Thriller மாயாவின் மனைவி

[sagotharan]

மாயாவின் மனைவி

[sagotharan]

மாயாவின் மனைவி

[rahulganga008]

Nice start bro

[sagotharan]

மாயாவின் மனைவி

[Kingofcbe007]

Hi nanba thanks for new story. Aarambame super.

[sagotharan]

[sagotharan]

மாயாவின் மனைவி

[sagotharan]

மாயாவின் மனைவி

[Kingofcbe007]

Jai is a bad teacher ha ha ha.antha video va engalukum katunga.

[sagotharan]

மாயாவின் மனைவி

[saran.saran]

செம. தொடரவும். வாழ்த்துகள்.

[Vandanavishnu0007a]

சேர்மன் அந்த புகார் கடிதத்திற்காக காத்திருந்தார். மணி 11 அடித்து ஓயும் போது சேர்மன் கைப்பேசியில் ஒரு குறுஞ்செய்தி சத்தம் வந்தது. கைப்பேசியை எடுத்தார். அது வாட்சப்பில் ஒரு காணொளி வந்ததற்கான சத்தம். அதனை என்னவென்று பார்த்தார். ஒரு மாணவி பெண்கள் காவல் நிலையத்தில் அவளுடைய கைப்பேசி எண்ணிற்கு.. நிர்வாண புகைப்படங்களையும், நிர்வாண காணொளியையும் அனுப்பி தன்னையும் படுக்கைக்கு வருமாறு தகாதவார்த்தைகளில் மாயநாதன் அனுப்பியதாக புகார் எழுதி தந்திருந்தாள். உடன் அவளுடைய கைப்பேசியையும் சமர்ப்பித்தாள். சேர்மனுக்கு சுருக்கென்று இருந்தது. புகார் கடிதம் இங்கல்லவா வரும் என்று நினைத்து மெத்தனமாக இருந்தவருக்கு.. கிர்ரென தலை சுற்றியது.
அடுத்த சில மணி நேரங்களில் குயில் ஒயின்சாப் பாரிலிருந்த மாயநாதன் போக்சோ சட்டத்தில் கைது செய்யப்பட்டிருந்தார். பெண் காவலர்களில் ஒருத்தி அவர் முகத்தில் காரி உமிந்ததை அங்கிருந்தவர்கள் பார்த்து வெறுத்தனர். தான் எதற்காக கைது செய்யப்பட்டிருக்கிறோம் என்ன பிரஞ்சையே இல்லாமல் செல்லிற்குள் கிடந்தார் மாயநாதன். முறையான விசாரிப்புகள் எல்லாம் சேர்மனிடம் நடந்து கொண்டிருக்க.. மாயநாதனை நேற்றே பள்ளியிலிருந்து நீக்கி விட்டதாக சேர்மன் கூறி தங்கள் பள்ளிக்கும் மாயநாதனுக்கும் சம்பந்தமே இல்லை என்று விளக்கிக் கொண்டிருந்தார். கல்லூரி காலத்தில் பெண்கள் பெண்கள் என்று சுற்றிக் கொண்டிருந்தவன் என்ற செய்தியெல்லாம் காவலதிகாரிகளுக்கு மாயநாதன் குறித்தான இந்தக் கதையை நம்ம ஏதுவாக இருந்தது.
காவல் அதிகாரிகள் எல்லாம் சென்ற பின்பு சேர்மன் அவசர அவசரமாக ஜெய்யை தேடிச் சென்றார். என்ன செஞ்சு வைச்சிருக்க ஜெய்.. அவனைப் பற்றி என்கிட்டதானே புகார் முதலில் வந்திருக்கனும். நான் அவனை ஸ்கூலை விட்டு நீக்கியிருப்பேனே” என்று கொதித்தார்.
“அதெல்லாம் அவனுக்குப் பத்தாதுசார்” என்று கூலாக சொன்னார் ஜெய்.
“உங்களுக்குள்ள என்ன விரோதம் ஜெய்..”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை சேர்மன் சார். இது ஒரு வகையான விளையாட்டு அவ்வளவுதான்.” என்றான் ஜெய்,.
“உன்கிட்ட ரொம்ப ஜாக்கிரதையாதான் இருக்கனும் போலிருக்கே. “ என்றார் சேர்மன். “விடுங்க விடுங்க சேர்மன் சார். உங்களுக்கும் இம்சை விட்டுடுச்சு தானே. இன்னைக்கு இதை கொண்டாடலாமா”
“கொண்டாட்டமா. உனக்கு மனசாட்சியே இல்லையா ஜெய். எனக்கு ஏதோ குற்றம் பண்ணின மாதிரி இருக்கு..”
“இருக்கும் சார். இருக்கும். உங்க பரிசு உங்களை தேடி போயிருக்கு நீங்க என்னடானா இங்க வந்து என் கூட டைம் வேஸ்ட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்களே. முதல உங்க ரூமுக்கு போங்க” என்று அவரை வழியனுப்பினார் ஜெயதேவன்

Wow.. super nanba

Super nanba..

Romba different taana concept nanba

Ungal kathaiyai padikkum pothu samibathil nadantha yg mahendiran school lil nadantha nigalchi thaan ninaivukku varukirathu nanba

Attakasamana kathai thuvakkam..

Maayavai nanban endru solli arambikkum jeya.. sema villanaga iruppar pola irukkirathey..

Athuvum avar pooraniyai varnitha vitham miga arumai nanba..

Nanbanin pondaatti mela oru kannu pola irukku avaruku..

Paavam intha visayam theriyamal poorani avaridam anna anna endru konji kulavukiraal..

Principal roomil enna gift kaathu kondu irukkirathu endru therinthu kolla romba aavalaai irukkirathu nanba

Seekiram thodarnthu eluthi asathungal nanba 

Valthukkal nanba

[Ckv07]

Superb

[selvaalion]

something diffrent twist

[Ckv07]

superb starting Continue Painnuinga nanba

[sagotharan]

மாயா என்கிற மாயநாதன். நல்ல உயரமானவன். மாநிறம் கொண்டவன் என்றாலும் அவனுடைய உடற்கட்டு அத்தனை அச்சரியமானது. தினம் தினம் விறகை உடைக்கும் மரம் உடைக்கும் தொழிலாளிக்கு வயிற்றில் எட்டு கட்டுகள் இருப்பதை போல அவனுக்கும் இருக்கும். என்னுடைய பள்ளிக் காலத்தில் அவன் அதைக்காட்டியே பெண்களை மயக்கிவிடுவான். ஒரு முறையேனும் அவனுடைய உடலை தடவிப் பார்க்க வேண்டும் என்று கிறங்கிக் கிடந்த பல பெண்களை நான் அறிவேன். காலம் எங்களை வேறு முனையில் இணைத்தது.

அவன் என்னோடு காட்டுப்புத்தூர் ஜமின்தார் பள்ளியில் கணித ஆசிரியராகப் பணியாற்றினான்.. நன்றாகப் பாடம் நடத்துவான். புத்தகத்தினைப் பார்க்காமலேயே எழுதுபலகையில் ஒரு கணக்கினை எழுதிவிட்டு சில நொடிகளில் அதனை தீர்த்துவிடுவான். அவனுடைய கணக்கு படிகள் மிக எளிமையானவை. கணக்கு என்றாலே காததூரம் மாணவர்கள் கூட அவனுடைய லாவகத்தில் கணக்கில் குறைந்தபட்சம் தேரி விடுவார்கள். பள்ளியிலேயே இரண்டு முறை சிறந்த மாணவனை உருவாக்கியவன் என்று பரிசு பெற்றிருக்கிறான். ஆனால் இதெல்லாம் சில காலம்தான்.

அவனது ஒரே பலவீனம். தமிழகத்தின் அனைத்து ஆண்களுக்குமே உரிய குடி. நீங்கள் எந்த தொழில் செய்பவராக இருந்தாலும் சிறிது ஓட்காவையோ, பக்காடியையோ அருந்திவிட்டு தொடர இயலும். ஆனால் ஆசிரியன் பணி அப்படியானது அல்ல. அவனை எது குடிக்க தூண்டியது என்பது என் வரையில் மிகவும் ஆச்சரியமானது. பள்ளிகாலத்திலும், கல்லூரி காலத்திலும் பெண்களை இவனைச் சுற்றி வைத்திருந்த காமாந்தனுக்கு அவனுடைய உடலே பெரிய சுமையாக ஆகிப் போனது. கண்டதை குடித்து அவனுடைய உடலை சிதைத்துக் கொண்டிருந்தான். மாயநாதன் காலையிலே குடிக்கத் துவங்கிவிடுவான். அதுவும் முரட்டுக் குடி. இதனால் பாதி நாள் பள்ளிக்கு வருவதில்லை. போதை உச்சம் அடைந்துவிட்டவுடன் உளர ஆரம்பித்துவிடுவான். அவன் உளருகிறானா அல்லது புதுக் கவிதை படைக்கிறானா என்றெல்லாம் யாருக்குமே தெரியாது. பெரிய தமிழாசிரியன் போல எண்ணற்ற புதிய தமிழ் சொல்லை வைத்து ஒரு கவிதை தருவான்.
“கண்ணீரையெல்லாம் கண்டவனும் எழுத முடியாதுடா..
கண்டவன் கண்ணீரைக் கொண்டு எழுதினால்தான் உண்டு..”
என்றான் ஒருநாள். இவன் கணித ஆசிரியனா.. இல்லை கவிதை ஆசிரியனா என்று திகைப்பாய் இருக்கும் எனக்கு.

நான் ஜெயதேவன். மாயநாதன் வேலை பார்க்கும் அதே ஜமின்தார் பள்ளியில் ஆங்கில ஆசிரியர். மாயநாதனுடன் எப்போதும் இருந்தாலும் நான் அவனுக்கு நேர்மாறான ஒரு ஆளாக இருந்தேன். எனக்குள் எப்போதும் ஒளிந்து கொண்டிருந்த கூச்சம் மாயநாதன் பெண்களுடன் இருக்கும் போது ஏக்கமாக பார்க்க மட்டுமே உதவியது. சில நேரங்களில் மாயநாதனைப் பார்த்தால் அதீதமான வெறுப்பு தோன்றும். நம்முடைய அருகிலுள்ள சொர்க்கத்தை ஒரு மனிதன் மட்டுமே அனுபவிக்கிறானே என்ற வெறுப்புணர்ச்சி அது.

ஒரு நாள் என்னுடைய பக்கத்து வகுப்பறையில் இருந்து மாணவர்களின் குரல் மிக அதிகமாக கேட்டது. ஆசிரியர் யாரும் வரவில்லையோ என எண்ணி அந்த வகுப்பறைக்கு சென்ற போது.. அதிர்ச்சியாக இருந்தது. மாயநாதன் ஆசிரியரின் நாற்காலியில் உட்காந்து குறட்டை விட்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவனுடைய தலை நாற்காலியின் பின்பக்கமாக தொங்கிக் கொண்டிருந்தது.

என்னைக் கண்ட மாணவர்கள் கப்சிப் பென ஆனார்கள். நான் அவருகே சென்ற போது மேலும் அதிர்ந்தேன். வகுப்பிலேயே சரக்கு பாட்டிலை கொண்டு வந்திருந்தான்.

"மாயா.. மாயா.." அவனை எழுப்ப இயலவில்லை. வகுப்பில் யார் லீடர் எனக்கேட்டு அவனை சத்தம் வராமல் கவனித்துக் கொள்ள அறிவுருத்திவிட்டு சென்றேன்.

இந்த ஒழுங்கீனம் அவனுடைய வாழ்வினை சிதைத்துவிடுமென எனக்கு வருத்தம் ஏற்பட்டது. பியூனைச் சந்தித்து மாயநாதனை தூக்கி ஆசிரியர்கள் அறையில் கிடத்திவிட்டு.. என்னுடைய வகுப்பினை கவனித்தேன். மாலையில் ஆசிரியர் அறைக்கு சென்ற போது மாயநாதன் தெளிந்திருந்தான்.

“ஜெய்.. நீதான் தூக்கிக் கொண்டுவந்து போட்டியா” என்றான்.
“ஆமாம். ஆனா இதெல்லாம் ஓவர். கிளாஸ் ரூமில் அத்தனை மாணவர்களிடேயே குடிச்சிருக்க.. நாளைக்கு கண்டிப்பா சேர்மன் உன்னை கூப்பிடுவாரு” என்றேன்.

“அவன் கிடக்கிறான். பீடி டீச்சர் மாலா தெரியுமில்லை..”
“ஏன்டா.. இப்படி. சேர்மன் பிடி பீடி டீச்சர்க்கிட்ட இருக்கலாம். அதனால உனக்கு என்ன ஆகப்போகுது. நாளைக்கே இந்த போஸ்டிங்கை முடக்கிட்டா என்னடா பண்ணுவ”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகாது ஜெய்.. ஸ்கூல் விடற நேரமாச்சா… நான் கிளம்பறேன்.” என்றான்.
“எக்கேடோ கெட்டுப்போ.. ஆனா ஸ்டூடன்ஸ் முன்னாடி குடிக்காத. அதைவிட பெரிய சீர்கேடு இல்லை.” என்றேன். என்னை அலட்சம் செய்துவிட்டு சென்றான்.

மறுநாள் நான் எதிர்பார்த்ததுதான் நடந்தது. சேர்மன் ரூமுக்கு முன்பு மாயநாதன் நின்றிருந்தான். அவனுக்குப் பக்கத்தில் பூரணி. பூரணி.. மாயநாதனின் மனைவி. இருபத்தி மூன்று அல்லது இருபத்தி நான்கே வயதே இருக்கும் அவளுக்கு. மாயநாதனை நம்பி பள்ளி இறுதிபடிப்பு படிக்கும் போதே அவனுடன் வந்துவிட்டாள்.

காதல் திருமணம் என்பதால் அவளுடைய பெற்றோர்கள் இவள் இறந்தாக திதியே செய்துவிட்டார்கள். ஆதரவற்று இருந்தவர்களுக்கு குழந்தை பிறக்காததே பெரிய குறையாக இருந்தது. காலம் முழுக்க கன்னிகளுடன் கழித்த மாயநாதனுக்கு இந்தக் குறையே இப்போது குடிக்கு மூலக்காரணமாக இருந்தது. பூரணி பள்ளி பெண் போல அழகாக இருந்தாள். அவளுடைய வெண்ணெய் போன்ற வெள்ளை உடல் போகிற மாணவர்களேயே சுண்டி இழுக்கும். சேட்டு பெண்கள் போல முகம் நீளமாக எடுப்பு மூக்கும், அந்த மூக்கில் குத்திய மூக்குத்தியும் அழகாக இருக்கும்.

அவளுடைய கண்கள் மற்ற பெண்களைப் போல அல்லாமல் ஒரு குறும்பு பார்வையை சுமந்திருக்கும். அன்று வெள்ளை நிற சேலையில் ரோஜா பூக்களைப் போல சிகப்பு நிற பூக்கள் அமைந்திருந்த சேலையை போட்டிருந்தாள். சேலை அவளை கொடி போல படர்ந்து இருந்தது. சேலையில் கூட எடுப்பான அவள் முலைகளை நாள் முழுக்க பார்த்துக் கொண்டிருக்கலாம். வசீகர பார்வையும், அவளைப் பார்த்ததும் அவள் வனப்பு தூண்டுகின்ற போதையும் எனக்கு போதுமானதாக இருந்தது. அதற்காகவே என் வேலைகளை ஒத்தி வைத்து அவளருகே சென்றேன்.

“ஹாய்.. பூரணி.. என்ன ஸ்கூல் பக்கமெல்லாம்”
“வாங்கண்ணா.. என்ன பண்ணறது. உங்க பிரண்டு பண்ணறதுக்கு சேர்மன் என்னையும் கூட்டிக்கிட்டு வர சொல்லியிருக்காரு”
“என்னவாம்”
“உங்களுக்கு ஒன்னும் தெரியாதே.. நீங்க தானே நேத்து அவர கிளாஸ் ரூமிலிருந்து தூக்கி டீச்சர்ஸ் ரூமில் பாதுகாத்து வைச்சது”
“ம்ம்… தெரிஞ்சு போச்சா” என்று அவளைப் பார்த்தேன். அவள் என்னை கொல்வது போல பார்த்தாள்.

“ஆத்தி.. அவன் தப்பு பண்ணறதுக்கு நான் காரணம் இல்லைமா. என்னையை கோவிச்சுக்காதே.” என்றேன்.
“நேத்து அவர்கிட்ட நான் பணமே தந்து அனுப்பலனா. எப்படி அவர்கிட்ட பணம் கிடைச்சது. நீங்கதான் எப்பவுமே அவர் பைனான்சியர்”
“சாந்திரம் கேட்டாதான்மா… நான் தருவேன். இப்படி காலையில நான் தந்ததே இல்லை. நீ வேணா அவன்கிட்டையே கேளு..” என்றேன்.
“ரெண்டு பேரும் கூட்டு களவானிகள் தானே.” என்று என்னையும் அவனையும் முறைத்தாள்.

நான் பூரணியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த போதே.. மாயாவையும், பூரணியையும் சேர்மன் அழைத்தார். நான் வெளியில் நின்றிருந்தேன். சேர்மன் கண்ணாபின்னாவென திட்டுவதும், பூரணி அழுதபடி மன்னிப்புக் கேட்பதும் எனக்கு கேட்டது. சென்ற முறை கூட சேர்மன் இத்தனை கோபமாக இல்லை. இன்று அவருக்கு என்ன காண்டோ.. போட்டு கிழிகிழியென கிழித்துக் கொண்டிருந்தார்.

“ஏன்மா.. எத்தனை தடவை மன்னிக்கிறது. எவ்வளவு பெரிய அவமானம் தெரியுமா எங்களுக்கு.. நேத்து ஒரு பேரன்ட் போன்லேயே கண்டபடி பேசிட்டார். ஸ்கூல் நடத்திறிங்களா இல்லை டாஸ்மார்க்கானு கேட்கிறார்”
“ஐயா.. சார். இந்த ஒரு முறை மன்னியுங்கள். இனி அவர் குடிபக்கம் போகம நான் பார்த்துக்கிறேன்.”

“இதெல்லாம் நடக்கிற காரியம்மா. நீ இவ்வளவு கெஞ்சிக்கிட்டு இருக்கியே.. இந்த குடிகார நாயி வாய தொரக்குதுதானு பாரு.. புல்சிட்”.. மாயா அப்படியே கூனிக்குறுகி நின்றிருந்தான். சேர்மன் சலைப்பதாக இல்லை. அவருடைய கோபம் மாயாவின் மேல் கடுமையாக மாறியது. இந்த முறை சஸ்பென்சன் தான்மா. ஒரு பத்து நாளைக்கு இந்த ஸ்கூல் பக்கமே உங்களைப் பார்க்க கூடாது. கெட் லாஸ்ட் இடியட்ஸ்.. “ என்று கத்தினார். அதற்கும் மேல் அங்கே நிற்க முடியாமல் பூரணிதான் முதலில் வந்தாள். அவள் கண்களில் கண்ணீர் ஓடியிருந்தது. அவள் என்னைப் பார்த்து முகத்தை முந்தானையால் மூடிக்கொண்டு வெளியேறினாள்.

மாயநாதன் வெளியே வந்தவுடன்.. “மச்சி.. ஒரு நூறு ரூபா இருந்தா தாடா..” என்றான். “டேய் என்னடா இப்படி.. போய் பூரணியை சமாதானப்படுத்து. அவ அழுதுகிட்டே போறா” என்றேன். மாயா காதில் வாங்குவதாகவே தெரியவில்லை. “சரி தொலைஞ்சு போ.. ஸ்கூல் பக்கம் மட்டும் வந்திடாதே” என்று நூறு ரூபாயை தந்துவிட்டு சேர்மனைப் பார்க்க சென்றேன்.

“மே..ஐ..கம்மின்”
“வாடா ஜெய்.. உன்னை தான் பார்க்கனுமுனு இருந்தேன்” என்றார் சேர்மன்.
“என்ன சேர்மன் சார். பயங்கிர உக்கிரமா இருக்கிங்க போலிருக்கே..”
“அதை ஏன் கேட்கிற ஜெய். போன் பண்ணி அவனவன் கிழிக்கிறான். காதுல கேட்க முடியலை. அந்த தேவுடியா நாயை போன வருசமே துரத்திவிட்டிருப்பேன். நீதான் என்னை எதுவும் செய்ய விடமாட்டேன் என்று தடுத்துட்ட.. ஆனா இந்த முறை சஸ்பென்சன்.. சஸ்பென்சன் தான் மாத்தமாட்டேன்” என்றார்.

“பரவாயில்லை சார். அதை பிறகு பார்த்துக்கலாம். ஒரு சின்ன வீடியோ இருக்கு. அதை காண்பிக்கத்தான் வந்தேன்.”
“வாவ்.. வா.. வா. “ என்று என்னை பக்கத்தில் அழைத்தார். என்னுடைய கைப்பேசியில் இருந்த அந்த வீடியோவை அவருக்கு காட்டினேன். அதில் ஒரு மாணவி தன்னுடைய ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாக களைந்து நிர்வாணமாகிக் கொண்டிருந்தாள். சேர்மன் அதைப் பார்த்து மூடாகிக்கொண்டிருந்தார்.

“ஜெய் இந்த வீடியோவை எனக்கு அனுப்பறியா” என்றார். “ஆங்.. ஆங்.. சேர்மன் சார். வீடியோ வேணுமுனா.. எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணனும்”

“என்னா பண்ணணும். சொல்லுடா ஜெய்.. சஸ்பென்சனை கேன்சல் பண்ணுமா”
“சஸ்பென்சனை கேன்சல் பண்ணிட்டு. மாயநாதனை போட்ஸ்டுல இருந்து தூக்கனும். கூட கிளாசில் குடிச்சுக்கிட்டு கூத்தடிச்சதுக்காக மட்டும் இல்லாமல.. போக்சோ ஆக்டுல நடவெடிக்கை எடுக்கனும்”
“ஜெய்.. நீ தெரிஞ்சுதான் சொல்லறியா.”
“ஆமாம் சேர்மன் சார். இந்த வீடியோவை எடுத்தது மாயநாதன்தானு சொல்லி அவனை தீர்த்துவிடுங்க. உங்களுக்கு அதுக்கப்புறம் ஒரு கிப்ட் தாரேன்.”

“கிப்டா.. என்ன கிப்ட்..”
“இந்த டீல் உங்களுக்கு ஓகேவா.. அதை சொல்லுங்க முதல..”
“ஓகே தான். ஆனா.. அதெப்படி நடக்கும் ஜெய். யார் நம்புவாங்க..”
“இன்னைக்கு 11 ஓ கிளாக் உங்க கிட்ட ஒரு ஸ்டூண்ட் கம்ளேண்ட் லெட்டர் ஒன்னு தருவாங்க. அதை வைச்சு புரசீட் பண்ணுங்க சேர்மன் சார்.”
“ஏதும் பிரட்சனை ஆகிடாதே.”
“எதுவும் ஆகிடாது.”
“இதை ஏன் ஜெய் செய்யற.. மாயநாதன் லைப் காலி ஆகிடும். இனிமே எந்த ஸ்கூலிலும் அவனால சேர முடியாது.”
“எல்லாம் தெரியும் சார். யாமிருக்க பயமேன்” நான் வெளியேறினேன்.
மனதில் இருந்த ஒரு கொடூர திட்டத்தின் துவக்கமாக..

சேர்மன் அந்த புகார் கடிதத்திற்காக காத்திருந்தார். மணி 11 அடித்து ஓயும் போது சேர்மன் கைப்பேசியில் ஒரு குறுஞ்செய்தி சத்தம் வந்தது. கைப்பேசியை எடுத்தார். அது வாட்சப்பில் ஒரு காணொளி வந்ததற்கான சத்தம். அதனை என்னவென்று பார்த்தார்.

ஒரு மாணவி பெண்கள் காவல் நிலையத்தில் அவளுடைய கைப்பேசி எண்ணிற்கு.. நிர்வாண புகைப்படங்களையும், நிர்வாண காணொளியையும் அனுப்பி தன்னையும் படுக்கைக்கு வருமாறு தகாதவார்த்தைகளில் மாயநாதன் அனுப்பியதாக புகார் எழுதி தந்திருந்தாள். உடன் அவளுடைய கைப்பேசியையும் சமர்ப்பித்தாள். சேர்மனுக்கு சுருக்கென்று இருந்தது.

புகார் கடிதம் இங்கல்லவா வரும் என்று நினைத்து மெத்தனமாக இருந்தவருக்கு.. கிர்ரென தலை சுற்றியது.

அடுத்த சில மணி நேரங்களில் குயில் ஒயின்சாப் பாரிலிருந்த மாயநாதன் போக்சோ சட்டத்தில் கைது செய்யப்பட்டிருந்தார். பெண் காவலர்களில் ஒருத்தி அவர் முகத்தில் காரி உமிந்ததை அங்கிருந்தவர்கள் பார்த்து வெறுத்தனர். தான் எதற்காக கைது செய்யப்பட்டிருக்கிறோம் என்ன பிரஞ்சையே இல்லாமல் செல்லிற்குள் கிடந்தார் மாயநாதன்.

முறையான விசாரிப்புகள் எல்லாம் சேர்மனிடம் நடந்து கொண்டிருக்க.. மாயநாதனை நேற்றே பள்ளியிலிருந்து நீக்கி விட்டதாக சேர்மன் கூறி தங்கள் பள்ளிக்கும் மாயநாதனுக்கும் சம்பந்தமே இல்லை என்று விளக்கிக் கொண்டிருந்தார். கல்லூரி காலத்தில் பெண்கள் பெண்கள் என்று சுற்றிக் கொண்டிருந்தவன் என்ற செய்தியெல்லாம் காவலதிகாரிகளுக்கு மாயநாதன் குறித்தான இந்தக் கதையை நம்ம ஏதுவாக இருந்தது.

காவல் அதிகாரிகள் எல்லாம் சென்ற பின்பு சேர்மன் அவசர அவசரமாக ஜெய்யை தேடிச் சென்றார். என்ன செஞ்சு வைச்சிருக்க ஜெய்.. அவனைப் பற்றி என்கிட்டதானே புகார் முதலில் வந்திருக்கனும். நான் அவனை ஸ்கூலை விட்டு நீக்கியிருப்பேனே” என்று கொதித்தார்.

“அதெல்லாம் அவனுக்குப் பத்தாதுசார்” கூலாக சொன்னேன்.
“உங்களுக்குள்ள என்ன விரோதம் ஜெய்..”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை சேர்மன் சார். இது ஒரு வகையான விளையாட்டு அவ்வளவுதான்.”

“உன்கிட்ட ரொம்ப ஜாக்கிரதையாதான் இருக்கனும் போலிருக்கே. “ என்றார் சேர்மன். “விடுங்க விடுங்க சேர்மன் சார். உங்களுக்கும் இம்சை விட்டுடுச்சு தானே. இன்னைக்கு இதை கொண்டாடலாமா”

“கொண்டாட்டமா?. உனக்கு மனசாட்சியே இல்லையா ஜெய். எனக்கு ஏதோ குற்றம் பண்ணின மாதிரி இருக்கு..”
“இருக்கும் சார். இருக்கும். உங்க பரிசு உங்களை தேடி போயிருக்கு நீங்க என்னடானா இங்க வந்து என் கூட டைம் வேஸ்ட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்களே. முதல உங்க ரூமுக்கு போங்க” என்று அவரை‌ வழியனுப்பினேன்.

***

[Dorabooji]

Super start.

These bastards are going to enjoy the young and sexy poorani now.

[Vandanavishnu0007a]

சேர்மென்னும் ஜெய்யும் பேசிக்கொள்ளும் காரசாரமான சமாச்சாரம் மிக மிக அருமை நண்பா 

சேர்மேனுக்காக ரூமில் காத்திருக்கும் பரிசை பார்க்க ரொம்ப ஆவலாய் உள்ளது நண்பா 

தொடர்ந்து எழுத வாழ்த்துக்கள் 

[sagotharan]

மாயா..

நான் மாயாவை சிறையில் சென்று பார்க்க திருச்சி சென்றேன். உடன் அவன் மனைவி பூரணியும் இருந்தாள். 

"பூரணி.. ஏதாவது சாப்படறியாம்மா.."
"இல்லைனா.. வேணாம்.."
"என்னம்மா இப்படி எதுவும் சாப்பிடாம இருந்தா உடம்பு என்னாத்துக்கு ஆகும்." என் கவலையெல்லாம் அவள் உடம்பை பற்றிதான். மாயா சிறைக்கு சென்ற பிறகு பூரணி ஒரு சுத்து இளைத்திருந்தாள். 

சிறைக்கூடத்தின் வழியை எங்களைப் போல எண்ணற்றோர் காத்திருந்தனர். அவர்கள் ஒவ்வொருவரின் முகத்தையும் பார்த்தேன் சிலருக்கு வெகுலியான முகம் சிலருக்கு கடுமையான முகம். இந்த முகங்களை வைத்துக்கொண்டு நல்லவர் கெட்டவர் என்று தீர்மானிக்கவே இயலாது. நாம் நல்லவர் என்று எண்ணிக் கொள்ளும் படியாக அங்கிருக்கும் பலர் பல்வேறு குற்றங்களை செய்துவிட்டு வெகு சர்வ சாதாரணமாக சிறைக்கு செல்ல ஆயத்தமாக இருப்பவர்கள். சிலர் மிகக் கொடூரமான முகத்தை வைத்துக் கொண்டு தங்கமான மனதுடன் இருப்பார்கள். 

"கைதியை பார்க்க வந்தவங்க பேரைச் சொல்லி கையெழுத்து போட்டுட்டு டோக்கன் வாங்கிட்டு வரிசையில் நில்லுங்க.." என்று ஒரு காவலர் சத்தமிட எனக்கு முன்னால் இருந்த பலர் வேகவேகமாக சென்று வரிசையில் இடம் பிடித்துக் கொண்டார்கள். இந்தியா போன்ற பெரிய மக்கள் தொகை கொண்ட நாடு இதுதான் பெரிய சோகம். காலைக்கடன் கழிக்க கழிப்பறைச் சென்றாலும் வரிசை.. இறந்து போய் எரிக்கச் சென்றாலும்.. இறந்த உடலை எரிப்பதற்காக நமக்கு முன்னே இரண்டொரு பிணங்கள் வந்திருக்கின்றன.

கூட்டம் கூட்டமாக மக்கள் நிம்மதியாக நிற்க கூட இடம் இல்லாத அளவிற்கு இங்கு மக்கள் தொகை அதிகம். அந்த வரிசை என் பக்கமாக வந்தது நான் மாயநாதனுக்காக.. அவன் மனைவிக்காக எல்லாவற்றையும் விளக்கமாகக் கூறினேன். பிறகு அதனை கேட்டுக் கொண்டிருந்தவர்.

"உங்க பேரு.."
"ஜெயதேவன்"
"இந்தம்மா தான் மாயாநாதனோட மனைவியா?"
"ஆமாங்க சார். இவங்கதான் பூரணி"
"ஆதார் கார்டு கொடுங்க.."
கொடுத்தாள். 
அவர் பூரணியை இரண்டொரு முறை பார்த்தார். ஆதாரைப் பார்த்தார். பிறகு..

"இங்க கையெழுத்து போடும்மா.."
அவள் கையெழுத்து போட்டதும் சதுர வடிவில் இருந்த ஒரு தாளிலே 14 என்று எழுதி அதை வட்டமிட்டு என் கையில் திணித்தார். சிறைக்கதவு அருகே ஒரு பெரிய கூட்டம் நின்றிருந்தது. அந்த வரிசையை பார்க்கும் பொழுது இதுதான் உள்ளே செல்லக்கூடிய வழி என்ன புரிந்து கொண்டு பூரணியும் அழைத்துக் கொண்டு அங்கே சென்றேன். 

கதவு திறக்கப்பட இருக்கும் சில நொடிகளில் கூட்டம் அலைமோதியது ஒருவரை ஒருவர் முண்டி அடித்தது. பூரணி என் மீது சாய்ந்து கொண்டாள். அழுத்தத்தில் என் முதுகின் மேல் அவள் மார்புகள் பட்டு அழுந்தியது. 
"ஏங்க தள்ளாதிங்க.." என பின்னால் பார்த்து சொன்னாள். பலனில்லை. என் கைகளின் பின்புறங்களை பிடித்துக் கொண்டு நின்றாள். 

என்னுடைய உடல் சிளிர்த்தது. இத்தனை நாட்களாக நான் ஏங்கிக் கொண்டிருந்தது இதற்காக தான். அவள் உடல்.. அதனை அடைய வேண்டும். அதுவும் தானாக கனிந்து வர வேண்டும். எந்த அடவாதமும் பிடிக்காமல் அவள் எனக்கே எனக்காக வேண்டும்.. நடக்குமா.. பெருமூச்சு விட்டேன். 

சிறைக்கதவு திறந்து. கூட்டம் உள்ளே ஓடியது. கண்களால் மாயநாதனை தேடினேன். 
"நண்பா.. மாயா.." சத்தமிட்டேன்.
"அதோ.. அங்கே இருக்காரு அண்ணா.." 
பூரணியின் கண்களுக்கு அவன் சிக்கினான். 
"வாம்மா.. " முன்னால் உள்ளவர்களை தள்ளிக்கொண்டு நான் செல்ல.. பின்னால் என்னை பிடித்த படியே பூரணி வந்தாள்.

தம்பதிகள் இருவரும் பார்த்துக்கொண்டதும் அழுதார்கள்.. 
"ஐயோ.. ஏங்க.. உங்களுக்கு மட்டும் இப்படி நடக்குது" கதறினாள். அவளுடைய கதறலை கேட்பதற்கு கூட அங்கு ஆட்கள் இல்லை. அருகில் இருப்பவர்கள் அவரவருடைய சொந்தங்களோடு பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். நான் அவளை முன்னே விட்டுவிட்டு சற்று பின்னே நின்று கொண்டேன். உன் பின் பக்கமாக என்னுடைய உடல் உரசியது. 

அவர்கள் தங்களுக்குள் பேசிக் கொண்டதும்.. நான் மாய நாதனை பார்த்து சில விஷயங்களில் கூறினேன். அதிர்ந்தான்.
"மாயா எல்லாம் விதி. இப்போது அழுது பயனில்லை. எல்லாம் கை மீறி போய்விட்டது. நீ எப்படி சிக்கினாய் என்று தெரியவில்லை."
"நான் ஒரு தப்பும் பண்ணல டா.. ப்ளீஸ் என்னைக் காப்பாற்று.."
"எல்லாமே உனக்கு எதிரா இருக்குடா மாயா. நான் மதுரை ஹைகோர்ட் வக்கீலுங்க கிட்ட வரைக்கும் விசாரிச்சு பாத்துட்டேன். இது ரொம்ப சிக்கலான வழக்கா இருக்குனு எல்லோருமே சொல்லி இருக்காங்க. "
"அப்ப என்னை காப்பாத்த வழியே இல்லையாடா.." அழுதான்.

"ஒரே ஒரு வழி இருக்கு மாயா. அதை நான் தேடி கண்டுபிடிச்சிட்டேன். ஆனா என் வாயால அது எப்படி உன் கிட்ட சொல்றதுன்னு எனக்கு புரியல."
"என்ன விஷயம் டா சொல்லு.. தயங்காம சொல்லு.."
"இந்த வழக்கை விசாரிக்க போற நீதிபதி ஒரு லேடிஸ் வீக்னஸ் உள்ள ஆளு. ஆனா அந்த மனுஷன் யார் வழக்குல சிக்குனவங்களோட அவங்களோட ஃபேமிலில இருந்து வரக்கூடிய லேடிஸ் மட்டும்தான் கேட்கிறாரு... "
"ச்சீ.. என்னடா சொல்ற.. இதைப் போய் எங்கிட்ட சொல்ல எப்படிடா மனசு வந்துச்சு."

"எல்லாம் விதிடா மாயா.."
"ஐயோ.. இதுக்கு நான் செத்தே போயிருக்கலாம்டா.. " தலைஸதலையாக அடித்துக்கொண்டான். அதைக்கேட்டு பூரணி துடித்தாள்.
"ஏங்க.. ஏங்க.. " அவள் திருதிருவென விழித்தாள்.
"என்னாச்சுன்னா.. என்னாச்சு‌." என என்னைக்கேட்டாள்.
"ஒன்னுமில்லைமா.. நீ கொஞ்சம் தள்ளியே இரு.." என அவளை நகர்த்தினேன். 

"ஆமாண்டா எனக்கு வேற வழி தெரியல. உன் மேல இருக்கக்கூடிய இந்த கேஸ் உடைக்கணும் அப்படின்னா.. பூரணி தான் மனசு வைக்கணும். வாய்க்கு வாய் அண்ணன் கூப்பிடுற அவ கிட்ட போயி நான் எப்படி தான் அத சொல்றது.."
"..."
"பாத்தியா இந்த சங்கடத்திற்காக தான் நான் சொல்லல. இப்பையும் பாரு அவ பக்கத்துல தான் இருக்கா. ஆனா அவ காது கேட்காம இருக்க நான் கொஞ்சம் மெதுவாவே இத சொல்லி இருக்கேன்.. நீ நல்லா யோசிச்சுக்கோடா. உனக்கு எதுன்னு சரின்னு படுதோ அதை பூரணிக்க சொல்லு நானே ரொம்ப நேரம் உன்கிட்ட பேசிகிட்டு இருக்க முடியாது அவளும் உன்னை பார்க்க வந்திருக்கா.."

மாயனாதனிடம் சொல்ல வேண்டியதை எல்லாம் சொல்லிவிட்டு நான் மெதுவாக பின்னர்ந்தேன். நகரும் பொழுது பூரணியின் உடைய மொத்த அழகும் என் மீது பட்டு உராய்ந்து கொண்டு சென்றது. அவள் மாய நாதனைப் பார்க்கும் ஆர்வத்தில் அதையெல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல் முண்டியடித்துக் கொண்டு அவன் அருகே இருக்கக்கூடிய கம்பியில் கையை வைத்து கதறினாள். 

நான் அவளுடைய பின்பகுதியில் என்னுடைய உடலை தேய்த்துக் கொண்டு அவளுக்கு ஆதரவாக நிற்பது போல என்னுடைய வன்மமான ரசனையையெல்லாம் தீர்த்துக் கொண்டேன். அவளுடைய குண்டி பிளவுகளில் நிறைய என்னுடைய நீளமான சுன்னி பட்டு இன்னும் அழகான தருணத்தை உருவாக்கி இருந்தது.

"பூரணி என்னை மன்னித்துவிடு.. சத்தியமான அந்த பொண்ணு எதுவுமே பண்ணல எனக்கு என்ன நடந்துச்சுன்னு ஒன்னும் புரியல."
"எனக்கு தெரியுங்க. ஆனா உங்களோட குடிப்பழக்கத்தினால் தான் இந்த பிரச்சனை வந்துச்சு. எத்தனையோ முறை தலை தலையா அடிச்சுகிட்டேன். அந்த டாஸ்மார்க் பக்கம் போகாதீங்க போகாதீங்கன்னு.. நீங்க கேட்கல.. இப்ப பாத்தீங்களா.?. அந்த குடிப்பழக்கம் உங்களை எங்கு கொண்டு வந்து விட்டிருக்குனு."
"எனக்கு உன் முகத்தில் முழிக்கவே அசிங்கமா இருக்க பூரணி.. அப்படியே நாண்டுகிட்டு செத்திடலாம் போல இருக்கு"
"என்ன பேசுறீங்க நீங்க உங்க வாயில இருந்து அந்த வார்த்தை வரலாமா. நீங்க இல்லாத வாழ்க்கையை என்னால நினைச்சு கூட பாக்க முடியல.. பூரணி கதறி அழுதாள்.

"என்னைய இங்கிருந்து காப்பாற்றுவதற்கு ஒரே ஒரு வழி தான் இருக்காம் பூரணி.."
"சொல்லுங்க அது எந்த வழியாக இருந்தாலும் என் உயிரை கொடுத்தாவது நான் உங்களை வெளியே போட்டுக்கிட்டு வரேன்."
"அது வந்து அது வந்து.."
"நமக்குள்ள என்னாங்க... எந்த விஷயம் இருந்தாலும் பரவால்ல சொல்லுங்க. " அவள் தூண்டினாள். 
"நீ நீதிபதி கூட படுக்கணும்." சொல்லிவிட்டு மாய நாதன் அழுதான். அவளுக்கு எல்லாம் உரைந்தது போல இருந்தது..
"ஆ.. ஐயோ..." என்று கதறினாள். அந்தக் கதறலில் இதுவரை சத்தமாத இருந்த இடம் அமைதியாக மாறியது. எல்லோரும் பூரணியை பார்த்தனர்.

***

[sagotharan]