కధా స్రవంతి ❤️

[Takulsajal]

6

వాచ్ కింద చిన్న బటన్ ఒకటి ఉంది అది నొక్కగానే నేను ఫిట్ చేసిన రింగ్ పైకి వచ్చింది, పెద్దగా ఏమి రాసిలేదు రింగుని తిప్పాను ఏదో మోడ్స్ అనుకుంటా చూస్తుంటే అలానే ఉన్నాయి. మొత్తం మూడు ఉన్నాయి సరదాగా ఎలా ఉంటుందో అని మొదటి దాని మీద పెట్టి రింగ్ కిందకి ఒత్తాను.. ఏమైంది.. ఏం కాలేదు. లైట్ వచ్చి ఆగిపోయింది.

చిరాకు పుట్టి లేచి అమ్మ వాళ్ళ దెగ్గరికి వెళ్లాను. అమ్మని చూడగానే బుర్ర తిరిగిపోయింది.. నోట్లో స్పూన్ పెట్టుకుని తింటూ ఆగిపోయింది.. పక్కనే చెల్లి పడుకుని ఉంది. పక్కకి తిరిగి చూస్తే నాన్న తాతయ్య భుజం మీద చెయ్యి వేసి అలానే ఉన్నాడు, తాతయ్య నవ్వు అన్ని ఆగిపోయాయి ఒక్కసారి అస్సలు ఏమి అర్ధం కాలేదు, వాచ్ వంక చూసాను అందులో ఏదో బ్లింక్ అవుతుంది, చూస్తుంటే టైమర్ నడుస్తున్నట్టుంది. ఆ టైమర్ ఎంతసేపు ఉంటుందో అర్ధంకాలేదు, దీన్ని మాములుగా ఎలా చెయ్యాలో తెలీదు, వాచ్ రింగ్ అటు ఇటు తిప్పుతూ ఇష్టం వచ్చినట్టు గుద్దుతున్నాను, టెన్షన్ కి నా నుదిటి మీద నుంచి కారుతున్న చెమట నా చెవుల్లోకి దూరుతుంది. భయపడిపోయాను వాచ్ తీసి పారేయ్యాలనిపించింది గట్టిగా లాగి చూస్తే రాలేదు.. కింద గడ్డిలో దొల్లుతూనే తల పట్టుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను. ఇలా ఎంతసేపో తెలీదు ఒక్కో సెకను ఒక్కో గంటలా తోచింది.. ఏదేదో ఆలోచనలు.. ఏడుపు వస్తుంది.. ఇంతలో అరుపు

రవి : రేయి.. ఎక్కడ చచ్చావ్

నాన్న గొంతు వినగానే నా గుండె కొట్టుకోవడం నాకు వినిపించింది.. పరిగెత్తుకుంటూ ఆయన ముందుకు వెళ్లాను.

రవి : అందరకి పెడుతుంటే నువ్వు తినకుండా ఎక్కడికి వెళ్ళావ్.. ఏబ్రాసి

నాన్న తిట్లు వినగానే నా టెన్షన్ తగ్గి నా మోహంలోకి నవ్వొచ్చింది.. వెంటనే ఉచ్చోసుకోవడానికి వెళ్ళాను నాన్నా.. ఈ సారి చెప్పి వెళతాలే అని కూర్చుని సైలెంట్ గా మెక్కడం మొదలెట్టాను.. హమ్మయ్య అనుకున్నాను మనసులో

సుభద్ర : ఇంకొంచెం వెయ్యనా

రవి : ఎందుకు క్యాన్ మొత్తం వాడికే ఇచ్చేయి, ఇప్పటికే దున్నపోతులా మేపుతున్నావ్.. ఇక వాడిని ఆంబోతులా తయారుచేసే పనిలో పడ్డావ్

తాతయ్య : పోనీ లేరా

సుభద్ర : ఎందుకండీ నా కొడుకుని చూసి ఎప్పుడూ ఏడుస్తారు.. సగం మీ దిష్టి తగిలే బక్కగా అయిపోతున్నాడు నా బిడ్డ

రవి : ఆ.. ఆ.. మహాతల్లి.. నిన్ను నీ కొడుకుని నేనేం అనలేదు.. నన్ను వదిలేయ్యమ్మా అన్నపూర్ణమ్మా..

దానికి సుభద్ర మూతిని అష్టవంకర్లు తిప్పి మొగుడిని కోపంగా చూసింది.. రవి వదిలేయ్యవే అని దణ్ణం పెట్టగా నవ్వుకుంది.. ఇద్దరు నవ్వుకున్నారు.. అక్కడున్న ఎవ్వరు గమనించలేదు వీళ్ళ నవ్వులు.

నాకు మాత్రం అమ్మా నాన్న మాటలు వినిపించడం లేదు వాచ్ మొదటి ఆప్షన్ సెలెక్ట్ చెయ్యగానే కొంతసేపు అంతా స్థంభించిపోయింది.. నాకు మళ్ళీ చూడాలని ఉంది.. వెంటనే తింటున్న ప్లేట్ పక్కన పెట్టేసి నాన్న చేతిలో ఫోన్ అందుకున్నాను..

రవి : ఎప్పుడు ఫోనేనా.. అని అరుస్తుండగానే వాచ్ మీద నొక్కడం, నాన్న ఫోన్లో టైమర్ మీద నొక్కడం ఒకేసారి జరిగాయి. మళ్ళీ అంతా ఆగిపోయింది.. నాన్న తన ఫోన్ లాక్కోవడానికి చెయ్యి ముందుకు చాపాడు.. అమ్మ అన్నం తింటూ నోరు తెరుచుకుని ఉంది.. నానమ్మ పల్లీలు నోట్లో వేసుకుంటుంటే రెండు గాల్లోనే ఆగిపోయి ఉన్నాయి.. సరిగ్గా టైమర్ చూస్తూ కూర్చున్నాను.. ఐదున్నర నిమిషాలకి మళ్ళీ మామూలు అయిపోయింది.. నాన్న ఎప్పుడు ఫోనేనా అన్న తరవాత నుంచి నా చేతిలో ఫోన్ లాక్కుంటూ ఫోన్ మీద చెయ్యి పడితే చేతులు విరిచేస్తా ఏమనుకున్నావో అంటూ విసురుగా లాక్కున్నాడు.

ఒకటి అయితే తెలిసింది ఆనుకుని ప్లేట్లో ఉన్న పులిహోర చకచకా తినేసాను.. అందరూ ఎప్పటివో ఊరి పాత ముచ్చట్లు మాట్లాడుకుంటున్నారు.. ఇక రెండో ఆప్షన్ చూడాలి.. ఆత్రుత ఆగలేదు వెంటనే బటన్ మీద నొక్కి రింగుని రెండు సార్లు తిప్పి నొక్కాను. ఈ సారి ఉచ్చ పడింది నాకు.. నా ప్లేట్లో నేను తిన్న పులిహార అలానే ఉంది.

రవి : అందరకి పెడుతుంటే నువ్వు తినకుండా ఎక్కడికి వెళ్ళావ్.. ఏబ్రాసి

నాన్న అదే తిట్టు మళ్ళీ తిట్టేసరికి ఆశ్చర్యం వేసి మౌనంగా ఉన్నాను, ప్లేట్లో పెట్టింది తింటుంటే అమ్మ అడిగిందే మళ్ళీ అడిగింది..

సుభద్ర : ఇంకొంచెం వెయ్యనా

రవి : ఎందుకు క్యాన్ మొత్తం వాడికే ఇచ్చేయి, ఇప్పటికే దున్నపోతులా మేపుతున్నావ్.. ఇక వాడిని ఆంబోతులా తయారుచేసే పనిలో పడ్డావ్

తాతయ్య : పోనీ లేరా

సుభద్ర : ఎందుకండీ నా కొడుకుని చూసి ఎప్పుడూ ఏడుస్తారు.. సగం మీ దిష్టి తగిలే బక్కగా అయిపోతున్నాడు నా బిడ్డ

రవి : ఆ.. ఆ.. మహాతల్లి.. నిన్ను నీ కొడుకుని నేనేం అనలేదు.. నన్ను వదిలేయ్యమ్మా అన్నపూర్ణమ్మా..

అమ్మా నాన్న సైగ చేసుకుని ముసిముసి నవ్వులు నవ్వుతుంటే సిగ్గేసింది.. ఇంతలో నాన్న నా వంక కోపంగా చూసేసరికి మొత్తం తిని చూసాను నాన్న ఫోన్ నా చేతిలో లేదు.. తీసుకుంటుంటే.. ఎప్పుడు ఫోనేనా.. ఫోన్ మీద చెయ్యి పడితే చేతులు విరిచేస్తా ఏమనుకున్నావో అంటూ విసురుగా మళ్ళీ లాక్కున్నాడు. ఇప్పుడు పూర్తిగా అర్ధం అయ్యింది, రెండో ఆప్షన్ కాలాన్ని వెనక్కి తీసుకెళుతుంది.. ఈ సారి తాతయ్య గడియారం తీసుకున్నాను.. ఇందాక ఊరి గురించి మాట్లాడిందే మళ్ళీ మాట్లాడుకుంటున్నారు.. మళ్ళీ రెండో ఆప్షన్ మీద నొక్కాను.. మళ్ళీ సేమ్.. ప్లేట్లో పులిహార అలానే ఉంది.

రవి : అందరకి పెడుతుంటే నువ్వు తినకుండా ఎక్కడికి వెళ్ళావ్.. ఏబ్రాసి
.
.
.
.


రెండో ఆప్షన్ కి ఎంత టైం పడుతుందో తెల్చడానికి నాకు చాలా గంటలు పట్టింది.. ఆ ఆప్షన్ నన్ను ఇరవై రెండు నిమిషాలు వెనక్కి తీసుకెళుతుంది.. ఇవ్వాల్టికి చాలనిపించింది.. మళ్ళీ వాచ్ ని ముట్టుకోలేదు.. జరిగిందంతా మర్చిపోవడానికి ఏం జరగలేదు అన్నట్టు నటించడానికి మొదటి ఆప్షన్ వాడుకుని కొంతసేపు నాకు నేనే సర్దిచెప్పుకుని ఆపై అందరితో సరదాగా గడిపి ఇంటికి వచ్చేసాను.