Adultery ద్రోహం (నయ వంచన) & త్యాగం

[Uday]

మా నాన్న తన చిన్ననాటి స్నేహితుడు, బందువు సహాయంతో చట్టగ్రాం సిటీ (బంగ్లాదేస్ లోని ఓ రేవుపట్టణం) వెళ్ళి ఒక చిన్న టీ కొట్టు మొదలెట్టరు. బాగా శ్రమకోర్చి కష్టపడడంతో టీ కొట్టు లాభాలు నెమ్మదిగా పెరగడం మొదలెట్టాయి. ఈ సమయంలో మా నాన్న వారానికొకసారి క్రమం తప్పకుండా ఇంటికి వచ్చేవారు. రెండేళ్ళ తరువాత మమ్మల్నందర్నీ తనతోపాటే సిటీలో ఉండడానికి తీసుకెళ్ళారు. నాకప్పుడు ఆరేళ్ళు. రేకులతో కప్పబడిన రెండుగదుల ఇల్లు మాకు రజియా వాళ్ళ నాన్న 
అద్దెకు ఇచ్చారు.
 
దగ్గర్లోని స్కూల్లో నన్ను చేర్పించారు. అక్కడే నేను రజియాను కలిసింది, తరువాత తెలిసింది తను మా ఇంటి యజమాని కూతురని. మేమిద్దరం వెంటనే స్నేహితులైపోయాము, ఒకరింటికి ఒకరు తరచుగా వెళ్తుండేవాళ్ళం. నేను చిన్నగా ఉన్నఫ్ఫుడే ఆటల్లో, క్రీడల్లో చాలా నైపుణ్యం కనపరిచేవాన్ని. ఇంకొంచెం పెద్దగైన తరువాత నేను బాక్సింగ్, బరువులెత్తడంలో ఆసక్తి పెంచుకున్నాను.
 
కొద్ది సంవత్సరాలు అలా మా కుటుంబంలో సంతోషం వెల్లి విరిసింది. వెలుతురు తరువాత చీకటి కమ్ముకోవడం సహజంగా జరిగే ప్రక్రియ. నాకు ఎనిమిదేళ్ళ వయసుండేటప్పుడు నా సవతి తల్లి, కవల పిల్లలైన నొకుల్, సహదేవ్ లను కని పురిటిలో చనిపోయింది. నా చిన్న తమ్ముడు తన పేరు (సహదేవ) చాలా పాతకాలం నాటి పేరులా ఉందని, తనని దేవ్ అని పిలవమని గొడవ చేసేవాడు, దానికి మేమందరం వొప్పుకోవాల్సి వచ్చింది. 
 
వాళ్ళ అమ్మ నాకు సవతి తల్లైనా తనదగ్గరే నేనెక్కువ గారాబం చేసేవాడ్ని. మా అమ్మ నన్ను చాలా క్రమశిక్షణలో పెట్టేది, అందుకని నాకేమైనా ప్రత్యేకంగా కావాలంటే నేను మా మిష్టీ అమ్మ (తీయని అమ్మ) దగ్గరకే వెళ్ళేవాన్ని. 
 
తన చావు నాకు, మా నాన్నకు చాలా బాధ కలిగించింది. కాని మా అందరికంటే ఆమె చనిపోవడం మా అమ్మ పైన చాలా తీవ్ర ప్రభావాన్ని చూపింది. కాలం గడిచేకోద్దీ మా అమ్మ, మిష్టీ అమ్మ ఇద్దరూ సొంత అక్కా చెల్లెల్లా కలిసిపోయారు, మా అమ్మ, తన చనిపోయినప్పుడు తన సొంత చెల్లెలే చనిపోయినంతగా ఏడ్చింది. ఇంత చిన్న 27 ఏళ్ళు వయసులోనే తన చెల్లెలు, స్నేహితురాలు చనిపోవడం మా అమ్మ జీర్ణించుకోలేకపోయింది. 
 
మా అమ్మ నొకుల్, దేవ్ దగ్గరకు తీసుకుని మా మద్యలో ఏబేదం లేకుండా అందర్నీ తన సొంత బిడ్డల్లానే చూసింది. మేము ముగ్గురం ఒకే తల్లి కడుపున పుట్టిన అన్నదమ్ముల్లా చాలా అన్యోన్యతతో కలిసిమెలసి ఉండే వాళ్ళం. వాళ్ళకేదైన సమస్య వచ్చినప్పుడు నా దగ్గరికే వచ్చేవాళ్ళు. వాళ్ళు నన్ను గౌరవించి, ప్రేమతో చూసేవాళ్ళు. వాళ్ళిద్దరూ చాలా మంచి పిల్లలు. కాని ఎవరైనా నా గురించి ఏదైనా చెడుగా అంటే మాత్రం వాళ్ళ ఇంకో రూపం చూపించేవాళ్ళు. 
 
నా వరకైతే నేను వాళ్ళ పెద్దన్నని, వాళ్ళ బాగోగులు చూడడం నా బాధ్యత. వారికోసం నేనెప్పుడూ అందుబాటులో ఉండేవాన్ని. వారేం అడిగినా ఇవ్వడానికి ప్రయత్నించేవాన్ని. వారికోసం నేను తుపాకీ గుళ్ళను కూడా ఎదుర్కోవడానికి వెనుకాడను. వాళ్ళనంతగా నేను ఇష్టపడతాను.
 
అందుకే కాబోలు నాకింత బాధ వేస్తోంది. నేను నమ్మి, నావాళ్ళు అనుకున్న వాళ్ళే నాకింత ద్రోహం చేస్తారని అనుకోలేదు. నేను వాళ్ళనుండి ప్రేమ తప్ప ఇంకేమీ ఆశించలేదు, దానికి బదులుగా వాళ్ళు చేస్తున్న ఈ ద్రొహం నన్ను నిలువునా కాల్చేస్తోంది. కాని వాళ్ళని అస్యహించుకోలేక పోతున్నా. అది నన్ను నేనే అస్యహించుకున్నట్లు అనిపిస్తోంది.
 
చాలు ఇక, ఈ మోసాలు, కుతంత్రాలు, ఏడవడాలు. నేను నా మానసికస్థైర్యాని పెంచుకోవాలి, నేను నాకోసం బతకాలి. ఇప్పటికే చాలా ఆలస్యమైపోయింది, ఇకనైనా బుద్ది తెచ్చుకుని, తెలివిగా మెలగాలి. 
 
ఆగిన బండి కుదుపుకు తనలోకంలో వుండి గతం తాలూకు ఆలోచనల్లో ఉన్న అర్జున్ ఈ లోకంలోకొచ్చాడు.