అదృశ్య మందిరం - శంభల నగరం – 10

[k3vv3]

రాజవరానికి స్వాగతం
ఇక్కడ స్తంభించి పోయింది కాలం
అశుతోష్ చేసిన ఎన్నో సూచనలను మైండ్ లో పెట్టుకుని రకరకాల ఆలోచనలతో రాజవరం చేరుకున్నారు అభిజిత్, అంకిత మరియు సంజయ్.
రాజవరం ఒక విచిత్రమైన గ్రామం. తిప్పి కొడితే 20 మంది ఉండరు. కానీ అక్కడ వారిదే రాజ్యం. వాళ్ళు చెప్పేదే నిజం. వారిదే పెత్తనం.
 
నీళ్లు కావాలన్నా వాళ్ళే తేవాలి. పాలు కావాలన్నా వారినే అడగాలి. అలాంటి పరిస్థితి అక్కడెందుకు ఏర్పడిందో వాళ్ళకీ, ఆ దేవుడికీ తప్ప మరొక వ్యక్తికి తెలీదు.  అశుతోష్ సరైన లాడ్జింగ్ అయితే ఏర్పాటు చేయగలిగాడు కానీ, భోజనం ఇతరత్రా విషయాల్లో ఆ ఊరి ప్రజలే దిక్కైపోయారు.
టు స్టోరీ బిల్డింగ్ ఒకటి స్పెషల్ గా సి.బి.ఐ. తరఫున అశుతోష్ అడగటంతోదొరికింది. లేకపోతే అదీ కష్టమే.
 
మొదటి ఫ్లోర్ సంజయ్, అభిజిత్ లకు రెండో ఫ్లోర్ అంకితకు కేటాయించారు. అంకిత తన రూమ్ కిటికీ నుండి చూస్తే రాజవరం కాస్త దగ్గరగా, అదృశ్య మందిరం దూరంగా కనిపిస్తుంది.
అంకిత రాజవరం ప్రజలను స్టడీ చేద్దామని మనసులో అనుకుంది. అభిజిత్ తనకు ఈ కేసు అసలు పట్టనట్టు పైకి నటిస్తున్నాడు. మైథాలజీ మీద తనకు పట్టు లేకపోవటాన్ని ఒక మైనస్ పాయింట్ లా ఫీల్ అవుతున్నాడన్న విషయం అర్థం అయిపోయింది అంకితకు. బేసిక్ గా ఇన్వెస్టిగేటివ్ మైండ్ అవ్వటం వల్ల అవతలి వాళ్ళు ఏం ఆలోచిస్తున్నారు అన్న ట్రాక్ ఒకటి మైండ్లోరన్ అవుతూనే ఉంటుంది తనకు. అభిజిత్ విషయంలో అది ఇంకాస్త ఎక్కువే అని చెప్పొచ్చు.
 
ఊహ తెలిసినప్పటి నుండి అంకితకు పర్టికులర్ గా ఏ అబ్బాయి నచ్చలేదు. తనింట్లో మిలిటరీ డిసిప్లిన్ తో పెరిగింది. తమ్ముడు కానీ, చెల్లెలు కానీ లేరు. తనొక్కత్తే కూతురు. ఫ్రెండ్స్ లో అబ్బాయిలను ఎంటర్టైన్ చెయ్యలేదు వాళ్ళ నాన్నగారు. ఆయనకి అబ్బాయిలంటేనే సదభిప్రాయం లేదు.
మీరూ ఒకప్పుడు కుర్రవాడే కదా డాడీ ఎందుకంత కోపం అబ్బాయిలంటే ? అని తిరిగి క్వశ్చన్ చేసిందో రోజు.
చెంప చెళ్లుమన్న శబ్దం వాళ్ళుండే క్వార్టర్స్ చివరి దాకా ప్రతిధ్వనించింది, ఎమర్జెన్సీ టైములో వినబడే సైరన్ ధ్వనిలా. ఆరోజు నుండి అబ్బాయిల టాపిక్ ఇంట్లోనే కాదు,తన మనసులో కూడాతేవటం మానేసింది. మరీ అంతలా కొడితే టీనేజ్ లో బలంగా ముద్రపడిపోతుంది. నాన్నే కదా కొట్టింది అనుకునేంత మెచూరిటీ ఉండని వయసది.
 
జాబ్ లో జాయిన్ ఐన ఇన్నాళ్లకు అభిజిత్ అనే యువకుడితో కలిసి పని చెయ్యటం. అభిజిత్ ఏ రోజూ ఆర్డినరీ గా అనిపించలేదు. అఫ్ కోర్స్ కనిపించలేదు కూడా.
 
అలా అభిజిత్ గురించిన ఆలోచనల్లో ఉండగానేబయటనుండి కనిపించినఒక దృశ్యంతోతనుఅలర్ట్ అయింది. ఒక గుర్రం మీద సైనికుడు స్వారీ చేసుకుంటూ తనుండే బిల్డింగ్ వైపుగా వస్తున్నాడు. ఆ సైనికుడి చూపులు తనమీదే ఉండటం అంత దూరం నుంచే గమనించగలిగింది. వెంటనే ఇంటర్ కామ్ లో అభిజిత్ కి కాల్ చేసి చెప్పింది.
 
అభిజిత్, అంకిత, సంజయ్ ముగ్గురూ కిందికొచ్చేశారు.
 
గుర్రం సరిగ్గా ఆ బిల్డింగ్ ఎదురుగా వచ్చిఆగింది. ఆ సైనికుడు నడుచుకుంటూ వీళ్ళ వైపే వస్తున్నాడు. వీళ్ళను చూడగానే నమస్కారం అన్నట్టు చేతులు జోడించి లోపలికెళ్ళి మాట్లాడుకుందామా అన్నట్టు సైగ చేసాడు. నలుగురూ లోపలికి కదిలారు.
 
"ఈ రాజవరం మొత్తం మీద మీరు మాట్లాడే భాష మాట్లాడగలిగిన వాణ్ణి నేనొక్కడినే. నాకు మీలా ఇంగ్లీష్ భాష రాదు. ఏవో కొన్ని పదాలు తెలుసంతే. రోజూవారీ ఉపయోగించేవి.
 
ఇకపోతే, మీ పైవాళ్ళు ఇక్కడ మీకుబస ఏర్పాటు చెయ్యటానికి కొద్ది రోజుల క్రితమేవచ్చారు. వాళ్లకూ ఇదే చెప్పాను. ఇప్పుడు మీకూ ఇదే చెబుతున్నాను.
'అదృశ్య మందిరం' గురించి మరిచిపోండి. అది మీ కంటికి కనబడేది కాదు. అక్కడ చాలా జరుగుతాయి. అవి ఎందుకు జరుగుతాయో అతి కొద్ది మందికి మాత్రమే అర్థం అవుతాయి. నాకు అర్థం అవుతాయి అని నేనను కానీ మీలా పరిశోధనలు మాత్రం చెయ్యను. అంత మాత్రం ఇంగితం ఉంది నాకు."
 
సంజయ్, "చూడండి. మేమెలాంటి పరిశోధనలూ చెయ్యట్లేదు. ఇక్కడికొచ్చింది తప్పిపోయిన ఆ ఐదుగురిని కనిపెట్టటానికి. అది మా బాధ్యత. వారి కుటుంబాలకు మేమేం చెప్పుకోవాలి? . వాళ్ళు దొరకటానికి వున్న అన్ని మార్గాలనూ అన్వేషిస్తాం"
 
"వాళ్ళు దొరకరు", తడుముకోకుండా వచ్చిన జవాబులా అనిపించింది.
 
అభిజిత్,"వాళ్ళు దొరికే వరకు మేము ఇక్కడి నుంచి కదలము."
 
"అయితే రాజవరంలో మా భాష నేర్చుకుని మాతోనే ఉండిపోరాదు ఇక్కడే", అంటూ గట్టిగా నవ్వాడు అతను.
 
"మీరు సైనికుడా?" అడిగింది అంకిత.
 
"ఒకప్పుడు", అటు నుండి జవాబు.
 
"మరిప్పుడు?" అడిగాడు సంజయ్.
 
"రాజవరం గ్రామానికి అన్నీ నేనే. నా పేరు అధిష్ఠా"
 
"అధిష్ఠా అంటే ఏంటి అర్థం?", అడిగాడు అభిజిత్.
 
"నేను పుట్టిన ఊరి పేరది.కొన్ని కారణాల వల్ల అక్కడి నుండి బానిసగా ఇంద్రప్రస్థానికి వచ్చాను. అక్కడే నన్ను సైన్యంలోకి తీసుకున్నారు."
 
"ఇంద్రప్రస్థము అంటే ఢిల్లీ ఆ?" అడిగాడు సంజయ్.
 
సమాధానము లేదు.
 
"ఈ ఊరికి రాజవరం అనే పేరెలా వచ్చింది?" అడిగింది అంకిత.
 
"ఈ ఊరిపేరు రాజవ్రణము. వ్రణము అనగా పుండు. ప్రాణాంతకమైన పుండు. కాలక్రమేణా రాజవరం అని పిలవబడుతోంది."
 
"ఏంటో....ఏం అర్థం కావట్లేదు. ఢిల్లీ ని ఇంద్రప్రస్థము అంటారు. ఇప్పుడిది రాజవరం కాదంటున్నారు. అసలు ఏ కాలం మనిషండి మీరు?" ఉన్నదున్నట్టు అడిగేశాడు అభిజిత్.
 
"కాలాతీత శాపగ్రస్తులం మేము. సమయం వచ్చినప్పుడు మా గురించి మీకే తెలుస్తుంది. దయచేసి ఇంతకంటే ఎక్కువ అడగకండి.
మీకు తినటానికి, కావాల్సినవి తేవటానికి పక్కనే ఉన్న పల్లెలోంచి ఒక కుర్రాడొస్తాడు. చిన్నా అంటారు అతన్ని. మీకేది కావాలన్నా అతన్నే అడగండి. మాకు చెప్పకుండా వేరే ఇంకెవర్ని మీరు కలవకూడదు. ఇదొక్కటి గుర్తుపెట్టుకోండి. వుంటాను మరి. సెలవు", అనేసి అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయాడు అధిష్ఠా.
 
తను వెళ్తున్న వైపే చూస్తూ రోడ్డు మీద నిల్చున్నారు అభిజిత్, అంకిత, సంజయ్.
 
కొంతసేపటికి  దూరం నుండి అదృశ్య మందిరం తళుక్కున మెరుస్తూ కనిపించింది వాళ్ళ కళ్ళకి.
 
ముగ్గురూ ఆ భవనం వైపుకు పరుగులు తీశారు.