ప్రియ శత్రువు

[Takulsajal]

ఎపిసోడ్ ~ 3



పొద్దున్నే లేచి బైటికి వచ్చాను అమ్మ సోఫా లోనే పడుకుని ఉంది, బైటికి వెళ్లి మెట్ల మీద నిల్చుని కొంచెం సేపు ఆకాశం లోకి చూసాను ఎవరో కనిపించినట్టనిపించింది మళ్ళీ చూసాను కానీ ఈ సారి మామూలుగానే ఉంది.

కిందకి వచ్చి స్కూల్ టైం అవ్వడంతో టీవీ ఆన్ చేసి సౌండ్ ఎక్కువగా పెట్టి లోపలికి వెళ్ళాను మరి అమ్మని ఎలా లేపాలో నాకు ఇంకో ఆలోచన రాలేదు.

రెడీ అయ్యి బైటికి వచ్చేసరికి అమ్మ చీర కట్టుకుని బైటికి వచ్చింది ఎందుకో తనని చూడాలనిపించింది కానీ తల దించుకునే టిఫిన్ చేశాను, ప్లేట్ తీస్కుని కిచెన్ లోకి వెళ్లే అయిదు సెకండ్స్ ఆ గ్యాప్ లో చూసి మళ్ళీ వెంటనే తల దించేసాను.

నేను తింటుంటే నా ఎదురుగా వచ్చి నిల్చుంది, తల ఎత్తి చూసాను నాకు హ్యాపీ బర్తడే విషెస్ చెప్పింది, ఏంటో ఇన్ని సంవత్సరాలకి నాకు ఈ బోనస్సులు ఇవ్వాళ నా బర్తడే అంట నాకు ఈరోజే తెలిసింది ఆ విషయం , నేను నవ్వుకున్నాను కానీ ఏమి మాట్లాడలేదు, రెండు నిముషాలు చూసి కోపంగా వెళ్ళిపోయింది.

టిఫిన్ ప్లేట్ పట్టుకుని ఆలోచిస్తున్నాను నాతో అస్సలు ప్రేమగా ఆప్యాయంగా ఉండని నా తల్లి మధ్యలో అప్పుడప్పుడు ఎందుకు నాతో మాట్లాడాలని నా దెగ్గరికి వస్తుందో నాకు అర్ధం కావట్లేదు.

ఇంటి ముందు బైక్ హార్న్ విని చక చక బైటికి వచ్చి బైక్ ఎక్కాను.....

మొదటి క్లాస్ అమ్మదే మాథ్స్ క్లాస్ నాకు ఇష్టమైన సబ్జెక్టు వెళ్లి వెనకాలే కూర్చున్నాను, చాలా బాగా చెప్పింది....మధ్యలో అందరిని ఉద్దేశిస్తూ ఇవ్వాళ బర్తడే ఉన్న వాళ్ళు ప్లీజ్ స్టాండప్ అంది.

ముగ్గురు నిల్చున్నారు నేను నిల్చొలేదు నాకు ఇష్టం లేదు కూడా... "రుద్ర స్టాండ్ అప్" అంది అమ్మ..... లేచి నిల్చున్నాను... క్లాస్ అందరిని ఉద్దేశించి "ప్లీజ్ విష్ థెం" అంది.... క్లాస్ లో ఉన్న అందరు వాళ్ళలో ఉన్న సింగెర్స్ ని తట్టి లేపి మరి బర్తడే సాంగ్ పాడారు.... రాజి నావైపే చూస్తుందని నాకు తెలుసు, నేను అస్సలు తల ఎత్తలేదు....కానీ నాకు తెలుసు.

ఆ కార్యక్రమం అయిపోయిన తరువాత రాధ తన క్లాస్ ముగించి బైటికి వెళ్తుండగా, ప్యూన్ ఎంటర్ అయ్యి వచ్చే వారం నుంచి హోమ్ సిక్ సెలవలు అని అనౌన్స్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు.

ఎవ్వరికి కన్పించకుండా అయినా నన్ను పట్టించుకునే వారెవరు లేరు లే, రాజి గమనించకుండా తనని చూసాను.... మొహం వెళ్లడేసుకుని డల్ గా కూర్చుంది.... నేను నవ్వుకున్నాను..

ఇంటికి వెళ్తుండగా రాజి స్పీడ్ గా వచ్చి ఒక పువ్వు నా బెంచ్ మీద విసిరేసింది నేను చూడకుండా బైటికి వెళ్ళిపోయాను తను నా వెనుకే డల్ గా రావడం నేను గమనించాను, రాజి వెళ్ళిపోయాక లోపలికి వెళ్లి పువ్వు ని తీస్కుని బ్యాగ్ లో వేసుకున్నాను.


ఇంటికి వెళ్లి బ్యాగ్ తీసి రాజి ఇచ్చిన పువ్వుని చూసి టేబుల్ మీద పెట్టాను, హోమ్ వర్క్ చేసుకుని అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళాను... అప్పటి వరకు నవ్వుతు మాట్లాడుతున్న అమ్మ నన్ను చూసి ఫోన్ కట్ చేసింది... ఏంటి అన్నట్టు అసహనంగా చూసింది... కొత్తగా కట్టిన లైబ్రరీ చూసి వస్తాను అన్నాను..... త్వరగా రా అంది... ఇక ఒక్క క్షణం కూడా ఆగకుండా బైటికి పరిగెత్తాను ఎందుకో ఈ మధ్య ఇల్లు నాది లా అనిపించట్లేదు అదే ఎవరైనా వాళ్ళ ఇంట్లో వాళ్ళకి చాలా సౌకర్యంగా ఉంటుంది మనసు ప్రశాంతంగా ఉంటుంది నాకు అది రాను రాను దూరం అవసాగింది..

ఇంటి నుంచి లైబ్రరీ రెండు కిలోమీటర్ల దూరం నేను ఎంత స్పీడ్ గా పరిగెత్తగలనో చూసుకోవాలనిపించింది.... రెడీ 1..2..3.. స్టార్ట్ అనుకున్నాను నాలుగో సెకండ్ లో లైబ్రరీ ముందు ఉన్నాను.

లోపలికి వెళ్ళా చుట్టూ చూడగానే మహాభారతం కనిపించింది కాదు నన్ను అకర్శించింది... వెళ్లి తీసుకుని చదవడం స్టార్ట్ చేశాను నాకు అందులో ఉన్న కథల కంటే ఇంకేవో బంధాలు, బాధ్యతలు ఒకొక్కరి వాళ్ళ సిట్యుయేషన్స్ బట్టి వాళ్ళ సైకాలజీ అర్ధమవసగాయి....

రెండు గంటలు చదివితే ఇంకో గంట నేను నా మనసులో కొత్త అనుభూతులు అల్లడం స్టార్ట్ చేశాను... రోజు స్కూల్కి వెళ్లడం ఇంటికి రావడం లైబ్రరీ లో గడపడం... చిన్న చిన్నగా నాకే అలాంటి ప్రోబ్ల్మ్స్ వస్తే నేను ఎలా డీల్ చేస్తానా అని ఆలోచించడం మొదలు పెట్టాను.. నాకు కొత్త ప్రశ్నలు ఎదురయ్యేవి....

ఒక రోజు స్కూల్ కి వెళ్లి వచ్చాక ఆపిల్ కట్ చేద్దామని చాకు తీస్కుని కట్ చేస్తుండగా నా చెయ్యి కోసుకుంది...అదే ఫస్ట్ టైం నేను రక్తం చూడటం కానీ నాకు అర్ధం కానీ విషయం ఏంటంటే నాకు ఎంత బలముందో నేనే ఇంకా చూసుకోలేదు అలాంటిది చిన్న కత్తి కోసుకుని రక్తం రావడం ఏంటో నాకు వింతగా అనిపించింది....

ఒక్కో చుక్క రక్తం పోతుంటే నాకు నాలో ఉన్న ఎనర్జీ పోతుందా అనిపించింది వెంటనే లోపలికి వెళ్లి బాండేజ్ వేసుకున్నాను చాలా నొప్పిగా అనిపించింది కొంచెం నీరసంగా కూడా అనిపించింది, కారింది మాత్రం రెండే బోట్ల రక్తం... చెయ్యి లేవట్లేదు... అర్ధం కాక అలానే దుప్పటి కప్పుకుని పడుకున్నాను..... రాత్రి అమ్మ రూంలోకి వచ్చి "అన్నం తినలేదు" అంది... "ఆకలిగా లేదు" అన్నాను...ప్లేట్ ఇక్కడే పెడుతున్నాను రాత్రి ఆకలేస్తే తిను అని వెళ్లిపోయింది....

పొద్దున్నే లేచి చెయ్యి చూసుకున్నాను మామూలుగానే ఉంది నీరసం ఏమి లేవు, బాండేజ్ తీసేసాను ఏంటిది అనుకుని బైటికి స్పీడ్ గా పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్తుంటే పది సెకండ్స్ లో ఒక ఇరవై కిలోమీటర్ల తరువాత కాళీ గోడ కనపడింది ఆగి గట్టిగా గుద్దాను గోడ మొత్తం కూలిపోయింది... పర్లేదు అంతా నార్మల్ గానే ఉంది... మళ్ళీ పది సెకండ్స్ లో ఇల్లు చేరుకున్నాను...

అమ్మ ఎందుకో కోపంగా ఉంది... రెడీ అయ్యి స్కూలుకి వచ్చాము.... స్కూల్ కి వచ్చాక కానీ గుర్తు రాలేదు నాకు రాత్రి హోమ్ వర్క్ చెయ్యలేదని... లోపలికి వెళ్లి కూర్చున్నాను....

అమ్మ వచ్చింది క్లాస్ లోకి వస్తూనే కోపంగా ఉన్నట్టు అనిపించింది, వచ్చి రాగానే హోమ్ వర్క్ సబ్మిట్ చెయ్యండి అంది అందరూ వెళ్లి సబ్మిట్ చేసారు, కరెక్షన్ పది నిమిషాల్లో కరెక్షన్ చేసేసి రాయని వాళ్ళని నిలబడమంది... ఇంకో ఇద్దరితో పాటు నేను నిలబడ్డాను... నేను నిల్చొడంతో కోపం ఇంకా ఎక్కువైనట్టుంది, కర్ర తీస్కుని వచ్చి మొదటి అమ్మాయి ని అడిగితే ఫీవర్ అని చెప్పింది కూర్చోమని చెప్పి రెండో వాడి దెగ్గరికి వచ్చి కర్ర తో రెండు కొట్టింది చేతి మీద, నా దెగ్గరికి వస్తూనే కర్ర ఎత్తిన్ది నేను చెయ్యి చాపాను రెండు కొట్టింది ఇంకో చెయ్యి కూడా చాపమంది ఇంకో చెయ్యి ఎత్తాను ఇంకో రెండు కొట్టింది ఆ దెబ్బలు నాకు చీపిరి పుల్లతో బర్రెని కొట్టినంత కానీ లోపల మాత్రం బాగా తగులుతున్నాయి....అలా ఇంకో ఇద్దరు సార్స్ తో దెబ్బలు తిన్నాను తరువాత మాధురి మేడం వచ్చింది మళ్ళీ రిపీట్ హోమ్ వర్క్ చెయ్యలేదుగా లేచి నిల్చున్నాను.

మాధురి మేడం నన్ను చూసి "ఎరా రుద్ర ఏమైందిరా ఎందుకు హోమ్ వర్క్ చెయ్యలేదు?" అంది నేను సైలెంట్ గా నిల్చున్నాను, "నువ్వు హోమ్ వర్క్ చెయ్యకుండా ఇలా నిల్చొడం ఇదే ఫస్ట్ టైం కాబట్టి వదిలేస్తున్నాను కూర్చో" అని కూర్చోబెట్టింది.

ఆ తరువాత లంచ్ బెల్ లో తినేసి కూర్చున్నాను నాకు స్కూల్ లో ఉండబుద్ధి కాలేదు కళ్ళు మూసుకుని పడుకున్నాను...

మాధురి మేడం స్టాఫ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది అందరిని పలకరించింది, అక్కడ రాధ, సోషల్ సర్ శివ ఇద్దరు మాట్లాడుకోటం చూసి వాళ్ళ దెగ్గరికి వెళ్ళింది.

రాధ : హాయ్ మాధురి.
మాధురి : హాయ్ లవ్ బర్డ్స్ ఏంటి తెగ మాట్లాడుకుంటున్నారు?

ఈలోగా అందరు టీచర్స్ లోపలికి వచ్చేసరికి రాధ శివ దూరం జరిగి కూర్చున్నారు.

మాధురి : అవును రాధా ఇవ్వాళ రుద్ర హోమ్ వర్క్ చెయ్యలేదు ఇన్ని సంవత్సరాలలో ఇదే ఫస్ట్ టైం వాడు హోమ్ వర్క్ చెయ్యకపోడం ఇంట్లో ఏమైనా అయ్యిందా, ఎటైనా వెళ్ళారా?

సురేష్ : అవును మాధురి మేడం రుద్ర నేను ఇచ్చిన హోమ్ వర్క్ కూడా చెయ్యలేదు.

సతీష్ : అరే సేమ్ నా క్లాస్ లో కూడా నిల్చొనే ఉన్నాడు.

అందరూ రాధా వైపు చూసారు... రాధ కి ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు... శివ అది గమనించి అందరం ఇలానే మాట్లాడుకుంటే లంచ్ టైం అయిపోతుంది అనగానే అందరూ వాళ్ళ వాళ్ళ కాబిన్స్ కి వెళ్లిపోయారు.

మాధురి మాత్రం అలానే నిల్చుంది ఏంటి సంగతి అన్నట్టు....

రాధ : వాడు ఎప్పుడు ఎలా ఉంటాడో ఏం ఆలోచిస్తాడో నాకు అస్సలు అర్ధం అవ్వదే అన్నిటికంటే నేను అంటే అస్సలు లెక్క లేదు వాడికి, ఒళ్ళంతా పొగరే... నాకు తెలీదు నీకేమైనా తెలిస్తే చెప్పు.

మాధురి : ఇంతకీ మీ విషయం రుద్రకి చెప్పవా?

రాధ : ఏడిసావ్ వాడికి నేను చెప్పాలా, నా ఇష్టం...

మాధురి : పొగరు వాడికో నీకో నాకు అర్ధం కావట్లేదే...

రాధ : ఇవ్వాళ చెప్తాను.

మాధురి : రుద్రకి ఇష్టం లేకపోతే?

రాధ : నాకు అనవసరం, చెప్తాను అంతే వాడి ఇష్టం తో నాకు పని లేదు....

మాధురి : నీ లాంటి తల్లిని నేను ఎక్కడ చూడలేదు...రాధా

రాధ : నాకు క్లాస్ పీకడం ఐతే..ఇక ఇక్కడ్నుంచి దొబ్బెయ్.....

మళ్ళీ బెల్ మొగటం తో నిద్ర లేచాను రెండు క్లాసులు అయిపోయాయి, తరువాత శివ సర్ వచ్చాడు, రాగానే నన్ను చూస్తూ వెళ్లి కుర్చీ లో కూర్చున్నాడు...

శివ : హోమ్ వర్క్ చెయ్యని వాళ్ళు నిలబడండి...

నేను ఒక్కన్నే నిల్చున్నాను, శివ సర్ చాలా స్ట్రిక్ట్ అని విన్నాము అందుకే ఎవరు శివ సర్ హోమ్ వర్క్ ఎగొట్టరు... నేను నిల్చొడం చూసి నన్ను దెగ్గరికి రమన్నారు...

శివ : ఎందుకు హోమ్ వర్క్ చెయ్యలేదు..

రుద్ర : సైలెంట్ గా నిల్చున్నాను..

శివ : ఒంట్లో బాలేదా, క్లాస్ అర్ధం కాలేదా, ఎటైనా వెళ్ళావా? ఏం జరిగిందో నాకు తెలియాలి కదా?

నేను మౌనంగానే నిల్చున్నాను, అందరు నన్నే చూస్తున్నారు, నేను దించిన తల ఎత్తలేదు... ఒక రెండు నిముషాలు చూసి వెళ్లి కూర్చోమన్నాడు... వెళ్లి కూర్చున్నాను...

నా ముందు బెంచ్ లో నన్ను ఎప్పుడు ఏడిపించే వాళ్లలో ఒకడు "ఏంట్రా సర్ వీడ్ని ఏమానకుండా వదిలేసాడు?"
దానికి మురళి (మొన్న టైర్ పంక్చర్ చేసింది వీడిదే) : వాడికేంట్రా కింగ్, శివ సర్ రాధా మేడం లవర్స్ నీకు తెలీదా స్కూల్ మొత్తం వాళ్ళ గురించే రా బాబు.... అలాంటిది ఇక శివ సర్ వీడ్ని ఎందుకు కొడతాడు...ముగ్గురిలో ఇంకొకడు "మరి వాళ్ళ నాన్న?" దానికి మురళి "ఏమో రా అయినా వాళ్ళు కరెక్ట్ గా ఉంటేనే కదా ఇంట్లో వాళ్ళు కరెక్ట్ గా ఉండేది" అంటూ ముగ్గురు నన్ను చూసి నవ్వుతున్నారు.

క్లాస్ అందరికి ఇవన్నీ వినపడుతున్నాయి అందరు ముసి ముసి గా నవ్వుకోడం నేను గమనించాను, రాజి బాధగా నన్ను చూస్తుందని తెలుసు... ఈలోగా సర్ రావడం తో అందరు మాములుగా అయిపోయారు....

అలా స్కూల్ అవ్వగొట్టి ఇంటికి వచ్చి రూమ్ లోకి వెళ్లి డోర్ పెట్టాను....నాకు ఇవ్వాళ జరిగిన ఏ సంఘటనలకి బాధగా లేదు.... ఏమో పైకి అనేశాను లోపల? అయినా నాకు బాధ అంటే ఏంటో తెలియదు కదా..... టేబుల్ మీద రాజి ఇచ్చిన పువ్వు వాడిపోయింది దానికి కొంచెం ఎలాగో అనిపించింది ఎందుకంటే నాకు వచ్చిన ఫస్ట్ గిఫ్ట్ అది...అది వాడిపోడం నాకు నచ్చలేదు... పువ్వుని చేతిలోకి తీసుకుని నా నోటితో గాలిని ఊదాను పువ్వు మళ్ళీ ఫ్రెష్ గా అయింది... నా మనసులో జరిగిన అలజడికి బహుశా సంతోషం అంటే ఇదేనేమో అని వెంటనే నా మొహాన్ని అద్దం లో చూసుకున్నాను...నాకు నేను అందంగా కనిపించాను.

ఇవ్వాళ లైబ్రరీ కి వెళ్ళలేదు నిన్నటి హోమ్ వర్క్, ఇవ్వాల్టి హోమ్ వర్క్ రెండు చేస్తూ కూర్చున్నాను... చీకటి పడుతుండగా అమ్మ రూమ్ లోకి వచ్చింది.

రాధ : అన్నం తిన్నావా? నిన్న కూడా తినలేదు.

రుద్ర : తింటాను...

ఒక రెండు నిముషాలు సైలెంట్ గా కూర్చుంది నేను పెన్సిల్ తో డైగ్రామ్ గీస్తున్నాను...

రాధ : నేను పెళ్లి చేసుకుంటున్నాను....

రాస్తున్న పెన్సిల్ ములుకు ఒక్కసారిగా విరిగింది... ప్రశాంతంగా షార్ప్నర్ తీసుకుని చెక్కి మళ్ళీ గీయడం మొదలుపెట్టాను....

ఇంకో రెండు నిముషాలు చూసింది, నేను నా పని చేసుకుంటున్నాను కోపంతో విసురుగా వెళ్ళిపోయింది...

నేను నా డైగ్రామ్ గీస్తున్నాను అమ్మ వెళ్ళిపోయాక ఒక సెకండ్ నా చెయ్యి గీయడం ఆగిపోయింది కానీ మళ్ళీ గీయాసగాను, కానీ అప్పటివరకు ఎంతో అందంగా కనిపించిన డైగ్రామ్ నాకు ఇప్పుడు అది వికారంగా కనిపించింది....

హోమ్ వర్క్ మొత్తం చేసి డాబా పైకి వెళదాం అని బైటికి వచ్చాను... అమ్మ ఫోన్ లో ఏదో సీరియస్ గా మాట్లాడుతుంది నేను పట్టించుకోలేదు పైకి వచ్చి... చల్లటి గాలికి గచ్చు మీద పడుకుని ఆకాశాన్ని చూసాను.... అన్ని మసక మసకగా కనిపిస్తున్నాయి.....

కొంచెం సేపటికి కిందకి వచ్చాను అమ్మ ఇంకా ఫోన్ లో మాట్లాడుతూనే ఉంది కిచెన్ లోకి వెళ్లి ప్లేట్ లో అన్నం పెట్టుకుని హాల్లోకి వచ్చి టీవీ పెట్టుకుని చూస్తూ అన్నం తింటున్నాను.... అమ్మ ఫోన్ మాట్లాడుతూ తన రూంలోకి వెళ్ళిపోయింది...

పొద్దున్నే స్కూల్ కి వెళ్లి చేసిన రెండు రోజుల హోమ్ వర్క్ అందరి టీచర్స్ కి చూపించి గుడ్ బాయ్ అనిపించుకున్నాను, రేపటి నుంచి సెలవలు ఇవ్వాళ రాజి ఒక్క క్లాస్ కూడా వినలేదు మొత్తం నన్ను చూస్తూనే కూర్చుంది....

సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చి ప్రతి పది నిమిషాలకి ఒకసారి గర్ల్స్ హాస్టల్ కి వెళ్లి వస్తున్నాను ఎలాగో నేను పరిగెడితే ఎవ్వరికి కనిపించదు కాబట్టి ఎక్కడ ఇబ్బంది కలగలేదు.....

రాత్రి ఎనిమిది గంటలకి మళ్ళీ ఒకసారి వెళ్లే సరికి రాజి బాగ్స్ తో బైట నిలబడి ఉంది... తనని ఫాలో అవుతూ ట్రైన్ ఎక్కి విజయవాడ వరకు వెళ్ళాను రాత్రి రెండింటికి వాళ్ళ ఇల్లు అన్ని గుర్తుపెట్టుకుని ఇంటికి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చేసా.... నేను వచ్చేసరికి అమ్మ హాల్లో నాకోసం ఎదురుచూస్తూ కూర్చుంది....

లోపలికి వెళ్ళాను.
అమ్మా : ఎక్కడికి వెళ్ళావ్?

నేను సైలెంట్ గా రూంలోకి వెళ్ళాను...

వెనకే కర్ర పట్టుకుని వచ్చింది.... నీ వల్ల నాకు ఎప్పుడు సుఖం లేదు సంతోషం లేదు ఏం లేవు నా జీవితానికి శని లాగ తయారయ్యావ్ అని కర్రతో ఇష్టం వచ్చినట్టు కొట్టింది.... నేను మెలకుండ నిల్చున్నాను...."చచ్చిపో నీ వల్ల అన్ని కష్టాలే నాకు" అని డోర్ గట్టిగా వేసి వెళ్ళిపోయింది....

అలాగే నేను ఇప్పుడు బతికి ఉండి చేసేది ఏముంది అని కిచెన్ లో నుండి కత్తి తీసుకుని ఒకసారి అమ్మ రూమ్ లో చూసాను.... ఏడుస్తూ కూర్చుంది....నా రూమ్ లోకి వచ్చి ఒక్కసారిగా పీక కోసుకున్నాను.......