Adultery కుమార్ గాడి కష్టాలు BY హైడ్ కాక్

[LUKYYRUS]

తర్వాత రోజు మొత్తం చదువుతో సాగిపోయింది. మర్నాడు రమేష్ తో కలిసి ఆఫీస్ కి వెళ్ళాడు కుమార్. చిన్న ఆఫీస్. ఒక 15 మంది ఎంప్లాయిస్ ఉన్నారని రమేష్ చెప్పాడు. కొత్త ప్రాజెక్ట్ ఏదో ఫైనల్ అయ్యిందని, దానికోసం ఇంకో ముగ్గురిని తీసుకుంటారని కుడా చెప్పాడు. రిఫరెన్స్ ఉండటం వల్ల కుమార్ గాడికి ఆల్మోస్ట్ జాబ్ పక్కా! మరీ వచ్చిన వాళ్లలో తోపులు తురుములు ఉంటే తప్ప.

ఆప్టిట్యూడ్ టెస్ట్ కోసం అందర్నీ ఒక గదిలోకి పంపారు. ముప్పై మంది ఉండొచ్చేమో!! మనవాడు పక్కచూపులు పక్కనేపెట్టి పేపర్లో మునిగిపోయాడు. ఎంతైనా తెలివైనవాడు కదా, పేపర్ ఈజీగా అనిపించింది. బుర్రకి పనిచెపుతుంటే చెవికి ఒక తీయని గొంతు వినపడింది. ఇన్విజిలేటర్ని బ్రతిమాలుతోంది లేట్ అయినా ఎస్క్యూజ్ చేసి allow చెయ్యమని. ఆ ఇన్విజిలేటర్ కూడా గొంతు కి ఫ్లాట్ అయ్యాడేమో, వెంటనే ఒప్పేసుకున్నాడు. ఆ గొంతు వింటూ ఒక జీవితం గడిపేయొచ్చు. అంత బాగుంది మరి. కుమార్ తల ఎత్తి చుస్తే షాక్ తగిలింది. నిన్న రైల్లో ఉన్న రూప కూతురు జ్యోతి.
సరాసరి వచ్చి పక్కనే కూర్చుంది. కుమార్ గాడి చూపులు ఆ గుద్దకి అతుక్కుపోయాయి. ఏమి ఫిగర్ రా దేవుడా! దీనిని కన్న అమ్మకి దణ్ణం పెట్టాలి. కాదు కాదు... మన రూపానే కదా ఏకంగా మొడ్డ తో పాలాభిషేకమే చెయ్యాలి.
ఇన్విజిలేటర్ జ్యోతికి క్వశ్చన్ పేపర్ ఇస్తుంటే టెస్ట్ సంగతి గుర్తొచ్చి కాన్సంట్రేషన్ ఇక్కడ పెట్టాడు కుమార్. ఎగ్జాము అయ్యాక చుస్తే ఐదుగురు నెక్స్ట్ రౌండ్ కి సెలెక్ట్ అయ్యారంట. కుమార్ అండ్ జ్యోతి కూడా అయ్యారు లెండి. కుమార్ కి పట్టలేని సంతోషంగా ఉంది. గ్రూప్ డిస్కషన్ రౌండ్ లంచ్ తర్వాత అని తెలిసి రమేష్ తో కలిసి కాంటీన్ కి వెళ్ళాడు కుమార్. అక్కడ జ్యోతిని చూసి వెళ్లి పలకరించాడు.
కుమార్: హాయ్
జ్యోతి: హాయ్... మీరు...?
కుమార్: ఐ యామ్ కుమార్. మొన్నట్రైన్ లో కలిసి ట్రావెల్ చేసాం.
జ్యోతి: ఐతే ఏంటి?... హౌ కెన్ ఐ హెల్ప్ యూ?
దీనమ్మా జీవితం. ఇంత పొగరేంటీ దీనికి. ఫిగర్ బాగుంది కదా అని పలకరిస్తే ఒళ్ళు బలుపు. తీరుస్తా తీరుస్తా ఆ బలపంతా తీరుస్తా.
కుమార్: నథింగ్. ఏదో పలకరించా అంతే... అల్ ది బెస్ట్ ఫర్ నెక్స్ట్ రౌండ్.
జ్యోతి: థాంక్స్ అండ్ సేమ్ టు యు.
జ్యోతి తన కంచంలో బుర్ర పెట్టేసింది. కుమార్ తనని తానూ తిట్టుకుంటూ వెనకకి తిరిగాడు. రమేష్ కోపంగా చూస్తున్నాడు. తల దించుకుని రమేష్ దగ్గరికి వచ్చి తిందామా అన్నట్టు సైగ చేసాడు.
పరిచయం లేని జ్యోతి పట్టించుకోకపోయినా బాగుంది. దాదాపు పదిహేనేళ్ల స్నేహితుడు పట్టి పట్టి చూస్తే మాత్రం కష్టంగా ఉంది. ఇదేనేమో పూకుకున్న ఆకర్షణ.
మాటలు లేకుండా లంచ్ ముగించారు ఇద్దరు. టాపిక్ స్టార్ట్ చేసి కాన్సంట్రేషన్ డిస్టర్బ్ చెయ్యాలనుకోలేదు రమేష్.
GD లో ఐదుగురికీ ఏదో టాపిక్ ఇచ్చాడు ఇన్విజిలేటర్. కాస్త తెలిసిన విషయం అవ్వడం తో కుమార్ గాడు హ్యాపీ. జ్యోతి డిస్కషన్ స్టార్ట్ చేసింది. కూర్చునే మాట్లాడుతుండటం తో గుద్ద కనపడటం లేదు. కానీ ఆ గొంతు మాత్రం కేక. జ్యోతి ఆపగానే కుమార్ అందుకుని తనకు తెలిసిన నాలుగు మాటలు మాట్లాడి, what do you say jyothi ? అనేవాడు. మళ్ళీ ఆ గొంతు వింటూ ఆనందపడేవాడు. ఇలా మొత్తం టైం లో జ్యోతి మరియు కుమార్ మాత్రమే మాట్లాడారు. మిగతా ఇద్దరు వీళ్ళని చూసి కుళ్ళుకోవటం తప్ప ఏమి చేయలేకపోయారు. సాయంత్రానికి ఇద్దరికీ ఆఫర్ లెటర్స్ రావటం కూడా జరిగిపోయింది. మండే జాయిన్ అవ్వాలి. రమేష్ ఆనందానికి హద్దులు లేవు. కుమార్ మాత్రం ఇవేవి పట్టించుకోకుండా జ్యోతి ని చూస్తూ తన గొంతు వింటూ గడిపేసేడు.
ఇంటికి వచ్చాక కమలకి (కుమార్ గాడి తల్లి) ఫోన్ చేసేడు రమేష్. శుభవార్తని చెప్తే ఎగిరి గెంతినంత పని చేసింది కమల.
రమేష్: అత్తా మీ అబ్బాయికి మంచి ఉద్యోగం. ఇరవై వేలు జీతం.
కమల: అంతా నీ చలవ రా రమేషు. చాలా ఆనందంగా ఉంది రా.
రమేష్: నాదేముంది అత్తా... ఇంటర్వ్యూ లో కుమార్ చాలా బాగా మాట్లాడాడు. అంతా వాడి టాలెంట్ అత్తా. ఇదిగో కుమార్ కి ఇస్తున్నా. వాడితోనే మాట్లాడు.
కుమార్: ఆ అమ్మా... ఎలా ఉన్నావు?
కమల: నేను బాగున్నాను రా. చాలా సంతోషం గా ఉన్నాను తెలుసా?
కుమార్: అవునమ్మా. రమేష్ గాడి చలవే అమ్మా ఇదంతా... సరేగాని నేను బాగా అలిసిపోయా. రమేష్ తో మాట్లాడు. నేను తర్వాత చేస్తా...
కుమార్ ఫోన్ రమేష్ కి ఇచ్చేసి తన మొబైల్ పట్టుకుని బాల్కనీ లోకి వెళ్ళిపోవటం రమేష్ కి నచ్చలేదు. కమల ఎంత కష్టపడింది వీడి కోసం. చిన్నప్పుడు ఆ ఏరియాలో పిల్లలందరూ కుమార్ వాళ్ళ ఇంట్లోనే ఆడేవారు. పెద్ద లాన్ లో బోలెడు బొమ్మలతో కమలత్త ఇచ్చిన తాయిలాలతో సరదాగా గడిచేవి సాయంత్రాలు. సినిమా యాక్ట్రెస్ పవిత్ర లోకేష్ అంత అందంగా ఉండేది. లక్ష్మి కళ. మామయ్య పోయాక ఆ వైభవమే లేదు. ఇల్లు అమ్మేసి చిన్న అద్దెఇంట్లో ఉంటూ కుమార్ని చదివించింది.
రమేష్: ఆ అత్తా.. ఇంకేంటి విషయాలు?
కమల: నాకేముంటాయి. నువ్వు చెప్పారా... ఏమి బహుమానం కావాలి నీకు?
రమేష్: నాకు ఏమి వద్దులే అత్తా.. నేను చేసింది ఏముంది.
కమల: ఆలా నాకు రా... నా ఆనందం కోసం ఏదో ఒకటి చెప్పు.
రమేష్: నువ్వు వచ్చేయ్ అత్తా హైదరాబాదు. నాకు అది చాలు.
కమల: అప్పుడే వద్దు లేరా... కొన్నాళ్ళు వాడిని అలవాటు పడనివ్వు ఆ ఊరికి. అయినా పిలవాల్సినవాడు పిలవాలి కదా.
రమేష్: హ్మ్మ్... నేను పిలిస్తే రావా అత్తా...
కమల: ఎందుకు రానూ... టైం రావాలి కదా..
రమేష్: సరే అత్తా నీ ఇష్టం. నేను కూడా ఉంటా మరి.
కమల: సరే... జాగ్రత్తగా ఉండండి ఇద్దరు.. bye
రమేష్ కి కమల అత్త అంటే చాలా ఇష్టం. చిన్నతనం లో అది అభిమానం. యుక్తవయసు వచ్చాక అది ప్రేమ. ఈ వయసులో అది కోరిక. కానీ ఏమి చెయ్యలేని పరిస్థితి. దూరం నుంచే చూడటం తప్ప ఇంకేమి చెయ్యలేదు ఇప్పటి వరకు. హైదరాబాదు తెచ్చేస్తే రోజు చూడొచ్చు అనే ఒక excitement మాత్రం ఉంది.
బయట కుమార్ ఫోన్లో రూపతో మాట్లాడుతున్నాడు.
కుమార్: రూపా... నీకో విషయం చెప్పాలి అని కాల్ చేశా.
రూపా: ఎంటబ్బాయ్. ఏదో పెళ్ళాన్ని పిలిచినట్టు పిలుస్తున్నావ్? నీ పేరు కూడా తెలియదు ఇప్పటివరకు.
కుమార్: అవును కదా... నా పేరు కుమార్ రూపా.
రూపా: ఏంటి రోజంతా ఫోన్ చెయ్యకుండా ఈ టైం లో కాల్ చేసేవ్? మా ఆయన వస్తే ఎంత ప్రాబ్లెమ్ అవుతుందో తెలుసా?
కుమార్: అది... ఒక ఇంటర్వ్యూ ఉంటే వెళ్ళా...
రూపా: అరే మా అమ్మాయి కూడా వెళ్ళింది. తనని తీసుకురావటం కోసం మా ఆయన వెళ్ళాడు. రోజు ఈ టైం కి వచ్చేస్తాడు. నువ్వు ఈ టైం కి కాల్ చెయ్యొద్దు. ఇంతకీ దేనికి ఫోన్ చేసావ్?
కుమార్: నాలో ఇంకో పురుషలక్షణం కూడా వచ్చి చేరింది. అది చెపుదామనే కాల్ చేశా రూపా.
రూపా: అంటే?
కుమార్: ఉద్యోగం వచ్చింది రూపా...
రూపా: మంచిది రా బాబు. రోజంతా బిజీగా ఉంటావ్ అన్నమాట. నాకు కాల్స్ చేసే టైం ఉండదు ఇంక నీకు.
కుమార్: హ్మ్మ్... రాత్రికి కాల్ చేస్తుంటా. ఒకే నా?
రూపా: నాకింకేమి పని లేదా... చచ్చిపోతాను మా ఆయన చేతిలో.
కుమార్: బాబోయ్ ఇప్పుడు ఆయన సంగతి దేనికి? ఇంకేదయినా మాట్లాడొచుగా..
రూపా: ఇంకేదయినా మాట్లాడమంటావ్. చేతి పని కానిస్తుంటావ్. నాకు తెలుసు రా నీ వెధవ వేషాలు.
కుమార్: అయ్యో రూపా... ఇప్పుడు ఆలా చేయటం కుదరదు.
రూపా: ఏం మాయరోగం?
కుమార్: రూమ్ లో ఫ్రెండ్ కూడా ఉన్నాడు.
రూపా: ఐతే మరి నాకు కాల్ దేనికి చేశారో సారు?
కుమార్: చాలా హ్యాపీగా ఉన్నాను రూపా. అదే షేర్ చేసుకుందాం అని.
రూపా: కంగ్రాట్స్ రా కుమార్. మరి ఇంక నేను ఉండనా ఐతే?
కుమార్: అంతేనా? ఇంకేమి లేదా...
రూపా: ఏమి కావాలి రా నీకు. ఏదో ఒక మెలిక ఉంటుంది లే... చెప్పు.
కుమార్: అదీ...అదీ...
రూపా: ఏదీ..
కుమార్: వాట్సాప్లో ఒక ఫోటో పంపవా నీది.
రూపా: దేనికి రా?
కుమార్: ఆ... పెళ్లి సంబంధాలు చూడటానికి. దేనికో తెలీదా నీకు?
రూపా: రేయ్...మరీ ఎక్కువ చేస్తున్నావ్ రా. ఎలా కనపడుతున్నా?
కుమార్: చాల్లే రూపా బడాయి. నీకు కూడా ఇష్టం అని తెలుసు. అయినా ఫోన్ లో మాట్లాడుకోవటమే కదా. టెన్షన్ ఎందుకు పడతావ్? నీ అడ్రస్ నాకు ఎలాగూ తెలీదు. ఇంక భయం దేనికో?
రూపా: సన్నాసి వెధవ. చంపేస్తా ఇలాంటి మాటలు మాట్లాడితే. bye ...
రూపా ఫోన్ కట్ చేసేసింది. కుమార్ గాడు ఉస్సూరుమంటూ ఇంట్లోకి వచ్చాడు. రమేష్ కోపంగా చూస్తుంటే తలదించుకుని తన రూంలోకి వెళ్ళిపోయాడు. ఇంతలో ఏదో వాట్సాప్ మెసేజ్. చూస్తే రూపా నంబర్ నుంచి. ఓపెన్ చేసి చూస్తే అదిరిపోయే స్థనద్వయం తో selfie. /06