23-12-2023, 02:26 AM
గతం:
------
భవ్య మీద అప్పుడే ముదురుతున్న మొహాన్ని అదుపు చేసుకోవటానికి కష్ట పడుతున్న రోజులు అవి. చాలా వరకు దూరం పెట్టడం స్టార్ట్ చేశాను flirting లాంటి వెదవ వేషాలు కూడా లేవు. ఎందుకో ఒక్కసారిగా పెళ్లి అయ్యి నాకంటే వయసులో పెద్దదే కాకుండా నాకు guide లా వుండే భవ్యని ఆలా పిచ్చి పిచ్చిగా imagine చేసుకోవటం నాకు అస్సలు నచ్చలేదు. ఒకటి రెండు సార్లు అప్పటికి అడిగింది కూడా భవ్య ఏమైంది ఈ మధ్య కొంచం reserved గా వుంటున్నావ్ అని.
కానీ మగ బుద్ది కుక్క తోక రెండు వంకరే, ఎంతోసేపు తిన్నగా వుండవు కదా. ఎప్పుడైనా భవ్య jeans లో వస్తే కళ్ళు అస్సలు తిన్నగా ఉండేవి కావు, వద్దు అనుకుంటున్నా తన గుద్ద మీదకే పరుగులు తీసేవి. ఇంక ఏదైనా explain చేస్తూ దెగ్గరికి వస్తే అంతే సంగతులు గొంతు తడి ఆరిపొయేది, ఆ కురుల వాసనకి, తన నవ్వుకి.
ఇవన్నీ చాలవన్నట్లు ఒకరోజు చీరలో వచ్చింది, blue colour సారీ మాచింగ్ blouse ఇంక almost sleeveless blouse. ఆ రోజు ఎందుకో నేనే ముందు వెళ్ళాను ఆఫీస్ కి తాను అలా ఎంటర్ అవుతుంటేనే ముచ్చెమటలు పట్టేసాయి. ఎక్కడ అంగుళం కూడా స్కిన్ షో చేయకుండా చాలా పద్దతిగా కట్టుకుంది చీర. తాను అలా వచ్చి పక్కన కూర్చునే వరకు అలా చూస్తూనే వున్నా. తను ఒకటి రెండు ఏవో questions అడిగి వర్క్ లోకి దిగిపోయింది. నేను ఇంక అలా దొంగ చూపులు చూస్తూనే వున్నా, తన జబ్బలు అంటే నాకు పిచ్చి, నాకు ఎడమ వైపు కూర్చుని ఉండటంతో నడుము కనిపించే ఛాన్స్ లేదు. ఒకొక్క నిమషం యుగంలా వుంది అని అంటే ఇదేనేమో.
సడన్ గా నా వైపు చూసింది నేను అలా దొంగ చూపులు చూస్తుండగానే, నేను కూడా తల తిప్పలేదు ఎం పెద్ద తప్పు ఎం చెయ్యట్లేదుగా జస్ట్ చూస్తున్నాను అనే దైర్యం.
"ఏంటి" అంది భవ్య
"ఎం లేదు" తల వర్క్ వైపు తిప్పుతూ ఎదో నిర్లక్ష్యంగా సమాధానం ఇచ్చాను
"టాస్క్ స్టార్ట్ చేసావా అసలు" తన గొంతులో కొద్దిగా seriousness.
"ఈరోజు అయిపోతుందిలే "
"అయిపోతుందిలే నా, 2 డేస్ నుండి అదే చెప్తున్నావ్. ఏంటి సంగతి ఈ మధ్య వర్క్ ముందుకు నడవట్లేదు fast గా" అని గద్దించింది, వాయిస్ ని కంట్రోల్ లోనే ఉంచుకుంటూ. చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళకి ఎదో దొబ్బులు పెడుతుంది అని అనుమానం రాకుండా ఉండటానికి, అలాంటి జాగ్రత్త భవ్యకి చాలా ఎక్కువ.
నేను ఎం మాట్లాడకుండా నా స్క్రీన్ వైపు చూస్తూ ఉండి పోయాను. కొద్దిగా ఎదో చిన్న భయం మనసులో, ఎంత ఫ్రెండ్స్ లా వున్నా తను ఎంతైనా నా లీడ్ కదా.
"ఏంటి ఎం మాట్లాడవు" అంది calm గా వాయిస్ రైజ్ చేయకుండా అలాగే సీరియస్ గా చూస్తూ.
"ఈరోజు ఇచ్చేస్తాను మేడం" నా గొంతులో భయం నాకే వినపడింది.
"afternoon కి నాకు అయిపొయింది అని అప్డేట్ ఇవ్వాలి" అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసి చూస్తూ, అలాగే స్టే చేస్తూ స్లో వాయిస్ లోనే గదమాయిస్తూ.
"సరే అండి" అన్నాను, నా గొంతులో అది వణుకు. ఇంక పిచ్చి వేషాలు వేయకుండా పనిలో నిమగ్నం అయ్యాను, తల తిప్పి చూద్దాం అన్నాకూడా ధైర్యం చాల లేదు. స్వేత వచ్చి ఎదో కుల్లు జోక్స్ వేసినా కూడా నేను పట్టిచుకోకుండా నా పని నేను చూసుకున్నాను.
అలా అలా గమనించకుండానే సాయంత్రం 4 అయిపొయింది. అప్పుడు కానీ నా టాస్క్ కంప్లీట్ అవ్వలేదు, అప్పటికే స్వేత ఆఫీస్ నుండి చెక్కేసింది. నేను భవ్య ఇంక కొద్ది మందే మిగిలాం, Friday కావటం వల్లనేమో.
ఉదయం గొంతులోని భయం, వణుకు ఇప్పటికి తగ్గలేదు, ఆ తడబాటు అలానే ఉంది "మే.. మేడం.. అయిపొయింది అండి నా టాస్క్" అన్నాను
"సరే review కి పంపించి, మెయిల్ పెట్టేసేయి" అంది భవ్య స్క్రీన్ వైపు చూస్తూ.
కంప్లీట్ చేశాను కదా గుడ్ అంటే ఏమైంది అని మనసులో అనిపించినా ఈరోజు మేడం గారు ఉన్న మూడ్ కి ఇదే ఎక్కువ అని నా పని కంప్లీట్ చేసి. స్టార్ట్ అవ్వటానికి రెడీ అవుతున్నాను.
"అయిపోయిందా ఈరోజుకి" అంది భవ్య చాల normal వాయిస్లో.
"ఇంకేమైనా ఉంటే చెప్పండి మేడం" అన్నాను, స్టార్ట్ అవుతున్నాను అని చెప్తే చంపేసిద్దేమో అని భయం వేసి.
"ఇంకేం లేదులే.. పో" అంది casual గా, నేను నా చైర్ లో నుండి లేచేలోపు "లీడ్ ఆఫీస్ లో ఉన్నపుడు టీంలో వాళ్ళు అలా ఆఫీస్ నుండి వెళ్ళిపోరు, కొంచం నేర్చుకోండి ఇద్దరు" అంది స్క్రీన్ వైపు చూస్తూనే.
ఈ రోజు మూడ్ అస్సలు బాలేనట్లు ఉంది. నాకు ఎందుకు వచ్చిన గొడవ అని సైలెంట్ గా కూర్చున్నాను.
"పో ఇంక ఎందుకు కుర్చున్నావ్.. పో"
"ఎందుకు అండి ఈరోజు అలా మాట్లాడుతున్నారు నాతో, ఒక్కసారి ఎదో టాస్క్ లేట్ అయింది. సారీ మేడం, అలా రాష్ గా మాట్లాకండి మేడం ప్లీజ్" అన్నాను, నిజం చెప్పాలి అంటే నా కళ్ళ అంచుల్లో కనిళ్ళు ఉన్నాయి. తను ఇంకొక్క మాట అన్న కూడా ఏడ్చేసేలా ఉన్నాను.
"ఏయ్.. అలా ఎం కాదులే, ఫీల్ అవ్వకు i am sorry"
నా వైపు నుండి సైలెన్స్, కిందకి చూస్తూ తల ఊపాను. మార్నింగ్ ఏ పిచ్చి ఆలోచనలు మనసులోకి వస్తే ఇలాగె ఉంటుంది రోజు అంత అనుకుంటూ మనసులో నన్ను నేనే తిట్టుకున్నాను.
"కాఫీకి వెళ్దామా, రీసెంట్ గా తమరు బాగా బిజీ అయిపోయారు కదా. మాతో కాఫీ కూడా రావట్లేదు అసలు" అంది భవ్య. నిజంగానే భవ్యతో కాఫీ ముచ్చట్లు కూడా బాగా తగిచ్చాను. అనవసరం అయిన ఆలోచనలు అలా అయిన కంట్రోల్లో ఉంటాయి ఏమో అని.
"మీ ఇష్టం అండి"
కొద్దిగా దగ్గరకి జరిగి నా చేయి పైన చేయి వేసి చాలా చిన్న వాయిస్ లో నన్ను బుజ్జగిస్తూ "ఇంక వదిలేయ్ రా.. ప్లీజ్" అటు ఇటు చూసి ఇంక కొద్దిగా ముందుకి జరుగుతూ వచ్చింది, కొద్దిగా నేను ముందుకు వంగితే తన పెదాలు అందేంత దగ్గరగా ఉంది భవ్య "సారీరా బంగారం.. ఎదో పొద్దున్న మూడ్ బాలేదు, నువ్వు కూడా టాస్క్ delay చేస్తుండే సరికి కొద్దిగా కోపం వచ్చింది. అయినా నేను ఎం అన్నాను చెప్పు, ఆ మాత్రం దానికే అంతలా ఫీల్ అయిపోవాలా"
భవ్య బంగారం అని పిలవటమే నాకు వినిపించిన లాస్ట్ పదం, నా చేయి మీద చేయి వేసి బంగారం అంటుంటే ప్యాంటులో గురుడు అలజడి స్టార్ట్ చేసాడు. ఇంక అక్కడే ఉంటే పెదాలు కలిపేయడం కాయం. కొద్దిగా తేరుకుని వెనక్కి జరిగా. అసలే ఆఫీస్ ఆయె ఏమైనా తేడా జరిగితే, అసలు భవ్యనే పెద్దగా కేక పెడితే, వామ్మో ఇంక అంతే సంగతులు. నేను ఎం సమాధానం ఇవ్వకుండా సైలెంట్ గా ఉండిపోయా అసలు తను ఎం చెప్తుందో సరిగ్గా వింటే కదా.
"వెళ్దామా కాఫీకి"
"సరే"
"అక్కడ కూడా ఇలా మూడ్ ఆఫ్ గా ఉండకు అసలే Friday"
"అదేం లేదులే వెళ్దాం" అన్నాను
ఇద్దరం అలా ఇంక shutdown చేసేసి పక్కనే ఉన్న కాఫీ షాప్ కి స్టార్ట్ అయ్యాము. తను నేను కలిసి నడిచినంత సేపు ఇద్దరి మధ్య మౌనం, చీరలో తను అంత అందంగా ఉన్న నాలో ఎందుకో ఆ మూడ్ లేదు. గట్టిగా చుట్టిన చీరలో నుండి తన గుద్ద ఆకారం క్లియర్ గా కనిపిస్తున్నా తల తిప్పుకున్నానే కానీ కళ్ళతో అనుభవించాలి అని లేదు. తన నడుము కనపడదామా వద్ద అన్నట్లు నాతో దోబూచులు ఆడుతుంది. అలాగే లేనిపోని వెదవ వేషాలు వేయకూడదు లిమిట్స్ లో ఉండాలి అని ఫిక్స్ అవుతూ ఎప్పటికి అప్పుడు తల తిప్పేసుకుంటున్నాను. తన కార్ ఉన్న కూడా పక్కనే కదా బైక్ తీసుకురామంది. భవ్య అలా సారీలో నా భుజం మీద చేయి వేసి నా బైక్ ఎక్కి కూర్చుంటే, అబ్బా ఇలాంటి భార్య వస్తే బాగుండు అనుకున్నాను మనసులో.
అలా కాఫీ షాప్ చేరగానే బైక్ దిగుతుంటే తన కాలి శాండల్ జారిపోయింది, అలా కొద్దిగా వంగి శాండల్ సరిచేసుకుంటూ, కాలికి వేస్కుంటుంటే అప్పుడు దర్శనం ఇచ్చింది అప్పటివరకు దోబూచులు ఆడిన తన నడుము, నడుము మడత. ఈ సారి కళ్ళు తిప్పుదాం అన్నాకూడా నా వల్ల కాలేదు. తన తెల్లటి నడుము, కిర్రెక్కిన్చే ఆ నడుము మడత, కొద్దిగా జారుతూ చక్కటి ఆకారంలో జాకెట్ లో నుండి కనిపిస్తున్న తన ఎడమ కింద చన్ను భాగం చూస్తే. అబ్భా ఒక్క రాత్రి అయినా చాలు రా బాబు భవ్యతో అనుకున్నాను. తనకి పెళ్లి అయింది మనకి సభ్యత సంస్కారం ఉండాలి అనే విషయం కూడా నా ఆలోచనలో లేదు. తను అలా వంగి ఉన్నంత సేపు సిగ్గు లేకుండా అలానే చూస్తూ ఉండిపోయా. తన నాభి దర్శనం ఇస్తే బాగుండు అనుకుంటుంటే suddenగా పైకి లేచింది. అంతే నేను తన అందాలు కళ్ళు ఆర్పకుండా చూడటం అంత చూసేసింది. మా కళ్ళు కలిసాయి కళ్ళు తిప్పాలి అనిపించలేదు.
ఒక్క క్షణం మౌనం తరువాత "ఓయ్.. చూసింది చాలు, బైక్ పార్క్ చేసి రా" అంది కొద్దిగా సిగ్గుని అదుముకుంటూ చిరునవ్వుతో.
నేను సైలెంట్ గా తల ఊపి బైక్ పార్క్ చేసి వచ్చాను. భవ్య అప్పటి వరకు వెయిట్ చేస్తూనే వుంది.
"లోపలికి వెళ్లి వెయిట్ చేయొచ్చు కదా ఇక్కడే ఉండక పోతే"
"నన్ను ఎవరు ఎత్తుకు పోరులే, తమరు పదండి ముందు"
"లేడీస్ ఫస్ట్" అన్నాను చిన్నగా నవ్వుతు
తాను కింద పెదాలను పళ్లతో కొరుకుతూ, నవ్వుకుంటూ "మీ అబ్బాయిలు ఇదొక్కటి చెప్పి ఆడవాళ్ళ వెనకే నడుస్తూ అన్ని వెదవ వేషాలు వేస్తారు, నాకు తెలీదు అనుకోకు. పద ముందు నువ్వు"
తాను సరదా మూడ్ లో వుండే సరికి నాకు కొంచం ధైర్యం వచ్చింది "వెదవ వేషాలు ఏంటి భవ్య, ఎం మాట్లాడుతున్నావ్. లేడీస్ కి అది మేము ఇచ్చే respect" అన్నాను, అదే కొంటె నవ్వుతో.
"ఏదోకటి చెప్తావ్ దొంగ మాటలు" అంటూ ఆలా కొంటెగా ఒక లుక్ ఇచ్చి ముందుకి కదిలింది.
నేను ఒక అడుగు వెనకే నడుస్తున్నాను. ఎడమ చేతి వైపు ఉండటంతో భవ్య తెల్లటి నడుము, ఒక లయలో కదులుతూ నన్ను ఈ లోకంలో నుండి మైమరిచిపోయేలా చేస్తున్న నడుము మడత, తన మెడ, గుద్ద చూస్తే; దీని మొగుడు కదా లక్కీ ఫెలో, రోజు దెం*తున్నాడో లేదో అనే ఆలోచన వచ్చింది. తప్పు రారేయ్ తప్పు అనుకుంటుంటే భవ్య ఆలా కొద్దిగా తల తిప్పి బ్యాక్ లుక్ ఇచ్చింది నేను ఎం చేస్తున్ననా అన్నట్లు, నేను తన అందాన్ని పిచ్చి పిచ్చిగా ఆస్వాదిస్తునాను అని అర్ధం అయినా ఒక్కమాట కూడా అనకుండా అలానే ముందుకు కదిలింది. అలా వెయిటర్ దగ్గరకి వెళ్లి ఇద్దరికి టేబుల్ అడిగింది. అతను ఒక మూలగా ఉన్న two seater sofa ఒకటి చూపించాడు అది తప్ప ఇంక పెద్దగా ఖాళీ కూడా లేవు. అదే బెటర్ అనిపించింది నాకు, చాలా ప్రైవేట్ గా వుంది. సరే అని అందులో settle అవబోతుంటే నేను ఒక్క క్షణం తనని అపి నా కుడి వైపు కూర్చోమనట్లుగా సైగ చేసాను. తన నడుము చూడొచ్చు అని నా ఆలోచన.
"అంత లేదు జరుగు" అంటూ నా ఎడమ వైపు settle అయింది "అన్ని పాడు ఆలోచనలు, వెధవలా తాయారు అవుతున్నావ్ తెలుసా నువ్వు" అంది ఎదురుగా టేబుల్ మీద వున్నా నా చెయ్యిని కొడుతున్నట్లు తడుతూ.
"ఏంటి పాడు ఆలోచనలు, నీకు AC పడదు అని ఇటు కూర్చోమన్నాను. అస్సలు నీ గురించి కేర్ తీసుకోవటం కూడా తప్పేనా భవ్య" అన్నాను అమాయకంగా కొంటె నవ్వుతో.
"రేయ్.. నిన్ను" అంటూ వేలు చూపిస్తూ ఎదో చెప్పబోయేలోగా వెయిట్రెస్ వచ్చి ఆర్డర్ తీసుకుంది. తాను ఆర్డర్ తెచ్చేలోగా మేము మళ్ళీ ఏవో ఆఫీస్ ముచ్చట్లలలో మునిగి పోయాం. అలా వెయిట్రెస్ ఆర్డర్ తెచ్చే సమయానికి మా భుజాలు హత్తుకుని కూర్చుని వున్నాం. వెయిట్రెస్ కాఫీ టేబుల్ పైన పెట్టేంత సేపు ఎదో ముసి ముసిగా తనలో తాను నవ్వుకుంటుంది. మాకు ఎం అర్ధం కాలేదు తాను ఎందుకు నవ్వుకుంటుందో.
"what happened" అంది భవ్య చిన్న నవ్వుతో వెయిట్రెస్ తో.
"nothing mam" కానీ వెయిట్రెస్ మొహంలో చిరునవ్వు అలానే వుంది.
"చెప్పు మ్మా, పరలేదు మేము కూడా నవ్వుకుంటాం కదా" భవ్యకి బయట ఎలా ఉండాలో ఎలా మాట్లాడాలో చాలా బాగా తెలుసు. ఇట్టే మాట కలిపేయగలదు.
"nothing mam, this corner booth is called love booth internally among our employees. ఇక్కడ ఎప్పుడు ఎవరొక యంగ్ couple ఏదోక పిచ్చి పనులు చేస్తూ ఉంటారు. అందుకే మాకు ఉండే ఏవో inside jokes గుర్తుకు వచ్చి నవ్వుతున్నాను"
"ఏంటంటా ఆ inside joke మాకు కూడా చెప్పొచ్చు కదా"
"ఇక్కడ కూర్చునే వాళ్ళని ఆర్డర్ supply చేసిన తరువాత, disturb చేయకుండా ఉండటానికి మళ్ళీ ఇటు వైపు రావాలా వద్దా అని అడగమంటారు mam. అది మీకు ఇలా చెప్పినా అర్ధం కాదు" అంది నా వైపు చూసి ఒక కొంటె చూపు చూస్తూ.
"అలా ఎం లేదు.. మేము జస్ట్.." అని భవ్య ఎదో చెప్పేలోపు నేను అందుకుని waitress తో "అయితే అస్సలు రాకు ఇటు వైపు మేము వెళ్లే వరకు" అన్నాను నేను కూడా అలాగే కొంటెగా చూస్తూ కన్ను కొడుతూ. నా రెస్పాన్స్ కి ఆ waitress కొద్దిగా షాక్ అయ్యి ఒక్కసారి పగలపడి నవ్వేసి "ok sir, we are not going to disturb you. enjoy your evening both of you" అంటూ అలా వెనక్కి అడుగు వేస్తూ మమల్ని చూస్తూ సిగ్గు పడుతూ అక్కడ నుండి ఒక చిన్నపాటి పరుగు తీసింది.
భవ్య అలాగే నోరు తెరిచి నా వైపు చూస్తూ ఉండి పోయింది.
"ఏంటి" అన్నాను మళ్ళీ ఏమైనా సీరియస్ అవుతుంది ఏమో అని భయం లేకపోలేదు
"అరేయ్ వెదవ, అది ఏమనుకుంటుందోరా, అలా చెప్పావ్ ఏంటి దానికి.. idiot"
"ఏమనుకుంటే మనకి ఎందుకు చెప్పు మనల్ని ప్రతిసారి anything else sir, anything else mam. అని disturb చేయకుండా ఉంటుంది కదా అని అలా చెప్పాను" అన్నాను ఎదో కవర్ చేయటానికి, ఇప్పుడే చల్ల పడుతున్న భవ్య మూడ్ ని మళ్ళీ హాట్ హాట్ గా చేయటం ఇష్టం లేక.
"సోది వెదవ" అంటూ తను నా చెయ్యి మీద ఒక్కటి పీకింది.
"అబ్బా.. ఎందుకె కొడతావ్" అన్నాను
"అంతలోనే madam అంటావు, అంతలోనే ఎవే అంటావ్ పెళ్ళాన్ని అన్నట్లు. అంత నీ ఇష్టమే"
పెళ్ళని అనే మాట బలేగా అనిపించింది నాకు "నాది ఏముంది madam, అంత మీ మూడ్ మీద depend అయి ఉంటుంది" అన్నాను కొద్దిగా దెప్పి పొడుస్తూ
"ఏయ్.. " అని నా చేతి మీద చెయ్యి వేస్తూ "సారీ చెప్పాను కదా బంగారం ఇంకా ఎందుకు అలా సోది డైలాగ్స్ వేస్తావు" అంది నా చేతి గట్టిగా పట్టుకుంటూ
"అదేం లేదులే" అన్నానే కానీ నా గుండె వేగం నాకు వినపడుతుంది. అలాగే ఒక్క రెండు క్షణాలు కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టి చూసుకున్నాం. తనకి మా మధ్యన పుడుతున్న టెన్షన్ అర్ధం అయింది.
"ఇంకా.. ఏంటి సంగతులు" అంటూ నా చెయ్యి పైన వేసిన తన చెయ్యి తీయబోయింది, నేను చటుక్కున తన చెయ్యి అందుకున్నాను. అలాగే ఉంచు ప్లీజ్ అన్నట్లుగా తన వైపు చూసాను. తను ఎం oppose చేయకుండా అలాగే నా చేతిలోనే చెయ్యి అలానే ఉంచింది.
"నా దగ్గర ఏముంటాయి.. నువ్వే చెప్పాలి" అన్నాను
అలా ఏదోకటి conversation కలపాలి కదా అన్నట్లుగా ఏదోక మాటకి మాట జోడించుకుంటూ, చేతిలో చేతిలో చేతిని అలాగే పట్టుకుని కొంచం సేపు కాఫీ తాగుతూ ఊసులు చెప్పుకున్నాం. మా ఇద్దరి కళ్ళని మాత్రం ఏమి దూరం చేయగలిగేలా లేవు. మా ఇద్దరి మధ్య టెన్షన్ అలానే ఉంది.
మళ్ళీ కొద్దిగా సైలెన్స్ తరువాత భవ్య తడి ఆరిపోతున్న గొంతు సరిచేసుకుంటూ తల కిందకి దించుకుని సిగ్గుని కవర్ చేయటానికి ట్రై చేస్తూ చాలా చిన్న వాయిస్ లో "చెయ్యి వాదులు" అంది.
నేను సడన్ గా చెయ్యి వదిలేసాను, కానీ తను నా చేతిలో నుండి చెయ్యి తీయలేదు ఇంక పైగా "వదలమనగానే అలా వదిలేస్తావా" అంది మళ్ళీ కళ్ళు కలుపుతూ.
వెయిట్రెస్ చెప్పింది నిజమే అక్కడ మమల్ని disturb చేసే వల్లే లేరు. కాఫీ షాప్ లో అంత మంది వున్నా మేము ఎవరికీ కనిపించని ప్లేస్ లో వున్నాం. ఎదో తెలియాని ధైర్యం నా మనసులో. "నువ్వు.. నువ్వు వదల లేకపోతున్నావు కదా" అనేసాను ధైర్యం చేసి. ఆ మాటకి నవ్వుతూ నా చెయ్యి మళ్ళీ గట్టిగా పట్టుకుంది.
మా కళ్ళు మాత్రం వీడలేదు, తనకి ఇంకా మా మధ్య టెన్షన్ ని దాటేయాలి అనే ఉంది అనుకుంటా మనసులో. మళ్ళీ మాట కలుపుతూ "పెళ్లి ఎప్పుడో తమరిది.. ఇంక పెళ్లి చేస్కోవా. ఇలాగె ఉండి పోతావా" అంది. నేను మాత్రం మౌనంగా తన కళ్ళల్లోకే చూస్తూ వున్నాను.
"ఏంటి ఎం మాట్లాడవు" అంది
నాకు అంత ధైర్యం ఎక్కడ నుండి వచ్చిందో తెలీదు, నా ఎడమ చేతిలో ఉన్న తన కుడి చేతిని గట్టిగా పట్టుకుని, నా కుడి చేతిని ఒక్కసారిగా తన మెడ వెనకకు పోనిచ్చి తన మొహాన్ని నాకు దెగ్గరగా లాగి తన పెదాలపై నా పెదాలు పెట్టేసాను. కానీ తను పెదాలు బిగించేసే సరికి నాకు ఇంక తన పెదాల తడి స్పర్శ ఇంక తెలియట్లేదు. కలిసి ఉన్న మా చేతుల పట్టు ఇంక పెరిగి పోయింది. తను ఒకావిదంగా నా చెయ్యి గట్టిగా నలిపేస్తోంది.
తన నుండి ఎలాంటి ప్రతిఘటన లేదు, పెదాల బిగుతు మాత్రం వదలట్లేదు. ఎలాగైనా తన పెదాలు అందుకోవాలి అనే పట్టుదలతో తన మొహాన్ని ఇంకా దగ్గరకి లాక్కుంటూ తన పెదాలని ఆక్రమించటానికి చాలా తపన పడిపోతున్నాను. మా ఇద్దరి ఊపిరి, గుండె వేగం మాకు అర్ధం అవుతుంది "ఉమ్మ్.. ఉమ్మ్" అని భవ్య నుండి సన్నటి ములుగు. ఇంక తన వల్ల కాలేదో ఏమో, పెదాల బిగుతు వదులుతూ నా పెదాలకి తన పెదాలు జోడినిచ్చింది. అంతే తన పెదాల స్పర్శతో నాకు ఎదో తెలియని స్వర్గంలా అనిపించి. కేవలం మా భుజాలు, చేతులు, పెదాలు మాత్రమే కలియకలో వున్నాయి. కనీసం కౌగిలిలో కూడా లేము. తన పెదాలు ఒక్కొక్కటిగా మర్చి మర్చి చప్పరిస్తూ, ఊపిరి ఆడకున్న లెక్కచేయకుండా మా liplock ఫుల్ గా experience చేస్తున్నాను. తను కూడా ఎలాంటి ప్రతిఘటన లేకుండా ఫుల్ గా మా కిస్ లో involve అయిపొయింది.
ఇంక ఆ హీట్ మా వల్ల కాలేదో ఏమో పైగా ఊపిరి కూడా సరిగ్గా అదాంట్లేదు ఆయె మా పెదాలు తెలీకుండానే వేరు పడ్డాయి. ఒకరి నుదురుకి నుదురు అనిన్నిచ్చి ఊపిరి కోసం సన్నగా రొప్పుతున్నాం. తను అలాగే మెల్లిగా దూరం జరిగింది.
ఊపిరి కోసం అలానే కష్ట పడుతూ నా చేతిలోనే తన చేతిని విడిపించుకుంటూ "ఏంట్రా ఈ పని" అంది పెదాలని తుడుచుకుంటూ. తన ఊపిరి తాకిడికి నిండుగా చీర కప్పి వున్నా తన పరువాలు ఎగిరి పడటం క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. నా పరిస్థితి అలాగే ఉంది, ఊపిరి కోసం తపన పడుతూ ఇప్పుడు జరిగింది నిజామా కదా అని ఆలోచిస్తూ. తను కళ్ళు తిప్పటానికి ట్రై చేసినా నేను మాత్రం తననే చూస్తూ అలానే ఉండి పోయాను.
"ఇంక వెళ్దామా" అంది తన ఊపిరి అదిరిపాటును కంట్రోల్ చేసుకోటానికి ట్రై చేస్తూ.
నేను మాత్రం ఎం మాట్లాడకుండా తనని అలాగే చూస్తూ, కొద్దిగా తన వైపు తిరిగి, కొద్దిగా తన వైపుకి వరుగుతూ, నా పెదాలని ముందుకు తీసుకు వెళ్ళాను ఇంకోక్కసారి అన్నట్లు.
భవ్య కొంచం కంగారుగా బిడియంగా వెనకకు వరిగింది నా కళ్ళల్లోకే చూస్తూ. ఒక్క క్షణం అలాగే ఉండి పోయాం కళ్ళల్లోకే చూసుకుంటూ.
"చ్చ ఏంటి ఇది, తనకి ఇష్టం లేనప్పుడు ఎందుకు ఇబ్బంది పెట్టడం" అనిపించింది నాకు, ఇంక చాలు అనుకుంటూ సరే ఇంక వెళ్దాం అన్నట్లుగా తల ఊపుతూ వెనకకి జరగబోయాను.
ఏమైందో తెలీదు ఒక్కసారిగా నన్ను గట్టిగా కౌగిలించేసుకుని నా పెదాలకి తన పెదాలు కలిపేసి చాలా ఆవేశంగా నన్ను ముద్దాడుతూ, నా పెదాల పైన యుద్ధం ప్రారంభించింది భవ్య. అంతే నేను కూడా ఆలస్యం చేయకుండా తనని నా కౌగిలిలోకి లాక్కుని తన యుద్ధనికి లొంగిపోయాను. నా పెదాలు మార్చి మార్చి చప్పరిస్తూ, తన నాలుకని నా పెదాల మధ్యలోకి మెల్లిగా నెడుతూ అంతకంతకి నన్ను తన కౌగిటిలోకి లాకుంటూ తనలో నన్ను ఏకం చేసుకోవాలి అనంత రెచ్చిపోతుంది భవ్య.
ఈసారి మా పెద్దలు మా నాలుకలే కాదు, మా శరీరాలు కూడా ఒక చిన్నపాటి యుద్ధంలో వున్నాయి. తన పరువాలు నా ఛాతికి హత్తుకు పోయి మాకు ఊపిరి ఆడక చెమటలు పట్టే స్థితిలో వున్నాం. తన పరువాల స్పర్శ మెత్తదనం వేడి నా ఛాతికి తగులుతుంటే, అబ్బా అది వర్ణించటానికి కూడా వీలు లేకుండా ఉంది. తన చేతి వేళ్ళు నా జుట్టులోకి పోనిచ్చి అంతకంతికి నన్ను తనలోకి లాగుతూనే ఉంది. నా చేతులు తన జాకెట్ వెనక భాగాన్ని, వీపు పై భాగాన్ని తడుముతూ కొత్త అనుభూతిని పొందుతున్నాను. అసలు మేము ఒక పబ్లిక్ కాఫీ షాప్ లో వున్నాం అనే ఆలోచన సంకోచం కూడా మాలో ఏ మాత్రం లేదు.
నేను ఇంకొద్దిగా తెగించి నా కుడి చేతిని కిందకి జరుపుతూ భవ్య నడుము మీదకి పోనించి, గట్టిగా ఒక్క నొక్కు నొక్కాను. అంతే తనకి ఏమైందో తెలీదు "ఉమ్మ్.. ఉమ్మ్" అని ములుగుతు పెదాలని విడిపించుకుని, మా కౌగిలిని కూడా వేరు చేసింది. ఒక్కసారిగా చటుక్కున లేచి అటుఇటు ఎవరి కోసమో చూస్తున్నట్లు వెతికి "బిల్ ప్లీజ్" అంది.
అప్పుడు కానీ నేను ఈ ప్రపంచంలోకి రాలేదు. అలా బిల్ చెప్పి కూర్చుని ఊపిరి కోసం అలసట పడుతూనే ముందు వైపు నలిగిన తన చీర సరి చేసుకుంటూ, హెయిర్ కూడా సరి చూసుకుని, పెదాలు తుడుచుకుని నార్మల్ పోసిషన్ కి రావటానికి ట్రై చేస్తూ నా వైపు చూసి "హెయిర్ సరిచేస్కో" అంది తల దించుకుంటూ.
నేను ఎం మాట్లాకుండా కొద్దిగా జుట్టు సరి చేసుకున్నాను. ఈలోగా బిల్ తెచ్చిన వెయిట్రెస్ కి తన కార్డు ఇచ్చింది. వెయిట్రెస్ ఎం టిప్ అడగకుండానే బాగ్ లో నుండి ఒక 200 రూపీస్ నోట్ తీసి ఇచ్చింది. ఏంటి టిప్ 200 ఆ అన్నట్లు ఆ వెయిట్రెస్ కొద్దిగా షాక్ అయ్యింది. ఆ వెయిట్రెస్ ఏ కాదు నేను కూడా షాక్ అయ్యాను.
"I hope you had a good time mam, please visit us again" అంటూ వెయిట్రెస్ నా వైపు చూసి ఒక కొంటె నవ్వు నవ్వి మెల్లిగా వెనకకి కదిలింది.
భవ్య ఆ వెయిట్రెస్ కి "sure definitely, thank you" అంటూ నా వైపు చూసి "వెళ్దాం" అంది.
ఇద్దరం సైలెంట్ గా బయటకి కదిలాం. బయటకి నడిచినంత సేపు మా మధ్య మౌనం. బయటకి వచ్చాక "బైక్ తెచ్చుకో ఇక్కడే వుంటా" అంది భవ్య
నేను అలాగే పార్కింగ్ కి వెళ్లి బైక్ తీసుకువచ్చి తన వైపు చూడకుండా "ఎక్కు" అన్నాను
"నువ్వు వెళ్ళు, పక్కనెగా నేను నడుచుకుంటూ వెళ్లి కార్ తీసుకుంటాను"
"ఏయ్.. ఏంటి, సైలెంట్ గా బైక్ ఎక్కు ప్లీజ్. సీన్ చేయకు ఇక్కడ" అన్నాను కొంచం అసహనంగా
"అదేం లేదు రా బాబు. నువ్వు పో నేను వెళ్తాను ఇక్కడ నుండి కొద్దిగా దూరం కూడా లేదు. నువ్వు వెళ్ళు ప్లీజ్"
"ఏయ్.. ఓకే కదా నువ్వు"
"నేను అంత ఓకే, నువ్వు వెళ్ళు ముందు. నేను వెళ్తాను అని చెప్తున్నాను కదా"
"సరే ఇంటికి వెళ్ళాక మెసేజ్ చెయ్యి" అంటూ బైక్ స్టార్ట్ చేసి అక్కడ నుండి బయలుదేరబోయాను.
"ఓయ్" అంది భవ్య ఆగమనట్లుగా
"ఏంటి"
"ఎం లేదు లే.. పో"
"చెప్పు సరిగ్గా ఏంటో"
"అరేయ్.." కొద్దిగా కంగారు తన గొంతులో "ఎవరికీ చెప్పకు రా మన మధ్య జరిగింది. ప్లీజ్.. ప్లీజ్.." తన కళ్ళల్లో సన్నటి చెమ్మ
"ఏయ్ ఏంటి భవ్య.. ఎందుకు అంతలా.. ఏమైంది ఇప్పుడు" అంటూ బైక్ స్టాండ్ వేసి తన ఎదురు నిలుచున్నాను "నువ్వు ఎందుకు అంతలా ఇది అవుతున్నావ్.. అసలు ఏమైంది అని ఇప్పుడు. నువ్వు ఎక్కువ ఆలోచించకు ప్లీజ్"
"ఎవరికీ చెప్పావుగా" కళ్లల్లో నీళ్లు తన బుగ్గల మీదగా కిందకు జారాయి
నా గుండె బరువు ఎక్కింది "ఎవరికీ అయినా చెప్పే విషయాలా ఇలాంటివి.. నేను ఎవరికీ ఎం చెప్పాను. కంగారు పడకు.. ప్లీజ్ ఫీల్ అవ్వకు ఏడవకు"
కొద్దిగా ఊరట పడి, కళ్ళు తుడుచుకుంటూ "మీ అబ్బాయిలు ఇలాంటివి ఎదో గొప్పగా చెప్పుకుంటారు. అసలే పెళ్లి అయిన దాన్నిరా ఇలాంటివి ఎక్కడ అయిన తెలిస్తే నా జీవితం నా కెరీర్ అంత నాశనం అయిపోతాయి.. అందుకే ఎదో కంగారుగా ఉంది.. ప్లీజ్ ఎక్కడ ఎవరితో నాకు. కనీసం నీ ఫ్రెండ్స్ తో కూడా నాకు"
"నేను మరి అంత maturity లేని వాడిని కాదు భవ్య, నువ్వు కంగారు పడకు ఎవరికీ ఎం తెలీదు.. వెళ్లగలవా, డ్రాప్ చేయనా"
కొద్దిగా కుదురుకుంది భవ్య "అలా ఎం లేదులే, నేను వెళ్ళిపోతాను నువ్వు జాగ్రత్తగా వెళ్ళు.. బాయ్.."
నేను మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గా బైక్ తీసి ఇంకొకసారి తన వైపు చూసాను, ఆ కంగారు నుండి తేరుకుందా లేదా అనే సందేహంతో. తను నా వైపు చూస్తూ calm గానే అనిపించింది. "బాయ్.. మెసేజ్ చెయ్యి వెళ్ళాక" అని, తను సరే అన్నట్లుగా తల ఉపాక ముందుకు కదిలాను. మనసంతా ఎదో ప్రపంచాన్ని గెలిచినంత సంబరం. కానీ ఎదో తెలీని ఆలోచన. నా ప్రయాణం అంత ఎదో తెలియని అయోమయంగా అనిపించింది.
------
భవ్య మీద అప్పుడే ముదురుతున్న మొహాన్ని అదుపు చేసుకోవటానికి కష్ట పడుతున్న రోజులు అవి. చాలా వరకు దూరం పెట్టడం స్టార్ట్ చేశాను flirting లాంటి వెదవ వేషాలు కూడా లేవు. ఎందుకో ఒక్కసారిగా పెళ్లి అయ్యి నాకంటే వయసులో పెద్దదే కాకుండా నాకు guide లా వుండే భవ్యని ఆలా పిచ్చి పిచ్చిగా imagine చేసుకోవటం నాకు అస్సలు నచ్చలేదు. ఒకటి రెండు సార్లు అప్పటికి అడిగింది కూడా భవ్య ఏమైంది ఈ మధ్య కొంచం reserved గా వుంటున్నావ్ అని.
కానీ మగ బుద్ది కుక్క తోక రెండు వంకరే, ఎంతోసేపు తిన్నగా వుండవు కదా. ఎప్పుడైనా భవ్య jeans లో వస్తే కళ్ళు అస్సలు తిన్నగా ఉండేవి కావు, వద్దు అనుకుంటున్నా తన గుద్ద మీదకే పరుగులు తీసేవి. ఇంక ఏదైనా explain చేస్తూ దెగ్గరికి వస్తే అంతే సంగతులు గొంతు తడి ఆరిపొయేది, ఆ కురుల వాసనకి, తన నవ్వుకి.
ఇవన్నీ చాలవన్నట్లు ఒకరోజు చీరలో వచ్చింది, blue colour సారీ మాచింగ్ blouse ఇంక almost sleeveless blouse. ఆ రోజు ఎందుకో నేనే ముందు వెళ్ళాను ఆఫీస్ కి తాను అలా ఎంటర్ అవుతుంటేనే ముచ్చెమటలు పట్టేసాయి. ఎక్కడ అంగుళం కూడా స్కిన్ షో చేయకుండా చాలా పద్దతిగా కట్టుకుంది చీర. తాను అలా వచ్చి పక్కన కూర్చునే వరకు అలా చూస్తూనే వున్నా. తను ఒకటి రెండు ఏవో questions అడిగి వర్క్ లోకి దిగిపోయింది. నేను ఇంక అలా దొంగ చూపులు చూస్తూనే వున్నా, తన జబ్బలు అంటే నాకు పిచ్చి, నాకు ఎడమ వైపు కూర్చుని ఉండటంతో నడుము కనిపించే ఛాన్స్ లేదు. ఒకొక్క నిమషం యుగంలా వుంది అని అంటే ఇదేనేమో.
సడన్ గా నా వైపు చూసింది నేను అలా దొంగ చూపులు చూస్తుండగానే, నేను కూడా తల తిప్పలేదు ఎం పెద్ద తప్పు ఎం చెయ్యట్లేదుగా జస్ట్ చూస్తున్నాను అనే దైర్యం.
"ఏంటి" అంది భవ్య
"ఎం లేదు" తల వర్క్ వైపు తిప్పుతూ ఎదో నిర్లక్ష్యంగా సమాధానం ఇచ్చాను
"టాస్క్ స్టార్ట్ చేసావా అసలు" తన గొంతులో కొద్దిగా seriousness.
"ఈరోజు అయిపోతుందిలే "
"అయిపోతుందిలే నా, 2 డేస్ నుండి అదే చెప్తున్నావ్. ఏంటి సంగతి ఈ మధ్య వర్క్ ముందుకు నడవట్లేదు fast గా" అని గద్దించింది, వాయిస్ ని కంట్రోల్ లోనే ఉంచుకుంటూ. చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళకి ఎదో దొబ్బులు పెడుతుంది అని అనుమానం రాకుండా ఉండటానికి, అలాంటి జాగ్రత్త భవ్యకి చాలా ఎక్కువ.
నేను ఎం మాట్లాడకుండా నా స్క్రీన్ వైపు చూస్తూ ఉండి పోయాను. కొద్దిగా ఎదో చిన్న భయం మనసులో, ఎంత ఫ్రెండ్స్ లా వున్నా తను ఎంతైనా నా లీడ్ కదా.
"ఏంటి ఎం మాట్లాడవు" అంది calm గా వాయిస్ రైజ్ చేయకుండా అలాగే సీరియస్ గా చూస్తూ.
"ఈరోజు ఇచ్చేస్తాను మేడం" నా గొంతులో భయం నాకే వినపడింది.
"afternoon కి నాకు అయిపొయింది అని అప్డేట్ ఇవ్వాలి" అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసి చూస్తూ, అలాగే స్టే చేస్తూ స్లో వాయిస్ లోనే గదమాయిస్తూ.
"సరే అండి" అన్నాను, నా గొంతులో అది వణుకు. ఇంక పిచ్చి వేషాలు వేయకుండా పనిలో నిమగ్నం అయ్యాను, తల తిప్పి చూద్దాం అన్నాకూడా ధైర్యం చాల లేదు. స్వేత వచ్చి ఎదో కుల్లు జోక్స్ వేసినా కూడా నేను పట్టిచుకోకుండా నా పని నేను చూసుకున్నాను.
అలా అలా గమనించకుండానే సాయంత్రం 4 అయిపొయింది. అప్పుడు కానీ నా టాస్క్ కంప్లీట్ అవ్వలేదు, అప్పటికే స్వేత ఆఫీస్ నుండి చెక్కేసింది. నేను భవ్య ఇంక కొద్ది మందే మిగిలాం, Friday కావటం వల్లనేమో.
ఉదయం గొంతులోని భయం, వణుకు ఇప్పటికి తగ్గలేదు, ఆ తడబాటు అలానే ఉంది "మే.. మేడం.. అయిపొయింది అండి నా టాస్క్" అన్నాను
"సరే review కి పంపించి, మెయిల్ పెట్టేసేయి" అంది భవ్య స్క్రీన్ వైపు చూస్తూ.
కంప్లీట్ చేశాను కదా గుడ్ అంటే ఏమైంది అని మనసులో అనిపించినా ఈరోజు మేడం గారు ఉన్న మూడ్ కి ఇదే ఎక్కువ అని నా పని కంప్లీట్ చేసి. స్టార్ట్ అవ్వటానికి రెడీ అవుతున్నాను.
"అయిపోయిందా ఈరోజుకి" అంది భవ్య చాల normal వాయిస్లో.
"ఇంకేమైనా ఉంటే చెప్పండి మేడం" అన్నాను, స్టార్ట్ అవుతున్నాను అని చెప్తే చంపేసిద్దేమో అని భయం వేసి.
"ఇంకేం లేదులే.. పో" అంది casual గా, నేను నా చైర్ లో నుండి లేచేలోపు "లీడ్ ఆఫీస్ లో ఉన్నపుడు టీంలో వాళ్ళు అలా ఆఫీస్ నుండి వెళ్ళిపోరు, కొంచం నేర్చుకోండి ఇద్దరు" అంది స్క్రీన్ వైపు చూస్తూనే.
ఈ రోజు మూడ్ అస్సలు బాలేనట్లు ఉంది. నాకు ఎందుకు వచ్చిన గొడవ అని సైలెంట్ గా కూర్చున్నాను.
"పో ఇంక ఎందుకు కుర్చున్నావ్.. పో"
"ఎందుకు అండి ఈరోజు అలా మాట్లాడుతున్నారు నాతో, ఒక్కసారి ఎదో టాస్క్ లేట్ అయింది. సారీ మేడం, అలా రాష్ గా మాట్లాకండి మేడం ప్లీజ్" అన్నాను, నిజం చెప్పాలి అంటే నా కళ్ళ అంచుల్లో కనిళ్ళు ఉన్నాయి. తను ఇంకొక్క మాట అన్న కూడా ఏడ్చేసేలా ఉన్నాను.
"ఏయ్.. అలా ఎం కాదులే, ఫీల్ అవ్వకు i am sorry"
నా వైపు నుండి సైలెన్స్, కిందకి చూస్తూ తల ఊపాను. మార్నింగ్ ఏ పిచ్చి ఆలోచనలు మనసులోకి వస్తే ఇలాగె ఉంటుంది రోజు అంత అనుకుంటూ మనసులో నన్ను నేనే తిట్టుకున్నాను.
"కాఫీకి వెళ్దామా, రీసెంట్ గా తమరు బాగా బిజీ అయిపోయారు కదా. మాతో కాఫీ కూడా రావట్లేదు అసలు" అంది భవ్య. నిజంగానే భవ్యతో కాఫీ ముచ్చట్లు కూడా బాగా తగిచ్చాను. అనవసరం అయిన ఆలోచనలు అలా అయిన కంట్రోల్లో ఉంటాయి ఏమో అని.
"మీ ఇష్టం అండి"
కొద్దిగా దగ్గరకి జరిగి నా చేయి పైన చేయి వేసి చాలా చిన్న వాయిస్ లో నన్ను బుజ్జగిస్తూ "ఇంక వదిలేయ్ రా.. ప్లీజ్" అటు ఇటు చూసి ఇంక కొద్దిగా ముందుకి జరుగుతూ వచ్చింది, కొద్దిగా నేను ముందుకు వంగితే తన పెదాలు అందేంత దగ్గరగా ఉంది భవ్య "సారీరా బంగారం.. ఎదో పొద్దున్న మూడ్ బాలేదు, నువ్వు కూడా టాస్క్ delay చేస్తుండే సరికి కొద్దిగా కోపం వచ్చింది. అయినా నేను ఎం అన్నాను చెప్పు, ఆ మాత్రం దానికే అంతలా ఫీల్ అయిపోవాలా"
భవ్య బంగారం అని పిలవటమే నాకు వినిపించిన లాస్ట్ పదం, నా చేయి మీద చేయి వేసి బంగారం అంటుంటే ప్యాంటులో గురుడు అలజడి స్టార్ట్ చేసాడు. ఇంక అక్కడే ఉంటే పెదాలు కలిపేయడం కాయం. కొద్దిగా తేరుకుని వెనక్కి జరిగా. అసలే ఆఫీస్ ఆయె ఏమైనా తేడా జరిగితే, అసలు భవ్యనే పెద్దగా కేక పెడితే, వామ్మో ఇంక అంతే సంగతులు. నేను ఎం సమాధానం ఇవ్వకుండా సైలెంట్ గా ఉండిపోయా అసలు తను ఎం చెప్తుందో సరిగ్గా వింటే కదా.
"వెళ్దామా కాఫీకి"
"సరే"
"అక్కడ కూడా ఇలా మూడ్ ఆఫ్ గా ఉండకు అసలే Friday"
"అదేం లేదులే వెళ్దాం" అన్నాను
ఇద్దరం అలా ఇంక shutdown చేసేసి పక్కనే ఉన్న కాఫీ షాప్ కి స్టార్ట్ అయ్యాము. తను నేను కలిసి నడిచినంత సేపు ఇద్దరి మధ్య మౌనం, చీరలో తను అంత అందంగా ఉన్న నాలో ఎందుకో ఆ మూడ్ లేదు. గట్టిగా చుట్టిన చీరలో నుండి తన గుద్ద ఆకారం క్లియర్ గా కనిపిస్తున్నా తల తిప్పుకున్నానే కానీ కళ్ళతో అనుభవించాలి అని లేదు. తన నడుము కనపడదామా వద్ద అన్నట్లు నాతో దోబూచులు ఆడుతుంది. అలాగే లేనిపోని వెదవ వేషాలు వేయకూడదు లిమిట్స్ లో ఉండాలి అని ఫిక్స్ అవుతూ ఎప్పటికి అప్పుడు తల తిప్పేసుకుంటున్నాను. తన కార్ ఉన్న కూడా పక్కనే కదా బైక్ తీసుకురామంది. భవ్య అలా సారీలో నా భుజం మీద చేయి వేసి నా బైక్ ఎక్కి కూర్చుంటే, అబ్బా ఇలాంటి భార్య వస్తే బాగుండు అనుకున్నాను మనసులో.
అలా కాఫీ షాప్ చేరగానే బైక్ దిగుతుంటే తన కాలి శాండల్ జారిపోయింది, అలా కొద్దిగా వంగి శాండల్ సరిచేసుకుంటూ, కాలికి వేస్కుంటుంటే అప్పుడు దర్శనం ఇచ్చింది అప్పటివరకు దోబూచులు ఆడిన తన నడుము, నడుము మడత. ఈ సారి కళ్ళు తిప్పుదాం అన్నాకూడా నా వల్ల కాలేదు. తన తెల్లటి నడుము, కిర్రెక్కిన్చే ఆ నడుము మడత, కొద్దిగా జారుతూ చక్కటి ఆకారంలో జాకెట్ లో నుండి కనిపిస్తున్న తన ఎడమ కింద చన్ను భాగం చూస్తే. అబ్భా ఒక్క రాత్రి అయినా చాలు రా బాబు భవ్యతో అనుకున్నాను. తనకి పెళ్లి అయింది మనకి సభ్యత సంస్కారం ఉండాలి అనే విషయం కూడా నా ఆలోచనలో లేదు. తను అలా వంగి ఉన్నంత సేపు సిగ్గు లేకుండా అలానే చూస్తూ ఉండిపోయా. తన నాభి దర్శనం ఇస్తే బాగుండు అనుకుంటుంటే suddenగా పైకి లేచింది. అంతే నేను తన అందాలు కళ్ళు ఆర్పకుండా చూడటం అంత చూసేసింది. మా కళ్ళు కలిసాయి కళ్ళు తిప్పాలి అనిపించలేదు.
ఒక్క క్షణం మౌనం తరువాత "ఓయ్.. చూసింది చాలు, బైక్ పార్క్ చేసి రా" అంది కొద్దిగా సిగ్గుని అదుముకుంటూ చిరునవ్వుతో.
నేను సైలెంట్ గా తల ఊపి బైక్ పార్క్ చేసి వచ్చాను. భవ్య అప్పటి వరకు వెయిట్ చేస్తూనే వుంది.
"లోపలికి వెళ్లి వెయిట్ చేయొచ్చు కదా ఇక్కడే ఉండక పోతే"
"నన్ను ఎవరు ఎత్తుకు పోరులే, తమరు పదండి ముందు"
"లేడీస్ ఫస్ట్" అన్నాను చిన్నగా నవ్వుతు
తాను కింద పెదాలను పళ్లతో కొరుకుతూ, నవ్వుకుంటూ "మీ అబ్బాయిలు ఇదొక్కటి చెప్పి ఆడవాళ్ళ వెనకే నడుస్తూ అన్ని వెదవ వేషాలు వేస్తారు, నాకు తెలీదు అనుకోకు. పద ముందు నువ్వు"
తాను సరదా మూడ్ లో వుండే సరికి నాకు కొంచం ధైర్యం వచ్చింది "వెదవ వేషాలు ఏంటి భవ్య, ఎం మాట్లాడుతున్నావ్. లేడీస్ కి అది మేము ఇచ్చే respect" అన్నాను, అదే కొంటె నవ్వుతో.
"ఏదోకటి చెప్తావ్ దొంగ మాటలు" అంటూ ఆలా కొంటెగా ఒక లుక్ ఇచ్చి ముందుకి కదిలింది.
నేను ఒక అడుగు వెనకే నడుస్తున్నాను. ఎడమ చేతి వైపు ఉండటంతో భవ్య తెల్లటి నడుము, ఒక లయలో కదులుతూ నన్ను ఈ లోకంలో నుండి మైమరిచిపోయేలా చేస్తున్న నడుము మడత, తన మెడ, గుద్ద చూస్తే; దీని మొగుడు కదా లక్కీ ఫెలో, రోజు దెం*తున్నాడో లేదో అనే ఆలోచన వచ్చింది. తప్పు రారేయ్ తప్పు అనుకుంటుంటే భవ్య ఆలా కొద్దిగా తల తిప్పి బ్యాక్ లుక్ ఇచ్చింది నేను ఎం చేస్తున్ననా అన్నట్లు, నేను తన అందాన్ని పిచ్చి పిచ్చిగా ఆస్వాదిస్తునాను అని అర్ధం అయినా ఒక్కమాట కూడా అనకుండా అలానే ముందుకు కదిలింది. అలా వెయిటర్ దగ్గరకి వెళ్లి ఇద్దరికి టేబుల్ అడిగింది. అతను ఒక మూలగా ఉన్న two seater sofa ఒకటి చూపించాడు అది తప్ప ఇంక పెద్దగా ఖాళీ కూడా లేవు. అదే బెటర్ అనిపించింది నాకు, చాలా ప్రైవేట్ గా వుంది. సరే అని అందులో settle అవబోతుంటే నేను ఒక్క క్షణం తనని అపి నా కుడి వైపు కూర్చోమనట్లుగా సైగ చేసాను. తన నడుము చూడొచ్చు అని నా ఆలోచన.
"అంత లేదు జరుగు" అంటూ నా ఎడమ వైపు settle అయింది "అన్ని పాడు ఆలోచనలు, వెధవలా తాయారు అవుతున్నావ్ తెలుసా నువ్వు" అంది ఎదురుగా టేబుల్ మీద వున్నా నా చెయ్యిని కొడుతున్నట్లు తడుతూ.
"ఏంటి పాడు ఆలోచనలు, నీకు AC పడదు అని ఇటు కూర్చోమన్నాను. అస్సలు నీ గురించి కేర్ తీసుకోవటం కూడా తప్పేనా భవ్య" అన్నాను అమాయకంగా కొంటె నవ్వుతో.
"రేయ్.. నిన్ను" అంటూ వేలు చూపిస్తూ ఎదో చెప్పబోయేలోగా వెయిట్రెస్ వచ్చి ఆర్డర్ తీసుకుంది. తాను ఆర్డర్ తెచ్చేలోగా మేము మళ్ళీ ఏవో ఆఫీస్ ముచ్చట్లలలో మునిగి పోయాం. అలా వెయిట్రెస్ ఆర్డర్ తెచ్చే సమయానికి మా భుజాలు హత్తుకుని కూర్చుని వున్నాం. వెయిట్రెస్ కాఫీ టేబుల్ పైన పెట్టేంత సేపు ఎదో ముసి ముసిగా తనలో తాను నవ్వుకుంటుంది. మాకు ఎం అర్ధం కాలేదు తాను ఎందుకు నవ్వుకుంటుందో.
"what happened" అంది భవ్య చిన్న నవ్వుతో వెయిట్రెస్ తో.
"nothing mam" కానీ వెయిట్రెస్ మొహంలో చిరునవ్వు అలానే వుంది.
"చెప్పు మ్మా, పరలేదు మేము కూడా నవ్వుకుంటాం కదా" భవ్యకి బయట ఎలా ఉండాలో ఎలా మాట్లాడాలో చాలా బాగా తెలుసు. ఇట్టే మాట కలిపేయగలదు.
"nothing mam, this corner booth is called love booth internally among our employees. ఇక్కడ ఎప్పుడు ఎవరొక యంగ్ couple ఏదోక పిచ్చి పనులు చేస్తూ ఉంటారు. అందుకే మాకు ఉండే ఏవో inside jokes గుర్తుకు వచ్చి నవ్వుతున్నాను"
"ఏంటంటా ఆ inside joke మాకు కూడా చెప్పొచ్చు కదా"
"ఇక్కడ కూర్చునే వాళ్ళని ఆర్డర్ supply చేసిన తరువాత, disturb చేయకుండా ఉండటానికి మళ్ళీ ఇటు వైపు రావాలా వద్దా అని అడగమంటారు mam. అది మీకు ఇలా చెప్పినా అర్ధం కాదు" అంది నా వైపు చూసి ఒక కొంటె చూపు చూస్తూ.
"అలా ఎం లేదు.. మేము జస్ట్.." అని భవ్య ఎదో చెప్పేలోపు నేను అందుకుని waitress తో "అయితే అస్సలు రాకు ఇటు వైపు మేము వెళ్లే వరకు" అన్నాను నేను కూడా అలాగే కొంటెగా చూస్తూ కన్ను కొడుతూ. నా రెస్పాన్స్ కి ఆ waitress కొద్దిగా షాక్ అయ్యి ఒక్కసారి పగలపడి నవ్వేసి "ok sir, we are not going to disturb you. enjoy your evening both of you" అంటూ అలా వెనక్కి అడుగు వేస్తూ మమల్ని చూస్తూ సిగ్గు పడుతూ అక్కడ నుండి ఒక చిన్నపాటి పరుగు తీసింది.
భవ్య అలాగే నోరు తెరిచి నా వైపు చూస్తూ ఉండి పోయింది.
"ఏంటి" అన్నాను మళ్ళీ ఏమైనా సీరియస్ అవుతుంది ఏమో అని భయం లేకపోలేదు
"అరేయ్ వెదవ, అది ఏమనుకుంటుందోరా, అలా చెప్పావ్ ఏంటి దానికి.. idiot"
"ఏమనుకుంటే మనకి ఎందుకు చెప్పు మనల్ని ప్రతిసారి anything else sir, anything else mam. అని disturb చేయకుండా ఉంటుంది కదా అని అలా చెప్పాను" అన్నాను ఎదో కవర్ చేయటానికి, ఇప్పుడే చల్ల పడుతున్న భవ్య మూడ్ ని మళ్ళీ హాట్ హాట్ గా చేయటం ఇష్టం లేక.
"సోది వెదవ" అంటూ తను నా చెయ్యి మీద ఒక్కటి పీకింది.
"అబ్బా.. ఎందుకె కొడతావ్" అన్నాను
"అంతలోనే madam అంటావు, అంతలోనే ఎవే అంటావ్ పెళ్ళాన్ని అన్నట్లు. అంత నీ ఇష్టమే"
పెళ్ళని అనే మాట బలేగా అనిపించింది నాకు "నాది ఏముంది madam, అంత మీ మూడ్ మీద depend అయి ఉంటుంది" అన్నాను కొద్దిగా దెప్పి పొడుస్తూ
"ఏయ్.. " అని నా చేతి మీద చెయ్యి వేస్తూ "సారీ చెప్పాను కదా బంగారం ఇంకా ఎందుకు అలా సోది డైలాగ్స్ వేస్తావు" అంది నా చేతి గట్టిగా పట్టుకుంటూ
"అదేం లేదులే" అన్నానే కానీ నా గుండె వేగం నాకు వినపడుతుంది. అలాగే ఒక్క రెండు క్షణాలు కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టి చూసుకున్నాం. తనకి మా మధ్యన పుడుతున్న టెన్షన్ అర్ధం అయింది.
"ఇంకా.. ఏంటి సంగతులు" అంటూ నా చెయ్యి పైన వేసిన తన చెయ్యి తీయబోయింది, నేను చటుక్కున తన చెయ్యి అందుకున్నాను. అలాగే ఉంచు ప్లీజ్ అన్నట్లుగా తన వైపు చూసాను. తను ఎం oppose చేయకుండా అలాగే నా చేతిలోనే చెయ్యి అలానే ఉంచింది.
"నా దగ్గర ఏముంటాయి.. నువ్వే చెప్పాలి" అన్నాను
అలా ఏదోకటి conversation కలపాలి కదా అన్నట్లుగా ఏదోక మాటకి మాట జోడించుకుంటూ, చేతిలో చేతిలో చేతిని అలాగే పట్టుకుని కొంచం సేపు కాఫీ తాగుతూ ఊసులు చెప్పుకున్నాం. మా ఇద్దరి కళ్ళని మాత్రం ఏమి దూరం చేయగలిగేలా లేవు. మా ఇద్దరి మధ్య టెన్షన్ అలానే ఉంది.
మళ్ళీ కొద్దిగా సైలెన్స్ తరువాత భవ్య తడి ఆరిపోతున్న గొంతు సరిచేసుకుంటూ తల కిందకి దించుకుని సిగ్గుని కవర్ చేయటానికి ట్రై చేస్తూ చాలా చిన్న వాయిస్ లో "చెయ్యి వాదులు" అంది.
నేను సడన్ గా చెయ్యి వదిలేసాను, కానీ తను నా చేతిలో నుండి చెయ్యి తీయలేదు ఇంక పైగా "వదలమనగానే అలా వదిలేస్తావా" అంది మళ్ళీ కళ్ళు కలుపుతూ.
వెయిట్రెస్ చెప్పింది నిజమే అక్కడ మమల్ని disturb చేసే వల్లే లేరు. కాఫీ షాప్ లో అంత మంది వున్నా మేము ఎవరికీ కనిపించని ప్లేస్ లో వున్నాం. ఎదో తెలియాని ధైర్యం నా మనసులో. "నువ్వు.. నువ్వు వదల లేకపోతున్నావు కదా" అనేసాను ధైర్యం చేసి. ఆ మాటకి నవ్వుతూ నా చెయ్యి మళ్ళీ గట్టిగా పట్టుకుంది.
మా కళ్ళు మాత్రం వీడలేదు, తనకి ఇంకా మా మధ్య టెన్షన్ ని దాటేయాలి అనే ఉంది అనుకుంటా మనసులో. మళ్ళీ మాట కలుపుతూ "పెళ్లి ఎప్పుడో తమరిది.. ఇంక పెళ్లి చేస్కోవా. ఇలాగె ఉండి పోతావా" అంది. నేను మాత్రం మౌనంగా తన కళ్ళల్లోకే చూస్తూ వున్నాను.
"ఏంటి ఎం మాట్లాడవు" అంది
నాకు అంత ధైర్యం ఎక్కడ నుండి వచ్చిందో తెలీదు, నా ఎడమ చేతిలో ఉన్న తన కుడి చేతిని గట్టిగా పట్టుకుని, నా కుడి చేతిని ఒక్కసారిగా తన మెడ వెనకకు పోనిచ్చి తన మొహాన్ని నాకు దెగ్గరగా లాగి తన పెదాలపై నా పెదాలు పెట్టేసాను. కానీ తను పెదాలు బిగించేసే సరికి నాకు ఇంక తన పెదాల తడి స్పర్శ ఇంక తెలియట్లేదు. కలిసి ఉన్న మా చేతుల పట్టు ఇంక పెరిగి పోయింది. తను ఒకావిదంగా నా చెయ్యి గట్టిగా నలిపేస్తోంది.
తన నుండి ఎలాంటి ప్రతిఘటన లేదు, పెదాల బిగుతు మాత్రం వదలట్లేదు. ఎలాగైనా తన పెదాలు అందుకోవాలి అనే పట్టుదలతో తన మొహాన్ని ఇంకా దగ్గరకి లాక్కుంటూ తన పెదాలని ఆక్రమించటానికి చాలా తపన పడిపోతున్నాను. మా ఇద్దరి ఊపిరి, గుండె వేగం మాకు అర్ధం అవుతుంది "ఉమ్మ్.. ఉమ్మ్" అని భవ్య నుండి సన్నటి ములుగు. ఇంక తన వల్ల కాలేదో ఏమో, పెదాల బిగుతు వదులుతూ నా పెదాలకి తన పెదాలు జోడినిచ్చింది. అంతే తన పెదాల స్పర్శతో నాకు ఎదో తెలియని స్వర్గంలా అనిపించి. కేవలం మా భుజాలు, చేతులు, పెదాలు మాత్రమే కలియకలో వున్నాయి. కనీసం కౌగిలిలో కూడా లేము. తన పెదాలు ఒక్కొక్కటిగా మర్చి మర్చి చప్పరిస్తూ, ఊపిరి ఆడకున్న లెక్కచేయకుండా మా liplock ఫుల్ గా experience చేస్తున్నాను. తను కూడా ఎలాంటి ప్రతిఘటన లేకుండా ఫుల్ గా మా కిస్ లో involve అయిపొయింది.
ఇంక ఆ హీట్ మా వల్ల కాలేదో ఏమో పైగా ఊపిరి కూడా సరిగ్గా అదాంట్లేదు ఆయె మా పెదాలు తెలీకుండానే వేరు పడ్డాయి. ఒకరి నుదురుకి నుదురు అనిన్నిచ్చి ఊపిరి కోసం సన్నగా రొప్పుతున్నాం. తను అలాగే మెల్లిగా దూరం జరిగింది.
ఊపిరి కోసం అలానే కష్ట పడుతూ నా చేతిలోనే తన చేతిని విడిపించుకుంటూ "ఏంట్రా ఈ పని" అంది పెదాలని తుడుచుకుంటూ. తన ఊపిరి తాకిడికి నిండుగా చీర కప్పి వున్నా తన పరువాలు ఎగిరి పడటం క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. నా పరిస్థితి అలాగే ఉంది, ఊపిరి కోసం తపన పడుతూ ఇప్పుడు జరిగింది నిజామా కదా అని ఆలోచిస్తూ. తను కళ్ళు తిప్పటానికి ట్రై చేసినా నేను మాత్రం తననే చూస్తూ అలానే ఉండి పోయాను.
"ఇంక వెళ్దామా" అంది తన ఊపిరి అదిరిపాటును కంట్రోల్ చేసుకోటానికి ట్రై చేస్తూ.
నేను మాత్రం ఎం మాట్లాడకుండా తనని అలాగే చూస్తూ, కొద్దిగా తన వైపు తిరిగి, కొద్దిగా తన వైపుకి వరుగుతూ, నా పెదాలని ముందుకు తీసుకు వెళ్ళాను ఇంకోక్కసారి అన్నట్లు.
భవ్య కొంచం కంగారుగా బిడియంగా వెనకకు వరిగింది నా కళ్ళల్లోకే చూస్తూ. ఒక్క క్షణం అలాగే ఉండి పోయాం కళ్ళల్లోకే చూసుకుంటూ.
"చ్చ ఏంటి ఇది, తనకి ఇష్టం లేనప్పుడు ఎందుకు ఇబ్బంది పెట్టడం" అనిపించింది నాకు, ఇంక చాలు అనుకుంటూ సరే ఇంక వెళ్దాం అన్నట్లుగా తల ఊపుతూ వెనకకి జరగబోయాను.
ఏమైందో తెలీదు ఒక్కసారిగా నన్ను గట్టిగా కౌగిలించేసుకుని నా పెదాలకి తన పెదాలు కలిపేసి చాలా ఆవేశంగా నన్ను ముద్దాడుతూ, నా పెదాల పైన యుద్ధం ప్రారంభించింది భవ్య. అంతే నేను కూడా ఆలస్యం చేయకుండా తనని నా కౌగిలిలోకి లాక్కుని తన యుద్ధనికి లొంగిపోయాను. నా పెదాలు మార్చి మార్చి చప్పరిస్తూ, తన నాలుకని నా పెదాల మధ్యలోకి మెల్లిగా నెడుతూ అంతకంతకి నన్ను తన కౌగిటిలోకి లాకుంటూ తనలో నన్ను ఏకం చేసుకోవాలి అనంత రెచ్చిపోతుంది భవ్య.
ఈసారి మా పెద్దలు మా నాలుకలే కాదు, మా శరీరాలు కూడా ఒక చిన్నపాటి యుద్ధంలో వున్నాయి. తన పరువాలు నా ఛాతికి హత్తుకు పోయి మాకు ఊపిరి ఆడక చెమటలు పట్టే స్థితిలో వున్నాం. తన పరువాల స్పర్శ మెత్తదనం వేడి నా ఛాతికి తగులుతుంటే, అబ్బా అది వర్ణించటానికి కూడా వీలు లేకుండా ఉంది. తన చేతి వేళ్ళు నా జుట్టులోకి పోనిచ్చి అంతకంతికి నన్ను తనలోకి లాగుతూనే ఉంది. నా చేతులు తన జాకెట్ వెనక భాగాన్ని, వీపు పై భాగాన్ని తడుముతూ కొత్త అనుభూతిని పొందుతున్నాను. అసలు మేము ఒక పబ్లిక్ కాఫీ షాప్ లో వున్నాం అనే ఆలోచన సంకోచం కూడా మాలో ఏ మాత్రం లేదు.
నేను ఇంకొద్దిగా తెగించి నా కుడి చేతిని కిందకి జరుపుతూ భవ్య నడుము మీదకి పోనించి, గట్టిగా ఒక్క నొక్కు నొక్కాను. అంతే తనకి ఏమైందో తెలీదు "ఉమ్మ్.. ఉమ్మ్" అని ములుగుతు పెదాలని విడిపించుకుని, మా కౌగిలిని కూడా వేరు చేసింది. ఒక్కసారిగా చటుక్కున లేచి అటుఇటు ఎవరి కోసమో చూస్తున్నట్లు వెతికి "బిల్ ప్లీజ్" అంది.
అప్పుడు కానీ నేను ఈ ప్రపంచంలోకి రాలేదు. అలా బిల్ చెప్పి కూర్చుని ఊపిరి కోసం అలసట పడుతూనే ముందు వైపు నలిగిన తన చీర సరి చేసుకుంటూ, హెయిర్ కూడా సరి చూసుకుని, పెదాలు తుడుచుకుని నార్మల్ పోసిషన్ కి రావటానికి ట్రై చేస్తూ నా వైపు చూసి "హెయిర్ సరిచేస్కో" అంది తల దించుకుంటూ.
నేను ఎం మాట్లాకుండా కొద్దిగా జుట్టు సరి చేసుకున్నాను. ఈలోగా బిల్ తెచ్చిన వెయిట్రెస్ కి తన కార్డు ఇచ్చింది. వెయిట్రెస్ ఎం టిప్ అడగకుండానే బాగ్ లో నుండి ఒక 200 రూపీస్ నోట్ తీసి ఇచ్చింది. ఏంటి టిప్ 200 ఆ అన్నట్లు ఆ వెయిట్రెస్ కొద్దిగా షాక్ అయ్యింది. ఆ వెయిట్రెస్ ఏ కాదు నేను కూడా షాక్ అయ్యాను.
"I hope you had a good time mam, please visit us again" అంటూ వెయిట్రెస్ నా వైపు చూసి ఒక కొంటె నవ్వు నవ్వి మెల్లిగా వెనకకి కదిలింది.
భవ్య ఆ వెయిట్రెస్ కి "sure definitely, thank you" అంటూ నా వైపు చూసి "వెళ్దాం" అంది.
ఇద్దరం సైలెంట్ గా బయటకి కదిలాం. బయటకి నడిచినంత సేపు మా మధ్య మౌనం. బయటకి వచ్చాక "బైక్ తెచ్చుకో ఇక్కడే వుంటా" అంది భవ్య
నేను అలాగే పార్కింగ్ కి వెళ్లి బైక్ తీసుకువచ్చి తన వైపు చూడకుండా "ఎక్కు" అన్నాను
"నువ్వు వెళ్ళు, పక్కనెగా నేను నడుచుకుంటూ వెళ్లి కార్ తీసుకుంటాను"
"ఏయ్.. ఏంటి, సైలెంట్ గా బైక్ ఎక్కు ప్లీజ్. సీన్ చేయకు ఇక్కడ" అన్నాను కొంచం అసహనంగా
"అదేం లేదు రా బాబు. నువ్వు పో నేను వెళ్తాను ఇక్కడ నుండి కొద్దిగా దూరం కూడా లేదు. నువ్వు వెళ్ళు ప్లీజ్"
"ఏయ్.. ఓకే కదా నువ్వు"
"నేను అంత ఓకే, నువ్వు వెళ్ళు ముందు. నేను వెళ్తాను అని చెప్తున్నాను కదా"
"సరే ఇంటికి వెళ్ళాక మెసేజ్ చెయ్యి" అంటూ బైక్ స్టార్ట్ చేసి అక్కడ నుండి బయలుదేరబోయాను.
"ఓయ్" అంది భవ్య ఆగమనట్లుగా
"ఏంటి"
"ఎం లేదు లే.. పో"
"చెప్పు సరిగ్గా ఏంటో"
"అరేయ్.." కొద్దిగా కంగారు తన గొంతులో "ఎవరికీ చెప్పకు రా మన మధ్య జరిగింది. ప్లీజ్.. ప్లీజ్.." తన కళ్ళల్లో సన్నటి చెమ్మ
"ఏయ్ ఏంటి భవ్య.. ఎందుకు అంతలా.. ఏమైంది ఇప్పుడు" అంటూ బైక్ స్టాండ్ వేసి తన ఎదురు నిలుచున్నాను "నువ్వు ఎందుకు అంతలా ఇది అవుతున్నావ్.. అసలు ఏమైంది అని ఇప్పుడు. నువ్వు ఎక్కువ ఆలోచించకు ప్లీజ్"
"ఎవరికీ చెప్పావుగా" కళ్లల్లో నీళ్లు తన బుగ్గల మీదగా కిందకు జారాయి
నా గుండె బరువు ఎక్కింది "ఎవరికీ అయినా చెప్పే విషయాలా ఇలాంటివి.. నేను ఎవరికీ ఎం చెప్పాను. కంగారు పడకు.. ప్లీజ్ ఫీల్ అవ్వకు ఏడవకు"
కొద్దిగా ఊరట పడి, కళ్ళు తుడుచుకుంటూ "మీ అబ్బాయిలు ఇలాంటివి ఎదో గొప్పగా చెప్పుకుంటారు. అసలే పెళ్లి అయిన దాన్నిరా ఇలాంటివి ఎక్కడ అయిన తెలిస్తే నా జీవితం నా కెరీర్ అంత నాశనం అయిపోతాయి.. అందుకే ఎదో కంగారుగా ఉంది.. ప్లీజ్ ఎక్కడ ఎవరితో నాకు. కనీసం నీ ఫ్రెండ్స్ తో కూడా నాకు"
"నేను మరి అంత maturity లేని వాడిని కాదు భవ్య, నువ్వు కంగారు పడకు ఎవరికీ ఎం తెలీదు.. వెళ్లగలవా, డ్రాప్ చేయనా"
కొద్దిగా కుదురుకుంది భవ్య "అలా ఎం లేదులే, నేను వెళ్ళిపోతాను నువ్వు జాగ్రత్తగా వెళ్ళు.. బాయ్.."
నేను మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గా బైక్ తీసి ఇంకొకసారి తన వైపు చూసాను, ఆ కంగారు నుండి తేరుకుందా లేదా అనే సందేహంతో. తను నా వైపు చూస్తూ calm గానే అనిపించింది. "బాయ్.. మెసేజ్ చెయ్యి వెళ్ళాక" అని, తను సరే అన్నట్లుగా తల ఉపాక ముందుకు కదిలాను. మనసంతా ఎదో ప్రపంచాన్ని గెలిచినంత సంబరం. కానీ ఎదో తెలీని ఆలోచన. నా ప్రయాణం అంత ఎదో తెలియని అయోమయంగా అనిపించింది.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)