11-11-2018, 01:24 PM
119.4
"ఏంటి అంత సేపు నిద్ర పోయావు , రాత్రి నిద్ర లేదా ? ఏంటి "
"అవును మరి , అందమైన పెళ్లి కూతురు కలలోకి వచ్చి నిద్ర చెడ కొట్టింది "
"నీ ఎదురుగా పెట్టుకొని కలలు కనడం ఎందుకు "
"నా ఎదురుగా ఉన్నది ఇంకోడి పెళ్ళాం కదా , అదే కలలో అయితే ఇంకోడి పెళ్ళాన్ని అయినా నా పెళ్ళాం గా ఉహించు కోవచ్చు"
"నువ్వేం ఉహించు కో న వసరం లేదు నీ కలలో , అక్కడ నువ్వు ఎం చేయాలను కొన్నా వో అలా చేయొచ్చు ఇక్కడ కూడా , కాక పొతే ఎవ్వరూ లేకుండా చూడు " అంది నా వైపు వెనక్కు తిరిగి చూసి నవ్వుతూ.
"నిజమా నాకు అంత అదృష్టమా మరదలా "
"ట్రై చేసి చూడు బావా అప్పుడు తెలుస్తుంది" అంది.
"ఇంకేం టి ట్రై చేసే ది , ఓ నాలుగు గంటలు అంతే గా ఆ తరువాత అంతా వాడికే గా"
"ఇంకా నాలుగు గంటలు ఉంది గా , ఏమో ఈ లోపల ఏమైనా జరగ వచ్చు కదా , అయినా అంత తొందరగా ఓటమిని ఒప్పు కొంటున్నావా "
"ఓటమి ఒప్పు కోవడం కాదు, నిజంగా జరిగే ది అయితే ట్రై చేయవచ్చు , కానీ ఇది జరిగే ది కాదులే"
"అబ్దుల్ కలాం కళలు కనమన్నాడు. ఆ కళలను నిజం చేసుకో మన్నాడు. నువ్వు కళలు మాత్రమే కంటున్నట్లు ఉన్నావు , వాటిని నిజం చేసుకోవడానికి కొద్దిగా కష్టపడు , కావాలంటే నేను హెల్ప్ చేస్తాను. ట్రై చేయి అంత తొందరగా ఒడి పోవద్దు" అంటు ఊరు దగ్గరకు రావడం వలన వడి వడిగా నడుస్తూ ముందు ఉన్న వాళ్లతో కలిసి పోయింది.
నేను వాళ్ళ వెనుకే తన చెప్పిన మాటలను నెమరు వేసు కొంటూ పెళ్లి ఇంటికి వచ్చాము. టైం 2.30 అయ్యింది. అందరం కలిసి లంచ్ చేసి ఎక్కడ ప్లేస్ దొరికితే అక్కడే పడుకొని నిద్ర పోయారు.
అక్కడే ఉన్న మా అమ్మ అంది , రేపు మంచి రోజు వాళ్ళ తమ్ముడు మా అమ్మకు బట్టలు పెట్టాలి అంట అందు చేత మేము ఈ రోజు సాయంత్రం వెల్లడాని కి కుదరదు రేపు బట్టలు పెట్టిన తరువాత వెళదాం అంది. సరే అంటు కొద్ది సేపు పడుకొని వస్తా అని మాకు ఇచ్చిన రూమ్ కు వెళ్ళాము
నాతొ పాటు రాజీ, సునందా , వర్షా , శాంతా కలసి మా రూమ్ కు వెళ్ళాము . నేను అక్కడ మంచం మీద పడుకోగా , వాల్లు కింద పడుకొని నిద్ర పోయారు. వాళ్లతో పాటు నేను కుడా నిద్ర పోయాను.
4.45 కి మెలుక వ రాగా బాత్రూం కు వెలదాం అని లేచి కింద కు చూసే కొద్దీ తినడానికి అనువుగా పంచ బక్ష పర మానాలు పెట్టినట్లు అందరూ ఆరేసు కొని పడు కొన్నారు. వర్షా ను ఇంతకూ ముందు ఎప్పుడూ అంత దగ్గరగా చూడ లేదు. ఛామన చాయ గా ఉంది, ఎక్కడ ఉండాల్సిన వస్తువులు అక్కడ అమర్చి నట్లు టైట్ గా ఉన్నాయి. వళ్లు తెలీకుండా నిద్రలో వుండడం వలన తన వంటి మీద బట్టలు ఎ స్తితిలో ఉన్నాయో గమనించే పరి స్తితిలో లేరు.
తన రోమ్ముల పై ఉండాల్సిన పైట , పక్కకు తొలిగి తన రొమ్ములతో పాటు తన నాజూకైన బొడ్డును కుడా బహిర్గతం చేస్తుంది. తను కాళ్ళు ఆరేసు కొని పడుకోవడం వలన బలిసిన తన తొడల మద్య ఉబ్బెత్తు అయిన తన ఉపస్త కనబడ సాగింది.
వాళ్ళు నిద్ర లేస్తే బాగుండదు అనుకొంటూ చప్పుడు చేయకుండా అక్కడ నుంచి బాత్రుం కు వెళ్లి , బాత్రుం తలుపును కొద్దిగా గట్టిగా వేసాను. తప్పకుండా ఆ శబ్దానికి వాళ్ళకు మేలుక వస్తుంది ఆనుకోంటు ఫ్రెష్ అయ్యి బయటకు వచ్చాను.
నేను బయటకు వచ్చే టప్పటికి ముగ్గురు లేచి తమ బట్టలు సర్దుకొని ఉన్నారు.
"ఏంటి అంత సేపు నిద్ర పోయావు , రాత్రి నిద్ర లేదా ? ఏంటి "
"అవును మరి , అందమైన పెళ్లి కూతురు కలలోకి వచ్చి నిద్ర చెడ కొట్టింది "
"నీ ఎదురుగా పెట్టుకొని కలలు కనడం ఎందుకు "
"నా ఎదురుగా ఉన్నది ఇంకోడి పెళ్ళాం కదా , అదే కలలో అయితే ఇంకోడి పెళ్ళాన్ని అయినా నా పెళ్ళాం గా ఉహించు కోవచ్చు"
"నువ్వేం ఉహించు కో న వసరం లేదు నీ కలలో , అక్కడ నువ్వు ఎం చేయాలను కొన్నా వో అలా చేయొచ్చు ఇక్కడ కూడా , కాక పొతే ఎవ్వరూ లేకుండా చూడు " అంది నా వైపు వెనక్కు తిరిగి చూసి నవ్వుతూ.
"నిజమా నాకు అంత అదృష్టమా మరదలా "
"ట్రై చేసి చూడు బావా అప్పుడు తెలుస్తుంది" అంది.
"ఇంకేం టి ట్రై చేసే ది , ఓ నాలుగు గంటలు అంతే గా ఆ తరువాత అంతా వాడికే గా"
"ఇంకా నాలుగు గంటలు ఉంది గా , ఏమో ఈ లోపల ఏమైనా జరగ వచ్చు కదా , అయినా అంత తొందరగా ఓటమిని ఒప్పు కొంటున్నావా "
"ఓటమి ఒప్పు కోవడం కాదు, నిజంగా జరిగే ది అయితే ట్రై చేయవచ్చు , కానీ ఇది జరిగే ది కాదులే"
"అబ్దుల్ కలాం కళలు కనమన్నాడు. ఆ కళలను నిజం చేసుకో మన్నాడు. నువ్వు కళలు మాత్రమే కంటున్నట్లు ఉన్నావు , వాటిని నిజం చేసుకోవడానికి కొద్దిగా కష్టపడు , కావాలంటే నేను హెల్ప్ చేస్తాను. ట్రై చేయి అంత తొందరగా ఒడి పోవద్దు" అంటు ఊరు దగ్గరకు రావడం వలన వడి వడిగా నడుస్తూ ముందు ఉన్న వాళ్లతో కలిసి పోయింది.
నేను వాళ్ళ వెనుకే తన చెప్పిన మాటలను నెమరు వేసు కొంటూ పెళ్లి ఇంటికి వచ్చాము. టైం 2.30 అయ్యింది. అందరం కలిసి లంచ్ చేసి ఎక్కడ ప్లేస్ దొరికితే అక్కడే పడుకొని నిద్ర పోయారు.
అక్కడే ఉన్న మా అమ్మ అంది , రేపు మంచి రోజు వాళ్ళ తమ్ముడు మా అమ్మకు బట్టలు పెట్టాలి అంట అందు చేత మేము ఈ రోజు సాయంత్రం వెల్లడాని కి కుదరదు రేపు బట్టలు పెట్టిన తరువాత వెళదాం అంది. సరే అంటు కొద్ది సేపు పడుకొని వస్తా అని మాకు ఇచ్చిన రూమ్ కు వెళ్ళాము
నాతొ పాటు రాజీ, సునందా , వర్షా , శాంతా కలసి మా రూమ్ కు వెళ్ళాము . నేను అక్కడ మంచం మీద పడుకోగా , వాల్లు కింద పడుకొని నిద్ర పోయారు. వాళ్లతో పాటు నేను కుడా నిద్ర పోయాను.
4.45 కి మెలుక వ రాగా బాత్రూం కు వెలదాం అని లేచి కింద కు చూసే కొద్దీ తినడానికి అనువుగా పంచ బక్ష పర మానాలు పెట్టినట్లు అందరూ ఆరేసు కొని పడు కొన్నారు. వర్షా ను ఇంతకూ ముందు ఎప్పుడూ అంత దగ్గరగా చూడ లేదు. ఛామన చాయ గా ఉంది, ఎక్కడ ఉండాల్సిన వస్తువులు అక్కడ అమర్చి నట్లు టైట్ గా ఉన్నాయి. వళ్లు తెలీకుండా నిద్రలో వుండడం వలన తన వంటి మీద బట్టలు ఎ స్తితిలో ఉన్నాయో గమనించే పరి స్తితిలో లేరు.
తన రోమ్ముల పై ఉండాల్సిన పైట , పక్కకు తొలిగి తన రొమ్ములతో పాటు తన నాజూకైన బొడ్డును కుడా బహిర్గతం చేస్తుంది. తను కాళ్ళు ఆరేసు కొని పడుకోవడం వలన బలిసిన తన తొడల మద్య ఉబ్బెత్తు అయిన తన ఉపస్త కనబడ సాగింది.
వాళ్ళు నిద్ర లేస్తే బాగుండదు అనుకొంటూ చప్పుడు చేయకుండా అక్కడ నుంచి బాత్రుం కు వెళ్లి , బాత్రుం తలుపును కొద్దిగా గట్టిగా వేసాను. తప్పకుండా ఆ శబ్దానికి వాళ్ళకు మేలుక వస్తుంది ఆనుకోంటు ఫ్రెష్ అయ్యి బయటకు వచ్చాను.
నేను బయటకు వచ్చే టప్పటికి ముగ్గురు లేచి తమ బట్టలు సర్దుకొని ఉన్నారు.