అరణ్య

[Takulsajal]

54    

కారులో కూర్చున్న అరణ్య, చందు చెప్పిన ప్రతీ ఒక్క మాట నెమరువేసుకుంది. ఇన్నేళ్లు తన బతికిన బతుకు, తన అమ్మా, నాన్నా ఆఖరికి తన పేరు కూడా తనది కాదని తెలిసేసరికి ఏమి చెయ్యలేక చున్నీతో కళ్ళు తుడుచుకుంది.


చందు : మా అక్కా బావ చనిపోయాక వాడిని, వాడు చేసే చేష్టలని ఎవరు ఆపలేకపోయారు.. మా బావ ఫ్రెండ్ అయిన సందీప్ ని ముందే చంపేశాడు.. ఆయనే కనక ఉండుంటే వాళ్ళని కాపాడుకునేవాడు.. మా అమ్మా నాన్నని కూడా చంపేశాడు.. నేను మాత్రమే మిగిలాను.. ఇంకా వాడి నుంచి తప్పించుకుని తిరుగుతూనే ఉన్నాం.. మా అక్కా బావ ముందే వాళ్ళ ఆస్తులన్నిటిని వాళ్ళకి పుట్టబోయే బాబు పేరు మీదకి వచ్చేలా రాసేశారు, అలా ఎందుకు చేసారో ఎవ్వరికి తెలీదు.. కానీ బాబు పుడితే మీనాక్షి చనిపోతుందని మాత్రమే మాకు తెలుసు.. కోర్టుకి తప్పుడు సాక్ష్యాలు చూపించి, నువ్వు శివ కూతురువి అని తప్పుడు సాక్ష్యాలు పుట్టించి అందరినీ నమ్మించాడు.. కోర్టు శివ తరపున ఎవ్వరు లేరని నమ్మి ఆస్తులకి గార్డియన్ గా సుశాంత్ ని ప్రకటించింది.. ఎదురొచ్చిన మా అమ్మా నాన్నని మా అమ్మమ్మని కూడా వదల్లేదు.. శివ ఆస్తులు వాడికి కలిసి వచ్చాక ఎవ్వరికి అందనంత దూరానికి వెళ్ళిపోయాడు.. నేను ఒంటి కాలితో ఏమి చెయ్యలేకపోయాను.. అని కన్నీళ్లు తుడుచుకున్నాడు.

అరణ్య : మరి మా అమ్మ..?

చందు : కస్తూరి వదిన తన అన్నయ్యా వదినలు చనిపోయారని తెలిసిన మరుక్షణం మీ అమ్మ, కావేరి అమ్మమ్మ ఇద్దరు పిచ్చి వాళ్ళు అయిపోయారు.. మీ అమ్మ నీ కోసం వాడి ఇంటికి వెళ్ళింది మళ్ళీ తిరిగిరాలేదు.. వాడు చంపేశాడు.. ఇప్పుడు నువ్వు పెళ్లి చేసుకోబోయేవాడు ఎవడో కాదు ఆ ప్రదీప్ కొడుకు.. నీకు ఎంగేజ్మెంట్ జరిగిన తరవాత నీ ఒక్క సంతకంతో శివ సంపాదించినవి ఇన్నేళ్లు వాటికవే పెరిగిన ఆస్తులు మొత్తం వాళ్ళ చేతుల్లోకి వెళ్ళిపోతాయి.. అవన్నీ కాదు.. ఈ నీకు నిజం తెలియాలి.. నీ వాళ్ళు ఎవరో నీకు తెలియాలి.. నీ జీవితం మొత్తం అబద్ధం అని నీకు తెలియాలి.. ఇందులోనుంచి నువ్వు బైటికి రావాలని చెపుతున్నాను.

అరణ్య : మరి కావేరి అమ్మమ్మ ?

చందు : ఇంకా బతికే ఉంది.. పిచ్చి ఆసుపత్రిలో ఉంది.. ఇంకా శివ, మీనాక్షి, కస్తూరి ముగ్గురు బతికే ఉన్నారని నమ్ముతుంది.. తనలో తనే మాట్లాడుకుంటూ తనలో తనే ఏడ్చుకుంటూ ఉంటుంది.

అరణ్య నేను మా అమ్మని, మా మావయ్యని చూడొచ్చా అని అడగ్గానే చందు ఫోన్ లో ఉన్న అందరి ఫోటోలు చూపించాడు.. తనకి పంపించమని అడిగితే వద్దన్నాడు. బుర్ర అంతా ఆలోచనలతో ఉండగానే కారు గేట్ తీసుకుని ఇంటి ముందు ఆగింది.. అందరూ పిలుస్తున్నా పలకరిస్తున్నా పట్టించుకోకుండా వెళ్ళిపోయింది.. మంచం మీద పడుకుని ఏడ్చేసింది.


ఏది నిజం ఏది అబద్ధం ఏమి అర్ధం కావట్లేదు. ఇన్నేళ్లు నేను నమ్మింది నేను చూసింది అంతా అబద్ధం అంటున్నారు.. ఎవ్వరికి లేని మచ్చ నా అరచేతిలో మాత్రమే ఎందుకు ఉంది.. ఎందుకు నేను దాన్ని ఏది కోరుకుంటే అది జరుగుతుంది.. అని అరచేతిని చూసుకుంది.

అరణ్య : నాకు ఊహ తెలిసినప్పటి నుంచి నా ఆనందం నువ్వే, నీతోటే నా కష్టాలు సుఖాలు అన్నీ పంచుకున్నాను.. నా దినచర్య మొదలయ్యేది నీతోనే ముగిసేది నీతోనే.. ఎవ్వరిని నమ్మినా ఎవరిని నమ్మకపోయినా నిన్ను మాత్రం నమ్ముతాను. నా గురించిన నిజం నాకు తెలియని కధ మొత్తం నాకు చెప్పు అని మచ్చని తన కళ్ళకి అద్దుకుని ఏడ్చింది.. అరణ్య కళ్ళు చిన్నగా మసక మసకగా మూసుకుపోతూ మంచం మీదె స్పృహ తప్పి పడిపోయింది.

స్పృహలో మొదటగా తనకి కనిపించిన దృశ్యం చీకటిలో జోరు వర్షంలో పట్టాల మీద కడుపు పట్టుకుని పరిగెడుతున్న కస్తూరి.. మైకంలోనే అమ్మా అని కలవరించింది అరణ్య.

అప్పుడే అరణ్యతో మాట్లాడదామని తన రూంలోకి వచ్చిన పనిమనిషి రజిని మంచం మీద పడిపోయి ఉన్న అరణ్యనీ తన కళ్ళ నుండి కారుతున్న నీటిని చూసి దెగ్గరికి వెళ్లి లేపింది, కానీ ఎంతకీ అరణ్య లేవకపోవడంతో భయం వేసి బైటికి పరిగెత్తి అందరినీ పిలుచుకువచ్చింది.

ఇటు అరణ్య స్పృహలో.. మీనాక్షి కడుపులో అస్సలు అరణ్య పడటం.. తల్లీ బిడ్డా ఇద్దరు మాట్లాడుకోవటం నుంచి వాళ్ళ ఆనందాలు.. తన బిడ్డతో మాట్లాడుతూ ఆనంద పడుతుంటే ఇక్కడ అరణ్య కూడా నవ్వుతుంది. ఒక పిండం మాట్లాడడం చూసి ఆశ్చర్యపడుతుంది.. తను స్పృహలో చూస్తున్న కధ మొత్తం ఆ పిండం చుట్టూనే తిరుగుతుంది. శివ ఆ పిండానికి అరణ్య అని పేరు పెట్టడంతో అప్పుడు అర్ధమయ్యింది అస్సలు అరణ్య ఎవరో..

అరణ్య పిండపు దశలో ఉన్నప్పుడే తనకి ఎన్ని శక్తులు ఉన్నాయో తన అమ్మా నాన్నకి తెలియకుండా వాళ్ళని ఎన్నిసార్లు కాపాడుకున్నాడో చూస్తూ ఆశ్చర్యపోయింది.. శివకి మీనాక్షికి కూడా తెలియనివి తనకి కనిపిస్తున్నాయి.

కస్తూరి శివని కలుసుకోవడం.. మొదటి సారి కస్తూరికి కడుపు మీద మీనాక్షి చెయ్యి వేసినప్పుడు కడుపులో ఉన్న అరణ్య తన అమ్మ మీనాక్షితో చెప్పిన పోలికలు.. అరచేతిలో దిక్సూచితో పుడుతుందని చెప్పడం విని ఆశ్చర్యపోయింది.

ఇటు స్పృహ కోల్పోయిన అరణ్య చుట్టూ అందరూ చేరారు, ఎంతమంది ఎన్నిసార్లు ప్రయత్నించినా అరణ్యని లేపలేకపోయారు, అరణ్య మోహంలో కనిపిస్తున్న ముఖ కవళికలు చూసి అస్సలు అరణ్యకి ఏమైందో అర్ధం కాక చివరికి డాక్టర్ కి ఫోన్ చేశారు.

అక్కడ నుంచి ఆ కుటుంబపు సంతోషాలు చూస్తూ మీనాక్షి తన కొడుకు మాట్లాడుకుంటున్న మాటలు వింటూ ఉంది.. కస్తూరికి పుట్టే పాప కోసం అరణ్య మీనాక్షి కడుపులో ఉక్కిరిబిక్కిరి అవడం.. మీనాక్షి తన కొడుకుతో పుట్టే పాప గురించి అరణ్యతో నవ్వుతూ మాట్లాడుతుంటే దానికి అరణ్య నవ్వుతుంటే, ఇదంతా చూస్తున్న అరణ్యకి సిగ్గేసింది.. (డాక్టర్స్ అరణ్య సిగ్గుపడటం చూసి ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు.. ఇప్పటికే ఒకరోజు గడిచిపోయింది)

స్పృహ కోల్పోయిన అరణ్యకి ప్రతీ రోజూ కనిపిస్తుంది.. కావేరి అమ్మమ్మ తనకి మొదటి సారి స్నానం పొసే వేళ కన్నీటి పర్యంతమవడం చూసి ఇక్కడ స్పృహలో లేని అరణ్య కళ్ళలో తడి చేరింది (అరణ్య కంటి నుంచి కన్నీరు కారుతుంటే నర్స్ అది తుడిచిసింది).

మొదటి సారి అరణ్య తనని చంపెయ్యమని శివని వేడుకోవడం చూసి ఏడ్చేసింది.. కడుపులో నుంచి మాట్లాడుతున్న బిడ్డని, ఇంట్లో పుట్టి కళ్ళేదుట ఉన్న ఆడపిల్లని చూస్తూ ఆ కుటుంబం యొక్క సంతోషం వాళ్ళ నవ్వులని చూస్తూ గడిపేయాలని అనిపించింది అరణ్యకి.. దానితో పాటే తన శక్తులని దాచుకుంటూ తన అమ్మ కడుపు చీలకుండా పిండంలో ఉంటూ అరణ్య పడుతున్న కష్టం కూడా కనిపించింది.

మీనాక్షి పాపని తన ఒళ్ళో కూర్చోబెట్టుకుని తన కడుపులో ఉన్న అరణ్యకి ఆనించి.. బుజ్జి నీ మరదలు.. నువ్వు పుట్టక ముందే నీ పెళ్ళాన్ని చూసుకున్నావు కదరా.. ఎలా పుడుతుందో ఎలా ఉంటుందో కూడా చెప్పేసావు.. ఇదిగో నీ పెళ్ళాన్ని ముట్టుకో అని మీనాక్షి ఎగతాళి చేస్తుంటే ఇక్కడ స్పృహలో అది చూస్తున్న అరణ్యకి సిగ్గేసింది.

తొమ్మిది నెలలు దాటి ఎన్ని రోజులు అవుతున్నా తన శక్తులని ఉపయోగించి బైటికి రాకుండా ఉండటానికి చూస్తున్న అరణ్యని చూసి ఒకింత గర్వం ఇంకొంత ప్రేమ కలిగింది.. కానీ అంతలోనే కడుపులోనే ఉన్న పిల్లాడితో ప్రేమలో పడుతున్నానా అన్న ఆలోచన వచ్చి అరణ్య తనని తానే తిట్టుకుంటుంటే చూస్తున్న డాక్టర్స్ కి అస్సలు ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కాక మతిపోతోంది. (అరణ్య స్పృహ కోల్పోయి ఇప్పటికే నలభై గంటలు దాటింది)

అన్నీ చూస్తున్న అరణ్యకి ఎవ్వరికి తెలియని రహస్యాలు కూడా చూస్తుంది.. అదే అరణ్య తన అమ్మా నాన్నా నిద్రలోకి వెళ్ళాక వాళ్ళని లేవకుండా చేసి ఎవరితోనో మాట్లాడడం.

అరణ్య : ఎందుకు వస్తున్నావ్.. ఇంతకముందే చాలా సార్లు మాట్లాడుకున్నాం.. నీ శక్తులని నా మీద ప్రయోగించకు.. నేను తట్టుకోలేకపోతున్నాను. దాని వల్ల మా అమ్మ ఆరోగ్యం క్షీణిస్తుంది.

విక్రమాదిత్య : ఇంకెంత కాలం, ఇలానే ఉంటావు.

అరణ్య : నా ఇష్టం

విక్రమాదిత్య : సరే జీవితాంతం కడుపులోనే ఉండగలవా.. మీ అమ్మని నీ నుంచి నువ్వే కాపాడుకోగలవా

అరణ్య : తెలీదు, కానీ నాకు కచ్చితంగా దారి దొరుకుతుంది.. వెళ్ళిపో నీ వల్ల నేను శక్తులని ఉపయోగించాల్సి వస్తుంది.. దాని వల్ల మా అమ్మ గర్భం చీలుతుంది.. దయచేసి వెళ్ళిపో

విక్రమాదిత్య : ఇదే ఆఖరు, ఇక నేను నీకోసం నీ స్పృహలోకి రాను.. ఇప్పటికే చాలా ఆలస్యం అయ్యింది.. నువ్వు ఈ పాటికి ఈ భూమ్మీదకి వచ్చి ఉండాలి.

అరణ్య : నా చేతులతోనే నా తల్లిదండ్రులని చంపుకొమ్మని అడుగుతున్నావు.. అదే పని నువ్వు చెయ్యలేదే

విక్రమాదిత్య : నేను నా తండ్రిని నా చేతులతోనే చంపేసాను

అరణ్య : కానీ నా వల్ల కాదు.. నేను ఏ ప్రాణికి హాని తలపెట్టలేను.

విక్రమాదిత్య : నాకు తెలుసు.. అరణ్యా.. అన్నీ తెలిసినవాడవు.. బ్రహ్మ స్వరూపుడవు..  విజ్ఞానానికే పితామహుడవు.. ఓ హిరణ్యగర్భవా.. ఓ చతురనన.. ఓ కమలాసనుడా.. సర్వలోక జీవాదిపతి.. మేము కేవలం వారి అంశలం మాత్రమే కానీ బ్రహ్మవైన నీవే దిగి వచ్చితివి కదా.. సృష్టిని సరైన మార్గంలో నడిపించే నీవే దానికి విరుద్ధంగా పోరాడితే ఎలా.. దయచేసి నా మాట విను

అరణ్య : ఇక చాలు.. భరించలేకున్నాను.. వెళ్ళిపో అని అరిచినట్టు మాట్లాడగానే పడుకున్న మీనాక్షి ఎగిరి పడింది..  అరణ్య తన శక్తిని ఉపయోగించి విక్రమాదిత్యని తన స్పృహ లోనుంచి తీసేస్తుంటే చిన్నగా మీనాక్షి గర్భం చీలుతుంది.

విక్రమాదిత్య : క్షమించు.. నేను వెళ్ళిపోతున్నాను.. కానీ గుర్తుపెట్టుకో.. సృష్టిలో ఏది ఎప్పుడు జరగాలో అది అప్పుడు జరిగి తీరుతుంది.. ఓ సృష్టికర్త.. ఇక నేను చెయ్యాల్సింది నేను చేస్తాను.. కలుద్దాం అని మాయమైపోయాడు.

అరణ్య పడుతున్న బాధ మొత్తం ఇక్కడ స్పృహ కోల్పోయిన అరణ్య పడుతుంటే తన కంట్లో నుంచి ఎడతెరపి లేకుండా నీళ్లు కారుతుంటే డాక్టర్స్ అరణ్యకి మెషిన్స్ తగిలించడం మొదలు పెట్టారు. ఆ తరవాత జరుగుతున్న సంఘటనలకి స్పృహ కోల్పోయిన అరణ్య ఏడుస్తూనే ఉంది..

విక్రమాదిత్య ద్వారా రుద్ర వదిలిన భస్మం మీనాక్షి గర్భం మీద ప్రయోగించినప్పుడు అరణ్య తన తల్లిని తండ్రిని కాపాడుకోవడానికి తన శక్తులని అడ్డుగా పెట్టడం.. శక్తులని అడ్డు పెట్టినా పిండపు దశలో ఉన్నందున ఆ శక్తి సరిపోక భస్మపు శక్తికి మీనాక్షి గర్భం చీలడం.. ఫ్లైట్ పేలడం.. అరణ్య అడవిలో నేరుగా పడిపోవడం.. అక్కడ ఆ అడివి దానికి స్పందించి గుబురుగా అల్లుకుని తనని దాయడం.. ఏళ్ల తరబడి అరణ్య ఏడుస్తూనే ఉండటంతో అరణ్య నిద్రలో ఉన్న కమలం చుట్టూ తన కన్నీటితో ఏర్పడ్డ సరస్సు అన్నీ కనిపించాయి.. సరస్సు చుట్టూ జంతువులు.. నిద్రలో ఉన్న అరణ్యని ప్రేమగా చూస్తున్న రెండు సింహాలు.. అంతే ఇంకేం కనిపించలేదు.

కొంతసేపటికి అరణ్య బాడీ దడదడమని కొట్టేసుకోవడంతో అందరూ కంగారు పడ్డారు.. రెండు నిమిషాలకి అరణ్యకి స్పృహ వచ్చి లేచి కూర్చుంది. డాక్టర్స్ అంతా చెక్ చేసి ఓకే అని కంఫర్మ్ చేయడంతో అందరూ ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.. అందులో సుశాంత్ కూడా ఉన్నాడు.. ఈ రెండున్నర రోజులు వాడు పడిన టెన్షన్ అంతా ఇంతా కాదు.. డాక్టర్స్ అందరూ ప్రశ్నలతో అరణ్య మీద పడ్డారు.

అరణ్య గారు.. మీరు ఇంతసేపు కోమాలోకి వెళ్లారు.. మీరు ఏదో చూసారు.. ఏం చూసారు.. మీకు ఏమి కనిపించింది.. మాకు అన్ని వివరాలు తెలియాలి.. చెప్పండి.. చెప్పండి అని అడుగుతుంటే అరణ్య చేతులు అడ్డుపెట్టుకుంది.. అంతా చూసిన సుశాంత్ డాక్టర్స్ మీద అరిచి వాళ్ళని పంపించేసాడు.

సుశాంత్ వెళ్లి అరణ్య పక్కన కూర్చుని ఇప్పుడు ఎలా ఉంది అని అడిగాడు.

అరణ్య : బానే ఉంది

సుశాంత్ : అందరినీ కంగారు పెట్టేసావు.. ఇంకాసేపటిలో నీ ఎంగేజ్మెంట్.. ఆరోగ్యం అంతా బానే ఉంది అని డాక్టర్స్ చెప్పారు ఇంకే భయం లేదన్నారు.. నీకు ఓకే అంటే ముందుకు వెళదాం లేదంటే ఎంగేజ్మెంట్ ఇంకో రోజు పెట్టుకుందాం.. ఆ ఇంకోటి మర్చిపోయాను.. హ్యాపీ బర్తడే అని నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయాడు.

అరణ్యకి ఏమి అర్ధం కాలేదు, పక్కనే ఉన్న ఇంట్లో వాళ్ళు పలకరింపులని సహించి అందరూ వెళ్ళిపోయాక పనిమనిషిని చూసి దెగ్గరికి రమ్మంది.

రజిని : ఏంటమ్మా అలా అయిపోయారు.. ఎంత భయం వేసిందో తెలుసా

అరణ్య : నేను పడుకుని అదే.. నేను కోమాలోకి వెళ్లి ఎన్ని రోజులు అవుతుంది.

రజిని : ఇవ్వాల్టికి మూడు రోజులమ్మా.. ఏంటి ఆశ్చర్యంగా ఉందా

అరణ్య : లేదులే కానీ కొంచెం సేపు పడుకుంటాను.. నువ్వెళ్లు

రజిని : అలాగే అమ్మగారు..

అందరూ వెళ్ళిపోయాక కొంతసేపటికి ఉమ వచ్చింది..

ఉమ : అరణ్యా.. ఇప్పుడు పరవాలేదా

అరణ్య : చేతిలో ఏంటవి

ఉమ : నాన్న నిన్ను వీటిలో సంతకం పెట్టమని పంపించారు

అరణ్య మనసులో అనుకుంది.. ఇవ్వాల్టితో నాకు ఇరవైరెండేళ్లు నిండిపోయాయి.. ఉమ చేతిలో ఉన్న పేపర్స్ తీసుకుని చూస్తుంటే..

ఉమ : అవన్నీ ఏం అవసరం లేదు.. చివరి పేజీలో సంతకం పెట్టు అని కసిరింది.

అరణ్య పట్టించుకోండా పేపర్లని చదివింది అందులో శివ మీనాక్షిల పేర్లు ఇరవై సార్లు ప్రస్తావించబడి ఉండడం చూసి ఉమ వంక చూడగానే ఉమ కొంచెం జంకింది. అరణ్య గట్టిగా ఉమ చెయ్యి పట్టుకుని కోపంగా చూసింది.

అరణ్య : నువ్వు నా కన్నతల్లివి కాదని నాకు ఎప్పుడో తెలుసు.. ఒక్కసారి నిజం నీ నోటితో వినాలని ఉంది.. చెప్పు

ఉమ : అదీ

అరణ్య : భయపడకు.. నేను ఎవ్వరితో ఏమి అనను ఏమి చెప్పను.. చెప్పు

ఉమ అవును నేను నీ కన్నతల్లిని కాను.. మీ నాన్న నన్ను పెళ్లి చేసుకోకముందే నువ్వు నెలల పిల్లవి.. నీ తమ్ముడు మాత్రమే నా కన్నకొడుకు అనగానే అరణ్య ఉమ చెయ్యి వదిలేసి.. తన చేతిలో ఉన్న పెన్ తీసుకుని సంతకం పెట్టబోతూ స్పృహ తప్పి పడిపోయింది.. కాదు స్పృహ తప్పినట్టు నటించింది.