అరణ్య

[Takulsajal]

11    

సర్ పిలవగానే వెళ్లి ఆయన ముందు కూర్చున్నాను.

గగన్ : నాకొక సమస్య వచ్చి పడింది శివ, ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావట్లేదు, అది నీకు సగం సగం చెప్తే అర్ధమయ్యేది కాదు పూర్తిగా చెప్పాలి, వినే టైం ఉందా?

శివ : చెప్పండి సర్, ఇంకా సస్పెన్స్ నేను తట్టుకోలేను.

గగన్ : నేనొక అనాధని శివ, నేను నీ లాగే చిన్నా చితకా ఉద్యోగం చేసుకుంటూ కాలేజీలొ చదివే రోజుల్లో నాకు పరిచయం అయ్యింది, తనే నా భార్య రజిత.

రజిత నేను ప్రేమించుకుని పెళ్లి చేసుకుందామని వాళ్ల నాన్నని అడిగితే, ఆయన మంచి మనసుతో మా పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నాడు, కానీ పెళ్లయ్యాక కూడా ఇల్లరికం ఉండమన్నాడు.

మీ జీవితాలు మీవి, మీ కష్టం మీది, నా కూతురు నా కళ్ళ ముందు ఉంటుందన్న ఆశ తప్ప వేరే దురుద్దేశం లేదు. నీకు కుటుంబం లేదు కదా, ఈ కుటుంబాన్ని నీ కుటుంబంగా చేసుకోలేవా అని ఆయన అడిగినదానికి కరిగిపోయి ఒప్పుకున్నాను.

రజిత వాళ్ళకి చాలా ఆస్తులు కంపెనీలు ఉన్నాయి, అలాగే చాలా పెద్ద కుటుంబం కూడా రజితకి ఇద్దరు అన్న దమ్ములు, జులయిగా తిరగడం తాగడం తప్ప ఏమి తలియదు.

ఆయన ఉన్నంత వరకు బానే గడిచింది, పోయిన ఏడాది ఆయన కాలం చేసాడు, అప్పటి నుంచి మొదలయ్యింది కథ.

రజిత అన్నలు ఇద్దరు ఆస్తులని కరిగించడం మొదలు పెట్టారు, అమ్మాయిలు తాగుళ్ళు అడ్డమైన తిరుగుళ్ళకి అలవాటు పడ్డారు, వాళ్లిద్దరికి చెరొక్క కొడుకు కూతురు ఉన్నారు.

నాకు ఇద్దరు కవలలు కొడుకు కూతురు మొన్న చూసావు కదా మీనాక్షి తనే.

పోయిన వారం మా మావయ్య గారి సంవత్సరికం జరిగింది అందులో భాగంగానే మాకు ఆస్తులు పంచడానికి మా అత్తయ్య పూనుకుంది.

ఆస్తులు,  మంచి లాభాలు వచ్చే కంపెనీలన్ని వాళ్లు తీసుకుని, అప్పుల్లో కూరుకుపోయిన టెక్సటైల్ కంపెనీ కొంత ఆస్తిని మాత్రం మీనాక్షి పేరు మీద రాస్తున్నారు, అది కూడా మా అత్తయ్య మీనాక్షిని తన ఇద్దరు మనవళ్లలో ఎవరో ఒకరికి ఇచ్చి పెళ్లి చెయ్యాల్సిందే అని ఖరాఖండిగా చెప్పేసింది, నాకు అది ఏ మాత్రం ఇష్టం లేదు, ఇందులో మాకు మిగిలింది ఏమి లేదు.

బైటికి వచ్చేద్దామంటే నా భార్య ఒప్పుకోవడం లేదు, సుఖలకి అలవాటు పడ్డ నా కొడుకు కూడా ఒప్పుకోవడం లేదు, కళ్ళేదుటే మోసం చేస్తున్నా వాళ్ళకి ఏం అర్ధం కావడంలేదు   అర్ధం చేసుకునే ప్రయత్నము చెయ్యడంలేదు.

ఇక పేరుకే నా అల్లుళ్ళు, ఆ ఇద్దరు ఎందుకు పనికిరాని రౌడీ వెధవలు, వాళ్ళకి లేని అలవాట్లు లేవు  వాళ్ళకి తోడు ఆ కోతి మూకలు, వాళ్లలో ఎవరికీ మీనాక్షి నిచ్చి పెళ్లి చెయ్యడం నా వల్ల కాదు. అదే ఆలోచిస్తున్నాను, ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావడంలేదు.

ఇంతలో డోర్ శబ్దం అయితే ఇద్దరం అటువైపు చూసాము, మీనాక్షి నిల్చొని ఉంది.

గగన్ : రా తల్లీ. శివా తనే మీనాక్షి.    మీనాక్షి నీకు చెప్పానుగా నా స్టూడెంట్ శివ అని తనే.

మీనాక్షి వచ్చి వాళ్ళ నాన్న పక్కన కూర్చుంది. తను అలా నడుస్తుంటే సర్ ఇప్పటిదాకా చెప్పిందంతా మర్చిపోయాను నా కాళ్ళు ఆటోమేటిక్ గా నిలబడుతుంటే తేరుకుని కూర్చున్నాను వాళ్ళు గమనించక ముందే.

మీనాక్షి : ఇప్పుడేం చేద్దాం డాడీ.

ఆ మూడు ముక్కలలొనే విన్నాను తన గొంతు, అంత మంచి గొంతు కాకపోయినా పరవాలేదు బానే ఉంది అని నవ్వుకున్నాను, ఎదురుగా ఉన్న ఇద్దరు నన్నే చూస్తున్నారు.

శివ : సారీ సర్.

మీనాక్షి : మీ గురించి డాడీ చెప్పారు, నైస్ టు మీట్ యూ.

శివ : ఐ లవ్ యూ.

ఇందాకటి నుంచి అనుకుంటున్నా సడన్ గా నోట్లో నుంచి ఎలా వచ్చిందొ, సరిదిద్దుకోకుండా చాలా క్లియర్ గా గట్టిగా ఐ లవ్ యూ చెప్పేసాను.

శివ తెరుకునేలోపే మీనాక్షి ఆశ్చర్యంగా, కోపంగా లేచి నిలబడింది. పక్కనే ఉన్న గగన్ అంతగా ఆశ్చర్యపోలేదు కానీ తన ముందే శివ అలా చెప్తాడని ఊహించలేదు.

గగన్ : మీనాక్షి, నువ్వు ఇంటికి వెళ్ళు నేను శివతో మాట్లాడాలి.

మీనాక్షి విసురుగా నన్ను ఒక చూపు చూసి వెనక్కి తిరగకుండా అక్కడ నుంచి వెళ్ళిపోయింది, నేను సర్ ని చూస్తూ తల దించుకుని నిలబడ్డాను కానీ నాకు తప్పు చేశానని అనిపించలేదు , అలానే నిల్చుండిపోయాను తరువాత ఏం జరుగుతుందా అని.