగా ఎదురుచూసిన నేను.... ట్రైన్ బయల్దేరిన దగ్గర నుంచీ మిమ్మల్ని విడిచి వెళ్తున్నాననే ఆలోచనతోనే సతమతమవుతున్నాను. ట్రయిన్ దగ్గర మీరు వీడ్కోలు చెప్తుంటే.... మళ్లీ ఎప్పుడు కలుస్తామా? అనే ఆలోచనతో కన్నీటిచుక్కొకటి చటుక్కున చెక్కిలి పై జాలు వారింది. నిజమండీ..... ఒక్కక్షణం మిమ్మల్ని విడిచి ఉండలేను. పెళ్లికి ముందు సంగతేమో కానీ.... పెళ్లి తర్వాత ఎప్పుడూ ఒంటరిగా పక్కమీద పడుకోలేదు కదూ! భార్యతో కొన్నిరాత్రులు గడిపిన అనుభవాలు గుర్తొస్తూ మీరు ఇబ్బంది పడుతున్నారా? ఓ పని చేయండి. ఆఫీసులో ఆ ఇన్స్పెక్షనేదో వేగంగా కంప్లేట్ అయిందనిపించేసుకుని... . మీరూ ఇక్కడికి వచ్చేయండి. అలుడుగారొచ్చా రంటూ మా వాళ్లు హడావుడి చేస్తారు….." నవ్వు తోంది ప్రేమ.