అరణ్య

[Takulsajal]

42       

కావేరి : శివా ఇప్పటికే లేట్ అయ్యింది పడుకుందురు రండి.

శివకి మీనాక్షికి కొంచెం అదోలా అనిపించి పక్కకి నిలబడ్డారు. అది ముస్కాన్ గమనించి నవ్వుతూ వెళ్లి శివ పక్కన నిల్చుంది.

ముస్కాన్ : భయ్యా

శివ : హా

ముస్కాన్ : ఎందుకు టెన్షన్ పడుతున్నావ్.

శివ : నువ్వింకా పోలేదా

ముస్కాన్ : హహ.. వెళుతున్నా లే.. ఇది చూసి పోదమనే ఆగాను అని నవ్వింది.

శివ : అంటే ఆదుకోవాలని ముందే ప్లాన్ చేసారు.. ముస్కాన్ చెయ్యి అడ్డం పెట్టుకుని నవ్వింది.

కావేరి : మీనాక్షి వెళ్లి పడుకో లేట్ అయ్యింది.. శివా నువ్వు కూడా అని ఎవ్వరికి కనిపించకుండా నవ్వుకుంది

ఇద్దరు ఒక్క అడుగు కూడా ముందుకు వెయ్యలేదు, ఎవరి రూంలోకి వాళ్ళు వెళ్లి పడుకోవాలా లేదా కలిసి ఒకే రూంలోకి వెళ్లాలా ఏమి అర్ధం కాక అక్కడే ఆగిపోయారు. అందరికి అక్కడ ఉన్న పరిస్థితి అర్ధమయ్యి చిన్నగా ఇద్దరినీ ఆడుకోవడం మొదలు పెట్టారు.

ముస్కాన్ : ఏంటి వదినా

సందీప్ : మావా ఏమి ఇరుక్కుపోయావురా, నిన్ను చూస్తే జాలిగా ఉంది

గగన్ : గగన్ గట్టిగా నవ్వాడు, మీనాక్షి కాలు కదలక పోవడంతో

రజిత : ఊరుకోండి సిగ్గులేకపోతే సరి.. మీను.. ఆ రూం మీ ఇద్దరికే వెళ్ళండి అని నవ్వేసరికి మీనాక్షి సిగ్గుగా వాళ్ళ అమ్మ ఒడిలో దూరిపోయింది.

కావేరి : చేసినవన్నీ చేసేసి ఇప్పుడు రూంలోకి వెళ్ళమంటే ఆగిపోయాడు చూడు అని శివ పిర్ర మీద కొట్టింది.. శివ నవ్వాడు.

శివ, మీనాక్షిలు ఇద్దరు వాళ్ళ రూంలోకి వెళ్ళగానే అందరూ నవ్వుకుని.. భారత్, ముస్కాన్ కుటుంబాలు ఇంటికి వెళ్ళిపోగా సందీప్ కూడా రూంకి వెళ్ళిపోయాడు.

శివ : మీను.. భలే ఆడుకున్నారు మనతో

మీనాక్షి : హహ.. ఎక్కడ నీకు దూరంగా ఉంచుతారో అని తెగ భయపడ్డాను.

శివ : దేనికి అంత భయం

మీనాక్షి : ఏమో ఇప్పుడు నా లోకం మొత్తం నువ్వు నా బుజ్జిగాడే.. నా జీవితంలోనే ఇప్పుడు నేను ఉన్నంత సంతోషంగా ఎప్పుడు లేను.. లైఫ్ లాంగ్ ఇలానే నీతో ఉండాలని ఉంది ఏం బుజ్జి..?

అరణ్య నుంచి ఎటువంటి సమాధానం రాలేదు

శివ : ఏంటంట?

మీనాక్షి : ఏం మాట్లాడట్లేదు పడుకున్నాడేమో

శివ : ఏంటో ఇది.. నాకేం అర్ధం కావట్లేదు

మీనాక్షి : నను సంతోషంగా ఉన్నాను, మరి నువ్వు

శివ : నేను కూడా.. ఇల్లంతా సందడిగా ఉంది.. ముఖ్యంగా అమ్మ తన మోహంలో ఆ చిరునవ్వు.. మనసంతా ఏదో తృప్తిగా ఉల్లాసంగా ఉన్నట్టుంది. ఇంకో విషయం, నేను ఇన్వెస్ట్ చేసిన షేర్స్ కోట్లల్లో వాల్యూ చేస్తున్నాయి ఇప్పుడు. సొంత కంపెనీ స్టార్ట్ చెయ్యొచ్చు ఎవ్వరి దెగ్గర చెయ్యి చాచకుండా.. రేపు పొద్దున్నే అమ్మేస్తాను.

మీనాక్షి : నాకు వాటి మీద ఇంట్రెస్ట్ లేదు, నేనిక ఎక్కడికి రాను

శివ : నీ ఇష్టం.. నీ కొడుకుతో మాట్లాడుకుంటావా

మీనాక్షి : అవును

శివ : పడుకో లేట్ అయ్యింది.. అని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని దెగ్గరికి తీసుకుంటే హాయిగా నిద్రపోయింది నా మీనాక్షి, కొంతసేపటికి మీనాక్షి నిద్రపోయ్యాక లేచి తన పొట్ట మీద చెయ్యి వేసి వాడిని పిలిచాను.. అరణ్య అని పిలవగానే మీనాక్షి పొట్ట వెచ్చగా అయ్యేసరికి లేచే ఉన్నాడని గ్రహించాను. లేచి ముద్దు పెట్టుకుని గుడ్ నైట్ అన్నాను

అరణ్య : గుడ్ నైట్

శివ : అరణ్య.. నువ్వు ఇప్పుడు..

అరణ్య : నేనే మాట్లాడేది..

శివ : కాని అమ్మ చెప్పింది కదా నువ్వు మాట్లాడేది ఎవ్వరికి వినిపించదని

అరణ్య : అది నిన్నటి వరకు, నా శరీరంలో ప్రతీ కణం ఎదిగే కొద్ది నా శక్తులు నాకు అర్ధం అవుతున్నాయి.

శివ : నిజంగానే నీకు శక్తులు ఉన్నాయా

అరణ్య : ఉన్నాయి, కాని ఒక్క విషయం

శివ : చెప్పు నాన్నా

అరణ్య : నేను నీతో మాట్లాడుతున్నానని అమ్మకి చెప్పొద్దు

శివ : ఎందుకు

అరణ్య : అమ్మకి తెలిసిన మరుక్షణం నీతో మాట్లాడ్డం మానేస్తాను

శివ : ఎందుకు

అరణ్య : ఇది నీకు నాకు మధ్య మాత్రమే ఉండాలి, ఇంకో విషయం రేపు రోజు లేచే దానికంటే ఒక గంట ముందు లెగువు..

శివ : నేను అడిగిన వాటికి సమాధానం చెప్పవన్నమాట.. ఈ వెసలుబాటు నాకు మాత్రమేనా మీ అమ్మకి కూడా నా

అరణ్య : నీతో ముఖ్యమైన విషయాలు మాత్రమే మాట్లాడతాను

శివ : సరే పొద్దున్నే లేస్తాను.. ఇంకా

అరణ్య : ఈరోజు నుంచి ఎప్పుడు అమ్మ మాట జవదాటొద్దు

శివ : ఓకే

అరణ్య : హాస్పిటల్లో నీ అర చెయ్యి పట్టుకోమన్నాను గుర్తుందా

శివ : అవును

అరణ్య : అమ్మ ఏమి చెప్పినా కాదనకు అది చిన్న పని అయినా సరే

శివ : సరే

అరణ్య : ప్రతీ పౌర్ణమి నాడు నా శక్తులు సన్నగిల్లుతున్నాయి, ఆ రోజు మొత్తం అమ్మా నువ్వు ఇద్దరు ఇంట్లోనే ఉండాలి

శివ : అరణ్య.. నువ్విలా మాట్లాడుతుంటే నాకు

అరణ్య : అడుగడుగునా గండాలే ఉన్నాయి.. నన్ను నమ్ము ఇరవై రోజులుగా కోమాలో ఉన్న నిన్ను చిన్ని స్పర్శ అదీ ముట్టుకోకుండానే లేపాను.. సంకోచించకు

శివ : మాకే ఎందుకిలా

అరణ్య : నా దెగ్గర సమాధానం లేదు, మనం మాట్లాడుకునే ఏ విషయం అమ్మకి తెలియకూడదు.. నేను అమ్మకి అబద్ధం చెప్పానని మాత్రమే మాట ఇచ్చాను. నిజాలు మాత్రం నువ్వు నీలోనే దాచుకో.. ఇంకా నన్ను నమ్మకపోతే ముప్పై రెండు సెకండ్లు లెక్కపెట్టు నానమ్మ ఇప్పుడు లోపలికి వస్తుంది.

శివ : అలా ఏం లేదు

అరణ్య : ఇప్పుడే లెక్కపెట్టు అనగానే శివ లెక్కించడం మొదలు పెట్టాడు, సరిగ్గా ముప్పై.. ముప్పై ఒకటి.. అనగానే కావేరి తలుపులు తీసుకుని లోపలికి వచ్చింది.. శివ వెంటనే కళ్ళు మూసుకున్నాడు.

కావేరి శివ నుదిటిన ముద్దు పెట్టి వెంటనే మీనాక్షి నుదిటిన ముద్దు పెట్టి వెళ్ళిపోతూ వెనక్కి తిరిగి.. మీనాక్షి పొట్టని నిమిరింది..

కావేరి : నిన్ను మర్చిపోయాను రా బుడ్డోడా.. సారీ అని ముద్దు పెట్టుకుని.. నీకోసం ఎదురుగా చూస్తున్నాను బంగారు.. నీతో ఎన్ని ఆటలు ఆడాలో.. నా శివ కొడుకు ఎలా ఉంటాడో.. నాకస్సలు ఆగట్లేదు. గుడ్ నైట్ అని మరొక్కసారి ముద్దు పెట్టుకుని వెళ్ళిపోయింది.

అరణ్య : ఇప్పటికైనా నమ్ముతున్నావా

శివ : నమ్ముతున్నాను

అరణ్య : ఇంకొక్క మాట

శివ : ఏంటి ?

అరణ్య : నా మీద ప్రేమ పెంచుకోకు

శివ : అదేంట్రా.. అరణ్య.. అరణ్య..

అరణ్య నుంచి ఎటువంటి సమాధానం లేదు, మీనాక్షి మాత్రం ప్రశాంతంగా నవ్వు మొహంతో పడుకుంది. శివకి నిద్ర పట్టలేదు దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తూ అరణ్య మాట్లాడిన ప్రతీ మాటని మళ్ళీ మళ్ళీ గుర్తు చేసుకుంటూ ఎప్పుడో పడుకున్నాడు.

-----------------------------------------------------

శివ ఇంటి నుంచి రెండు వందల కిలోమీటర్ల దూరంలో ఒక అమ్మాయి.. ఏడో నెల కడుపుతో పొట్ట పట్టుకుని రైలు పట్టాల మీద పరిగెడుతుంది, హోరేత్తిన వర్షంలో ఏడుస్తూ పరిగెడుతుంటే తడిచిన చీర తన వేగన్ని ఇంకా తగ్గిస్తుంది. వెనకాలే పది మంది కత్తులతో చంపడానికి వస్తున్నారు. ఎదురుగా నది దాని మీద కట్టిన వంతెన.. వంతెన మీదె పరిగెడుతూ ఎదురుగా ట్రైన్ రాకూడదని ప్రార్ధిస్తూ పరిగెడుతుంది.

ఆ అమ్మాయి గత నాలుగు రోజులుగా తిండి తిప్పలు సరిగ్గా లేకుండా ప్రాణ భయంతో పరిగెడుతూనే ఉంది, ఎవరి నుంచి ఎందుకు తప్పించుకుని తిరుగుతుందో తెలీదు తన శత్రువు ఎవరో కూడా తనకి తెలీదు కాని వెంటాడుతున్నారు వేటాడుతున్నారు.

తన భర్తని, అమ్మానాన్నలని, ఏమి తెలియని తన అత్తామామని చిన్న పిల్లలని తన కళ్ళ ముందే నిర్ధాక్షిణ్యంగా పీకలు కోసి చంపారు, అస్సలు ఎందుకు బతికుండాలో కూడా అర్ధం కాని అయోమయ జీవితంలో తన కడుపులో ఉన్న చిన్న పిండపు ప్రాణం తన భర్త ప్రేమతో పొందిన ప్రతిరూపాన్ని కాపాడుకోవాలని విశ్వ ప్రయత్నాలు చేస్తుంది.. ఇంతలో ఎదురుగా ట్రైన్ వచ్చేసరికి భయంతో ఆగిపోయింది.

వెనక పరిగెడుతూ వస్తున్న గుండాలు ఆగిపోయి నవ్వడం మొదలుపెట్టారు. వెనక్కి తిరిగి వాళ్ళని చూసింది, ఆ అమ్మాయే వెనక్కి వస్తుందిలే అని అక్కడే నిలబడ్డారు.

అటు ఇటు చూసి ఏం చెయ్యాలో తెలియక ఒక్క క్షణం ఆగి.. అన్నయ్యా.. భయంగా ఉంది.. ఎక్కడున్నావ్.. అని ఏడుస్తూ ట్రైన్ వచ్చే ముందే నీళ్లలోకి దూకేసింది.