BREAK

[Takulsajal]

•6•

చెయ్యి తల కింద పెట్టి పడుకున్నానేమో చెమట వల్ల తడికి మెలుకువ వచ్చి లేచి చూసాను, టైం ఎంతో తెలీదు కానీ నడినెత్తి మీద సూరీడు ఎర్రగా భగభగమని మండుతున్నాడు. లేచి నిలబడ్డాను ట్రైన్ ఆగి ఉంది, చుట్టూ చెట్లు.. వెంటనే లావణ్యని, అక్షితని లేపాను ఇద్దరు లేచి చుట్టూ చూసుకున్నారు, నేను ట్రైన్ దిగి ముందుకు నడిచాను.


లావణ్య : రేయి ఎక్కడికి

చిన్నా : ఆకలేస్తుంది, ఎంతసేపని ట్రైన్లో ఉంటాం.. అస్సలు ఎక్కడున్నాం ఎటు వెళుతున్నామో మనకైనా తెలియాలిగా అని వెనక్కి చూసాను. అక్షిత ఏం మాట్లాడకుండా ట్రైన్ దిగి చెట్టు వెనక్కి వెళ్ళింది అది చూసి లావణ్య కూడా దిగింది. రెండు నిమిషాల తరువాత ఇద్దరు వచ్చి నా ముందు నిలబడ్డారు. నేను ముందుకు నడుస్తుంటే ఇద్దరు నా వెనక నడుస్తూ వస్తున్నారు.

అక్షిత మా ఇద్దరినీ దాటుకుంటూ వెళుతుంటే చూసాను చెట్టుకున్న చిన్న కొమ్మ ఒకటి విరిచి సీరియస్ గా నడుస్తుంది. ఎప్పుడు సీరియస్ గా ఉంటది, ఏం ఆలోచిస్తుందో ఏంటో అనుకుని నడుస్తున్నాను.. చిన్నగా మాకు తెలియకుండానే దట్టమైన అడవిలోకి వెళ్ళిపోయాము. కొంత దూరం వెళ్ళాక చిన్న గుడిసె కనిపించింది, లోపలి వెళ్లాను అంతా కాళీ.. లోపల ఏమి లేవు బైటికి వచ్చి చుట్టూ చూసాను ఏ ఆనవాళ్లు కనిపించలేదు, భయమేసింది.. అడవిలో అన్నలా లేదా టెర్రరిస్ట్ లా, వాళ్ళకి దొరికితే పరిస్థితి ఏంటి.. నాకు భాష కూడా రాదు. ఇద్దరినీ ఇక్కడే ఉండమని చెప్పి కొంచెం ముందుకు వెళ్లాను రెండు ఎలుకలు పరిగెత్తడం కనిపించాయి.. అవి అడవి ఎలుకలు కావు కానీ ఇక్కడివేం చేస్తున్నాయని వెంబడించాను ఇంకొంచెం లోపలికి వెళ్ళగానే అన్ని శవాలు, ఎలుకలతో పాటు గద్దలు కూడా ఉన్నాయి.. చూస్తుంటే కాల్పులు నిన్న మొన్నే జరిగినట్టున్నాయి.. అంతా చూస్తున్నాను ఇంతలో నేను వెంబడించిన ఎలుకలు నేరుగా ఒక సంచిలో దూరాయి, వెళ్లి సంచి విదిలించాను నోట్ల కట్టలు పడ్డాయి, కానీ అన్ని ఎలుకలు కొరికేసినవి ఒక్క కట్ట మాత్రం బాగుంది తీసుకుని జోబులో పెట్టుకున్నాను, నాకు తెలుసు నా గణేషుడు ఎప్పుడు నాకు తోడుగానే ఉంటాడని

థాంక్స్ గణేశా అనుకుంటూ వెనక్కి పరిగెత్తాను వెంటనే లావణ్యని అక్షితనీ పిలిచి అక్కడనుంచి బైటికి తీసుకోచ్చి వీలైనంత త్వరగా ఆ ప్రాంతం నుంచి బైట పడ్డాను. ఆడవెమ్మట నడుస్తూనే ఉన్నాము, ముగ్గురికి ఓపిక అయిపోయింది, ఎండలో అక్కడే పడిపోయి చెట్టు కింద పడుకున్నాము మళ్ళి లేచింది లావణ్య కేక వినే.. అక్షిత నేను ఒక్క ఉదుటున లేచి కూర్చున్నాము. పచ్చ డ్రెస్ లో ఉన్నాడు మొహానికి కళ్ళజోడు ఉంగరాల జుట్టు పెద్ద మీసం ఉంది కానీ గడ్డం లేదు.. చేతిలో గన్ను.. నడుముకి కుడివైపున చిన్న లెదర్ బ్యాగు.

ఎవరు మీరు ఇక్కడేం చేస్తున్నారు

చిన్నా : మీరు తెలుగు వాళ్ళా

అవును

చిన్నా : మేము ఎక్కడున్నామో చెప్తావా

ఇది ఆంధ్ర ఒరిస్సా బోర్డర్ ఇప్పుడు మీరు ఉన్నది తెలంగాణ ప్రాంతము, మీరు ఇక్కడ ఉండకూడదు చాలా ప్రమాదం.

తెలుగు వినేసరికి ప్రాణం చేతిలోకి వచ్చింది.. అవును అక్కడ కాల్పులు జరిగాయి నేను చూసాను.. సమాధానం చెప్పాను

మా వాళ్ళు ఓరుగల్లు ips ఆఫీసర్ మీద దాడి చేసి చంపేశారు దానికి బదులుగా జరిగినదే మాపై ఈ దాడి

చిన్నా : మేమిక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోవాలి

మీ కధేమిటి, ఎక్కడ నుంచి వస్తున్నారు.. ఆకలితో ఉన్నట్టున్నారు రండి ముందు భోజనం చేద్దురు

చిన్నా : వద్దు మా దారి మాది, మీ దారి మీది కలవనసరం లేదు

నవ్వి.. సరే మీరు వచ్చింది తప్పు దారి తూర్పు వైపుకి వెళ్ళండి మెయిన్ రోడ్డు వస్తుంది అక్కడనుంచి పదిహేను కిలీమీటర్లకి రైల్వే స్టేషన్ వస్తుంది.. వెళ్ళండి అని తరిమాడు.. ముగ్గురం అక్కడ నుంచి ప్రాణం అరచేతిలో పట్టుకుని పరిగెత్తాం.

మెయిన్ రోడ్డు చేరుకునే వరికి చీకటి పడింది, ముగ్గురికి ఆకలి దాహంతో అల్లాడిపోతున్నాం. రోడ్డు ఎక్కకముందే తాటి చెట్టు ఒకటి కనిపించింది దానికి కుండ కట్టి ఉంది.. చిన్న రాయి తీసుకుని కొట్టాను.. అందులో నుంచి కల్లు కారుతుంటే ముగ్గురం పోటీ పడి మరీ తాగేసి ఒకరినొకరు చూసుకుని మా ఆత్రం గుర్తు చేసుకుని నవ్వుకున్నాం. మత్తుకి ముగ్గురం రోడ్డు పక్కనే పడుకోగా మళ్ళీ లేచేసరికి తెల్లారింది. కిందా మీదా పడుతూ సిటీ చేరి కడుపునిండా భోజనం చేసి రైల్వే స్టేషన్ కి వెళ్లి హైదురాబాదు రైలు ఎక్కాం. ట్రైన్ ఎక్కి బాత్రూం దెగ్గర కింద కూర్చున్నాం. అక్షితకి భోజనం డబ్బులు గుర్తొచ్చి నా దెగ్గర డబ్బు ఎక్కడిది అని అడగబోయి మౌనంగా కూర్చుంది. నాకు అర్ధమైనా ఏమి మాట్లాడలేదు.. ముగ్గురం పట్నం చేరాము.

హైదరాబాదులో దిగాము కానీ ఎటు వెళ్ళాలో ఎం చెయ్యాలో తెలీదు, అక్షిత లావణ్య ఇద్దరు నా వంక చూసారు. స్టేషన్ నుంచి బైటికి వచ్చాను. నేరుగా బట్టల షాపుకి వెళ్లాను, ఇద్దరికీ చెరో జత బట్టలు తీసుకున్నాను బైటంతా హడావిడి.. ఇద్దరినీ స్టేషన్ లోపల వదిలి కొన్ని డబ్బులు ఇచ్చి నేను మళ్ళి వచ్చేంత వరకు తిరుగుతూ తింటూ ఉండమని చెప్పాను. ఇంత హడావిడిలో వీళ్ళని వదలచ్చు అనిపించింది. పైగా మంచి బట్టల్లో ఉన్నారు ఎవ్వరూ కదిలించరన్న ధైర్యం వచ్చింది.

స్టేషన్ నుంచి బైటికి వచ్చాను లోకల్ బస్సు ఒకటి కనిపించింది ఎక్కి కూర్చున్నాను, కండక్టర్ అడిగితే బస్సు బోర్డు మీదున్న చివరి పేరు చూసి చెప్పాను. బస్సు సిటీలో తిరుగుతుంది, ఈ చివర నుంచి ఆ చివర వరకు బస్సు ఒక రౌండు వెయ్యగానే బస్సు దిగి మళ్ళి స్టేషన్ కి వెళ్లే ఇంకో బస్సు ఎక్కాను సిటీ అంతా హడావిడిగా ఉంది ఎక్కడ చూసినా గుంపులు గుంపులుగా జనాలు.. అందరిని అన్నిటిని గమనిస్తున్నాను, నా పక్కన కూర్చుని మాట్లాడుకునే కుర్రాళ్ళ నుంచి ముందు వైపు కూర్చుని కాలేజీకి వెళ్లే అమ్మాయిల వరకు అందరి మాటలు వింటున్నాను.

సాయంత్రం వరకు అలా తిరుగుతూ గమనిస్తూ నా అడుక్కుతినే తెలివితేటలు ఏమైనా పనికొస్తాయా అని తిరిగి స్టేషన్ కి వెళ్లి అక్కడ కూర్చుని తల పట్టుకుని కళ్ళు మూసుకుని ఆలోచిస్తుంటే ఒక దారి దొరికింది.. నా భుజం మీద చెయ్యి పడేసరికి లేచి చూసాను ఎదురుగా లావణ్య.. తన చేతిలో చిన్న గణేశుడి బొమ్మ.. నా చేతికిచ్చింది తీసుకున్నాను.. గట్టిగా పట్టుకుని నా కళ్ళకి ఆనించుకుని లేచి నిలబడ్డాను. బైటికి వెళ్లి తిని లోపలి వచ్చి పడుకుందామంటే పుల్లీసులు కొడతారేమో అని భయం వేసింది.. తెల్లారే వరకు అటు ఇటు తిరిగాము. తెల్లవారగానే లేచాను, నా చేతిలో ఉన్న గణేష్ ని చేతిలోనే గట్టిగా పట్టుకుని నాతోనే ఉండి నాకు సాయం చెయ్యమని ఆయనకి చెప్పి ఇద్దరితో బైటికి నడిచాను.

రెండు కాలేజీ బ్యాగులు, రెండు జతల బట్టలు ఇంకొన్ని వస్తువులు తీసుకుని రెండు బ్యాగుల్లో సర్ది ఇద్దరికీ ఇచ్చి తీసుకెళ్లి గర్ల్స్ హాస్టల్లో చేర్చాను.

లావణ్య : నాకు భయంగా ఉంది

చిన్నా : తోడుగా అది ఉందిగా.. రోజు పొద్దున్నే లేచి స్నానం చేసి కాలేజీకి వెళ్లినట్టు బైటికి వచ్చెయ్యండి. ఏం చెయ్యాలో తరవాత ఆలోచిద్దాం.. నేను వెళ్తాను.

అక్షిత : మరి నువ్వు ?

చిన్నా : ఇప్పుడు తెలుసుకుని ఏం చేస్తావ్

అక్షిత లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

లావణ్య : మాములుగా మాట్లాడొచ్చు కదా

చిన్నా : వెళ్ళు

ఇద్దరు లోపలికి వెళ్లిపోయారు, బస్ స్టాండు వరకు నడిచాను ఇక నా వల్ల కాలేదు, వెళ్లి బస్టాండ్ లో ఉన్న ఐనప కుర్చీల వెనుక పడుకున్నాను. ఆకలేస్తుంది కానీ అంతకుమించి నిద్ర వస్తుంది ఒంట్లో ఓపిక లేదు.. కళ్ళు మూతలు పడుతున్నాయి.

(*  *  *  *  *  *  *)

(*  *  *  *  *)

(*  *  *)

(*)

చిన్నా : అమ్మా.. నువ్వు చేసింది నాకు నచ్చలేదు

మధు : ఏమైంది చిన్నోడా.. నువ్వు నా మీద అలిగావా.. నిజమేనా నేనేమైనా కలలో ఉన్నానా

చిన్నా : ఆ అడుక్కునే అబ్బాయికి నాకు ఇద్దరికీ ఒకే భోజనం పెట్టావ్

మధు : కోపంగా చూసింది.. ముందు లెంపలు వేసుకో..

చిన్నా : అమ్మా..

మధు : వేసుకో..

రెండు చెంపలు కొట్టుకున్నాను

మధు : తప్పయింది గణేశా అని ఒప్పుకో

చిన్నా : ఒప్పుకున్నాను

మధు : అన్నం పరబ్రహ్మస్వరూపం నాన్న.. అది అందరిదీ.. నీకసలు అలాంటి ఆలోచన ఎలా వచ్చింది.. ఎవరు చెప్పారు

చిన్నా : మా ఇద్దరికీ ఒకే భోజనం పెట్టావని కాదు, నన్ను ఎత్తుకున్నట్టే వాడిని ఎత్తుకున్నావ్.. ముద్దు పెట్టావ్

మధు : ఒక్కసారి వాడిని చూడు.. చిరిగిపోయిన బట్టలు.. నల్లటి మొహం.. మొహం అంతా దుమ్ము.. దగ్గుతున్నాడు.. ఒంట్లో బాలేదు.. ఇంతలేడు వాడి భుజాన వాడికంటే ఎత్తుగా ఉన్న చిత్తు కాగితాల సంచి.. పాపం కదూ.. అలా ఒక్కరోజు కూడా మనం ఉండలేం.. పాపం వాడికి ఎంత కష్టం.. బాబు మీ అమ్మా నాన్నా ఎక్కడా

నాకెవ్వరు లేరండీ..

మధు : చూసావా.. అమ్మా నాన్నా కూడా లేరు.. నువ్వు చెప్పు నేను లేకుండా నువ్వు ఒక్క రోజైనా ఉండగలవా

చిన్నా : ఆమ్మో.. నా వల్ల కాదు.. పది నిముషాలు కూడా ఉండలేను.

మధు : కదా.. ఆ అబ్బాయి పాపం కదా.. మనం పెంచుకుందామా

చిన్నా : సరే.. కానీ..

మధు : కానీ..

చిన్నా : మనదే చిన్న ఇల్లు

మధు : మన మనసులు మాత్రం చాలా పెద్దవి కదా చిన్నయ్యా

చిన్నా : అవుననుకో.. సరే.. ఒప్పుకుంటున్నా.. కానీ నాకంటే ఎక్కువ ప్రేమ వాడి మీద చూపిస్తే ఒప్పుకోను

మధు : పిచ్చి కన్నయ్య.. నా చిన్నా కంటే ఎవరు ఎక్కువ చెప్పు నాకు.. మనకి ఉన్నదాంట్లో కొంత సాయం.. ఈ లోకంలో ఎలా అయినా బతకోచ్చు.. ప్రతీ ఆదివారం మటన్ బదులు చికెన్ తెచ్చుకుందాం అంతే..  నీకున్న దాంట్లో ఒక ముద్ద లేనోడికి పంచితే చాలు.. నాకు నీ గణేషే చెప్పింది.

చిన్నా : గణేష్ చెప్పాడా

మధు : ఒట్టు

చిన్నా : ఐతే నేను కూడా ఇవ్వాల్టి నుంచి నీలానే ఉంటాను.. నీ లాగే అందరికీ హెల్ప్ చేస్తా

మధు : అందరికీ కాదు.. అవసరం ఉన్న వాళ్లకి మాత్రమే.. నీ ముందుకు వచ్చి చెయ్యి చాచిన వాళ్ళని లేదని పోనివ్వద్దు అందులోనూ అది నీ వల్ల అవుతుంది అంటే అస్సలు పోనివ్వద్దు.. నీకు తోచిన సాయం చెయ్యి అది ఎప్పటికైనా నిన్ను కాపాడుతుంది.

చిన్నా : నా చిన్ని బంగారం అను

మధు : నా చిన్ని పొట్టి బుజ్జి బంగారం వీడు

చిన్నా : వాడిని లోపలికి పిలువు.. పాపం చూస్తున్నాడు

మధు : నాన్న.. నీ పేరేంటి.. ఇలా రా

నా పేరు గుణ అండి

మధు : నిన్ను నేను చూసుకుంటాను.. నాతో ఉంటావా.. నీకు బట్టలు బొమ్మలు అన్ని కొనిస్తా.. ఇదిగో అన్నయ్య కూడా ఉన్నాడు

కానీ..

అమ్మ ముందు అన్నం తిందువు లోపలికి రా.. అనగానే ఆకలికి అన్ని మర్చిపోయి లోపలికి పరిగెత్తాడు.. అమ్మా నేను అది చూసి నవ్వుకున్నాం.

మెలుకువ వచ్చింది చూస్తే బస్సు డ్రైవర్ పెద్దగా హారన్ కొడుతున్నాడు లేచి బెంచి మీద కూర్చున్నాను. గణేషుడి బొమ్మ నా చేతిలోనే ఉంది.