అరణ్య

[Takulsajal]

18    

అక్కడనుంచి హోటల్ కి వెళ్ళిపోయాను.

శివ : ముస్కాన్ అంతా ఓకేగా?

ముస్కాన్ : సూపర్.

శివ : ఆల్రెడీ ఎక్కడ ఏది రావాలి అన్నీ స్కెచ్ గీసి ఈ నోట్స్ లో రాసి ఉంచాను, కరెంటు పాయింట్స్, వాటర్ పాయింట్స్ అన్నీ కరెక్ట్ గా చేపించు.. నీకు నచ్చినట్టుగా మార్పులు చేపించుకో ఏ డౌట్ వచ్చినా ఒక్క ఫోన్ కొట్టు.

ముస్కాన్ : అలాగే భయ్యా మాకేం పర్లేదు అన్నీ నువ్వనుకున్నట్టుగానే జరుగుతాయి, కానీ నువ్వు జాగ్రత్త వాళ్లంతా పెద్ద పెద్ద వాళ్ళు.

శివ : అలాగే.. బాబా ఎక్కడా?

ముస్కాన్ : లతీఫ్ వాళ్ళ అమ్మా నాన్న వస్తే మాట్లాడుతున్నాడు, పిలవనా?

శివ : వద్దులే నేను తరువాత మాట్లాడతా, సరే బై.

ముస్కాన్ : అప్పుడప్పుడు ఇటు వస్తూ ఉండు, మొత్తానికే మర్చిపోతావేమో.

శివ : చాచా బిర్యానీ తినకుండా రెండు రోజులు కూడా ఉండలేను మీ దెగ్గర పని చెయ్యట్లేదు అంతే, సాయంత్రానికి వస్తాను నాకొక సింగల్ పక్కకి పెట్టండి అని నడుచుకుంటూ వెనక్కి తిరక్కుండా నవ్వుతూ చెప్పి వచ్చేసాను.

కాలేజీకి వెళ్లి గగన్ సర్ పేరు చెప్పి మా ప్రిన్సిపాల్ తొ మాట్లాడి కాలేజీ సీనియర్స్ లిస్ట్ తీపించి హాస్టల్ కి వచ్చి కూర్చున్నాను, నా ఫోన్ మోగింది,  కావేరి పెద్దమ్మ నుంచి.

శివ : పెద్దమ్మా బాగున్నావా

కావేరి : మేము బానే ఉన్నాం, నువ్వే అస్సలు కనిపించడం లేదు. ఇక్కడికి వచ్చి ఎన్ని రోజులు అవుతుంది డబ్బులు పంపిస్తే సరిపోద్ది అనుకుంటున్నావా

శివ : కొంచెం పని మీద ఉన్నా పెద్దమ్మ రేపు వస్తాను, అందరూ ఎలా ఉన్నారు.

కావేరి : బాగున్నాము రా, పోయిన సారి నువ్వు పంపించిన డబ్బుతొ ఇక్కడ పిల్లలకి చదువు చెప్పించి నవోదయ ఎగ్జామ్ రాపించాను ఏడుగురుకి ఫ్రీ సీట్స్ వచ్చాయి ఇంటర్ వరకు ఫుడ్ బెడ్ చదువు మొత్తం వాళ్లే ఆ తరువాత ఎలాగో వాళ్ళ చదువులు, జీవితాలు వాళ్లు చక్కదిద్దుకుంటారు.


శివ : సంతోషం పెద్దమ్మ.

కావేరి : చికెన్ వండుతున్నా వచ్చి తినెళ్ళు.

శివ : పెద్దమ్మా అది..

కావేరి : ఆశ్రమానికి రాకపోయినా అమ్మ కోసం అయినా రారా, నువ్వు తప్పించి నాకెవరున్నారు చెప్పు, ఇంకేం మాట్లాడకుండా వచ్చేయి అలానే ముస్కాన్ ని కూడా తీసుకురా

శివ : హా   అలాగే.. అని కాల్ కట్ చేసి కూర్చున్నాను, నా క్లాస్మేట్ కం రూం మేట్ సందీప్ వచ్చాడు.

సందీప్ : ఏంట్రా ఇవాళ త్వరగా వచ్చావ్, నీ పనే బాగుంది రా, కాలేజీకి రాకపోయినా మార్కులు వస్తాయి ఎప్పుడు చదువుతావురా అస్సలు నువ్వు.

శివ : సరేలే ఎలా జరుగుతున్నాయి క్లాసులు.

సందీప్ : అదే గోల

శివ : ఇవ్వాళ కాలేజీకి వచ్చాను, ప్రిన్సిపాల్ చెవుల నిండుగా తిట్టాడు కాలేజీకి రావట్లేదాని.

సందీప్ : ఆయన అలానే అరుస్తాడులే, నాకో హెల్ప్ కావాలిరా

శివ : ఏంటి?

సందీప్ : ఇంట్లో కొంచెం కష్టంగా ఉందని నాన్న ఫోన్ చేసాడు, కాలేజీ మానేసి పనికెళతావా అన్నట్టు మాట్లాడాడు ఇన్నేళ్లగా అలాంటి మాటలు ఆయన దెగ్గర నుంచి వినలేదు, చాలా బాదేసింది ఏదైనా జాబ్ చూస్తావా

శివ : ఒక జాబ్ ఉంది, కానీ చాలా కష్టం మరి.

సందీప్ : పర్లేదు చూపించు చేస్తాను.

శివ : సరే అయితే.


ఇంతలో మళ్ళీ ఫోన్ వస్తుంటే చూసాను మీనాక్షి.

శివ : హలో

మీనాక్షి : ఏంటి దొరవారు చాలా బిజీగా ఉన్నట్టున్నారు.

శివ : అలా ఏం లేదు, అవును పొద్దున్న ఎందుకు నన్ను కోపంగా చూసి వెళ్ళావ్

మీనాక్షి : మరి మాకు అలా షాకులు ఇస్తే, నువ్వు అలాంటి ఒక డెసిషన్ తీసుకున్నప్పుడు నాకు చెప్పాలి కదా

శివ : అయితే నీకు బోలెడన్ని చెప్పాలి

మీనాక్షి : చెప్పు, నేను అదేగా నిన్ను అడిగేది ఎన్ని ముచ్చట్లయినా చెప్పు ఓపికగా వింటాను.

శివ : ఇంకా

మీనాక్షి : చెప్పాలి నువ్వే, ఏంటి ఈ రోజు ప్లాన్స్.

శివ : హే మర్చిపోయా, పెద్దమ్మ భోజనానికి రమ్మంటుంది వెళ్ళాలి.   వస్తావా?

మీనాక్షి : పిలిస్తే ఎందుకు రాను, నాకు చూడాలనే ఉంది, మీ పెద్దమ్మకి నన్ను పరిచయం చెయ్యి. నువ్వు పుట్టి పెరిగిన ఆశ్రమం చూడాలని ఎప్పటి నుంచో అనుకుంటున్నాను.

శివ : సరే అయితే హోటల్ దెగ్గర కలుద్దాం ముస్కాన్ కూడా వస్తుంది.

మీనాక్షి : సరే కార్ తీసుకొస్తాను

శివ : అలాగే వచ్చేటప్పుడు ఒక కెమెరా తీసుకురా

మీనాక్షి : దేనికి?

శివ : ఫోటోలు తీసుకుందాం

మీనాక్షి : హహ సరేలే

వెంటనే ముస్కాన్ కి కాల్ చేసాను.

ముస్కాన్ : చెప్పు భయ్యా

శివ : పెద్దమ్మ భోజనానికి పిలిచింది వస్తావా

ముస్కాన్ : ఐదే ఐదు నిముషాలు రెడీ అవుతాను.

శివ : తొందర ఏం లేదు ఆరింటికి వస్తాను రెడీగా ఉండు, చాచాకి చెప్పు

ముస్కాన్ : అవసరం లేదు, ఫోన్ స్పీకర్ లో ఉంది వింటున్నాడు

శివ : చాచా..!

చాచా నవ్వుతూ పెట్టేసాడు.

సందీప్ నన్నే చూస్తున్నాడు, నేను చాచాతొ జాబ్ గురించి మాట్లాడతానేమో అని ఫోన్ పెట్టేసి సందీప్ వైపు చూసాను.

శివ : సందీప్ నా దెగ్గర ఒక ఉద్యోగం ఉంది, చేస్తావా నీకు ఫ్యూచర్ లో హెల్ప్ అవుతుందనే అనుకుంటున్నాను కాని హామీ ఇవ్వలేను.

సందీప్ : పర్లేదు రా చూపించు.

శివ : రోజు కాలేజీ అయిపోయాక నాకు ఫోన్ చెయ్యి, అక్కడ నుంచి నేను ఏది చెప్తే అది చెయ్యాలి టైమింగ్స్ ఉండవు మరి, జీతం కూడా ఏం చెప్పలేను కానీ నువ్వు ఎదుగుతావు అది మాత్రం చెప్పగలను.

సందీప్ : అంతకంటే అదృష్టమా, నీ కష్టం చూస్తూనే ఉన్నాను నెలకి కొంచెం నీకు వీలైనంత ఇస్తే చాలు ఇంట్లో వాళ్ళని అడక్కుండా నా ఖర్చులు నేనే భరిస్తాను. ఏమైనా మిగిలితే నాన్నకి పంపిస్తాను.

శివ : సరే అయితే, ఇవ్వాల్టి నుంచి జాయిన్ అయినట్టేగా

సందీప్ : జాయిన్ ఐపోయా

శివ : సరే ఆ సెల్ఫ్ లో రిజిస్టర్లు ఉన్నాయి, నీకు ఫోన్ ఉందిగా?

సందీప్ : ఉంది.

ఆ రిజిస్టర్లు అందుకో ఇందులో......................................................................................... తీసేసి మిగతా అందరినీ ఫిల్టర్ చెయ్యి, కన్ఫ్యూస్ అవ్వొద్దు మొత్తం నాలుగు రిజిస్టర్లు ఒకటి నువ్వు తీసుకో ఇంకోటి నాకు ఇవ్వు సాయంత్రం ఆరింటిలోపు అయిపించేద్దాం మిగతా రెండు రాత్రికి కంప్లీట్ చేద్దాం సరేనా.


సందీప్ : అలాగే.

ఇద్దరం స్టూడెంట్స్ ని ఫిల్టర్ చేస్తూ గడిపి రెండు అయిపోయేసరికి ఆరున్నర అయ్యింది, పక్కకి పెట్టి ఫోన్ తీసుకుని చూస్తే మీనాక్షి నుంచి రెండు ముస్కాన్ నుంచి రెండు మిస్డ్ కాల్స్ ఉన్నాయి.

మీనాక్షికి ఫోన్ చేసాను.

మీనాక్షి : ఏమైపోయావ్?

శివ : రెండే రెండు నిముషాలు వచ్చేస్తున్నా అని ఫోన్ పెట్టేసి లేచి మొహం కడుక్కుని వచ్చాను.

శివ : షర్ట్ వేసుకుంటూ సందీప్ పదా భోజనానికి వెళదాం అన్నాను

సందీప్ : వెళ్లిరా, నేనిక్కడ చేసేస్తాను.

శివ : పర్లేదురా  అస్సలే చికెన్    
అనగానే లేచి నిల్చున్నాడు నవ్వుకుని పదా అన్నాను. ఇద్దరం చాచా హోటల్ కి బైలుదేరాము వేగంగా నడుస్తూ.