08-03-2024, 07:24 AM
శృతి హస్సన్ దెంగులాట :
ఎక్కడ ఉన్నాడో కూడా తెలియని ఆ బందికాన లో కృష్ణ తన స్నేహితుడు సునీల్ మగ్గిపోతున్నారు...
అలా ఓరోజు రాత్రి పడుకొని ఉన్న రాధా కృష్ణ కి కలలో వాలా నాన్న రాఘవయ్య కనిపించాడు..
రాఘవయ్య : నాన్న కృష్ణ ఎలా ఉన్నావ్ రా....?
కృష్ణ : నిద్రలోనే ఏడుస్తున్నాడు.... నాన్న... నాన్న... అంటూ..
రాఘవయ్య : ఎందుకు రా ఏడుస్తావు... నీకు మేము అంత లేమా... ఎలాంటి వాడివి ఎలా ఉండేవాడివి ఇలా అయిపోయావేంట్రా.... నీ తెలివి అంత ఏమైపోయింది... ఇక జీవితాంతం ఇలా ఇక్కడే ఉండిపోతావా...
కృష్ణ : ఎం చేయమంటావు నాన్న...?
రాఘవయ్య : ముందు ఇక్కడ నుంచి బయట పడే ఆలోచన చేయి.... పెట్టు నీ మెదడుకి పదును పెట్టు...అంటూ తండ్రి చెప్పే మాటలకి ఒక్కసారిగా ఉల్లికిపడి నిద్రనుండి లేచాడు...
రాధా కృష్ణ : నాన్న చెప్పినట్టు ఇక్కడ నుండి ఎలాగైనా బయట పడాలి..
కృష్ణ లేవడంతో... పక్కన ఉన్న సునీల్... ఎరా మళ్ళీ అమ్మ నాన్న గుర్తొచ్చారా అని అడిగాడు..
కృష్ణ అవును అన్నట్టు తల ఆడించాడు..
కృష్ణ (మనసులో ) : అవునా నాన్న చెప్పేది నిజమే... నేను ఇక్కడే ఇలానే ఉంటేపని అవ్వదు... బయట పడాలి... తెలివి ఒకటే ఉంటే సరిపోదు తెంగింపు, పట్టుదల కూడా ఉండాలి... నాన్నని, రాజి ని, మావయ్య ని ఇంకా నా స్నేహితులని చంపిన వారిని వదలకూడదు... అలాగే శృతి ఎక్కడు ఉందొ తెలుసుకోవాలి...
ఇలా ఆలోచిస్తుండగా... సునీల్ తన బుజం మీద చేయి వెయ్యడంతో ఈ లోకం లోకి వచ్చాడు కృష్ణ...
సునీల్ : ఏమయిందిరా....?
కృష్ణ : ఏమి లేదు.. నేను ఓ పని చేయబోతున్నాను దానికి నీ సహాయం కావాలి...
సునీల్ : ఏంటో చెప్రా...
కృష్ణ : మనం వీలైనంత తొరగా హిందీ నేర్చుకోవాలి... తర్వాత ఇక్కడ నుండి బయట పడాలి అని తన ప్లాన్ చెప్పాడు...
కృష్ణ మాటకి సునీల్ కూడా అంగీకరించాడు...
కానీ ఎలా రా... అన్న సునీల్ మాటలతో మళ్ళీ ఆలోచన లో పడ్డాడు..
వెంటనే కృష్ణ కి ఒక ఆలోచన వచ్చింది....
కృష్ణ : రేయ్ మనల్ని రోజు రాత్రి ఎక్కడికో తీసుకువెళ్తున్నారు కదా...అక్కడ కొద్దీ దూరంలో నాకు ఒకసారి ట్రైన్ శబ్దం వినిపించింది...
సునీల్ : అవున్రా నాకు వినిపించింది.. కానీ మన కళ్ళకి గుడ్డలు కడుతున్నారు గా అది ఏ దిక్కో మనకెళ తెలుస్తుంది...?
కృష్ణ : దానికి నేను ఓ ఉపాయం ఆలోచించాను...అది పూర్తి అయ్యాక ఇక్కడ నుండి తప్పించుకొని పోదాం.. మనతో పాటు మిగతా వారిని కూడా విడిపిదాం..
సునీల్ : కానీ, ఇక్కడ ఉన్నవరంతా మనలాంటి ఖైదీలే అనుకోవడానికి లేదు
కదరా...
సునీల్ అలా అడగడంతో కృష్ణ కి కూడా అనుమానం కలిగింది... సరే అయితే అందరి తో కలసిపోదాం.. కలిసిపోయి ఎవడు ఒరిజినల్ ఓ ఎవడు డూప్లికేట్ ఓ కనుకుందాం తరువాత ఒక ఇద్దరు ముగ్గుర్ని తీసుకొని వెళదాం...
సునీల్ : అలగే రా... కానీ తప్పించుకోవడానికి.. హిందీ నేర్చుకోవడానికి ఏంటి సంబంధం....?
కృష్ణ : ఒరేయ్ మట్టి బుర్ర.... ఇక్కడ వారంతా హిందీ లోనే మాట్లాడుతున్నారు.. మనిద్దరం తప్ప మిగత వాలంతా హిందీ మేళం... ఇది ఎ ప్రాంతామో మనకి తెలీదు... ఒకవేళ ఇది హిందీ ప్రాంతం అయితే బయటకి వెళ్ళాక మనకి బాష సమస్య కాకూడదు..
సునీల్ : కరెక్టే అన్నట్టు తల ఆడించాడు...
సరే పద ఇక వాళ్లతో స్నేహం మొదలు పెడదాం...
అలా కృష్ణ, సునీల్ వాళ్లలో కలిసి పోయి హిందీ నేర్చుకున్నారు.... ఆ 200 మందిలో ఒక పది మంది ఖైదీల నటిస్తున్న గార్డ్స్ ఉన్నారు...
అలా ఒక ఏడాది పూర్తి అయిపోయింది...
2021 :
పూనె లో ఒక ప్రాంతం :
ఆ ఏరియా కి కొత్త ips ఆఫీసర్ వస్తున్నారు అని స్టేషన్ కి fax వచ్చింది...
పేరు శృతి హస్సన్...
శృతి హస్సన్ రాకకోసం స్టేషన్ బైట్ వేచి చుస్తునారు...
Si, ci పూల దండలతో..... మిగితా కానిస్టేబుల్ అంత బొకేయ్, స్వీట్ బాక్స్ తో రెడీగా ఉన్నారు...
శృతి హస్సన్ కారు రానే వచ్చింది... తను దిగగానే నేరుగా వెళ్లి అక్కడ రేపరేపాలాడుతున్న జెండాకి సెల్యూట్ చేసింది...
ఆ తర్వాత లోపలికి వచ్చింది...
Si, ci పూల మాలతో వెల్కమ్ చెప్పారు అందరికి థాంక్స్ చెప్తూ లోపలకి వచ్చి తన కేబిన్ కి వెళ్లి తన సీట్ లో కూర్చుంది... మిగతా స్టాఫ్ కూడా లోపలికి వచ్చి నుంచున్నారు..
Ci మేడం నా పేరు గంగారాం...
శృతి : wait a second... నేను ఇక్కడికి వచ్చింది మీ పేర్లు కనుకోవడానికి కాదు.. ఈ సిటీలో జరుగుతున్న హత్యలు, మానభంగాలు, దోపిడీలను హారికట్టడానికి... మీ పేర్లు, అలవాట్లు తెలుసుకోవడానికి కాదు... మనం కలిసి పని చేయిబోతునం ముందు ముందు మీ పేర్లు అప్పుడు తెలుసుకుంటాను... ఇంకో 10 మినిట్స్ లో పెండింగ్ లో ఉన్న కేసు తాలూకా ఫైల్స్ నా టేబుల్ మీద ఉండాలి... U got it...?
గంగారాం : yes మేడం... అంటూ నుదుటున చమటని తుడుచుకుంటూ బయటకి వెళ్ళిపోయాడు..
ఆ వెనకే మిగతా స్టాఫ్ కూడా బయటకి వెళ్లిపోయారు..
దాంతో శృతి హస్సన్ ఎలాంటిదో స్టాఫ్ మొత్తానికి అర్ధం అయిపోయింది..
ఇక శృతి హస్సన్ పర్సనల్ విషయానికి వస్తే...
పుట్టింది, పెరిగింది : గోదావరి జిల్లా లో చిన్న పల్లెటూరు
తల్లి తండ్రి : కోటేశ్వరరావు (చనిపోయారు ), వసుందర (చనిపోయారు )
బరువు : వంటి బరువు తెలీదు కానీ తల పొగరు గట్టిగానే ఉంధి
పెళ్లి : అయ్యింది
భర్త : శేఖర్
పిల్లలు : లేరు.....
సశేషం :