అరణ్య

[Takulsajal]

28     

మీనాక్షి లోపలికి వచ్చి మంచం మీద కూర్చుంది, రజిత వెళ్లి డోర్ పెట్టేసి మీనాక్షి వైపు తిరిగి కోపంగా చూసింది దానికి మీనాక్షి ఎం బెదరలేదు. దానికి రజిత ఒకింత కంగుతినింది, ఎప్పుడు ఏమన్నా తలదించుకుని ఉండే తన కూతురు ఇవ్వాళ తను నోరు విప్పితే ఎలా ఉంటుందో చూసింది. చందు మాత్రం ఎం జరుగుతుందా అని అయోమయంగా చూస్తున్నాడు.

రజిత : ఏం చేస్తున్నావో ఏం మాట్లాడుతున్నావో ఏమైనా అర్ధం అవుతుందా?

మీనాక్షి : చందు వెళ్లి ఆడుకోపో

రజిత : ఉండనీ వాడు ఈ ఇంటికి మగపిల్లాడు తెలుసుకోకపోతే నీలాగే తయారు అవుతాడు.

మీనాక్షి : వాణ్ని ఇందులో కలపకు, వాడికింకా ఏమి తెలీదు చిన్నపిల్లోడు ఏది వింటే అదే నమ్మే వయసు వాడిది.

రజిత : అంటే నువ్వు పెద్దదానివి ఐపోయావా?

మీనాక్షి : ఇప్పుడు నీ బాదేంటి?

గగన్ : మీనాక్షి, మర్యాద తగ్గుతుంది. అమ్మతో అలాగేనా మాట్లాడేది.

మీనాక్షి : మరేంటి నాన్నా, ఇలా ఎన్ని రోజులు.  చూడమ్మా వీళ్ళు నీ తోడబుట్టిన వాళ్ళే కావొచ్చు నీకు వీళ్ళు తప్ప ఇంకెవ్వరు లేరు మాకు కూడా అని నాకు జ్ఞాపకం ఉంది, అలా అని నీలా నంగిలా కూర్చుని నా జీవితమంతా వీళ్ళకి ఊడిగం చేస్తూ కూర్చోలేను. ఏమైనా మాట్లాడాలని ఉంటే నాన్నతో మాట్లాడుకో అని అక్కడనుంచి రజిత మాట్లాడుతున్నా పట్టించుకోకుండా లేచి వెళ్ళిపోయింది.

తన అక్క ఇంట్లో మొదటి సారి గొంతు ఎత్తినప్పుడే షాక్ ఐన చందు ఇప్పుడు అమ్మ మీద అరిచేసరికి అస్సలు అక్కకి ఏమైందో అన్న మీమాంసతో అక్క వెనుకే వెళ్ళాడు.

మీనాక్షి వెళ్లి మంచం మీద కూర్చుని ఇంకా కోపంగా ఆలోచిస్తూనే ఉంది, అది గమనించి చందు ఫ్యాన్ వేసాడు, మీనాక్షి తల తిప్పి చందు ని చూసి, రమ్మని సైగ చేసింది. చందు డోర్ లాక్ చేసి మంచం మీద తన అక్క ముందు కూర్చుని చూసాడు.

చందు : అక్కా ఎందుకంత కోపంగా ఉన్నావ్, నిన్ను ఎప్పుడు ఇలా చూడలేదు.

మీనాక్షి : నా గురించి వదిలేయి చందు, నీ గురించి ఎప్పుడైనా ఆలోచించావా నువ్వు, నువ్వు వాడే ఫోన్ ఎవరిది?

చందు : పెద్ద బావది.

మీనాక్షి : తిరిగే బండి?

చందు : చిన్న బావది.

మీనాక్షి : ఎందుకు నీకు కొనివ్వడానికి వీళ్ళ దెగ్గర డబ్బులు లేవా, వాళ్ళు వాడుకుని నీకు ఇస్తారు. ఏమైనా అంటే ఉన్నవి పారేసుకుంటామా అని చిందులు తొక్కుతుంది అమ్మ. మరి ప్రకాష్ నీకంటే నాలుగేళ్లు చిన్నవాడు, వాడికి కొత్త ఆపిల్ ఫోన్ కొన్నారు, మొన్న బర్తడే కి గోల్డ్ చైన్ పెట్టింది అమ్మమ్మ నీకు నాకు ఎప్పుడైనా వేసిందా, కనీసం ఎప్పుడైనా మనతో ప్రేమగా మాట్లాడిందా?

చందు : లేదు.

మీనాక్షి : సరే ఇవన్నీ వదిలేద్దాం, ఆస్తి పంపకాల్లో మనకి ఎంత అన్యాయం చేసారో తెలుసా వాళ్లంతా తిని మనకి మాత్రం కొంత పొలం, ఒక పాడు బడ్డ కంపెనీ మన మొహం మీద కొట్టారు అది కూడా ఇంటికి మొగపిల్లాడివి నీ పేరు మీద రాయకుండా నా పేరు మీద ఎందుకు రాసారో తెలుసా?

చందు : ఎందుకు?

మీనాక్షి : నన్ను మళ్ళి పెద్ద బావకో లేక చిన్న బావకో ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే ఆ ఆస్తి కూడా మళ్ళి వాళ్ళకే చేరుతుంది అందుకని. అది అడిగితే నువ్వు చిన్న పిల్లాడివి ఇప్పుడే వాడి చేతికి అంత ఆస్తి ఇవ్వడం మంచిది కాదు అన్నారు. అన్ని నాటకాలు.

చందు : ఇదంతా నిజమా 

మీనాక్షి : కళ్ళ ముందు కనిపిస్తుంటే మళ్ళీ అడుగుతావేంట్రా, ఎప్పుడైనా నీతో అమ్మమ్మ ప్రేమగా మాట్లాడడం చూసావా, బైటికి వెళ్ళేటప్పుడు నిన్ను ఎందుకు తీసుకెళ్తారు నీతో పనులు చేపించుకోడానికి. ఎటిఎంలో డబ్బులు తీసుకురడానికి వీటన్నిటికీ పంపిస్తుంటే నిన్ను కూడా వాళ్ళతో కలుపుకుంటున్నారని భ్రమ పడకు నీతో పనులు చేయించుకుంటున్నారు అంతే. ఇలాగే చదువు అన్ని వదిలేసి వీళ్ళ వెనక తిరిగావనుకో నీకు కెరీర్ ఉండదు ఆఖరికి చేతులు దులుపుకుంటారు, వాళ్ళు ఓనర్లగా ఉన్న అదే కంపెనీలో నువ్వు ప్యూన్ అవుతావు ఇప్పటికైనా తెలుసుకో. ఇవన్నీ నేను చెప్పకుండానే అర్ధం చేసుకుంటావేమో అనుకున్నా ఇన్నిరోజులు కానీ నువ్వు ఇంకా నిజమేనా అని అడుగుతున్నావు. ఇక నీ ఇష్టం.

చందు తల దించుకుని ఆలోచిస్తుంటే, మీనాక్షి ప్రేమగా చందు బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టింది.

మీనాక్షి : సారీ రా కొంచెం అరిచాను కదా, నీకోసమే చెప్తున్నా నన్ను తప్పుగా అర్ధం చేసుకోకు.

చందు : లేదక్కా ఐ లవ్ యు. ఎవరెన్ని చెప్పినా నేను ఎవరి వెనక తిరిగినా ఎప్పుడు నీతోనే.

మీనాక్షి : నా బంగారం, ఇవ్వాళ అన్నం ఇక్కడికే తీసుకురా మన ఇద్దరికీ. నీక్కూడా నేనే తినిపిస్తా. నువ్వు వచ్చేలోగా ఫ్రెష్ అవుతాను అని చందుని బుజ్జగిస్తూ లేచింది.

మీనాక్షి ఫ్రెష్ అయ్యి తాను అన్నం తింటూ తన తమ్ముడికి కూడా తినిపించి తన పక్కనే పడుకోబెట్టుకుని ముచ్చట్లు చెపుతూ చందు ని నిద్రబుచ్చి ఆలోచిస్తుంది.

మీనాక్షి : ఇవ్వాళ ఇంత ధైర్యంగా అందరిని ఎదిరించినా, గట్టిగా తెలివిగా మాట్లాడినా, నా ధైర్యం వెనుక ఉన్నది శివ అని నాకు తెలుసు, నిజమే ఒక మనిషి మనకోసం ఉన్నాడు అంటే ఆ ధైర్యమే వేరు. శివా లవ్ యు అని తన తమ్ముడి తల నిమురుతూ నిద్రలోకి జారుకుంది.