Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

...ఎంత సేపలా చేస్తూ ఉండిపోయానో తెలీలేదుగానీ...ఇంక చాలు మేమ్... మిమ్మల్ని తృప్తి పరచకుండా కార్చేసుకుంటానేమో! ...అని భయంగాఉంది...అంటూ వాడు నా చెవులో వేడుకునేదాకా నేనాగలేదనుకో మధూ!...’ అని ఆపింది వకుళ ...
...‘...నువ్వు చెప్తూంటేనే లేచి పోయింది...నాకూ కావాలి వకూ, ఆ అరగతీతలూ!...’ అన్నాడు నా మొగుడు...తన మడ్డని కిందికి ఒత్తుకుంటూ...
...మధు ఏమనుకుంటాడో ...అనే భయం ఓ పక్కా... మిళింద్ గాడి మీదెక్కి...అలా!...చేసే ఛాన్స్ తప్పిపోయిందే అన్న విచారం మరో పక్కా... నా బుర్రని దొలిచేస్తూంటే... ‘...వీలు చూసుకుని...మనమూ చేసుకుందాంలే మధూ...ఆ...పనీ...!...’ అంటూ వాగ్దానం చేశాను...నా మొగుడు వింటున్నాడనైనా లెక్కచేయకుండా...
‘...అదీ చేద్దాంలే!...’ అని నాకు జవాబిచ్చి...నీకు గుర్తుందో లేదో వకూ!...మనమూ చేసుకున్నాం అలా!...తేడాఏంటంటే...అపుడు నువ్వు ...నాకిందున్నావ్...ఐనా నీ సీట్ ని పైకెత్తి , నా దానికి...ఇలాగే...అరగదీసినపుడేగా రాహుల్ గాడు నీ కడుపున పడత!...’ అన్నాడు మధు... ఙ్ఞాపకాల్లో తేలిపోతూ...
...ఆ మాట వినగానే , మిళింద్ గాడి కింద నలుగుతూ నేనూ అలా చేశాననే విషయం గుర్తు రావడంతో...ఆంబోతులాంటి వాడి విత్తనంగానీ నాటుకోలేదుగదా , మా కడుపుల్లో!...అన్న భయంతో నా గుండెలు జారిపోయాయి...
...దడదడలాడుతూన్న గుండెల్తో వకుళ వైపు చూశాను...దాని మొహమూ పాలిపోయుంది...బహుశా అదే భయంతోనేమో!... అనిపించింది నాకు!... ఆశ్చర్యంగా ఆ భయంలోంచే పుట్టుకొచ్చింది ...ఏమైతే అదౌతుంది...చూద్దాంలే అన్న తెగింపు... ...ఆగిపోయావేం! ...చెప్పూ!... అన్నాను...ఆ ధైర్యంతోనే...
‘...ఇక చెప్పేందుకేముందీ!... ఆ తరవాతేగా వాడు నన్నెత్తుకొచ్చి మంచం మీద నీ పక్కన పడుకోబెట్టి , తను కిందే నిలబడి...నా పిర్రల కింద అరచేతులు జొనిపి...వాటిని పిసికేస్తూ, లే...పి...లే...పి , అద...ర...దొబ్బి... వీలైనంత లోపలికి గెంటి చిప్పిల్లిపోతా!... ఆ తరవాతేగా మనం...’ అంటూన్న వకుళ సడెన్ గా ఆపేసి , ‘...ఎంతసేపూ నేనేనా వాగేదీ?!...’ అంటూ నామీదికి తోసిందది...
‘...నువ్వు వాసు ...దా...న్ని... గుర్తుపట్టి మిళింద్ కోసం వెతుక్కుంటూ వెళ్ళిపోయావా!...అపుడు నీ వెనకే ఉన్న నేను...నువ్వొదిలేసిన ...దా...న్ని... అందుకున్నాను... నా తలని తడిమి ...‘...పొద్దున్నే ఆ పని చేశావ్ గా!...’ అంటూ నా భుజాలట్టుకుని పైకి లేపి, సడెన్ గా నన్ను వెనక్కి తిప్పి కౌగలించుకున్నాడు వాసు...’ అని మొదలెట్టి...‘...తనది పొడుగెక్కువనుకుంటా వకూ!...నీకేమనిపించింది!?...’ అంటూ అడిగాను దాన్ని...
‘...నా అభిప్రాయం తర్వాత చెప్తాలేగానీ ...నీకెందుకనిపించిందేంటలాగ!?...’ అంటూ కూపీలాగింది వకుళ...ఏం చెప్తానో అని వికాస్ కూడా వెనక్కి తిరిగి నావైపే చూస్తూండడంతో... ‘వాసు ఓ చేత్తో నా నడుంని చుట్టేసి మీద వాలిపోయేసరికి అతగాడి బరువుకి నేను ముందుకి వంగాను...అపుడు...తన...అది...నా పిర్రలకిందినుంచి దూరి నా క్లిట్ ని కితకితలెట్టిందమ్మా!వెంటనే చెమ్మబారిపోయాననుకో!!...ఓర్చుకోలేక నేను ఓ అడుగు ముందుకేసినా వాసు ఊరుకుంటేనా!...చటుక్కున నా నడుముచ్చుకుని నన్ను వెనక్కి లాగి తనమొత్తకి గుద్దుకునే సరికి పుసుక్కున దిగబడిపోయింది...అతగాడి కత్తి...’ అన్నాను తల దించుకుని...
‘...ఓహో!...మరి లోపలికెక్కడిదాకా వెళ్ళిందేంటీ!?...’ అన్నాడు నా మొగుడు గుర్రుగా...
‘...ఏమో!...అది తెలీలేదుగానీ...ఎక్కడెక్కడికో చొచ్చుకుపోయినట్లైంది...’ అన్నాను తనని ఆటపట్టిస్తూ...‘...నీ జీజూ దానికన్నా లోతు గానా!? ...’ అని వకుళ సిగ్గుమాలిన ఎంక్వైరీ...‘...ఇప్పుడు ఆయన ఊసెందుకే!...’ అన్నాను...దానివైపు చుచురా చూస్తూ...

‘...ఎందుకా!?...ఆయనా నిన్నిలాగే స్టాండింగ్ డాగీ పొజిషన్ లో చేశాడుకనుక...’ అంది వకుళ , నా చూపుల్ని లెక్కచేయకుండా...
‘...అతగాడెవడు సంధ్యా!?...మీ అక్క మొగుడా?...’ అని మధు అడుగుతూంటే ఏం చెప్పాలో తెలీక తల దించుకున్నాను... ‘...కాదు...నా బాస్, మదన్గోయల్...’ అని నా బదులుగా , నా మొగుడి సమాధానం...
‘...మరి ఆవిడొచ్చిందా నీదగ్గరకి?...’ అని మధు కూపీ...‘...ప్రస్తుతం మేమిద్దరం ఓ కొత్త ప్రాజెక్ట్ డిజైన్ చేస్తున్నాం...వీలుదొరికినప్పుడల్లా అదేపని...బలే సైజులు గురూ ఆవిడవి...36D... కదూ సంధ్యా!...’ అంటూ నన్ను కూడా వాళ్ళ సిగ్గుమాలిన చర్చలోకి లాగాడు వికాస్...‘...కాదు...34DD...కదే సంధ్యా!...’ అంటూ నా తరఫున వకుళ క్లారిఫికేషన్... ‘...నిజమా!?...ఐతే ఓ చూపు చూడాలిగురూ!...పరిచయం చేస్తావేంటీ!?...’ అని మధు రిక్వెస్టు...‘...వకుళేమంటుదో కనుక్కో ముందు...నలభైఆరేళ్ళ మా బాస్ కి మరదళ్ళంటే పిచ్చ మోజు...’ అని వికాస్ సమాధానం...
‘...ఏమంటావ్ వకూ??...’ అంటూ వెంటనే దాని మొగుడి వాకబు!...
‘...నీ పచ్చి వర్ణనల పుణ్యమా అని...నాకు నీ మొగుడితోబాటు , నీ ఇద్దరు రంకుమొగుళ్ళమీద కూడా కోరిక పెరిగిపోతూందే సంధ్యా!... అన్న దాని మాట గుర్తుకొచ్చి...ఇప్పుడు ఏవంటుందా!?...’ అని ఆసక్తిగా తలెత్తాను... కందిపోయిన దాని బుగ్గలు చూడగానే ...సరే! ...అనబోతూందని అనిపించింది... , ...నేను చూచ్తున్నానని పసికట్టి...‘...ఛీ!...అయిన తొడ పరిచయాలు చాలనట్లు!...’ అని తత్తరపాటుని అణచుకుంటూ చూపు తిప్పుకుని... ఐనా, సంధ్యని చెప్పనీయకుండా ఈ గోలేంటీ?...’ అని కసిరి , ‘...దీంట్లో పడి నన్ను మర్చి పోయారు కదా!...’ అన్న సంతోషంతో ఉన్న నామీదికి దృష్టి తిప్పింది...
‘...అవునుకదూ!...ముందు నువ్వు పూర్తి చెయ్యి...’ అన్నాడు మా ఆయన...‘...నిజం...నువ్వు చెప్తూండు సందూ!...ఈలోగా మా ఆవిడ ఆలోచించుకుంటూందీ!...’ అంటూ మధు బలవంతం...
ఇక తప్పదురా! భగవంతుడా!...అనుకుని...‘...ఆ తోపు...కి ముందుకి తూలి...మెడ వెనక్కి తిప్పుతూ, రిఫ్లెక్స్ గా కుడి చెయ్యి వెనక్కి విసిరాను...అది వాసు మెడచుట్టూ పడింది...’ అంటూ మొదలెట్టానో లేదో...
‘...అంటే!...అడక్కుండానే పెదాలు ఆఫర్ చేశావన్న మాట!...’ అంటూ నామొగుడి వెక్కిరింపు...
‘...తను వాటినేం అందుకోలేదులే!...భుజాలమీంచి మెడ చాచి , వీ...టి...ని ...అందుకున్నాడు...’ అంటూ నా స్థనాలవైపు కళ్ళార్పాను , ఒళ్ళు మండి...
‘...అందాయా!?...’ అని మధు ప్రశ్న... ‘...ఎలా అందుతాయి గురూ!...మహా ఐతే పై మొనలు అతగాడి పెదాలకి రాసుకునుంటాయి...’ అని నా మొగుడి సమాధానం... జరిగింది అదే కావడం తో , ఓ క్షణం మాటరాలేదు నా నోట... ‘...ఊఁ...’ చెప్పవే!...’ అంటూ పొడిచింది వకుళ ...మాటల ముల్లుకఱ్ఱతో!
‘...కుడి వైపుది అతడి పళ్ళకి చిక్కిందిలే!...మరోదాన్ని నలిపేస్తూ...అందిన దాన్ని కొరికేస్తూంటే...ఎడం చేత్తో దా...న్ని...విడిపించుకుని ...ముని వేళ్ళ మీద పైకి లేచి... ఆ చేతిని కూడా వాడి మెడచుట్టూ వేసి , తన మొహాన్ని కిందికి లాగి...అతగాడి పెదాల్ని నా పెదాలతో మూసేశానమ్మా! ...’ అన్నాను...వకుళకి చెప్తూన్నట్లు... ‘...ఊఁ...’ కొట్టారందరూ!
‘... ఇచ్చిన దానితో తృప్తి పడక , వీ...ట్ని...పిసికేస్తూ...అంటూ నా స్థనాలవైపు మళ్ళీ కనురెప్పలార్పి... , వెనకనుంచి కుమ్మేస్తూ , నా ఒళ్ళు హూనం చేస్తూంటే , ఓ రెండు నిముషాలకన్నా నిలబడలేక , ‘...ఇక నా వల్లకాదుబాబూ ! , నిలబడలేకపోతున్నానూ!...అంటూ గొణిగాను ...ఓకే!...అంటూ కొద్దిగా ముందుకి వంగి...నా మోకాళ్ళ కిందినుంచి చేతులేసి నన్ను ఎత్తేసుకుని , ఎటో బైల్దేరాడే వాసు...
...ఎక్కడికీ!... అన్నానమ్మా గదిలోంచి బయటికి తీసుకుపోతున్నాడేమో!... మిళింద్ పొందు మిస్ అవుతానేమో...అన్నఆదుర్దాతో!,,, ‘...నిలబడలేకపోతున్నానూ...అన్నావుగా!... అంటూ అడుగులో అడుగు వేస్తూ కొద్దిసేపు నడిచి , ఉన్నట్లుండి నన్ను ఒదిలేశాడే! ...
కంగారుగా ఆపుకోడానికి అరిచేతులకీ , మోకాళ్లకీ మెత్తగా పరుపు తగిలింది... అమ్మయ్య...అనుకుంటూ నేను ఊపిరి పీల్చుకున్నానో లేదో!...వెనకనీంచి మళ్ళీ వాసు చొరబాటు...దాంతో నీరసం కమ్మేస్తూంటే బోర్లా పడిపోయాను...అప్పటికీ వాసు వదిల్తేనా!...తనూ మంచమెక్కేసి...నా పొత్తికడుపు కింద అరచేతులు జొనిపి...నా సీట్ ని కొద్దిగా పైకి లేపి ...తన మగతనాన్ని, నెమ్మదిగా, పూర్తిగా బయటికి లాగి , అంతకన్నా నెమ్మదిగా కొసకంటా దింపుతూంటే...నా పూగోడలు , నాట్లకి సిధ్ధం చేసిన మాగాణిలా బురదబారి పోయింది...అదే అదనుగా స్పీడు పెంచాడు వాసు...
‘...అతగాడి పోట్లకి ఒళ్ళంతా అదిరిపోతూంటే , ‘....ఉమ్మ్ఁ...ఉమ్మ్ఁ...నెమ్మది వాసూ!...’ అన్నాను...తనకేమని పించిందోగానీ ...హ్ఁ... హ్హ్ఁ...హ్హ్ఁ...అని రొప్పుతూనే ....పక్...పక్...పక్... అని చప్పుడొచ్చేలా నన్ను కుమ్మేస్తూ... ఒకట్లూ, రెళ్ళూ లెక్కెడం మొదలెట్టాడే, నా చెవి దగ్గర నోరెట్టి!!
...లెక్క యాభై కొచ్చేదాకా ఓర్చుకుని... మిళింద్ గాడు వింటే కాంపిటీషన్ గా మరో రెండు రెట్లు ఎక్కువ పోట్లు ప్రజెంట్ చేస్తాడేమో!... అన్న భయంతో...ఎడమ మోచేతి మీద పైకి లేచి...మెడ వెనక్కి తిప్పి...ఏంటా సిగ్గుమాలిన లెక్కా!?...అంటూ నా పెదాలతో వాసు వి మూసేస్తూ ...మనస్సులోనే ఆ లెక్కని కంటిన్యూ చేశాను
...ఐనా వాసు ఆగితేనా!...మా లింకు...తెగకుండా ఎడం చేతిమీద బరువాన్చుకుంటూ...తన ఎడం కాలుని మడిచి ...వాయిస్తూనేఉన్నాడు ...నేనప్పగించిన పెదాల్ని జుర్రేసుకుంటూనే... కాసేపు తరవాత...తొంభైతొమ్మిదీ...అంటూ ధారగా చిప్పిల్లిపోతూ నా మీద సోలిపోయాడు ...ఏంటా తప్పుడు లెక్కా!...వందెప్పుడో దాటిపోయింది...అని గొణుగుతూ, కళ్ళుమూసుకున్నాను... అంటూ ఆపాను...
‘...మరి కరెక్టు లెక్కెంతో!...’ అన్నాడు మధు... ‘...నూట ఎనభై తొమ్మిదీ!...వాసు లక్కీ నంబరు తొమ్మిదిట...’ అని, నా బదులు సమాధానం చెప్పింది వకుళ... ‘...చీకట్లో ఏం కనిపించిందని చెప్తున్నావే?...’ అన్నాను , దానివైపు చురచురా చూస్తూ...‘...కనిపించాలేంటీ!...బురద పొలంలో బొటకన వేళ్ళు గుచ్చుతూ పరిగెత్తే రైతు అడుగుల చప్పుడులాంటి ...థపక్...థపక్...చప్పుడ్లు లెక్కెడితే చాలదూ!...’ అందది నవ్వుతూ...
‘...ఛీ!...నీ లెక్క ని నాకు అంట గట్టుతున్నావ్...’ అన్నాను , ఎలాగైనా దాని నోరు మూయించాలనే పట్టుదలతో! ... ‘...ఆ దున్నపోతు గాడి దున్నుడుకి ఓ వరసా , పాడా!...అంచేత ఆ లెక్క మానేసి మీ థపక్క్ , థపుక్క్...చపుడ్లు వినడం మొదలెట్టా!...యాభై తర్వాత వాసు చేత లెక్క మాన్పించేశావుగా! ...సరదాగా , దాన్ని నేను కంటిన్యూ చేశాలే! ’ అంది వకుళ , నవ్వుతూ