అరణ్య

[Takulsajal]

35     

సరిగ్గా పదిన్నర, ఆ టైములో వరసపెట్టి బస్సులు వచ్చి ఆగడంతో లేచి ఆఫీస్ డోర్ తీసుకుని బైటికి వచ్చి నిలబడ్డాను. సందీప్ వచ్చి నా పక్కనే నిలబడ్డాడు.

శివ : ఇంతమంది ?

సందీప్ : మొత్తం మనోళ్లే

శివ : ఒరేయి ఇంతమందిని తీసుకొచ్చావ్, అంత పని కూడా లేదురా మనదెగ్గరా

సందీప్ : ఓహ్.. ఇప్పుడెలా

శివ : మనకి మూడు వందల మంది సరిపోతారని నీకు చెప్పానుగా

సందీప్ : నేను అదే చెప్పా.. చూస్తుంటే ఐదు ఆరు వందల మంది దాకా ఉన్నట్టున్నారు అని గ్యాప్ ఇచ్చి ఉండు అని వాళ్ళ దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.

శివ : ఇదెక్కడి గోలరా బాబు.. మన టైం బాగుంది కాబట్టి ఇక్కడ ఉన్నాం లేకపోతే ఆ గుంపులో ఉద్యోగం కోసం నేను కూడా ఎదురు చూడాల్సి వచ్చేదేమో అని మనసులో అనుకుంటున్నాను ఈలోగా గగన్ సర్ వచ్చాడు

గగన్ : శివా ఎవరు వీళ్లంతా  ??

శివ : ఎంప్లాయిస్.. పిలిచిన వాళ్ళకంటే ఎక్కువ మంది వచ్చారు

సందీప్ : వాళ్ళెవ్వరు మాట వినేలా లేరు, ఏం చేద్దాం?

శివ : నాకూ అందరికి జాబ్ ఇవ్వాలనే ఉంది కానీ ఆ తరువాత కంపెనీయే ఉండదు. మనకి కావాల్సిన వాళ్ళని తీసుకుని మిగతావాళ్ళని పంపించేసేయి. మనిద్దరం సెలెక్ట్ చేసిన వాళ్లలో ఎవరైనా రాకపోతే వేరే ఎవరినైనా తీసుకో అంతే, కావాలంటే అందరి నెంబర్స్ తీసుకో ఎవరైనా పరిచయం అయినా.. పక్క కంపెనీలకి స్టాఫ్ కావాలన్నా తోసేద్దాం. నచ్చజెప్పి పంపించు

సందీప్ : నేనా ??

శివ : మరి తెచ్చింది నువ్వే కదా.. మీరు వచ్చేయండి సర్ వాళ్ళు చూసుకుంటారు అని పాత స్టాఫ్ కి సెక్యూరిటీకి సైగ చేసి లోపలికి వచ్చేసాను. ఇద్దరం పక్కనే ఉన్న సోఫాలో కూర్చున్నాం.

శివ : మీనాక్షి ఎలా ఉంది
గగన్ : బానే ఉంది ఇంకా లేవలేదు ఈ పాటికి వచ్చేస్తూ ఉంటుంది.. స్టాఫ్ కూడా వచ్చేసారు తరవాత?

శివ : రెండు రోజుల్లో షెడ్యూల్ ప్రిపేర్ చేసి ప్రొడక్షన్ మొదలు పెట్టెయ్యడమే, ఆల్రెడీ రా మెటీరియల్ వచ్చేసింది అని మాట్లాడుతూనే ఆఫీస్ డోర్ చప్పుడు అయితే అటువైపు చూసాను.   ఎరుపు రంగు చీరలో జుట్టు విరబూసుకుని మేడలో సన్నని బంగారపు చైన్ ఒకటి వేసుకుని నడుచుకుంటూ వస్తుంటే నాకు తెలీకుండానే లేచి నిలబడ్డాను. ఆ నడుముని ఏమేసి చెక్కిందో కాని అబ్బబ్బ.. కళ్ళు మెల్లగా మూసి మళ్ళీ తెరిచ్చాను. నన్ను.. నా ఆత్రపు మొహాన్ని చూసి నవ్వుతూ వచ్చింది.

మీనాక్షి : ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారు అని తన నాన్నని పలకరిస్తూనే నన్ను చూసి నవ్వి వేలితో కూర్చోమని సైగ చేసింది కొంచెం చురుగ్గా

శివ : గగన్ సర్, లేవండి త్వరగా బాస్ వచ్చినప్పుడు లేవాలని తెలీదా

గగన్ : ఓహ్.. సారీ శివా మర్చిపోయాను, సారీ మేడం అంటూ నవ్వాడు

మీనాక్షి : ఏంటి నాన్నా నువ్వు కూడా.. శివా మర్చిపోయాను రాత్రి హాస్పిటల్లో ఉండడం వల్ల చూడలేదు కానీ మెయిల్ వచ్చింది, ఫైనల్ అప్రూవల్ చేస్తూ అడ్వాన్స్ గా హాఫ్ అమౌంట్ పంపించారు.. అది చెపుదామనే వచ్చాను.. నువ్వు పడ్డ కష్టం వృధా పోలేదు శివా

శివ : ఎస్ ఎస్ ఎస్.. మీనా.. అని వాటేసుకుని ఎత్తుకుని తిప్పాను ఆనందంగా.. దీని కోసం ఎంత గ్రౌండ్ వర్క్ చేసానో నాకే తెలుసు. చాలా సంతోషంగా ఉంది మీనాక్షి..

మీనాక్షి సిగ్గు పడుతూ నా భుజం మీద ఆగకుండా కొడుతుంటే అప్పుడు గుర్తొచ్చింది పక్కనే గగన్ సర్ ఉన్నాడని.. అప్పుడే గగన్ సర్ కూడా కొంచెం దగ్గాడు. ఎమ్మటే మీనాక్షిని కిందకి దించి అక్కడనుంచి పారిపోబోతే సర్ నా చెయ్యి పట్టుకుని ఆపాడు.

శివ : సర్.. అదీ.. అని తల కొట్టుకుంటూ.. సారీ సర్ అన్నాను ఆయనా మొహం చూడకుండా.. సర్ నన్ను అలానే మీనాక్షిని దెగ్గరికి తీసుకుని ముందు మీనాక్షిని ఆ తరువాత నన్ను ముద్దు పెట్టుకుని మా ఇద్దరి చేతులు పట్టుకుని కలిపాడు.

మీనాక్షి : లవ్ యు నాన్నా

శివ : లవ్ యు సర్ అన్నాను దానికి ఆయన గట్టిగా నవ్వి మీనాక్షి.. శివ చిన్నగా మన దెగ్గర ఓపెన్ అవుతున్నాడు.. ఇప్పుడే మనల్ని ఆట పట్టిస్తున్నాడు పూర్తిగా ఓపెన్ అయితే మనం తన ముందు సరిపోతామా అని నవ్వాడు.

మీనాక్షి : ఇంట్రోవర్ట్ కదా నాన్నా ఇవన్నీ మనముందేలే ఎవరైనా కొత్తవాళ్ళు వస్తే మళ్ళి మౌనంగా అయిపోతాడు.. అయినా నువ్వన్నది కూడా నిజమే మంచి అల్లరోడు దాగున్నాడు శివలో పోను పోను చూడాలి అని మాట్లాడుతూనే సడన్ గా ఏదో గుర్తొచ్చినట్టు నాన్నా మర్చిపోయా వచ్చిన అడ్వాన్స్ లోనుంచి మాకు కొంత డబ్బు కావాలి.

గగన్ : నాకు ఈ కంపెనీకి ఎటువంటి సంబంధం లేదు. ఇది నీది, శివది మీ ఇష్టం.. కానీ ఏం చేయబోతున్నారో నాకు చెప్పండి మీ ఆనందంలో నన్ను కూడా పాలుపంచుకోనివ్వండి.

మీనాక్షి : తప్పకుండా నాన్నా, శివ ఎప్పుడు నిన్ను ఒక తండ్రిలానే చూస్తాడు.. నీకు చెప్పకుండా ఏం చేస్తాం.. మేము ఇల్లు కట్టుకుందాం అనుకుంటున్నాం.

గగన్ : అర్ధం అవ్వలేదు మీనూ..

మీనాక్షి : నాకు మెట్టినిల్లు కడుతున్నాడు నాన్నా అని సిగ్గుపడుతూ గగన్ భుజం వెనక నిలుచొని చెప్పింది.

గగన్ సర్ నా వంక చూసాడు

శివ : ఎప్పటి నుంచో మంచి ఇల్లు కట్టాలి అందులో మా అమ్మని చూసుకోవాలని కోరిక.. అది ఇప్పుడు మీ సాయం వల్ల తీరబోతుంది.. థాంక్ యు సర్.. అని కౌగిలించుకున్నాను.. మీరే కనక నా జీవితంలో లేకపోయి ఉంటే ఇప్పుడు ఇలా ఉండేవాడిని కాదు

గగన్ : అంత మాట అనకు శివా నీ ప్రతిభ ఏంటో ఖాసీం చచ్చా ద్వారా విన్నాను ఆ తరువాత నా కళ్ళతో చూసాను.. మొన్నీమధ్యనే చచా కలిసి ఏమన్నాడో తెలుసా నా బిడ్డ షేర్ ఎలా ఉన్నాడు అని అడిగాడు.. నీకు మళ్ళీ చెప్తున్నాను నాకు కూడా ఇక మీరే, రేపు నేను మీతో పాటు ఉండటానికి వస్తే నాకు నా భార్యకి మీ ఇంట్లో ఒక రూం ఉంటుందా

శివ : తప్పకుండా సర్ అని ఆయన చెయ్యి పట్టుకున్నాను

గగన్ : పనులు ఎప్పుడు మొదలు పెడుతున్నారు

శివ : ఇంకా ఏమి అనుకోలేదు ఇప్పుడు మీనాక్షి గుర్తు చేసేవరకు ఆ ఆలోచన కూడా చెయ్యలేదు, జస్ట్ తనకి నా ఆలోచన చెప్పాను అంతే.. థాంక్స్ మీనాక్షి.

మీనాక్షి : నాకు థాంక్స్ చెపుతున్నావా, ఇప్పుడు మా నాన్న ఏమని చెప్పారు ఇదంతా మనదే అని చెప్పారా లేదా నీ డబ్బు నువ్వు తీసుకోడానికి నాకు థాంక్స్ చెప్పాలా

శివ : ఇది ఎప్పటికి నీదే తప్ప నాది అవ్వదు

అలా అనగానే ఇద్దరి మొహాలు మాడిపోయ్యాయి

గగన్ : అదేంటి శివా అలా అన్నావ్

శివ : ఇందులో తప్పేముంది సర్, ఇది మీనాక్షిదే కదా

మీనాక్షి : మరి ఇన్ని రోజులు నువ్వు పడ్డ కష్టం అంతా?

శివ : ఇంకా వంద రేట్ల కష్టంమైనా పడతాను నీకోసం.. ఇది నీది. నీకోసం నేను బలంగా నిలబడ్డాను అంతే, రేపు నాకు ఏదైనా సమస్య వస్తే నువ్వు అలానే నాకోసం నిలబడతావని నాకు తెలుసు అని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను.

గగన్ : ఇక ఈ టాపిక్ ఇక్కడితో వదిలెయ్యండి, ముందు పార్టీ చేసుకుందాం, ఎక్కడికి వెళదాం చెప్పండి.. శివా నీ చెల్లెలు అమ్మగారిని కూడా పిలువు తనకి నేను క్షమాపణలు చెప్పాలి.

మీనాక్షి : ఎందుకు

గగన్ : మొన్న సుశాంత్ వల్ల..

శివ : ఏం లేదులే.. సర్ పార్టీ రేపు చేసుకుందాం ఇవ్వాళ చిన్న పని ఉంది

మీనాక్షి : రేపు నాకు పని ఉంది బైటికి వెళ్ళాలి

గగన్ : ఎక్కడికి

మీనాక్షి : పని ఉంది అంతే రేపు నేను రావడం కుదరదు అని గట్టిగా చెప్పేసి ఆఫీస్ చైర్లో కూర్చుంది డెస్క్ లో నుంచి ఫైల్స్ తీస్తూ..

గగన్ : ఏమైంది ఇప్పటి వరకు బానే ఉంది కదా

శివ : సర్ మీరు వర్కర్స్ తో మాట్లాడి వస్తానన్నారు, అని ఆయనతో పాటే బైటికి నడిచాను.

లోపల కూర్చున్న మీనాక్షి, శివ మరియు తన నాన్న బైటికి వెళ్ళగానే ఫైల్స్ పక్కన పడేసి తల పట్టుకుని కూర్చుంది. ఇందాక ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చేటప్పుడు కూడా సుశాంత మళ్ళీ తనని బ్లాక్మెయిల్ చేసాడు. మీనాక్షికి వేరే దారి దొరకట్లేదు.

మీనాక్షి : ముందు శివకి చెప్పేద్దాం అనుకున్నాను కాని శివ ఎంతటి ఆవేశపరుడో నేనింత వరకు చూడలేదు, తన పెద్దమ్మ చెప్పింది తన వాళ్ళ జోలికి వస్తే ఎంత దూరం అయినా వెళతాడని కాని ఇంతవరకు ఎప్పుడు శివ ఒక మాట దొర్లడం తప్పుగా మాట్లాడడం ఇతరుల గురించి కామెడీగా మాట్లాడడం ఇలాంటివి ఎప్పుడు చెయ్యలేదు ఏదైనా ఉంటే మొహం మీదె చెప్పేస్తాడు జోక్ చేసినా అంతే అవతలి వాళ్ళని నవ్విస్తాడు తప్ప తన మాటలతో ఇబ్బంది పెట్టడు.

ఒకవేళ తనతో చెప్పి ఏదైనా గొడవ అయితే అప్పుడు ఇంట్లో తెలిస్తే పెద్ద గొడవ అవుతుందని నాకు తెలుసు, అంతా కలిసి శివని ఏమైనా చేస్తారన్న భయం కూడా ఉంది. ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావట్లేదు ఆ సుశాంత్ గాడిని ముద్దు పెట్టుకోవడం అన్న ఆలోచనే నాకు కంపరం తెప్పిస్తుంది.


గగన్ సర్ ఏదో మాట్లాడుతుంటే ఆయనతో మళ్ళీ వస్తాను అని చెప్పి సర్ ని పంపించేసి తిరిగి ఆఫీస్ లోకి మీనాక్షి తల వంచి కళ్ళు మూసుకుని ఏదో తీవ్రంగా ఆలోచిస్తుంటే తన ఎదురు కుర్చీలో కూర్చుని ముందున్న టేబుల్ గ్లాస్ మీద చప్పుడు వచ్చేలా తట్టాను. లేచి నన్ను చూసి మళ్ళి ఫైల్ మీద సంతకాలు చేస్తుంది.

శివ : హలో మేడం మాట్లాడొచ్చా

మీనాక్షి : చెప్పు అని అలిగినట్టు మాట్లాడింది

శివ : రేపు నువ్వు పార్టీకి రావట్లేదు అంతే కదా దానికెందుకు ఇంత అలక

మీనాక్షి : నువ్వేగా ఇందాక మన ఇద్దరినీ వేరు చేసి మాట్లాడావ్

శివ : మీనాక్షి... కొన్ని కొన్నిట్లో నువ్వు కళ్ళు మూసుకుని నన్ను ఫాలో అవ్వు నీకొక అందమైన జీవితాన్ని అందిస్తాను.

మీనాక్షి : ఏదేదో చెప్తావ్

శివ : నిజంగా నన్ను నమ్ము

మీనాక్షి : ఇప్పటివరకు చేసింది ఇకపై చెయ్యబొయ్యేది కూడా అదే కదా

శివ : ఏంటి ?

మీనాక్షి : నిన్ను నమ్మడం

శివ : సరే డీల్ ఫైనల్ అయ్యిందిగా, నాకొకటి కావలి ఇస్తావా

మీనాక్షి : అలా అమాయకంగా అడిగేసరికి మీనాక్షి నవ్వుకుని.. ఏం కావాలి

శివ : ముద్దు కావాలి.. నాకూ అని సాగదీసాను

మీనాక్షి : నవ్వుతూ రా అని చైర్ లో నుంచి లేచి వంగి శివని దెగ్గరికి తీసుకుని ముద్దు పెట్టుకుంది.. చాలా ఇంకా కావాలా

శివ : చాలు అని మళ్ళి నడుము వంక చూసాను.. కళ్ళు మాత్రమే అటువైపు పెట్టాను మొహం మాత్రం మీనాక్షి వంకే ఉంది.

మీనాక్షి : వచ్చిన దెగ్గర నుంచి చూస్తున్నాను నా నడుముని తినేసేలా చూస్తున్నావ్, పక్కనే మా నాన్న ఉన్నాడన్న భయం కూడా లేదు నీకు

శివ : ఒక్కసారి..

మీనాక్షి : ఒక్కసారి ?

శివ : ఒకే ఒక్కసారి ముట్టుకోనా ప్లీజ్..

ఇంతలో ఏదో శబ్దం అయితే ఇద్దరం డోర్ వంక చూసాం కాని ఎవ్వరు లేరు.

మీనాక్షి : ఇక్కడ వద్దులే కాని నువ్వెళ్ళి కార్ తీపో, నేనొక ఫోన్ చేసి వస్తాను అని శివని బైటికి పంపించి వెంటనే కావేరికి ఫోన్ చేసింది.

కావేరి : చెప్పరా బంగారు

మీనాక్షి : అత్తయ్యా... అని సాగదీసింది

కావేరి : ఏంట్రా

మీనాక్షి : ఎక్కడున్నావ్

కావేరి : నేనెక్కడికి వెళతాను ఇంట్లోనే ఉన్నాను

మీనాక్షి : కొంచెం సేపు ఆశ్రమం వైపు వెళ్లి రాక పోయావా

కావేరి : ఏదో తేడా కొడుతుంది నాన్నా

మీనాక్షి : అంటే నువ్వేళితే ఇంటి తాళాలు అక్కడే పెడితే

కావేరి : పెడితే

మీనాక్షి : పో.. అత్తయ్య

కావేరి : ఏమయిందిరా

మీనాక్షి : అబ్బా మట్టి బుర్ర.. నీ కొడుక్కి నా నడుము పట్టుకోవాలని ఉందట వాడి కోరిక తీరుద్దామనీ

కావేరి : ఓహో.. సారీ బంగారు నిజంగా నాది మట్టి బుర్రే, అయినా నడుము పట్టుకోడానికి ఇంత దూరం రావాలా అక్కడే కానిచేయ్యక

మీనాక్షి : అక్కడితో ఆగుతాడా నీ కొడుకు

కావేరి : నా కొడుకు బుద్ధిమంతుడే పిల్లా

మీనాక్షి : కాని నేను కాదు

కావేరి : సరే సరే అని ముసి ముసిగా నవ్వుకుంటూ తాళాలు కిటికీలో పెడుతున్నా.. ఓకే నా

మీనాక్షి : డబల్ ఓకే అని నవ్వుకుంటూ కారులో రెడీగా ఉన్న శివ దెగ్గరికి పరిగెత్తి కారులో కూర్చుంది పోనీమంటూ

శివ : ఎక్కడికి ?

మీనాక్షి : నువ్వు ముందు పోనీ చెప్తా, నాన్నకి చెప్పలేదు

శివ : నేను చెప్పాలే

మీనాక్షి : ఓహో.. గురుడు అన్నిటికి ప్రిపేర్ అయ్యి ఉన్నాడు అనగానే శివ నవ్వుతూనే ముందుకు పోనిచ్చాడు. నేరుగా ఇంటికి పోనీ

శివ : ఎక్కడికి

మీనాక్షి : మన ఇంటికే, కంగారుపడకు అమ్మ ఆశ్రమానికి వెళ్లిందట తాళాలు కూడా ఇంటి దెగ్గరే పెడతా అంది.. అలా చూడకు పొద్దున్న చెప్పింది నీకు చెప్పమని కూడా చెప్పింది.

నేరుగా ఇంటికి వెళ్లి తలుపులు తీసి లోపలికెళ్లి కూర్చున్నాను మీనాక్షి నవ్వుతూ నావైపు వస్తుంటే ఇప్పటి వరకు కుడా తెచ్చుకున్న ధైర్యం మొత్తం నీరుగారిపోతుంది. మంచం మీద కూర్చున్నాను, మీనాక్షి వచ్చి నా కాళ్ళ మధ్యలో నిలబడి ఎర్రని పైట తీసి పక్కన పారేసింది.

మీనాక్షి : రా పట్టుకో అని నవ్వుతూ నా రెండు చేతులు తీసుకుని నడుము మీద వేసుకుంది.

వణుకుతూనే పట్టుకుని చూసాను సన్నని నడుముకి చక్కని బొడ్డు, బొడ్డు కింద కట్టిన చీర దాని కుచ్చిళ్ళు.. నాకు మీనాక్షిలో నచ్చేది అదే తన డ్రెస్సింగ్ సెన్స్ ఎంత మోడరన్ గా రెడీ అయినా అందులో ఎబ్బెట్టు తనం ఉండదు, ఇదేంటి ఇలా రెడీ అయింది అని అనిపించదు చూడ చక్కగా ఉంటుంది. మీనాక్షి కళ్ళలోకి చూసి నవ్వుతూ తన పొట్ట మీద నా బుగ్గని ఆనించి వెచ్చదనం ఫీల్ అవుతుంటే నా తల మీద చెయ్యి వేసింది.

మీనాక్షి : శివు..

శివ : హ్మ్..

మీనాక్షి : దించుతావా

ఆ మాట వినగానే నడుముని వదిలి తన కళ్ళలోకి చూసాను ఆశ్చర్యంగా

మీనాక్షి : చెప్పు

శివ : పెళ్లయ్యాకే అవన్నీ

మీనాక్షి : ప్చ్.. పోనీలే ఆ మాట అనగానే నీకు అర్ధమయ్యిందంటే మంచి రసికుడవే అని నవ్వుతూ జాకెట్ విప్పేస్తుంటే

శివ : మీనాక్షి అదీ.. వద్దు..

మీనాక్షి : ఊరికే కొంచెం సేపు నీ ఒళ్ళో పడుకుంటాను అని తను వేసుకున్న ఎర్రని బ్రా కూడా విప్పేసి శివ ఒళ్ళో కూర్చుని శివ షర్ట్ బటన్స్ విప్పేసి, వెనక్కి తోసి శివ కళ్ళలోకి చూస్తూ మీదెక్కి ఇద్దరి ఛాతులు కలిసేలా పడుకుని శివ పెదాలు అందుకుని రెండు నిమిషాలకి విడిపడి ముక్కు మీద ముద్దు పెట్టుకుని కిందకి జరిగి శివ గుండె మీద పడుకుంది.

శివ : ఒళ్ళంతా అదోలా అయిపోయింది నా మీద వెల్లికల పడుకొని నా ఒక చేతిని తన పొట్ట మీద వేసుకుని నిమురుతూ ఇంకో చేతిని తన ఎద మీద వేసుకుంది.. నా చెయ్యి తన ఎదని ఆ పొడుచుకొచ్చిన ముచ్చిక నా అరచేతిని గీరుతూ ఏదో జిల అది నా చేతిలోనా లేక ఒంట్లోనా అర్ధం కాలేదు. మీనాక్షి ఒళ్ళు మొత్తం తడుముతూ నా వైపు తిప్పుకుని తెల్లటి వీపుని తడుముతూ ఇక నా వల్ల కాక అడిగేసాను.. దించనా

మీనాక్షి : తొందరపడకు నువ్వు వద్దనుకున్నా ఈ శరీరం నీ సొంతం కాక తప్పదు, నువ్వు అనుకున్నట్టుగానే మన పెళ్ళైయ్యాకే ఆడుకుందాం ఆ కేళి.. అప్పటివరకు ఇలా ఒకరినొకరం ప్రేమించుకుందాం అని మళ్ళీ తలని శివ గుండె మీద పెట్టుకుని పడుకుంది.

ఆ వెచ్చదనంలో మీనాక్షి తీయ్యని పలుకులతో ఒకరి చేతిలో ఇంకొకరి చెయ్యి వేసుకుని గడుపుతూ ఎప్పుడు నిద్ర పొయ్యామో లేచేసరికి సాయంత్రం అయ్యింది. మెలుకువ వచ్చి కళ్ళు తెరిచేసరికి మీనాక్షి మొహమే కనిపించింది మా ఇద్దరి మీదా దుప్పటి కప్పి ఉంది వంటింట్లో ఏదో చప్పుడు రాగానే నిద్ర మత్తు ఎగిరిపోయి త్వరగా మీనాక్షిని లేపాను. లేచి చూసుకుని ఫోన్లో టైం చూసుకుంది అప్పటికే శివ పెద్దమ్మ కావేరి నుంచి పదికి పైగా మిస్డ్ కాల్స్, నాన్న నుంచి నాలుగు మిస్డ్ కాల్స్ చూసి త్వరగా బట్టలు వేసుకుని పైట సర్దుకుని బైటికి వచ్చి చూసేసరికి అప్పటికే శివ వెళ్లి కావేరి పక్కన నిలుచొని ఏదో మాట్లాడుతున్నాడు.

కావేరి : చూడవే మీను నాకు సారీ చెప్తున్నాడు అని నవ్వింది

మీనాక్షి : అత్తయ్య సారీ అదీ

కావేరి : వాడి కౌగిలిలో గువ్వపిల్లలా ఒదిగిపోయావు నిండు నూరేళ్లు ఇలానే ఆనందంగా జీవించండి అంది పెద్ద మనసుతో

మీనాక్షి వెళ్లి కావేరిని కౌగిలించుకుంది థాంక్స్ చెపుతూ, అక్కడనుంచి మీనాక్షి కొంతసేపు మాట్లాడి వెళ్ళిపోగా అటుఇటు తిరిగి బైటికి చాచా దెగ్గరికి వెళ్లాను. ఇంట్లో వాళ్లందరిని పలరించి ముస్కాన్ తను కట్టించిన హోటల్ చూపిస్తుంటే చిన్న చిన్న మార్పులు చేపించి ఇంటికి వచ్చేటప్పుడు బిర్యానీ పార్సెల్ చేపించుకోచ్చాను.

నేను అమ్మా ఇద్దరం తినేసి టీవీ చూస్తూ మాట్లాడుకుంటుంటే సందీప్ నుంచి ఫోన్ వచ్చింది.

శివ : చెప్పరా

సందీప్ : బండి రాడ్ మాస్కులు నేను అన్ని రెడీ ఇంటి ముందే ఉన్నా

శివ : వస్తున్నా..