12 కోట్ల డీల్

[Indraneel]

“కమాన్ శ్వేతా. ఇది కరక్ట్ కాదు. నువ్వేమో నీ లవర్ తో బయటకు వెళ్లి ఎంజాయ్ చేసి వచ్చావు…నేనేమో పిచ్చివాడిలాగా రూమ్ లోనే ఉన్నాను. నా వాటా నాకు రావాలి కదా.” శ్వేత మొహాన్ని నా వైపుకు తిప్పుకుని అడిగాను.
“నీ వాటా నీకు వస్తుంది గదా?” నా రాడ్ వంక చూపిస్తూ చెప్పింది.
“ఇంకా కావాలి..అంటే నువ్వు చేసుకుంటూ ఉండగా చూడాలి.” డిమాండ్ గా అడిగాను.
“ఆనంద్! ప్లీజ్ నన్ను అర్ధం చేసుకో. నేను అలా చేయగలుగుతున్నాను అంటే…ఎవరూ చూడడం లేదనే…మరీ ముఖ్యంగా నువ్వు చూడడం లేదని. నువ్వు చూస్తూ ఉండగా చెయ్యాలంటే చాలా గిల్టీగా ఉంటుంది.” కూర్చుని చెప్పింది.
“మరి రవి చూస్తున్నాడు గదా?” అని అన్నాను.

నా వంక విస్మయంగా చూసి “రవి…వాడంటే వేరే…వాడూ నువ్వూ ఒకటి ఎలా అవుతారు. వాడు ఆఫ్ట్రాల్ పని వాడు. నువ్వు నా భర్తవి.” నా చెస్ట్ మీద తల పెట్టి అడిగింది.
“శ్వేతా! నువ్వేమీ నాకు తెలియకుండా చెయ్యటం లేదుగా….మరి గిల్టీగా ఫీల్ కావలసిన అవసరం ఏముంది?”
“ఏమో నేను చెప్పలేను. కాని నువ్వు చెప్పినంత తేలిక కాదు ఆనంద్. నేను ఇంకా నీ భార్యనే”
“కాదని ఎవరనగలరు?”
“పడుకో పడుకో అని తొందర పెడుతున్నావు…నిజంగా నేను సుభాష్ తో ఆ పనిలో ఉండగా చూసి తట్టుకోగలవా…ఆలోచించుకో.”
“ఏమీ కాదు. నాకు ఇష్టమనే చెబుతున్నాగా.”
“అయినా నువ్వు చూస్తున్నావు అని తెలిసి ఎలా చేయగలను?”
“అంటే నా దగ్గర దాస్తున్నావా?”
“ప్లీజ్…రాంగ్ గా అర్ధం చేసుకోవద్దు. చెప్పలేక తర్వాత చెబుదాము అని వాయిదా వేయడం తప్ప నీకు చెప్పకుండా ఏదీ దాచిపెట్టను. చెప్పలేక పోవటం వేరు…దాచి పెట్టటం వేరు.”
“నేను నీ భర్తనేగా…నా దగ్గర చెప్పలేక పోవటం ఏమిటి…నాకు అర్ధం కాలేదు.”
“నీకు తెలియదు ఆనంద్. ఆడవాళ్ళకు కొన్ని ఇబ్బందులు ఉంటాయి. ఎలా చెప్పను.”
“నన్ను నమ్మడం లేదా?”
“ఆనంద్ … ఆనంద్…. నీకు ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కావడం లేదు.” అని బాధగా చెప్పి ఒకసారి దీర్ఘంగా నిట్టూర్చింది.
శ్వేత మాటలు నన్ను కొద్దిగా ఆలోచనలో పడేశాయి. నా వైపు నుంచే ఆలోచించాను కాని తన వైపు నుంచి ఆలోచించ లేదు. ఆమె చెప్తున్నది నిజమే. నాకు ఏం చేయాలో తెలియలేదు.
అందుకే మొండిగా శ్వేతనే అడిగా. “ఇవ్వన్నీ నాకు అనవసరం శ్వేతా…నాకు నువ్వు ఎప్పటికప్పుడు దాచిపెట్టకుండా చెప్పాలి.”
“కొన్ని వెంటనే చెప్పలేక పోవచ్చు … కానీ తర్వాత తప్పక చెపుతాను.”
“నో…నాకు అప్పుడే కావాలి…వీలుంటే లైవ్…”
“ఆనంద్! ఎందుకు నన్ను హింసిస్తావ్?”
“హింసిస్తుంది నేనా నువ్వా?”
“ఆనంద్! ఇలా అయితే నేను ఎవరి దగ్గరికీ వెళ్ళను…నాకు ఏ సుఖమూ అక్కరలేదు….నోరు మూసుకుని పడుకో.”
“ఏమిటే లంజా వాగుతున్నావు…నేను నోరు మూసుకోవాలా?” నాకు చాలా కోపమొచ్చింది.
“……..” శ్వేత కళ్ళ నుండి కన్నీళ్లు జలజలా రాలాయి. మౌనంగా బెడ్ షీట్, దిండు వేసుకుని కింద పడుకుంది.
కాని పొద్దున్నే సుభాష్ తో వెళ్ళిపోయింది.
తర్వాత 5 రోజులు శ్వేత నాతో మాట్లాడలేదు. రోజూ సుభాష్ తో వెళ్లి వస్తూనే ఉంది. ఏం జరుగుతుందో తెలియడం లేదు. రాత్రి వచ్చి కింద పడుకుంటుంది. ఒక్కమాట కూడా మాట్లాడడం లేదు. నాకు చాలా బాధగా ఉంది.