అరణ్య

[Takulsajal]

47      

కస్తూరి కూతురు పుట్టిన దెగ్గరి నుంచి అన్ని ఆనందాలే అన్ని సంతోషకరమైన వార్తలే.. ఈవెనింగ్ వాకింగ్లతో వీకెండ్ ఫ్యామిలీ పార్టీలతో అందరూ కొత్త జీవితాలు మొదలు పెట్టారు కానీ ఒకటే లోటు.. అందులో శివ లేడు.. ఎందుకు అంత గొడ్డులా కష్ట పడుతున్నాడో, అంతంత డబ్బు ఎవరికోసం సంపాదిస్తున్నాడో.. తన గురించి అన్నీ ప్రశ్నలే.. అంతా చూస్తున్న గగన్ కి కూడా అనిపించింది, ఏం చేసుకుంటాడు ఇన్ని డబ్బులు ఇంత ఆస్తి.. సరిపోదా.. డబ్బు పిచ్చిలో పడ్డాడా అంటే అదీ కాదు, శివ ఫ్యామిలీకి ఎంత ప్రాముఖ్యత ఇస్తాడో గగన్ కి తెలియనిది కాదు.. ఎప్పుడు పక్కనే ఉండే సందీప్ కి కూడా అర్ధం కాలేదు.

మీనాక్షి మాత్రం శివని ఒక్క మాట కూడా అడగలేదు, కొంత సర్దుకుపోయింది కొంత అరణ్యతో సరిపెట్టుకుంది కాని ఎప్పుడు శివ విషయంలో జోక్యం చేసుకోలేదు. శివ మాత్రం తన పనిలో తాను ఉన్నాడు ఎప్పుడైనా కావాలంటే రోజంతా ఫోన్ ఆన్ లోనే పెట్టి మీనాక్షితో మాట్లాడుతూనే ఉన్నాడు కాని తన పని మాత్రం ఆపలేదు. ఈ ఒక్క విషయం తప్పించి అన్ని సంతోషాలే ఇంట్లో

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

కేరళలో స్మశానం దెగ్గర తప్పించుకున్న ప్రదీప్ అదే రోజు శివ వాళ్ళు వెళ్ళిపోయాక మళ్ళీ వెళ్లి తన తమ్ముడి బాడీ తీసుకెళ్లి జరగాల్సిన కార్యక్రమాలు జరిపించాడు.. రోజులు గడుస్తున్నా మనస్శాంతి లేదు. ఇద్దరిలో బలమైనోడు చచ్చిపోవడంతో అందరూ ప్రదీప్ మాట వినడం మానేశారు. వాళ్ళ క్రైమ్ బిజినెస్ దెగ్గర నుంచి హవాలా వరకు అన్నింట్లో లాస్ వచ్చేసింది.. ఇదంతా శివ వల్ల.. కాని ఎలా పగ తీర్చుకోవాలో తెలియదు.

ఆరోజు శివ గన్ తో అందరిని కాల్చుతుంటే అది చూసి తన గుండె ఆగిపోయినంత పని అయ్యింది. ఇంకా షాక్ లోనే ఉన్నాడు ఆ సంఘటన పదే పదే గుర్తుకొస్తుంది దానితో పాటే కోపం ద్వేషం. ఇంట్లో వాళ్ళని పట్టించుకోవడం మానేశాడు, అస్సలు రూంలో నుంచి బైటికి రావట్లేదు. మందు బాట్టిళ్ళు అయిపోతునే ఉన్నాయి. ఇలా ఉండగా ఒకరోజు ప్రదీప్ కి ఒక ఫోన్ వచ్చింది.

ప్రదీప్ : (మందు తాగుతూనే) హలో..

సుశాంత్ : హలో ప్రదీప్

ప్రదీప్ : అవును ఎవరు

సుశాంత్ : నేనెవరో నీకు అనవసరం.. నీకు ఆ శివ మీద పగ తీర్చుకోవాలని ఉందా లేదా

ప్రదీప్ : ఎవడ్రా నువ్వు..

సుశాంత్ వాడికి శివకి మధ్యలో ఉన్న గొడవ గురించి చెప్పాడు

ప్రదీప్ : ఇప్పుడు ఏం చేద్దాం అంటావ్

సుశాంత్ : ఈ సారి కలిసి ప్లాన్ చేద్దాం.. ఒకటే షాట్.. ఏమంటావ్

ప్రదీప్ : ముందు నన్ను కలవు, నువ్వు ఎవరో నేను తెలుసుకోవాలి.. నాకు నీ మీద నమ్మకం కుదరాలి.

సుశాంత్ : అలాగే అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.

ఫోన్ పక్కకి విసిరేసి ప్రదీప్ ఆలోచించసాగాడు.

వారంలో  సుశాంత్ తను కంపెనీ పని మీద బైటికి వెళుతున్నానని ఇంట్లో అందరినీ నమ్మించి, ఒక్కడే ప్రదీప్ ని కలవడానికి ముంబై వెళ్ళాడు. అక్కడ ప్రదీప్ ని కలుసుకున్నాడు.. ఇద్దరు చాలా మాట్లాడుకున్నారు చాలా తాగారు.. వాళ్ళ బాధలు పగలు పంచుకుని చివరికి ఇద్దరు ఒకటైపోయారు.

సుశాంత్ : ఈ సారి ఇద్దరం కలిసి ప్లాన్ చేద్దాం

ప్రదీప్ : మిస్ అయితే మనం ఉండం.. ఇప్పుడు వాడు మామూలోడు కాదు.. మొన్నే ఫార్బ్స్ లిస్ట్ లోకి ఎక్కాడు.. మీడియా మొత్తం ఎప్పుడు వాడి చుట్టే తిరుగుతూ ఉంటుంది.. ఏ మాగజిన్ లో చూసినా వాడే.. వాడు ఎంత బిజీగా ఉన్నాడంటే.. ప్రపంచంలోనే అతి పెద్ద న్యూస్ ఛానల్ ఇంటర్వ్యూ ఇవ్వమని అడిగితే ఒప్పుకోలేదు.. అది వాడి రేంజ్.. అలాంటి వాడిని ముట్టుకోవాలంటే..

సుశాంత్ : అదే ప్లాన్ చెయ్యాలి.. వాడి దెగ్గరికి మనం వెళ్లడం కాదు.. వాడే మన దెగ్గరికి రావాలి.

ప్రదీప్ : నాకు వాడి ఫ్యామిలీ, ఫ్రెండ్స్, తెలిసిన వాళ్ళు, వాడు షాపింగ్ ఎక్కడ చేస్తాడు.. ఇంట్లో వాళ్ళు.. వాళ్ళ అలవాట్లు ప్రతీ ఒక్క విషయం నాకు అన్ని తెలియాలి.

సుశాంత్ : అలాగే నేను ఆ ఏర్పాట్లలో ఉంటాను.

సుశాంత్ వెళ్ళిపోయాక ప్రదీప్ తన రూంలో ఉన్న మందు బాటిళ్ళు మొత్తం బైట పారేసి, ప్లాన్ వెయ్యడానికి శివని ఫాలో చెయ్యడానికి అన్నిటికి రంగం సిద్ధం చెయ్యడం మొదలుపెట్టాడు

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

మీనాక్షి డెలివరీకి ఇంకా యాభై రోజుల సమయం ఉందనగా ఒకరోజు మీనాక్షి పడుకున్నాక తండ్రి కొడుకులు మాట్లాడుకుంటుంటే మీనాక్షి నిద్రలోనే ఉంటూ వింటుంది.

ఎప్పటి నుంచో మీనాక్షికి ఒక అనుమానం ఉండేది, శివకి అరణ్యకి మధ్య ఏమైనా లింక్ ఉందా అని.. అందులోనూ ఇవ్వాళ అరణ్య పొద్దున నుంచి అదోలా ఉండడం.. సరిగ్గా మాట్లాడకపోవడం, ఏదో పొడి పొడిగా మాట్లాడడం, ఒక్కసారి కూడా పొట్ట వెచ్చగా అవ్వకపోవడం వల్ల మీనాక్షికి సరిగ్గా నిద్రపట్టలేదు.. నిద్రలోనే ఉన్నా చుట్టు పక్కల అన్ని వినిపిస్తూనే ఉన్నాయి.

అరణ్య : నాన్నా నేనొకటి అడుగుతానన్నాను గుర్తుందా

శివ : అవును.. ఈ విషయమే నన్ను చాలా రోజులుగా బాధ పెడుతుంది.. చెప్పు ఎవరిని చంపాలి

అరణ్య : నన్నే

శివ నిద్ర మొత్తం ఎగిరిపోయింది.. ఇదంతా వింటున్న మీనాక్షికి తెలివి వచ్చినా చిటికిన వేలు కూడా కదపలేదు, లేకపోతే అరణ్యకి తెలుస్తుందని మౌనంగా ఏం ఆలోచించకుండా తన శరీరంతో ఏ పని లేదన్నట్టు అరణ్య మాటలు వింటుంది.. అరణ్య కూడా తన అమ్మ మెలుకువతోనే ఉందన్న విషయం గమనించలేదు. చాలా రోజులుగా తీసుకున్న నిర్ణయం తన తండ్రితో పంచుకునే ధ్యాసలో పడి అమ్మ మీనాక్షి సంగతి మర్చిపోయాడు.

శివ : ఏంట్రా బుజ్జి నువ్వు మాట్లాడేది

అరణ్య : నన్ను చంపేయి లేదా అమ్మని మర్చిపో

శివ : అరణ్య..

అరణ్య : అవును.. నేను పుడితే అమ్మ చనిపోతుంది.. దానికంటే ముందే నన్ను చంపేయి.

శివ : ఎందుకు ఇలా.. అలానే జరుగుతుందని ఏంటి గ్యారంటీ.. ఏడుపుతో కూడిన స్వరంతో అడిగాడు.

అరణ్య : ఇప్పటి వరకు నేను చెప్పింది ఎప్పుడైనా తప్పిందా

శివ : ఇదంతా నీకు ముందే తెలుసా

అరణ్య : తెలుసు

శివ : నా వల్ల కాదు

అరణ్య : అయితే అమ్మ చనిపోతుంది.

శివ : అరణ్య.. ప్లీజ్.. ఇంకోసారి ఆ మాట అనకు

అరణ్య : నేను ఎప్పుడో నిర్ణయించుకున్నాను.. ఇన్ని రోజులు కొన్ని కారణాల వల్ల ఉండాల్సొచ్చింది.. ఇక నుంచి మీకు జరిగే ప్రమాదాలు అన్ని నా వల్లే.. నన్ను వీలైనంత త్వరగా వదిలించుకో

శివ : నువ్.. నువ్వు..

అరణ్య : మధ్యలో వచ్చాను నాన్నా.. మధ్యలోనే వెళ్ళిపోతాను.. నీకు ముందే చెప్పాను.. నా మీద ప్రేమ పెంచుకోవద్దని.

శివ కళ్ళు తుడుచుకున్నాడు.. అవును.. చెప్పావు కానీ నీ అంత రాతి గుండె నాకు లేదు నేను ఒక మామూలు మనిషిని నా చుట్టు ఉండే పది మంది బాగుంటే చాలు నా వల్ల ఎవ్వరు ఇబ్బంది పడకపోతే చాలు అనుకునే ఒక సాదా సీదా మనిషిను.. నువ్వు పిండం అయితే అది ఇంకోలా ఉండేదేమో.. కాని ఇన్ని రోజులు నా బిడ్డతో మాట్లాడుకుని.. వాడిని ఇంత ప్రేమించి ఇప్పుడు చంపెయ్యమంటే.. ఎవరి వల్ల అవుతుంది.. దీనికి ఏ తండ్రి ఒప్పుకోడు.

అరణ్య : ఒకటే నాన్నా.. నువ్వైనా నేనైనా మన ఇద్దరికీ కావాల్సింది అమ్మ సంతోషం.. నా తరవాత మీకు మళ్ళీ అబ్బాయే పుడతాడు.. నేను చూసాను.. అచ్చు నీలానే పుడతాడు.. కొన్ని రోజులకి అమ్మ సంతోషంగా..

శివ : చెప్పు.. సంతోషంగా ఉంటుందా

అరణ్య ఏం మాట్లాడలేదు.. కాని కొంత సేపటికి మళ్ళీ మాట్లాడాడు.

అరణ్య : ప్రతీ పౌర్ణమి రోజున నేను నా శక్తులని పనిచెయ్యకుండా ఆపగలను.. అప్పుడే ఏదో విధంగా నన్ను తొలగించు.

శివ : నా వల్ల కాదు.

అరణ్య : నన్ను చంపెయ్యి నాన్నా.. అమ్మ లేని లోకంలో నాకు పుట్టడం ఇష్టం లేదు.. ప్లీజ్ నాన్నా అని బతిమిలాడేసరికి శివ ఏడుస్తూ అక్కడనుంచి పారిపోయి ఇంటి బైటికి వచ్చి నిలుచున్నాడు.

ఆ రాత్రి శివ, అరణ్య ఇద్దరు నిద్రపోలేదు మీనాక్షి మాత్రం నిద్రపోయింది. తెల్లారి మీనాక్షి లేచింది..

అరణ్య : గుడ్ మార్నింగ్ మా..

మీనాక్షి ఏం మాట్లాడలేదు

అరణ్య : అమ్మా..

మీనాక్షి : నువ్వు నాకొక మాట ఇవ్వు..

అరణ్య : ఏమైంది మా

మీనాక్షి : ఇస్తావా లేదా

అరణ్య : ఇస్తాను

మీనాక్షి : నా మీద ఒట్టు పెట్టు

అరణ్య : ఏమైంది మా

మీనాక్షి : పెట్టావా లేదా

అరణ్య : పెట్టాను

మీనాక్షి : ఈ క్షణం నుంచి నువ్వు పుట్టేవరకు.. నాతో కాని నాన్నతో కాని ఇంకెవ్వరితోనూ మాట్లాడకూడదు.. నీ శక్తులని ఉపయోగించకూడదు.. నా శరీరాన్ని నువ్వు కంట్రోల్ చెయ్యకూడదు నా శరీరాన్ని వాడుకోకూడదు.. చెప్పు

అరణ్య ఏం మాట్లాడలేదు.

మీనాక్షి : ఒట్టు పెట్టావా లేదా.. లేకపోతే నేనేం చేస్తానో నాకే తెలీదు.. అని వంటింట్లోకి వెళుతూనే కత్తి తీసుకుంది.

అరణ్య అప్పటికే మాట ఇచ్చేసాడు.. అందుకే ఇంకేం మాట్లాడలేదు.. తన సమ్మతిగా ఒకసారి కడుపు వెచ్చగా అయ్యేసరికి మీనాక్షికి అర్ధమయ్యి ఊరుకుని కత్తి పక్కన పారేసింది.

ఈరోజంతా శివ ఎక్కడికి వెళ్ళలేదు.. మౌనంగా ఇంట్లోనే కూర్చున్నాడు. కావేరి గమనించినా ఆఫీస్ స్ట్రెస్ అయ్యి ఉంటుందిలే అని మామూలుగానే ఉంది. ఇటు మీనాక్షి కూడా మంచం మీద నుంచి లేవలేదు.. మధ్యానానికి లేచి ఫ్రూట్స్ తినేసి మళ్ళీ పడుకుంది.

సాయంత్రం లేచింది.. బిడ్డ మాటలు వినిపించకపోయేసరికి అదోలా ఉన్నా, తన బిడ్డని ప్రేమగా తడుముకుని లేచి హాల్లోకి వచ్చింది.. కస్తూరి, కావేరి ఇద్దరు టీవీ చూస్తున్నారు.

మీనాక్షి : శివ ఎక్కడా

కావేరి లేచి నిలబడింది..

కావేరి : ఏమైంది మీనాక్షి

మీనాక్షి : ఏం లేదు.. అని మళ్ళీ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

నాలుగు రోజుల తరువాత అందరూ హాల్లో కూర్చున్నప్పుడు, శివ మరియు మీనాక్షి పరధ్యానంగా ఉండడం గమనించి కదిలించింది.

కావేరి : ఏం జరుగుతుంది మీ ఇద్దరి మధ్యా

రజిత : నేనూ అదే అడగాలనుకున్నాను, గత కొన్ని రోజుల నుంచి మీనాక్షి ఎవ్వరితోనూ సరిగ్గా మాట్లాడ్డంలేదు.

గగన్ : శివ కూడా.. ఆఫీస్ కి వచ్చి వారం అవుతుంది.. కనీసం అక్కడ ఉన్నప్పుడు మీనాక్షితో ఫోన్లో మాట్లాడుతూ నవ్వుకునేవాడు. శివ ఏదైనా గొడవ పడ్డారా

శివ : లేదు..

మీనాక్షి : అలా ఏం లేదు.. అని లేచి శివ పక్కన కూర్చుంది.. మౌనంగా

శివ కొంత సేపు మీనాక్షి కళ్ళలోకి చూసి నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని లేచి కార్ కీస్ తీసుకుని నేరుగా సందీప్ కొత్తగా కాపురం ఉంటున్న ఇంటికి వెళ్ళాడు.

శ్రావణి : రా శివా.. అందరూ ఎలా ఉన్నారు, మీనాక్షి రాలేదా

శివ : బాగున్నారు.. అన్నయ్య ఎలా ఉన్నాడు.. నేను ఈ మధ్య ఆఫీస్ కి వెళ్లట్లేదు.

శ్రావణి : ఉండు కాఫీ తెస్తాను

శివ : లేదు ఇప్పుడేం వద్దు.. సందీప్ ని పిలువు

శివ మౌనంగా గొంతు తగ్గించి మాట్లాడేసరికి ఏదో జరిగిందని గ్రహించి వెంటనే పడుకున్న సందీప్ ని లేపి తను గమనించిన విషయం సందీప్ కి చెప్పింది.. సందీప్ లేచి బైటికి వచ్చాడు.

శివ : అలా బైటికి వెళదామా

ఇలా శివ ఎప్పుడు అడగలేదు.. ఏం ఆలోచించకుండా బైటికి వచ్చి శివతో పాటు కార్ ఎక్కి కూర్చున్నాడు. శివ ఊరి అవతల చెరువు దెగ్గరికి వెళ్లి.. తను ఉన్న చోటకి ఎవ్వరిని పంపించవద్దని సెక్యూరిటీకి డబ్బిచ్చి పంపించాడు.. వెళ్లి అక్కడ బెంచి ఒకటి ఉంటే కూర్చున్నాడు.. చాలా సేపయ్యింది కాని శివ ఏం మాట్లాడకుండా మౌనంగా కూర్చోవడంతో సందీప్ చొరవ తీసుకుని కదిలించాడు ఏం జరిగిందని.

శివ : మీనాక్షి ప్రెగ్నన్సీ తీయించేద్దాం అనుకుంటున్నాను

సందీప్ : ఏంటి.. ఎందుకు.. ఇప్పుడు ఏమంత కష్టం వచ్చిందనీ.. ఇంతకీ మీనాక్షి ఏమంది.. తను ఒప్పుకుందా

శివ : లేదు తనకి తెలిస్తే ఒప్పుకోదు అంటూనే ఏడ్చేసాడు

సందీప్ దెగ్గరికి వెళ్లి భుజం మీద చెయ్యి వేసి ఎందుకురా ఇదంతా.. దీని వల్లేనా నువ్వు ఆఫీస్ కి రావట్లేదు.

శివ : బిడ్డ వల్ల తల్లికి ప్రమాదమని అటు డాక్టర్లు ఇటు సిద్ధాంతులు ఇద్దరు చెపుతున్నారు.

సందీప్ : ఇప్పుడు ఏం చేద్దామనుకుంటున్నావ్

శివ : తెలీదు.. నువ్వు వెళ్ళిపో, ఈ విషయం ఎవ్వరికి చెప్పకు.. నాకోసం కార్ పంపించు.. అని ఒక్కడే కింద పడ్డ రాళ్లు తీసుకుని నీళ్లలో విసిరేస్తూ ఆలోచిస్తుంటే కొంత సేపు చూసి సందీప్ అక్కడనుంచి వెళ్ళిపోయాడు.

సాయంత్రం వరకు అక్కడే కూర్చున్నాడు, ఇంటి నుంచి బైట నుంచి ఎన్ని ఫోన్లు వచ్చినా ఎత్తలేదు. మీనాక్షి దెగ్గర నుంచి ఒక్క ఫోన్ కూడా రాలేదు. చివరిగా ఒక నిర్ణయానికి డాక్టర్ ని కన్సల్ట్ అయ్యి అబోర్షన్ టాబ్లెట్స్ తో ఇంటికి వెళ్ళాడు.

No comments please