Romance ఒక్కటి తప్ప

[Haran000]

ఒక్కటి తప్ప

రచన - ఇఠాచి

అక్టోబర్ లో వాట్సాపులో చూసా, హైదరాబాదులో ఉండే మా విలాసమూర్తి బాబాయి స్టేటసులో పెట్టాడు, ఒక అబ్బాయి ఫోటో, చూడగానే మార్కెట్లోకి కొత్త హీరో వచ్చాడేమో అనుకున్న. చాలా అందంగా సూట్ వేసుకొని ఉన్నాడు. అప్పుడే నా మెదడు చిన్న జ్ఞాపక సంకేతం ఇచ్చింది, ఆ మొహం నాకు తెలుసు, చూసి కొన్ని సంవత్సరాలు అయ్యింది. ఫోటో కింద “ హ్యాపీ బర్తడే అల్లుడూ భరత్ ” అని పెట్టాడు. నేనలా చూస్తున్నానో లేదో, మా ఫ్యామిలీ గ్రూపులో ఒక కొత్త నంబర్ వచ్చింది. మూర్తి బాబాయ్ ఆడెడ్ 966******2.

ఆ స్టేటస్ లో పెట్టిన ఫోటో గ్రూపులో పెట్టాడు. అది అలా వచ్చిందో లేదో, బలరాం బాబాయ్ ఇంకో మెసేజ్ పెట్టాడు, “ భరత్ గాడి నంబర్ ఇప్పుడు దొరికిందా, అబ్బో ఆప్ తయారు చేసి, ఒక స్టార్టప్ మొదలు పెట్టాడు అంట నిజమేనా? ”. పెద్ద డిస్కషన్ నడిచింది గ్రూపులో. మా చుట్టాలందరిలో తను ఇప్పుడు ఒక టాక్.


నాకు గుండెలో కలుక్కుమంది. ఎందుకు కాదు, తను నా మేనత్త కొడుకు. నేను ఎనమిదో తరగతి చదువుతున్నంత వరకూ మా ఊరిలోనే ఉండేవాడు. ఆ తరువాత, ఇంటర్మీడియెట్ కోసం పట్నం వెళ్ళాడు. అక్కడే హాస్టల్లో ఉన్నాడు. సెలవులకి వచ్చినా నాకు కనిపించేవాడు కాదు. నా పదో తరగతి అప్పుడు వేసవి సెలవుల్లో కలిసాం, అదే ఆఖరి సారి. అప్పుడు చెప్పాడు, ఐఐటీలో సీటు కొట్టాడని. చిన్నప్పుడు తను బాగా చదువుతాడు అని తెలుసు, కానీ ఇంత ఊహించలేదు.


మా ఇద్దరి మధ్య ఎక్కువ మాటలు ఉండేవి కావు, ఉన్నా నేనే తనని విసిగించే దాన్నేమో. నాకు తెలిసినంత వరకూ అందరితో చనువుగా, హుషారుగా ఉండడం తనకి చేతకాదు. బడిలో ఉన్నప్పుడు అమ్మతో వాల్లింటికెప్పుడైన వెళ్తే మా అత్త, వాడు చదువుకుంటున్నాడు అని చెప్పేది. అందరిలో కలవడు, ఎక్కువ స్నేహితులు లేరు, ఉన్న ఇద్దరితోనే ఎటూ పోయినా. మా ఇంటికి వచ్చినా ఎక్కువ మాట్లాడేవాడు కాదు. చాలా అమాయకంగా ఉంటాడు. ఎవరైనా ఎదైన అడిగినా ఎందుకో ఇబ్బంది పడుతూ సమాధానం ఇచ్చేవాడు. నేను ఆడపిల్లని అయినా కాస్త హుషారుగా ఉంటాను. ఎవరేం అడిగినా టక్కున ఒక మాట చురుగ్గా మాట్లాడతాను. నాతో అప్పుడప్పుడూ మాట్లాడేవాడు అని చెప్పాను కదా, అవి ఏంటో తెలుసా, అన్ని చదువు గురించే. ఒక సినిమా గురించో, ఆటల గురించి పాటల గురించి నా ముందు మాట్లాడడం మాత్రం ఎన్నడూ చూడలేదు. తనని ముద్దపప్పు అనాలో సరస్వతీ పుత్రుడు అనాలో అర్థం అయ్యేదికాదు.


చిన్నప్పటి కొన్ని సందర్భాలు గుర్తొచ్చి కొంచెం నవ్వొచ్చింది. ఇక బ్యాక్ బటన్ నొక్కి ఇనిష్టాగ్రాము చూస్తూ ఉంటే నా ఆడమనసు ఎందుకో ఆ మగాడిని చూడవే అంటుంది. సెర్చ్ బార్ లోకి వెళ్ళి పేరు కొట్టాను. వాడి ప్రొఫైల్ వచ్చింది. ఎక్కువ ఫొటోస్ లేవు. రెండే ఉన్నాయి. ఒకటి ఎక్కడో అది ఒక బ్రిడ్జి పక్కన నిల్చున్నాడు. ఆరడుగులు ఉండడేమో కానీ బాగున్నాడు. చిన్నప్పుడు చామన్ చాయ, మరి ఎక్కడ ఉంటున్నాడో కాస్త ఎర్రబడ్డాడు. బాబాయి పెట్టిన ఫొటోలో గడ్డం లేదు, ఈ ఫొటోలో ఉంది. ఏంటో పక్కనుంటే తన గడ్డం ముద్దు పెడతానో ఏమో. ఛఛ నాకేంటి వీడి మీద ఇలాంటి ఆలోచనలు వస్తున్నాయి అనుకున్నా. ఇంకో ఫోటో ఉంది, ఒక హోటెల్లో ఉన్నాడు. ఒక్కడే పక్కన ఎవరూ లేరు. తెలిసిందే కదా ఒంటరిగా ఉండడం తనకి ఇష్టం. నాకెందుకో ఇంకొన్ని ఫొటోలు ఉంటే బాగుండు అనిపించింది.

ఆఖరి సారిగా కలిసినప్పుడు మా ఇంట్లో ఇద్దరం టీవీ ముందు కూర్చుంటే నేనే లోడలోడా వాగుతూ తనకి ప్రశాంతత లేకుండా చేసా, కానీ చాలా ఓపిక పట్టి నేనేం చెప్పినా విన్నాడు. తన అమాయక్త్వం నాకిష్టం. ఎంత మంచొడంటే నా కన్నా పెద్దోడైనా నేను బావ అనకుండా పేరు పెట్టి పిలిచినా ఒక్కసారి కూడా బెదిరించడు. చాలా మొహమాట పడతాడు. కనీసం నన్ను సూటిగా చూడలేదు ఆరోజు. మా అమ్మ అన్ని అది కావాలా ఇది కావాలా అని అడిగితే తప్ప నోరు విప్పడు. 

అలాంటి వాడు ఇప్పుడు ఒక కంపెనీ నడుపుతున్నాడు అంటే ఎలానో ఏమో. మారిపోయాడు అనుకుంటా, లేక అలాగే ఉన్నాడో. సర్లే ఇవన్నీ కాదు కానీ చాలా రోజులు అవుతుంది, ఒకసారి మాట్లాడితే ఎలా ఉంటుందో అనిపించింది, కానీ ఏమో నాకు సిగ్గే ఒక్కసారిగా తనకి ఫోన్ చెయ్యాలంటే. పైగా ఇప్పుడు ఒక రేంజ్ లో ఉన్నాడు, అలాంటి వాడితో ఎలా మాట్లాడేది అనుకున్నా. మరోసారి ఇనిష్టాగ్రాం తెరిచి ఫాలో కొట్టేసా. హై అని మెసేజ్ కూడా పెట్టా. ఏమంటాడో చూద్దాం అనుకుంటే మూడు రోజులు గడిచినా ఏమీ లేదు. అంత బిజీగా ఉన్నాడా అనిపించింది.





క్షమించండి ఇంత వరకూ నా గురించి చెప్పలేదు కదా. నా పేరు శ్రుతకీర్తి. ఒక్కరు శృతీ అని, అందరూ కీర్తీ అని పిలుస్తారు. వయసు ఇప్పుడు ఇరవై ఐదు. నేను  ఐదడుగుల రెండంగులాల ఎత్తు, తెల్లగా, మంచి ఒంపుసొంపులతో చాలా అందంగా ఉంటాను. ఎంత అందంగా అంటే మీరు అనుకోవచ్చు ఎంత పొగరు దీన్ని ఇదే పోగుడుకుంటంది అని. నా గురించి నా అభిప్రాయం అంతే. నేను కాలేజీకి వెళ్తే క్లాసులో అబ్బాయిలు నన్ను చూసి గడ్డకట్టుకుపోవాల్సిందే, అంటే చూపండీ చూపు, ఇంకేదో అనుకోకండి. ఏమో అది కూడా ఏమో నాకు తెలీదండీ వాళ్ళని అడగండి. చిచి..... ఈ ఇనిష్టాగ్రాం వల్ల డబుల్ మీనింగ్ ఎక్కువైపోతోంది. అవునండీ నేను సిగ్గు పడతాను కానీ, మా స్నేహితులతో సిగ్గులేకుండా అన్ని పిచ్చి మాటలే నాకు హహ.... నేను ఎంఎ ఆర్థికశాస్త్రం, అనగా ఎకనామిక్స్ చేసాను. ఏంటోనండీ నేను ఆడపిల్లని నాకెందుకు ఉద్యోగం అనిపించింది. నేను చేస్తాను అని ఇంట్లో చెప్పలేదు, వాళ్ళు అడగలేదు. ఇంట్లో కాళిగా ఉంటున్నా. నేనేం టాపర్ ని కాను. ఎదో పాస్ అయ్యమాలేదా అంతే. ఇంట్లో ఉంటూ రోజు ఆలస్యంగా లేస్తూ అమ్మతో తిట్లు తింటూ బద్ధకంగా ఉంటాను. సాయంత్రం ఎక్సర్సైజు చేస్తాను, చాలా ఆరోగ్యంగా తింటాను. బాగా మెక్కుతాను. నన్ను చేసుకునే వాడికి నా తిండికే కర్చు ఎక్కువ అవుతుంది. ఫ్యాషన్ అంటే పిచ్చి. రకరకాల డ్రెస్సులు, హైర్ స్టైల్ ట్రై చేస్తూ ఉంటాను. కానీ ఎంతైనా లంగావోణి కట్టుకొని జెడ వేసుకొని ఉండడం చాలా ఇష్టం. ఇంట్లో మామూలుగా టీషిర్టు లూజ్ ప్యాంట్ వేసుకొని ఉంటాను. ఎవరైనా వస్తే మాత్రం చుడీదార్, లంగాఓణిలు వేసుకుంటాను. అబ్బాయిలు స్నేహితులు ఉన్నారు. కానీ స్నేహం మాత్రమే. నాకు అన్నీ తెలుసు, చాలా విన్నాను, చూసాను కానీ చెయ్యలేదు. చెయ్యాలనీ, చేసుకోవాలనీ ఉంటుంది, చాలా ఆలోచనలు వస్తాయి అంతలో ఆగిపోతాను. అదేంటో మరి అన్నీ నన్ను చేసుకునేవాడే చెయ్యాలి అన్నట్టు.

ఆరోజు మధ్యాహ్నం అమ్మా వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటుంటే విన్నాను, వచ్చే నెల తను వస్తున్నాడని మా అత్త చెప్పిందంటా. అంత ప్రత్యేకంగా చెప్పడం దేనికో మీకు తెలుసా అండీ?

[maheshvijay]

Good start

[TheCaptain1983]

గమనిక: ఇది చాలా చిన్న కథ. మూడు అప్డేటుల్లో అయిపోతుంది. చిన్నపిల్లలకి మాత్రం కాదు. శృంగార సన్నివేశాలు ఉంటాయి. 

ఒక్కటి తప్ప

రచన - ఇఠాచి

అక్టోబర్ లో వాట్సాపులో చూసా, హైదరాబాదులో ఉండే మా విలాసమూర్తి బాబాయి పెట్టాడు, ఒక అబ్బాయి ఫోటో, చూడగానే మార్కెట్లోకి కొత్త హీరో వచ్చాడేమో అనుకున్న. 

Itachi garu!!! Story with interesting start...

[K.R.kishore]

Nice start

[అన్నెపు]

బాగుంది ITACHI బ్రో కొత్త కధ ఆరంభం అదిరింది.అందులోనూ అమ్మాయి తన కథ చెపితే ఇంకా బాగుంటుంది కథ

[utkrusta]

NICE UPDATE.............MARRIAGE LOOKINGS KOSUM ANUKUNTA......

[Hrlucky]

నైస్ update

[appalapradeep]

Nice update broo

[Bittu111]

Yo itachi.... 

New story start chesavu bagundi bro starting

You said it's Just 3 updates short story. Please finish this one and update Geetha story.

[Bittu111]

ఆరోజు మధ్యాహ్నం అమ్మా వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటుంటే విన్నాను, వచ్చే నెల తను వస్తున్నాడని మా అత్త చెప్పిందంటా. అంత ప్రత్యేకంగా చెప్పడం దేనికో మీకు తెలుసా అండీ?

I also think pelli chupulu

[bobby]

Nice start

[Haran000]

థాంక్స్ మిత్రులారా. రెండు అప్డేట్లు ఇస్తాను, వీలైతే పూర్తి కథను ఒకేసారి పోస్ట్ చేసే ప్రయత్నం చేస్తాను.

[Sachin@10]

Nice update

[Haran000]

నెల రోజులు చూస్తుండగానే గడిచేలా ఉన్నాయి. ఇంత వరకూ నా మెసేజ్ చూసిందే లేదు. చాలా సార్లు ఫోన్ చేద్ధాం ఒకసారి మాట్లాడుదాం అనిపించేది. వాడు చెయ్యడు. ముందుంటేనే మాట్లాడడు, ఇంక కాల్ లో మాట్లాడుతాడు అనుకొని దండగ. ఒకరోజు వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను. మా ఇంటి నుంచి అర్థకిలోమీటర్ ఉంటుంది. స్కూటీ మీద వెళ్ళాను. మా అత్త ఊర్మిల. వయసు నలభై ఆరు ఉండొచ్చు. ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే చుట్టూ చూస్తూ ఉన్నాను, తను ఇక్కడికి ఇంకా రానేలేదు, ఇంట్లో సోఫాలు, పెద్ద టీవీ, వంట గదిలో కొత్త కుక్కర్, గ్రైండర్, వాషింగ్ మెషీన్ అంతా మారిపోయింది. అత్తతో మాట్లాడాక తెలిసింది, సిటీలోనే ఒక ఇల్లు తీసుకున్నాడని, అక్కడే ఉంటున్నాడని. ఇక తనకి అన్నీ ఉన్నట్టే ఒక్కటి తప్ప. 



ఇంకో వారం గడిచింది. ఒకరోజు ప్రొద్దున్నే నేను లేచేసరికి మా అమ్మ వంట గదిలో హడావిడి పడుతుంది. ఆవిలిస్తూ టీవీ దగ్గరకి వచ్చాను, మా నాన్న వార్తలు చూస్తూ కూర్చున్నాడు, టీవీలో టైం చూస్తే పదీ పది అవుతుంది. పళ్ళు తోమి, నా పోనీటైల్ జుట్టు రబ్బర్ బాండ్ పెట్టుకొని, వంట గదిలోకి వెళ్ళాను. పొయ్యి మీద నూనె మసులుతున్న ముకుటూ, పక్కన గిన్నెలో పూరీలు, తిరిగి చూస్తే అమ్మ గారెల పిండి కలుపుతుంది. నా ముక్కు బాగా చురుకండోయి, కమ్మని కోడి కూడా వాసన వస్తుంది. ఉత్సాహం ఆపుకోలేక, ఆ గిన్నె మూత తీస్తూ అడిగేసా, “ అమ్మ నాటు కోడి ఎప్పుడు తెచ్చారు, ఎప్పుడు వండావు? ”

అమ్మకి నా ఉత్సాహంతో పనేం ఉంది. నేను పెద్ద బద్ధకిస్ట్ అని చిరాకు. ఇంకా స్నానం కూడా చెయ్యకుండా వచ్చి అన్ని ముట్టుకుంటున్నా అని “ ముట్టకూ నీక్కాదు అవి, వచ్చేవాల్లకి. అమ్మ ఇంత పని చేస్తుంది, ప్రొద్దున్నే లేచి ఒక చెయ్యందించాలి అన్న జ్ఞానం ఉందా నికూ. పెల్లీడోచ్చింది. అయినా ఇదే మబ్బు మెదడు. ” అంటూ చిరాకు పడింది. 

అప్పుడు నాకు సగం అర్థం అయ్యింది, సగం కాలేదు. సర్లే ఎందుకు పనిలో ఉన్నదాన్ని విసిగించడం అని అక్కడి నుంచి జారుకుంటుంటే, “ అలా ఉండకుండా స్నానం చేసి లంగా ఓని ఎస్కో. ఆ జుట్టు మంచిగా దువ్వుకో. జెడ వేసుకోకుండా కత్తిరించుకొని, పిలక పెట్టుకుంది. ఏం కాలమో ఏమో, ఇంకేమైనా అంటే లొల్లి నీతో. ”


అబ్బా జెడ అంటే నాకు ఇష్టమే, కానీ జీవితంలో ఒక్కసారైనా అలాంటి హేర్ స్టైల్ మెయింటైన్ చెయ్యాలి అని నాకుండదా, ఆ విషయం వీళ్ళకి చెప్పినా అర్థం కాదు. అలక మొహం పెట్టుకొని, ఇప్పుడే స్నానం చెయ్యాలి అంటే నాకు విసుగొచ్చింది. లంగా ఓణీ అంటా ఇంకా నాయ్యం చీర కట్టుకోమనలేదు.

వెళ్లి స్నానం చేసి, గులాబీ రంగు లంగా ఓణీ కట్టుకొని, అన్ని గులాబీ రబ్బర్ బ్యాండ్,  గాజులు, జుంకీలు కూడా గులాబీ రంగు స్టోన్ ఉన్నవి పెట్టుకున్నాను. అది నా ప్యాషన్ సెన్స్. అంతెందుకు ఇప్పుడు నేను బయటకి వెళ్ళాలన్నా నాకు గులాబీ రంగు శాండిల్స్ కూడా ఉన్నాయి.


నేను తయారయ్యి, నా గదిలోంచి బయటకి వచ్చాను. అక్కడ కుర్చీలో నా ముందు తానే నాకు తెలుసు. నేను తన వెనక ఉన్నాను. 


“ ఏముంది మామయ్యా..... ఇలాంటివి ఇక్కడ కొత్త, ఫారన్లో అయితే…..ఇంత హడావిడి కూడా ఉండదు. ” మా నాన్నతో మాటాడుతూ ఉన్నాడు.


తన స్వరం ఎంత గంభీరంగా వుందో. వాళ్ళ మాటలు వింటున్న, నిదానంగా మాట్లాడుతున్నాడు. తన వెనక నుంచే అమ్మ దగ్గరకి అడుగులేస్తున్నా.

వెనక నేనొచ్చిన అలికిడి తెలిసిందేమో, తల వెనక్కి తిప్పి చూసాడు. నేరుగా నా కళ్ళలోకి. ఆహ్.... ఏంటి ఇది, తన చూపు సరాసరి నా గుండెలో గుచ్చింది. పెదాలు విడదీసి చిన్న నవ్వు విసిరాడు. ఏం మాట్లాడలేదు. నేను కూడా నవ్వేసి అమ్మ దగ్గరకి వంటగదిలోకి వెళ్ళిపోయా. 

అమ్మేమో చేతిలో ఛాయి కప్పుల ప్లేట్ పెట్టింది. తీసుకెళ్ళి వాళ్ళకి ఇస్తున్నా. ఇందాక వెనక్కి తిరిగి చూసినోడు ఇప్పుడు అస్సలు చూడట్లేదు. అత్తా మామలకి ఇచ్చి తన ముందుకి వెళ్ళాను. తలెత్తి నన్ను చూడకుండానే కప్పు తీసుకున్నాడు. అదే మా నాన్న మాట్లాడితే మాత్రం ఆయన వైపు చూసి మాట కలుపుతున్నాడు. నేను వాళ్ళకి అందించి ప్లేట్ టేబుల్ మీద పెట్టి మిగిలిన ఒక కప్పు తీసుకొని మా నాన్న పక్కన కూర్చున్న.

తనని చూస్తూ కప్పు అంచును పెదాలకి తీసుకున్న, ఎంత బాగున్నాడో, ఒత్తైన కొంచెం రింగులు తిరిగిన జుట్టూ, చిన్న కళ్ళు, కొచ్చటి ముక్కు, మీసం గడ్డం మరీ ఒత్తుగా లేదు, ట్రిమ్ చేసాడేమో, నీట్ గా ఉన్నాడు. తెలుపు రంగు షర్టు, కింద జీన్స్ ప్యాంటు, చాల్సీ బూట్లు వేసుకొని, ఎడమ చేతికి వాచి పెట్టుకొని ఉన్నాడు. 

 ఛాయి జుర్రుకుంటుంటే కను రెప్పలు ఎత్తుతూ నా వైపు చూసి, “ పీజీ అయ్యిందంటా ఏం చెయ్యట్లేదా? ” అనడిగాడు. 

ఒక్కసారిగా కంగుతిన్నాను, ఛాయి నా పై పెదవికి సుర్రుమంది. అసలు తను చూడడమే ఎక్కువ, అలా అడిగేసిరికి అచ్చెరిపోయాను. కళ్ళు పెద్దగా చేసి సూటిగా చూస్తూ ఉన్నా, నా పెదవంచులో సిగ్గు వచ్చింది. వాడు నన్ను చూస్తూ కళ్ళతో నవ్వాడు. 

నా స్వరం తుత్తర పెట్టింది, “ లేదు.... ఇంకా ఏం నిర్ణయం తీసుకోలేదు ” అని బదులిచ్చా. 

అటూ ఇటూ చూస్తూ ఉన్నాను, మా మామకి ఫోన్ కాల్ వచ్చింది. రెండు నిమిషాలు మాట్లాడి, “ ఆ తిన్నాక బయల్దేరుతాము ” అంటూ కట్టేసాడు. 

నేను మౌనంగా ఉన్నాను, తనూ మౌనంగా ఉన్నాడు. చూస్కొలేదు కానీ నలభై నిమిషాల పైనే గడిచిందేమో.

మా నాన్న  నా చెవిలో, “ అమ్మని వంట అయ్యిందా అడుగు, అయితే తిందాం, పో ” అని చెప్తే హమ్మయ్య అనుకొని అక్కడ నుంచి లేచి వంట గదిలోకి వెళ్ళాను. 

నేను: అమ్మ వంట అయ్యిందా, నాన్న తినాలి అంటున్నాడు

అమ్మ: అయ్యింది.... చూడు తిన్నాకా మేము రాజశేఖర్ బాబాయ్ కొడుకు పెళ్లికి  సిధిపెట్ వెళుతున్నాం. వచ్చేసరికి చీకటవ్వుద్దేమో, మమత వాళ్ళింటికి పోకుండా ఇంట్లోనే కూర్చో, లేదా దాన్నే ఇక్కడికి రమ్మను.

నేను “ అ సరే ” అన్నాను. 


తినడానికి కూర్చున్నాక, నేను అమ్మా వడ్డించాం. నా నోరే కాదు చేతుకుడా పెద్దదే, అన్నం ఎక్కువ పెడుతుంటే, తల అడ్డంగా ఊపుతూ వద్దన్నాడు. అసలే మొహమాటం ఎక్కువ తనకి, ఇంకొంచెం వేసుకోమని ఇబ్బంది పెట్టడం ఎందుకులే అని వెనక్కి తగ్గాను.


వాళ్ళు తిన్నారు, మేము కూడా తిన్నాము. తిండడం అయ్యాక తనకి కాల్ వచ్చింది. బయటకి వెళ్లి చాలా సమయం మాట్లాడుతూ ఉన్నాడు. ఈలోపు మా వాళ్ళు తయారయ్యారు. అప్పుడు తెలిసింది, తను ఊరికొచ్చి మూడు రోజులు అవుతుంది అని. ఇవాళ ఆ పెళ్లికి వెళ్తున్నారు అని.  ఏంటోనండీ నాకు స్నేహితులతో ఎటైనా వెళ్ళడం ఇష్టం కానీ చుట్టాల పెళ్ళికి వెళ్ళడం అస్సలు నచ్చదు. మా అమ్మేమో ఈరోజు నువు ఏ పెళ్ళికీ రాకుంటే రేపు నీ పెళ్ళికి ఎవరోస్తారే అనేది. నేనేమో పెళ్లి చేసుకోవడానికి పెళ్ళి కొడుకూ పూజారి ఉండాలి కాని ఎవరోస్తే రాకుంటే నాకేంటి అనేదాన్ని. 

తను ఫోన్ మాట్లాడి లోపలికొచ్చి, ఇప్పుడే హైదరాబాదు పోవాలని, రాత్రికల్లా తిరిగొస్తానని, దారిలో అతమ్మ్మా వాల్లాని సిద్దిపేటలో దింపుతాను అంటుంటే, మా అమ్మ మా కారులో అందరం కలిసే వెళ్తాము. తనని ఒక్కన్నే వెళ్ళమంది. అప్పుడే ఇంకో కాల్ వచ్చింది. ఎత్తి మాట్లాడుకుంటూ బయట అటూ ఇటూ తిరుగుతూ ఉన్నాడు. వీళ్ళు బయల్దేరుతున్నారు. అత్తమ్మ వెల్లోస్తాము అని చెపుతుంటే అక్కడి నుంచే చేతు ఎత్తి బై అన్నాడు. మా అమ్మ నాతో “ అబ్బాయి వెళ్ళాక, వంట గది సర్దేసెయ్ ” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయారు.


ఇంకో పది నిమిషాలు గడిచాక, నేను వంట గదిలో ఉండగా నేరుగా నా దగ్గరకొచ్చాడు. పక్కన పోయి గద్దె మీద ఒరిగి, నన్ను చూస్తూ “ శ్రు... శృతి ” అని పలికాడు.

నాకు జళ్ళుమంది, అసలు నాకు చెప్పకుండా వెళ్ళిపోతాడు అనుకున్న. కాస్త ఊపిరి తీసుకొని అటు చూసా.

నన్ను సూటిగా చూస్తూ, “ హైదరాబాద్ కి వచ్చి ఎన్ని రోజులు అవుతుంది? ” అనడిగాడు.

నేను పెద్ద గిన్నెలో ఉన్న పూరీలు కొన్ని చిన్న బాక్సులో పెడుతూ తన వైపు చూడలేకపోతూ, “ రోజులేంటి, రెండు సంవత్సరాలు అవుతుంది ” అని బదులిచ్చాను. 

భరత్: వస్తావా? నైట్ వరకు వచ్చేద్దాం.


ఆ ప్రశ్న నా చెవిన పడింది అంతే నా మోకాళ్ళు జనికాయి. పెదాలు అతుకున్నాయి మాట రావట్లేదు. తనేమో ఇంకాస్త దగ్గరకి వస్తున్నాడు. 

ఏం చెప్పాలో అర్థం కాలేదు. తుత్తరగా “ ఏమో అమ్మని అడగాలి ” అనేసా.

మౌనంగా జేబులోంచి ఫోన్ తీసి చేస్తున్నాడు, అటు వైపు ఎత్తగానే, “ ఆ అమ్మ, అత్తకి చెప్పు నేను శృతి హైదరాబాదుకి వెల్లోస్తాం..... రత్రికల్లా వచ్చేస్తామే...... హ్మ్మ్.... సరే..... సరే సరే.... ”. 

అలా మాట ముగిస్తూ, ఫోన్ కట్టేసి, నాతో “ నీకేమైనా పనుంటే చేస్కో అది అయ్యాకే పోదాం. ”


రావడం నాకు ఇష్టమో లేదో అని కూడా అడగకుండా పని ఉంటే చేస్కో పోదాం అంట. అయినా అమ్మ ఒప్పుకుంటుంది అని నేను అనుకోలేదు. ఉఫ్ఫ్.... ఇప్పుడు వద్దంటే, ఏముంది వెళ్ళిపోతాడు. 

నాతో అలా చెప్పి మళ్ళీ టీవీ గదిలోకి వెళ్ళి అక్కడ కూర్చున్నాడు. నా పని ముగించుకొని తన దగ్గరకి వెళ్ళాను. ఎందుకో చెప్పాలి అనిపించింది.

“ నేను డ్రెస్ మార్చుకొని వస్తాను. ”

“ ఏ దీనికేమైంది, లంగాఓణిలో బానే ఉన్నావు కదా ”

“ అంటే అదీ....”

“ నీ ఇష్టం.... అక్కడ మనం ఏం పెద్దగా తిరిగేది లేదు, నాకు వర్క్ ఉంది, అది చూస్కొని ఇంటికి వెళ్తాం నువు కూడా మా ఇల్లు చూసినట్టు ఉంటుంది కదా అని అంతే. ”

“ హ్మ్మ్ సరే ”



అయినా ఎందుకో ఇలా వద్దు అనిపించింది, మార్చుకున్నాను. పసుపురంగు అనార్కలీ వేసుకున్న. తయారయ్యి బెడ్రూంలోనుంచి బయటకి వచ్చాక నన్ను చూసి మూడు క్షణాలు ఆగిపోయాడు. నా పెదాల్లో నవ్వు పుట్టుకొస్తుంటే తను కూడా చిన్నగా కళ్ళతో నవ్వుతూ చూపు మర్లించుకున్నాడు.

నేను తలుపు మూసి, నా హ్యాండ్బ్యాగ్ తీసుకొని వెళ్దామా అని అడిగితే తలూపాడు. తను బయటకి వెళ్లి, కార్ తిప్పి పెట్టాడు. నేను శాండల్ వేసుకొని, ఇంటికి తాళం వేసాను. అమ్మకి ఫోన్ చేసి తాళం చెవి మమత వాళ్లకి ఇస్తున్న అని చెప్పి పెట్టేసా. బయటకి వెళ్లి  పక్కింట్లో మమతకి తాళంచెవి ఇచ్చేసా. 

వచ్చేసరికి కార్ దిగి ఉన్నాడు. అది bmw 7 సీరీస్. నేను వెళ్ళగానే ఎడమ వైపు ముందు సీటు తలుపు తీసాడు. నేను సిగ్గుపడుతూ ఎక్కి కూర్చున్న. డోర్ మూసి తిరిగి వచ్చి డ్రైవర్ సీట్లో కూర్చొని గేర్ వేసాడు. 

అర్ధగంట అవుతుంది ఊరు దాటి, ఏం మాట్లాడలేదు, నాకుడా ఎలా మాట కలపాలో తెలీటం లేదు. ఒకసారి తనని చూసాను. నేను చూస్తున్నది తనకి తెలుసు, చిరునవ్వు చేస్తున్నాడు. ఏంటో అలా చూస్తూ ఉండిపోయా.

అబ్బాయిగారు పది నిమిషాలకు నోరు విప్పాడు. 

భరత్: చూస్తూ ఉండే బదులు ఎదో ఒకటి అడగొచ్చు కదా

మొహంలో సిగ్గు చూడాలి నవ్వొచ్చింది.

నేను: ఇంకా అలాగే ఉన్నవురా, అస్సలు ఎక్కువ మాట్లాడట్లేదు

భరత్: నీకలా అనిపిస్తుందా? నేను ఏమనుకున్నా తెల్సా?

నేను: హ్మ్మ్...

భరత్: ఎదో ఒకటి వాగేది ఇలా సైలెంట్ గా ఉంటుందెంటి అని

నేను: అంటే నేను వాగుబోతు దాన్నా?

భరత్: కాదా

నేను: అదంతా అప్పుడు ఇప్పుడు కాదులే

భరత్: హా సరే.... చెప్పవే ఎదో ఒకటి, ఎక్కడ చదువుకున్నావు, ఎంత మంది బాయిఫ్రెండులు ఉన్నారు?


హమ్మో మాట్లాడేస్తున్నాడు ఇక. బాయిఫ్రెండ్ అంటా. 

నేను: నాకు అలాంటి వాళ్ళు ఎవరూ లేరు. అయినా నా గురించి ఏముంది, నీ గురించి చెప్పు, ఊరికి వచ్చినప్పుడు ఒక్కసారి కూడా కనిపించలేదు. అసలు వచ్చావా లేదా?

ఇక తన గురించి చెప్పుకొచ్చాడు. ఇంటర్ అయ్యాక, ఐఐటీ సీటు వచ్చాక, ఐఐటీ మద్రాసులో చదివాడట. ఐఐటీలో ఎలా ఉంటుంది, అక్కడ ఎలా ఉండేవాడు అన్నీ చెపుతూ, అది అయ్యాక యుకే వెళ్ళాడంటా. అక్కడ రెండేళ్లు ఉండి, ఇక్కడికి వచ్చాక స్టార్టప్ ఆలోచన వచ్చి మొదలు పెట్టాడంట. 

అవన్నీ వింటుంటే వాడి తీరు, వాడికి తన స్టార్టప్ మీద ఉన్న కసి అర్థం అవుతుంది, నాకు బాగా నచ్చేసాయి. 

అంతా అయ్యాక, “ నువ్వేం చెప్పవెంటే ” అన్నాడు. 

నేనేం చెప్పాలి, అన్నీ వాడే చెప్తున్నాడు. “ నాకేం అన్ని ఎక్స్పీరియంసులు లేవు. ఎదో చదివామా అంటే చదివాం అంతే. నీలా రాష్ట్రలు, దేశాలు తిరగలేదు. ” అంటూ నవ్వాను. తను కూడా నవ్వాడు.

భరత్: హైదరాబాద్ కి రాక రెండేళ్లు అవుతుంది అన్నావు, ఫ్రెండ్స్ ఎవరూ లేరా?

నేను: అలా అని కాదు, నాలుగైదు సార్లు చుట్టాలింటికి, మూడు సార్లు ఫ్రెండ్స్ తో వచ్చాను. ఇక ఈ కరోనా గోల అయ్యాక ఇంట్లోనే 

భరత్: అన్నీ చూసావా మరి?

నేను: హా చూసా, కానీ ఎక్కువ అలవాటు కాదు 

భరత్: హ్మ్మ్


నాన్న కాల్ చేసారు, ఎక్కడి దాకా వెళ్ళాం అని. ఆయనతో మాట్లాడాక మా మాటలు ఆగాయి.


తిని బయల్దేరాము కదా నాకు కన్నంటుకుంటుంది. కళ్ళు మూస్కొని వెనక్కి ఒరిగాను. తను సీట్ ఇంక్లైన్ చేసాడు. కిటికీ మూసి, AC పెంచాడు. నేను కళ్ళు మూస్కున్నా కదా నన్ను చూస్తున్నాడెమో తెలీదు. 

నాకు నిద్రపట్టేసింది. మేలుకునేసరికి సిటీలో ఉన్నాము. త్వరగానే తీసుకొచ్చాడు, టైం ఇంకా నాలుగు ఇరవై అవుతుంది.

భరత్: మధ్యాహ్నం పడుకునే అలవాటు ఉందా?

నేను: లేదు... ఏంటో నిద్రొచ్చింది.

భరత్: కాఫీ టీ ఏమైనా తాగుతావా ఆపాలా ఎక్కడైనా?

అలా అడుగుతాడు అనుకోలేదు, డ్రైవ్ చేసిన వేగానికి ముందు వాళ్ళ ఆఫీస్ కి వెళ్తాడు అనుకున్న. నాకుడా ఇప్పుడు తాగాలని లేకుండే.

నేను: లేదు, ముందు నువేదో పని ఉంది అన్నావు కదా. అదే కాన్నివ్వు

మాట్లాడలేదు, సరాసరి వాళ్ళ కంపెనీ భవనం ముందు ఆపాడు. గేటులోపలికి వెళ్ళాక, పక్కన పార్కింగులో ఆపాడు. దిగి నా వైపు వచ్చి తలుపు తీసాడు. అలా మర్యాదిస్తుంటే నవ్వొస్తుంది. ఇప్పటి దాకా నా చున్నీ హ్యాండ్బ్యాగులో ఉండే, తీసి వేసుకున్నాను. తను ఒక కొంటె చూపు చూసాడు, మురిసిపోతూ దిగాను. హైదరాబాదుకి చాలా సార్లు వచ్చానే కానీ అక్కడి వాతావరణం, వ్యవహారం నాకు అలవాటు లేదు. అంత జనంలో, పైగా ఆ ట్రాఫిక్ గోల నాకు ఇబ్బందే.

 తలుపు మూసి నా కుడి చేతిలో ఎడమ చేతిని కలిపాడు. అదే మొదటి సారి వాడు తను నన్ను ముట్టుకోవడం. అంత ట్రాఫిక్ గోల హడావిడిలో ఒక్కసారిగా ప్రశాంతంగా అనిపించింది. నాలో తడబాటు మాయం అయ్యింది. ధైర్యంగా అనిపించింది. నన్ను పట్టుకొని లోపలికి నడిచాడు. 


లోపలికి వెళ్ళాక, అన్నీ క్యాబిన్లు, కంప్యూట్ సిస్టంలు. చాలా మంది ఉన్నారు. ప్రతి ఒక్కరూ, గుడ్ ఈవినింగ్, గుడ్ ఈవినింగ్ అని పలకరిస్తున్నారు.  నాకేమో వాళ్ళని చూడాలంటేనే మొహమాటం ముంచుకొస్తుంది. అక్కడ ఒక చిన్న మీటింగ్ హాల్ ఉంది. తనకోసమే కొందరు వేచిచూస్తున్నారేమో. నేరుగా ఆ గదిలో వెళుతుంటే నా అడుగు ఆపాను. 

అనుమానంతో వెనక్కి చూసాడు. ఏమైంది అని అడిగాడు. నేను “ నువెల్లు నేను ఇక్కడ వెయిట్ చేస్తాను ” అని నిట్టూర్చాను. 

తనేమన్నాడో తెలుసా, “ లేదు. నువు కూడా ఉండాలి నాతో రా ” అంటూ లోపలికి లాక్కెళ్లాడు. 

లోపల ఆరుగురు ఉన్నారు. ఒకతను ముసలాయన, ఇంకోతను మేము రాగానే లేచి నిల్చున్నాడు. తనకి షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాడు. నావైపు చూసాడు. భరత్ నన్ను చూపిస్తూ, “ తను నా మర్థలు, శ్రుతకీర్తి ” అంటూ పరిచయం చేసాడు. అక్కడ కుడి వైపు నాలుగో కుర్చీలో ఒక్క అమ్మాయి, భరత్ వయసే ఉంటుందేమో, భరత్ ని చూసి వ్యంగ్యంగా నవ్వింది. ఆమెకి ఎదురుగా ఇంకొకతను ఉన్నాడు. పేరు రఘు అని చెప్పాడు. ఆమె పేరు వైష్ణవి అని చెప్పింది. 

నేను వెళ్లి ఆఖరి కుర్చీలో కూర్చున్నాను. తను ఇంకొకతను ఇద్దరూ ఎదో ప్రెజెంటేషన్ ఇస్తున్నారు. నాకు ఒక్క ముక్క అర్థం అయితే ఒట్టు. తననే చూస్తూ కూర్చున్న. ఎంత బాగా మాట్లాడుతున్నాడో. మద్యమద్యలో తడబడుతున్నాడు, అయినా సరే వాళ్ళు వినేది చూసేది చూస్తుంటే బానే చెప్తున్నాడు అని అర్థం అవుతుంది. 


గంటకంటే ఎక్కువే గడిచింది. బయటకి వచ్చేసాం. తన క్యాబిన్ కి తీకెల్లాడు. కూర్చున్నాం.

భరత్: ఎలా చెప్పాను

నేను: నాకేం అర్థం కాలేదు, ఏం చెప్పను.

భరత్: హహ.... సరేలే. ఇదే పని, రేపు అనుకున్నా కానీ చూసావుగా వాడే కిషోర్ అని, ఇవాల్నే కావాలి అంటే రాకతప్పలేదు. సారీ నిన్ను ఊరికే కూర్చోపెట్టాను.

నేను:  నాకేం బోర్ కొట్టలేదులే

భరత్: చెప్పు ఎటైన పోదామా?

నేను: మీ ఇంటికి తీసుకెళ్తా అన్నవుగా?

భరత్: ఆ కానీ నీకేటైన వెళ్ళాలి అనిపించట్లేదా అని

ఏం చెప్పాలి నాకెటూ వెళ్ళాలి అని లేదు. తనతో ఇంటి నుంచి బయటకు వచ్చా అంతే. 

భరత్: షాపింగ్ చేస్తావా?

నేనిప్పుడెం షాపింగ్ చెయ్యనూ, ఏమో అలా అయినా సమయం గడుస్తుందేమో అనుకున్న.

నేను: షాపింగ్ ఆ ఇప్పుడా?

భరత్: నీ ఇష్టం ఎదో టైంపాస్ అవుతుంది, ఏమైనా కావాలంటే కొనుక్కో. పదా

అలా చెపుతూ లేచి నిల్చున్నాడు. నేను మౌనంగా ఉండిపోయా. ఈసారి కూడా చేయి పట్టుకొని తీసుకెళ్ళాడు. నేను తల కిందకి వేసుకొని ఆ చెయ్యిని చూస్తూ ఉన్నా. చాలా బాగనిపించింది. వెచ్చగా, బలంగా ఎదో నేను చిన్న పాపని తప్పిపోతానేమో అన్నట్టు పట్టుకున్నాడు.

కార్ ఒక ఉమెన్ ఫ్యాషన్ స్టోర్ ముందు ఆపాడు. లోపల ట్రెడిషనల్ వెస్టర్న్ రెండు రకాలు ఉన్నాయి. వెళ్ళగానే ఒక ఆవిడ వచ్చి, ఎటువంటివి చూస్తారు అని అడిగింది. తన వైపు చూసాను. చిరునవ్వు చేస్తూ, “ నన్ను చూస్తావు ఎంటి, నీ ఇష్టం ఏదైనా తీస్కో ” అన్నాడు.


నేను ఒక ఎరుపు రంగు లేహెంగా చూస్కున్నాను. ఆ సెట్టు తనకి చూపించాను బాగుందన్నాడు. ముందుకి వచ్చి ఆవిడకిచ్చి ఒకే అని చెప్పాను. 

వెనక నుంచి, “ ఒక్కటే కొంటావా? ” అనడిగాడు.

తను ఎన్ని కావాలంటే అన్ని కొనిచ్చెలా ఉన్నాడు, కానీ అలా దొరికిందే సందు అని ఎక్కువ కొనుక్కుంటే ఎలా ఉంటుంది అనుకున్న. “ ఇది బాగుంది కదా ” అన్నాను. లేచి నా దగ్గరకి వచ్చి, “ వెస్టర్న్ లో వెస్కోవా నువు ” అంటూ కుతూహలంగా చిలిపి నవ్వు చేస్తూ అడిగాడు. నాకు సిగ్గేసింది. చూపు దించుకొని “ వేసుకుంటాను ”

ఆవిడ నా చెయ్యి పట్టుకొని లాక్కుపోతూ, “ రండి మిస్, సెకండ్ ఫ్లోర్ లో వెస్టర్న్ ఉన్నాయి ”, తీసుకెళ్లింది.

పైకి వెళ్ళాకా, వెస్టర్న్ అంటే, కాజ్యుయల్, ఆఫీస్, పార్టీ, బీచ్, అన్నీ అన్ని రకాలు ఉన్నాయి. నేను ఒక జీన్స్, దాని మీద ఒక పచ్చ రంగు టీషర్ట్ తీసుకున్నాను. ట్రాకుల మధ్యలోంచి నడుస్తూ ఉంటే ఒక డ్రెస్సు కనిపించిది. చాలా మోడర్న్ గా ఉంది. అది వేసుకుంటే ఎక్స్పోజింగ్ లా ఉంటుంది. కాకపోతే చాలా సింపుల్గా, బంగారు రంగులో ఆకట్టుకునేలా ఉంది. దాన్ని చూస్తూ ప్రైస్ ట్యాగ్ చూసాను, అమ్మో అరవై మూడు వేల నాలుగు వందలా ముప్పై రుపాలు అని ఉంది. ఒక్క డ్రెస్సుకి ఇంత ఖరీదా, అది అసలు బంగారు రంగులో ఉందా లేక బంగారు పూతగాని పూసారా అనుకున్నా. మనకెందుకులే ఇప్పటికే ఎన్ని వేలు పట్టుకుని తిరుగుతున్నానో అనుకున్న. రెండు లోదుస్తులు కూడా తీసుకొని కిందకి వెళ్ళిపోయా.

తను నా కోసం చూస్తూ ఉన్నాడు. ఎందుకో గాని పైకి రాలేదు. నన్ను చూసి దగ్గరకి వచ్చాడు నా చేతిలో దుస్తులు తీసుకున్నాడు. ఆ టీషర్ట్ చూసి మొహం అదోలా పెట్టాడు. నన్ను చూసి, “ ఇంకా మంచివెం లేవా ఇది తీస్కున్నవు ” అన్నాడు.

అక్కడ ఒక్కో టీషర్ట్ మూడు వేలు ఉంది. అంత కర్చు నేను ఎప్పుడూ చెయ్యలేదు. అందుకే తక్కువలో మంచిగుందని ఇది తీసుకున్న. సమాధానంగా “ అంటే మరీ ” అనాబోతుంటే నా చేయి పట్టుకొని పైకి తీసుకెళ్ళాడు. 

అక్కడ తిరుగుతూ తిరుగుతూ కొన్ని టాప్స్ చూసి రెండు టాప్స్ తీసాడు. “ టీషర్ట్ అవసరమా ఇవి తీస్కో బాగుంటాయి. ” అంటూ చేతికిచ్చాడు.

నేను: ఇదొక్కటే అయిదు వేల నాలుగొందలు ఉంది

భరత్: అయితే బాగున్నాయి కదా కొనుక్కో

నేనేం చెప్పలేదు, తానే సెలెక్ట్ చేసాడు, అవే ట్రైల్ వేసుకున్నాను ఫిట్టింగ్ సరిపోయాయి తీసుకున్నాను. కిందకి వెళ్దాం అనుకునెలోపు ముందుగా నేను చూసిన ఆ పార్టీ వేర్ డ్రెస్సులు తన కంట పడ్డాయి, ఆ బంగారు రంగు దాన్నే చూసి చిలిపిగా నన్ను చూస్తూ నవ్వాడు. నాకు మురిపెం ముంచుకొచ్చింది. తల నిలువునా పైకి ఊపుతూ ఏంటి అన్నట్టు చూసాను.

భరత్: నువు ఇలాంటివి వెస్కుంటావా?

నాకు ఇంకా సిగ్గేసింది, ఊహు అంటూ తల అడ్డంగా ఊపాను. ఏమనుకున్నాడో ఏం మాట్లాడకుండా ముందుకి నడిచాడు. నేను ఆ డ్రెస్సునే చూస్తూ తన వెనక అడుగేస్తుంటే, టక్కున వెనక్కి చూసాడు. నేను చూడడం తను చూసాడు.  వెనక్కి తిరిగి, “ తీస్కో ” అన్నాడు. 

[Haran000]

నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది. అంత సులువుగా దాన్ని తీస్కో అన్నాడు. నేను ఊహూ అంటూ తలూపుతుంటే దగ్గరకొచ్చి ఆవిడని పిలిచాడు. ఆమె వచ్చి ఆ డ్రెస్సు తీసి నా చేతిలో పెట్టింది. 


అంతే అయిపోయింది షాపింగ్. బ్యాగులు కారు వెనక సీటులో వేసి ఇంటికి పోతూ మధ్యలో ఒక కేఫ్ ముందు ఆపాడు. అప్పటికే ఆరు దాటింది. టేబుల్ ముందు కూర్చున్నాక, ఏం తీసుకుంటావు అని అడిగితే నేను ఐస్క్రీమ్ తిందామా అనడిగాను. టీ నో కాఫీనో తాగుదామని అనుకున్నాడో ఏమో, నేను అడిగేసరికి ఐస్క్రీమ్ కి ఒప్పుకున్నాడు. “ చాకోబార్ ” అన్నాను. కళ్ళు చిన్నచేసి కొంటెగా చూసి నవ్వాడు. అమ్మో వీడు నాలా డబుల్ మీనింగ్ గాడే. 


నాకో ఆలోచన వచ్చింది. ఆటపట్టిద్ధామని.

తనకో కాఫీ కొన్ తెచ్చుకున్నాడు. నేను చాకోబార్ పుల్ల పట్టుకొని నా పెదాల ముందు పెట్టుకొని తనని కొరచుపులతో చూస్తూ దాని పై అంచుని నా నాలుక కొసతో ఒక్కసారి నాకాను. అంతగా పట్టించుకోలేదు. మళ్ళీ నాకాను. తను కొన్ స్టికర్ తీసి తినడం మొదలు పెట్టాడు. నా చేతిలోదాన్ని కిందకి పోయి దాని అడుగున నాలుక ఆనిచ్చి నాకుతూ పైకి వస్తూ తన కళ్ళల్లోకే సూటిగా చూస్తున్న, ఆహా... ఆగింది వాడి నోరు. అలా నాకుతూ క్రీమ్ అంటుకున్న నాలుక లోపలికి మింగేసాను. తిండడం మొదలు పెట్టాడు. చూపు తిప్పుకున్నాడు. మరోసారి పై అంచున నాకి నా చోకొలెట్ పెదాలతో ఒక్క అంగుళం కప్పేసా. చూసాడు. తన కనుపాపలు పెద్దగవుతున్నయి. బార్ నోట్లోకి తీసుకుంటూ సగం పెట్టుకున్నాను. అలా నా పెదాలు ముడివేసి “ స్లుర్ ” అని శబ్ధం వచ్చేలా బయటకి తీసాను. తనకర్ధమయ్యింది. నన్ను పట్టించుకోనట్లు కిందకి చూస్తూ చేతిలో కోన్ తింటున్నాడు.

ఎప్పుడు నా వైపు చూస్తాడా అనుకుంటూ పెదాల దగ్గర పట్టుకొని ఎదురుచూస్తూ ఉంటే చూసాడు, టక్కున నోట్లో పెట్టుకొని కిందకి పైకి తల ఊపుతూ దాన్ని చీకడం మొదలు పెట్టాను. 

పిల్లాడు నన్ను సూటిగా చూడలేకపోతున్నాడు. నాకు నవ్వు ఆగట్లేదు. మొహంలో ఆగకుండా వచ్చేస్తుంది. చీకుతూ నవ్వుతూ కావాలనే “ స్లర్ప్ స్లర్ప్ ” శబ్ధం మొదలు పెట్టాను. నా పెదవంచున క్రీము జారీ ఆ బార్ మీద పడి జారుతుంది. ఆ బొట్టు అలా అడుగుకి రాగానే బయటకి తీసి దాన్ని నాకాను. అలాగే నాలుక పెట్టి పైకి వెళ్లి నోట్లోకి తీసుకోని మెడ ఊపుతూ చీకుతున్న. బాబోయ్ ఎవ్వరూ చూడట్లేదు లెండి. లేకుంటే నాకంత ధైర్యం ఎక్కడిది.

తన దాన్లో కోన్ మీద ఉండే క్రీమ్ అయిపోయి కోన్ లోపలకి వచ్చాడు. కొన్ ని చూస్తూ నిదానంగా కను రెప్పలు లేపుతూ నా కళ్ళలోకి సూటిగా చూసాడు. నాలుక కోన్ బొడ్డులో గుచ్చి పైకి నాకాడు. వామ్మో ఇప్పుడు నాకు తేడా కొట్టేస్తుంది.

అదేంటో ఆ కళ్ళలో ఆకలి కసి కనిపిస్తున్నాయి. బాగానే క్రీమ్ జుర్రాడు. దాన్లో లొట్ట పడింది. ఆ లొట్టలో నాలుక గుచ్చాడు. అక్కడ ఆనిచ్చి ఒకసారి అంచులకి గుండ్రంగా తిప్పాడు.  ఉఫ్ఫ్.... నాకు తిమ్మిరి పడుతుంది. నా కళ్ళు నా మనసు అదుపులో లేవు. నాలుక దాన్లో పెట్టి అటూ ఇటూ పైకి కిందకి ఆడిస్తూ నాకేస్తున్నాడు. ఆ కొన్ తడిగా అయ్యి పైన అంచులో రెండుగా చీలుకుంది. ఆ చిరిగిన పాపుడ రెమ్మల మధ్యలో నాలుక పెట్టు పెదవంచున పట్టి లాగాడు. మళ్ళీ నాకి కొరికి లాగి మింగేసాడు. కావాలనే కొన్ తన వైపు ఉన్న అంచుని ఇంకా కిందకి కొరికుతూ చీలేస్తూ కింద నాలుక పెట్టి పైకి నాకి క్రీమ్ జుర్రుకున్నాడు. నా పిడికిళ్లు వాటికవే ముడుచుకుంటున్నాయి. బార్ పట్టుకున్న చెయ్యి వణుకుతుంది. కరిగిపోతుందేమో అని వాడిని కసిగా చూస్తూ కొరికి కొరికి తినేసాను. నన్ను వెక్కిరించినట్టు చూసి మొహం కిందకేసి నవ్వుకున్నాడు.

ఏం మాట్లాడుకొకుండా ఇంటికి బయల్దేరాము. కార్ గేటు ముందు ఆపాడు. దిగి వెళ్లి గేట్ తీసి వచ్చి ఎక్కి లోపలికి తీసుకెళ్ళి, ఇంజిన్ ఆపేసి, దిగి నావైపు వచ్చి, తలుపు తీసాడు. నేను తన కళ్ళలోకి చూడకుండా ఇబ్బంది పడ్తూ దిగాను. బయటనుంచి బిల్డింగ్ పెద్దగానే ఉంది. ముందు బాగానే చోటు ఉంది. కుడి వైపున చెట్లూ ఎడమ వైపున కార్ షెడ్డు, దాన్లో ఒక స్పోట్స్ బైక్ దాని పేరు తెలీదు నాకు, ఒక హార్లే డవిసన్ కూడా ఉందండోయ్. వీడికి బండిల సోకెక్కువే. పల్సర్ కూడా ఉంది. కార్ షెడ్డు ముందు పెట్టి, గేట్ మూసి వచ్చి వెనక సీట్లో ఉన్న బాగులు తీసుకొని వచ్చి ఇంటి తాళం తీసి, తలుపు తీసాడు. లోపల లైట్స్ వేసాడు. రమ్మన్నాడు. లోపలికి అడుగేసాను. లివింగ్ రూంలో తూర్పున డోర్, దక్షిణాన టీవీ క్యాబిన్, సెలుపులూ, ఉత్తరాన పెద్దగా కిటికీలు, పడమరలో సోఫాలు. అటుగా చూస్తే ఓపెన్ కిచెన్. దానికి పదడుగుల దూరంలో దక్షిణానికి ఒక డోర్ ఉంది బెడ్రూం కాబోలు. ఇంకోటి ఇటు ఉత్తరినికి తూర్పు ముఖంలో ఉంది. 

ఆ బ్యాగులు సోఫాలో పారేసి, దక్షిణం వైపు చూపుతూ, “ వాశ్రూం అటు ” అన్నాడు. నేను ఆ దక్షిణ బెడ్రూంలోకి వెళ్ళాను, అది చూస్తే ఎవరూ వాడుతున్నట్లు అనిపించలేదు. కొన్ని సామాన్లు ప్యాక్ చేసి ఉన్నాయి. తను మరో బెడ్రూం వాడుతున్నడేమో.

నేను మొహం మీద నీళ్ళు చల్లుకో వచ్చి అద్దంలో చూస్కుంటే వచ్చి టవల్ చేతికిచ్చాను. థాంక్స్ చెప్పి తీసుకొని తూడ్చుకున్నాను. నా చెయ్ పట్టుకొని, “ పదా ఇల్లు చుద్దువూ ”  అని కిచెన్ కి తీసుకెళ్ళాడు. అన్ని ఉన్నాయి. ఒకటిలేదు అని కాదు. కప్బోర్డ్స్, ఓవెన్, మిక్సర్, ఫ్రిడ్జ్, అర్థమైంది తనకి కాఫీ అంటే ఇష్టం, ఇనిష్టాంట్ కాఫీ మేకర్ కూడా ఉంది. చిమ్నీ, గాస్ కూడా ఇంటర్నల్ కనెక్షన్, అంతా మోడర్న్ గా ఉంది. 

“ వంటొచ్చా ” అన్నాడు చెవిలో. నవ్వొచ్చింది. సిగ్గు పడుతూ “ వొచ్చు ” అంటూ మెడ మెలికలు తిప్పాను. 

నన్ను దగ్గరకి లాక్కున్నాడు. మొహం ముందు మొహం పెట్టి, వొంగి, “ చికెన్ రుచిగా వండుతావుగా, చేపలు కూడా, అసలే పది రోజులకు ఒక్కసారి అయినా తినకుండా ఉండలేను నేను ”

“ నువ్వు పదిరోజులకు ఒకసారి తింటే నాకేంటి? ” అన్నాను, కొరకల్లతో సూటిగా చూస్తూ.

“ అవును కదా నీకెందుకు సర్లే పదా బెడ్రూం చూపిస్తాను. ” అలాగే నా చెయ్యి పట్టుకొని ముందుకి నడిచాడు.

తన బెడ్రూంకి వెళ్ళాం తలుపు తీయగానే, బెడ్డుమీదే అన్నీ కాగితాలు ఉన్నాయి. అవి చూసి పల్లెక్కిలిస్తూ నవ్వాను. అవన్నీ అలా ఎందుకు ఉన్నాయో తనకి కూడా తెలేదేమో బిక్కమొహం పెట్టుకొని చకచకా అన్ని తీసి ఒక సంచిలో వేసాడు. రూం పెద్దగానే ఉంది. కుడి వైపు సెలుపుల్లో అన్నీ పుస్తకాలే. గోడకు చార్టులు, పెయింటింగులు, తలుపు పక్కన మూడడుగుల దూరంలో ఒక టేబుల్ దాని మీద కంప్యూటర్ ఉంది. ఒక్కట్టీ తిన్నగా లేదు. మగాళ్ళ గది అంటే ఇలా ఉంటుంది అని ఇనిష్టాగ్రాములో రీల్స్ చూస్తాము కదా అలాగే ఉంది.

నేను పట్టించుకోకుండా బయటకి వచ్చేసా, తను కూడా తలుపు మూసి వచ్చేసాడు.  హాల్లో కూర్చున్నాం. 

నేను: పోయిన్నెల నీ పుట్టినరోజు మూర్తి బాబాయ్ స్టేటసులో చూసా

భరత్: హా తెలుసు, స్టేటసులో చూసావని తెలుసు, గ్రూపులో నా నంబర్ సేవ్ చేస్కున్నావని తెలుసు, ఇన్ష్టాగ్రాములో ఫాలో మెసేజ్ అన్ని తెలుసు.

నేను: అంటే తెలిసి కూడా చూసి రిప్లై ఇవ్వవా?

భరత్: ఎందుకివ్వాలి, ఎలాగో నువు నాకు వంట చెయ్యవు కదా. వంట చేసేదుంటే చెప్పు

దొంగసచ్చినోడు వీడికి ఆమాయకత్వం పోయి అరాచకత్వం ఎక్కువైంది. కసురుకుంటూ చూసి మొహం తిప్పుకున్న.

భరత్: ఇంతకీ బాయ్ ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారా లేరా?

నేను: ముందు నీకు గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారా లేరా చెప్పు

భరత్: నాకెందుకు ఉంటారు. నా మొహాన్ని ఎవరు చూస్తారు కనీసం ఇనిష్టాగ్రాములో ఫాలో కూడా ఎవ్వరూ కొట్టరు.

నేను: నాకెవ్వరు లేరు

భరత్: వెంటపడలేదా?

నేను: ఉహూ

భరత్: ఫిగర్ బాగానే ఉంది కదా ఎందుకో మరి

మాట్లాడుతూ నా నడుము మెడ వంక గుచ్చి గుచ్చి చూస్తూ కళ్ళతో తినేస్తున్నాడు. కోపం నచిస్తూ, బుంగ మూతి పెట్టుకొని,

నేను: చేపల పులుసు పెట్టడం రాదనుకున్నారేమో

భరత్: అవునులే నాకంటే ఎలా పెడ్తావో  డెమో చూపించావు కదా వాళ్ళకి చూపించలేదా

అమ్మో నేను ఇందాక వంట గదిలో దాని గురించి అంటే, ఏకంగా ఆ ఐస్క్రీమ్ ని మధ్యలోకి లాగాడు. విపరీతంగా సిగ్గేసింది. 

నేను: ఛీ ఆపు.

భరత్: ఇప్పుడు నేనేం అన్నాను ఛీ అంటున్నావు

ఇబ్బంది పడుతూ ఫోన్ తీసా, టైం చూస్తే ఎనిమిది దాటింది. ఎందుకో ఇక ఊరికి వెళ్తే బాగుంటుంది అనిపించింది. తనేమనుకుంటాడో మరి అనుకున్నా, ఇంతలో తానే, “ ఏంటి టైం చూస్తున్నావు ఇంటికి వెళ్దామా? ”

“ హ్మ్మ్ ”

“ సరే పదా ”


అక్కడ సోఫా మీద ఉన్న బట్టల సంచులు తీసుకున్నా, నాచేతిలోంచి ఆ అరవై వేల డ్రెస్సు ఉన్న కవర్ లాక్కున్నాడు. అనుమానంతో చికాకుగా చూసా.

పొగరుగా చూస్తూ, గంభీరంగా, “ ఏంటి కోపమొచ్చిందా, ఇది చేపల పులుసు పెడ్తావేమో అనుకొని కొనిచ్చా, పెట్టనిదానివి నీకెందుకు ” అనేసాడు దుర్మార్గుడు. 

“ అమ్మాయికి కొనిచ్చి ఇవ్వకుండా లాగేస్కుంటావా, ఇజ్జతుందా?  ”

“ నేను అంటే ఇష్టం ఉండి, డేటింగ్ కి వచ్చి, షాపింగ్ చేపించుకొని, ఏం ఇవ్వకుండా, ఇంటికి పోతా అంటున్నావు, నీకుందా? ”

నాకర్థమైంది కావాలనే నాతో రాత్రికి ఇక్కడే ఉండాలని ఒప్పిద్ధాం అనుకుంటున్నాడు.

“ డేటింగ్ ఆ? అదెక్కడిదీ...... హైదరాబాద్ వస్తావా అంటే చూసి చాలా రోజులు అయ్యింది కదా అని వచ్చా. అయినా అమ్మాయితో సరిగా మాట్లాడడమే రాదు, ఇంకా డేటింగ్ అంట. ఓ పెద్ద కంపెనీ పెట్టి, సంపాదన రాగానే నీకోసం అందరూ మేసేజులు పెడ్తారు అనుకుంటున్నావా ”

అంతే ఒక్క అడుగు ముందుకు వేసి, నా ఎడమ మోచేతు పట్టుకొని లాక్కున్నాడు. వాడి ఒళ్ళో వాలిపోయా. వెనక్కి సోఫాలో పడ్డాం. తన మొహం మీద నా ముంగురులు పడితే వాటిని ఎడమ చేత్తో చెవి వెనక్కి దువ్వి చెంపలో బొటన వేలు పెట్టి  పట్టుకున్నాడు. కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ నా మొహం అంతా  చూపులతో ముద్దాడుతున్నాడు. ఊపిరి కష్టం అనిపిస్తుంది, గొంతులో ఉమ్ము మింగుతూ ఉంటే నా మెడ కదులుతుంటే అలా కనుపాపలు కిందకి పోనిస్తూ నా గుండె పైన ద్వారం చూస్తూ టక్కున కళ్ళలోకి చూసాడు. నాకు వాడి ఒంటి సెగకి వణుకు పుడుతుంది. బొటన వేలితో నా కింది పెదవిని నొక్కాడు. ఆహ్..... మత్తుగా కళ్ళు మూసుకున్నాను.  వేలు తీయగానే తెరిచాను.

పెదవంచులు విరుస్తూ, చిన్నగా చిరునవ్వు చేస్తూ, “ శ్రుతకీర్తి...... ” అన్నాడు మత్తుగా, “ ఊ.... ” అన్నాను పెదాలు ముడుచుకుంటూ గోముగా.

“ నువ్వంటే ఇష్టమే నాకు. రోజూ ఒక్క ముద్ధివ్వు చాలు, నువ్వెన్ని చెప్పినా వింటాను ”

నాకు నవ్వొచ్చింది. 

ఇంకాస్త పెదాలు దగ్గర చేసి, “ ఇవాళ మీ ఇంటికి ఎందుకొచ్చానో తెలుసా? ” అన్నాడు 

“ హా తెలుసు, మనకి పెళ్లి చేద్దాం అనుకుంటున్నారు. ” అన్నాను.

“ ఇంటికెల్లాక ఏం చెప్తావు మరి? ”

నాకు మాట రావట్లేదు. తన శ్వాస నా పెదాల మీద తగులుతుంది. నాకు తను నచ్చాడన్న విషయం తనకు అర్థం అయ్యింది, కానీ నాచేత చెప్పించుకోవాలి అనుకుంటున్నాడు. ఎంత మగాడైనా అమ్మాయిని బ్రతిమాలక తప్పదు మరి.

“ ఇంట్లో చెప్తా నీకు కాదు ”

“ శృతీ..... ” అని పలికాడు సాగదీస్తూ

“ ఊ ” అంటూ గునిగాను.

వాడి మెడ లేపుతున్నాడు, నా పెదవి అంచుచులు అందుకునే ప్రయత్నంగా.

నేను బొమ్మలా అలాగే వాడి కళ్ళలోకి కోరగా చూస్తూ ఉన్నా.


వాడు గుబులు పడుతున్నాడు, నాకు తెలుస్తుంది. గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటుంది. ఇంతలో జేబులో ఫోన్ మోగింది. ఛాతీలో చేతులేసి తోస్తూ,  నవ్వుతూ పైకి లేచా.

కంగారు పడుతూ ఫోన్ ఎత్తాడు. 

“ అమ్మా.... ఆ.... వస్తాం, బయల్దేరుతున్నాం. ”


త్వరగా తిరిగి ఇంటి దారి పట్టాము. దారిలో చిన్న రెస్టారెంట్ లో భోజనం చేసి, సిటీ దాటాక రాత్రి చీకటని కూడా చూడకుండా హైవే మీద దూసుకెళ్లాడు. తొక్కితే జీవితంలో మొదటిసారి మూడు గంటల లోపే హైదరాబాద్ నుంచి కరీంనగర్ కి వచ్చేసాం. అక్కడి నుంచి మా ఊరికి ఇంకో పావుగంట. మా ఇంటి ముందే ఆపాడు. కార్ డోర్ అన్లాక్ చేసాడు. దిగి ఇటు వచ్చి డోర్ తీసాడు. నేను దిగి తన ముందు నిలబడ్డాను. అర్థ రాత్రి, బయట ఎవరూ లేరు. అంతా ప్రశాంతంగా ఉంది. చల్లగా చీకటిగా, మా ఇంటి గుమ్మం బలుపు కాంతి మా మీద పడుతుంది.

నన్నే తదేకంగా చూస్తూ మౌనంగా ఉన్నాడు. ఒకరి కళ్లలోకి ఒకరం చుస్కుంటూ ఉన్నాం. నేను చెప్తానని చూస్తున్నాడు. నాకూ చెప్పాలనే ఉంది. చూస్తూ ఉంటే వాడి కుడి చేయి పైకి లేస్తుంది, నా పెదాలని చూస్తున్నాడు. అది చూసి నా పెదాల్లో చిరునవ్వు ముంచుకొస్తుంటే, ఇంతలో అమ్మ గేటు తీసింది. చెయ్యి కింద పడిపోయింది. నవ్వాను.

“ ఆలస్యం చేసారు, తిన్నారా ” అంటూ వచ్చింది అమ్మ.

ఇద్దరం ఒకేసారి “ హ్మ్ ” అంటూ నిలువునా తలూపాము. తను కొంచెం జనికి, “ నేను వెళ్ళొస్తా అత్తమ్మా ” అని చెప్పాడు. 

నేను అమ్మతో లోపలికి వెళుతూ, చిరునవ్వుతో వెనక్కి చూసి, “ గుడ్ నైట్ బావా ” అని చెప్పాను.

లోపలికెళ్లి, నా గదిలో కిటికీ తెరిచాను. ఇంకా కార్ అక్కడే ఉంది. నేను చూస్తానా అని ఆగాడేమో, ఇప్పుడు చూస్తున్నా అని ఇంజిన్ స్టార్ట్ చేసాడు. కారు ఆక్సెలరేటర్ తొక్కిపెట్టాడో ఏమో, అది జుమ్మ్ జుమ్మ్ అంటుంది. చూస్తున్నా, ఉఫ్ఫ్....క్షణంలో దుమ్ము లేపుతూ మాయం అయ్యింది.


వస్తావా అని పిలిచి నన్ను తనతో తిప్పుకొని, తను చేసే పని ఎలాంటిదో చూపించాడు. నాకోసం ఏదైనా కొనిస్తాను అని చూపించాడు, తను ఉండే చోటు కూడా. తను ఏం తింటాడో చెప్పాడు, కాఫీ అంటే ఇష్టం అని, పూటపూటకీ తాగుతాడు అని కూడా తెలిసింది. చికెన్ అయినా చేపలు అయినా పిచ్చి అని తెలిసింది. నాముందైతే సిగరెట్ కానీ మందు కానీ వాటి ప్రస్తావన ఇంకా రాలేదు, ఆ అలవాటు ఉండకూడదు అనే ఆశిస్తున్నాను. రోజుకో ముద్ధివ్వమంటున్నాడు, ముద్దుకాదండోయ్ అది, రోజుకో రౌండు. అప్పుడు వాడి కామపు కళ్ళు చూస్తేనే అర్థం అయ్యింది. 


అయినా మా ఇంట్లో వాళ్ళు నన్ను చదువు గురించి, ఉద్యోగం గురించి అడిగారా ఏంటి ఇది కూడా అంతే, రోజంతా వాడితో గడిపేసా, ఇక నాకు ఇష్టమే అనుకుంటారు.





తెల్లారింది,

నా ఫోన్ మోగుతూనే ఉంది, హబ్బా అనుకొని నిద్రమత్తులో లేచాను. బయట ఎండ కిటికీలోంచి కళ్ళకి కొడుతుంది. చెయ్యి అడ్డం పెట్టుకొని ఫోన్ మొహం చూసాను. బావ అని ఉంది. 

నిద్రమబ్బు మొత్తం తేలిపోయింది. మెసేజ్ చెయ్యనొడు ఇవాళ కాల్ చేస్తున్నాడు. ఎత్తి చెవి దగ్గర పెట్టుకున్న.

భరత్: ఏం మర్ధల్ లేచావా?

నేను: ఆ లేచాను చెప్పు

భరత్: బావ ఎక్కడ పోయిందే ?

నేను: ఆ బావ బొంబాయ్ పోయింది తెచ్చుకోపో

భరత్: నువు కూడా రా ఇద్దరం కలిసి పోదాం

ఒప్పుకుంటే తీసుకెళ్లాలా ఉన్నాడు. నాకేమో ఇంకా నిద్రొస్తుంది అసలే రాత్రి త్వరగా నిద్రపోలేదు.

నేను: అబ్బా ఇంత పొద్దున్నే కాల్ చేసి ఏంటి నువు?

భరత్: తొమ్మిది దాటిందే, ఇంకెప్పుడు లేస్తావు. ఇలా ఉంటే ఎలా, నేను రోజూ పది గంటలకే పోతా ఆఫీస్ కి

ఆహా ఇప్పుడు నేను తన పెళ్ళాన్ని రోజు ప్రొద్దున్నే లేచి అయ్యగారి కోసం పనులు చెయ్యాలని చెప్తున్నాడు. కాసేపు ఊరిద్ధాం అనుకున్న, “ నువు పోతే నాకేంటి ”

భరత్: ఎక్కువ చెయ్యకు, లేచి రెఢీ గా ఉండూ బయటకి పోదాం

ఇప్పుడు బయటకి అని చెప్పి ఎక్కడికి తీసుకెళ్తాడో. వద్దనాలో ఒప్పుకోవాలో అర్ధం కావట్లేదు. నాకేమో నిద్ర ఆగట్లేదు. సరే ఉన్నదే చెప్పెద్ధాం అనిపించి, “ నేను కాసేపు పడుకుంటా, కావాలంటే సాయంత్రం పోదాం సరేనా ”

క్షణం ఆలోచించకుండా “ సరే ” అన్నాడు. అలాగే ఫోన్ కట్ చేసి వెనక్కి పడిపోయాను.



ఏమనుకుంటాడో ఏమో అని, సాయంత్రం నాలుగున్నరకి, ఎందుకో ఏమీ తోచట్లేదు, తనకి కాల్ చేశా, “ ఏమైంది మళ్ళీ చెయ్యలేదు? ” అనడిగా

“ నాతో మాట్లాడవేమో అనుకున్న ” అన్నాడు

“ కలుద్దాం అన్నావు కదా బావ ”, అలా పిలుస్తుంటే నాకే సిగ్గేస్తుంది.

తను ఒకసారి దగ్గాడు, “ అబ్బో వచ్చేసాడా బావ బొంబాయ్ నుంచి, త్వరగానే వచ్చాడు ” అని నవ్వుతూ అన్నాడు. 

తన దగ్గర్నుంచి ఇలాంటి మాటలోస్తాయని అనుకోలేదు. బదులుగా “ సరే అది పోని చెప్పు బావ, ఎందుకు కలుద్దాం అన్నావు? ” 

 “ నా ముద్దుల మరదలు ఒక ముద్దు ఇస్తుందేమో అని ”, అబ్బా టక్కున వచ్చేసింది సమాధానం.

“ పెళ్లి కాకుండా ముద్దులా, ఎక్కువైంది ”

“ సరే మరీ నేను హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోతా. ” అన్నాడు. అమ్మో వద్దు, నాకే తనని కలవాలని ఉంది ఇప్పుడు హైదరాబాద్ వెళ్తే మళ్ళీ ఎప్పుడొస్తాడో తెలీదు. అస్సలు మొహమాట పడలేదు, “ లేదు లేదు, ఒకసారి కలుద్దాం, ఇంటికొచ్చి తీస్కపో ” అనేసా. సరే అని చెప్పి పెట్టేసాడు.



నేను ప్రొద్దున స్నానం చెయ్యలేదు, ఇప్పుడే చేసి తన కోసం నా గదిలో ఎదురుచూస్తూ ఉన్నా. నడుచుకుంటూ వచ్చి గేటు తీసి లోపలికి వచ్చాడు. అమ్మ మాట కలిపింది. అక్కడే కూర్చొని అమ్మతో మాట్లాడుతూ ఉన్నాడు. నేను వెళ్ళి అమ్మ పక్కనే కూర్చొని, తననే కాళ్ళోకి చూస్తూ నా పెదాలకు లిప్స్టిక్ పూస్కుంటూ ఒక్కసారి ముడుచుకొని ఉమ్మ అని గాలి ముద్దు పెట్టాను. అది చూసి జనికాడు. పాపం ఇబ్బంది పడిపోయాడు అమ్మ ముందు. నాకే తనని అలా కూర్చోపెట్టెయ్యడం విసుగు అనిపించింది.

నా గదిలోకి వెళ్లి చున్నీ కప్పుకొని వచ్చి, “ పదా బావ వెళ్దాం ” అని పిలిచా.

ఇద్దరం కలిసి బయటకి వచ్చేసాం. నడుస్తూ ఉంటే, మాట్లాడాడు, “ రేపు పోతా నేను ”

“ హ్మ్మ్ ” అన్నాను

“ ఇంట్లో ఏం చెప్పావు ” అనడిగాడు.

“ ఏమో వాళ్లేం అడగలేదు నన్ను ” అని బదులిచ్చా.

చెయ్యి పట్టుకొని, దగ్గరకి తీసుకున్నాడు. తన పక్కనే నడుస్తున్నాను. “ ఎదో ఒకటి మాట్లాడవే, చిన్నప్పుడు ఊకే ఎదో ఒకటి చెప్పేదానివి కదా? ”

మేము రోజు కలిసిన వాళ్ళమైతే మాటలు వచ్చేవేమో, చాలా రోజుల తరువాత మళ్ళీ కొత్తగా పరిచయం అయినట్టు ఉంది ఇప్పుడు, నాకు ఏం మాటలు రావట్లేదు. తన చేతిని నేను కూడా పట్టుకున్న, “ ఎప్పుడు చేసుకుందాం అనుకుంటున్నావు? ”, అడిగానే గానీ నాకు సిగ్గేసింది, తల కిందకి దించుకున్న.

నావైపు మెడ వొంచి, చెవిలో, “ ఏంటి ” అన్నాడు.

నేను కొన్ని క్షణాలు మౌనంగా ఉన్నా. సంధి మలిగి సాయిబాబా గుడి వీదిలోకి వచ్చాం. “ ఇంట్లో వాళ్ళు ముహూర్తాలు అవీ ఇవీ అంటారు కదా, మనం ఏం చేస్తాము. ” అనుకొచ్చాడు.


“ అవునూ ” అన్నాను.

నేనే చేయి పట్టుకొని, గుడి వైపుకి అడుగేశాను. ఎందుకో చిన్న అనుమానం వచ్చింది. “ బావ నాన్వేజ్ తిన్నావా ఇవాళ? ”

“ లేదు... ఇవాళ గురువారం అమ్మ చెయ్యదు కదా ”  అన్నాడు. నేను తన కళ్ళోకి చూసా, “ గుడిలోకి వెళ్దామా ” అనడిగాడు.

నేను: అవును, ప్రొద్దున అమ్మ వెళ్దాం అంది కానీ నేనే స్నానం చెయ్యలేదు అని ఆగిపోయా

భరత్: సరే దా...

గురువారం కదా, సాయిబాబా గుడి, జనం ఎక్కువే ఉన్నారు. ఇద్దరం లోపలికి వెళ్లి, దర్శనం చేసుకున్నాము. పూజారి శెతకోపం పెట్టి, నాకు సీగ్రమేవ కళ్యాణ ప్రాప్తిరస్తు అన్నారు. నాకు సిగ్గుముంచుకొచ్చింది. తను మోచేత్తో నా భుజం తట్టాడు.  తనకి ఇష్ట కోరిక ఫలసిద్దిరస్తూ అని దీవించారు. ఇద్దరం నవ్వుకొని బయటకి వచ్చాం. ముందుకి నడుస్తూ వెళుతుంటే పక్కనే “ ఢాం ” అని పేలుడు శబ్ధం వినిపించింది. నేను ఒక్కసారిగా భయపడిపోయి తనని గట్టిగా పక్కనుంచి షర్టు పట్టుకొని ఛాతీలో మొహం దాచుకున్నా. తను కంగారుపడుతూ నా వెనక చేతులేసి, “ ఏమైంది, ఎందుకు భయపడుతున్నావు ” అని మందలిస్తూ నా నడుము మీద చేయ్యేసాడు.

కాలం ఆగిపోయింది అండీ. నా శరీరంలో నరాలన్నీ జివ్వుమన్నాయి. చలిలో వెచ్చగా ఎంత బాగుందో. నా భయమంతా పోయింది. తను పట్టుకున్న సంగతి తనకి కూడా తెలిసి, మళ్ళీ తీసేసాడు.

దీపావళి అయిపోయింది కానీ పిల్లలకి పటాకలు కాల్చడం అంటే సంబురం కదా, ఎవరో అక్కడే వీదిలో కాల్చారు. అదే ఆ శబ్దం. నేను పక్కకి జరిగాను, తనని చూడలేకపోతున్నాను. 

“ చిన్న పాటకాకి అలా భయపడ్డావు ఎంటి? ” అని నవ్వుతూ అన్నాడు.

నేను తడబడుతూ, “ ఏమో హఠాత్తుగా అలా వినిపించేసారికి ” 

నా చెయ్యి పట్టుకొని, నడుచుకుంటూ చెరువు కట్ట వరకూ వెళ్ళాము. ఈమధ్యే అక్కడ చిన్న పార్కులా ఏర్పాటు చేసారు. వెళ్ళి ఒక బెంచి మీద కూర్చున్నాము. తను నా కుడి వైపు. ఒక పక్క వీధి బలుబు కాంతి, ఇంకో పక్క చంద్రుడి కాంతి. తను నాకు ఇంకా దగ్గరగా జరిగాడు. నా మెడలో మొహం పెట్టాడు. నేను ఏం మాట్లాడకుండా ఉన్న. ఎడమ చేతిని ఎత్తి నా భుజాలు చుట్టేసాడు. కుడి చేత్తో నా చెవి కమ్మని ముట్టుకుంటూ, “ నిన్న వెరేవి ఉండే కదా? ” అని సందిగ్ధంగా అడిగాడు.

నా గురించి తెలిసిందే కదా, దుస్తులకు తగ్గట్టుగా మాచింగ్ కమ్మలు, గాజులూ వేసుకుంటా అని. అదే చెప్పాను. 

ఇంకాస్త దగ్గరగా జరిగి, నా చెవి పోగు నాకాడు. అబ్బా నాకు ఒళ్ళు తేలిపోయింది అలా చేస్తే. ఎడమ చేత్తో తన బుగ్గ మీద చిలిపిగా కొట్టి నెట్టేసా.

ఇటు వైపు వేసిన చేత్తో నా ఎడమ భుజం పిసికాడు. నేను భుజాలు దులిపాను. తను నవ్వుకున్నాడు. చెవిలో దీనంగా, “ రేపు ఉండట్లేదు, ఒక ముద్ధివ్వచ్చు కదే ” అనడిగాడు.

నేను బుంగమూతి పెట్టుకొని, “ మ్మ్.... అలా అడగకు నన్ను, నువ్వే పెట్టుకో ” అనేసా సిగ్గుతో. టక్కున నా గదవ పట్టుకొని వాడి వైపు మెహం తిప్పుకున్నాడు, నాకు సిగ్గు చాలక కిందకి చూస్తున్నాను.

“ నన్ను చూడు ” 

కనురెప్పలు ఎత్తుతూ చూసా. కసిగా చూస్తూ చిన్న నవ్వు నవ్వి, “ నిజంగా ఇష్టమేనా, లేక ఇంట్లో వాళ్ళకి నచ్చాడు, తెలిసినోడే అని చేసుకుందాం అనుకుంటున్నావా ” అన్నాడు.

నాకు చాలా కోపం వచ్చింది. వెనక్కి నెట్టేసి, “ ఇందుకేనా బయటకి తీసుకువచ్చింది, బై ” అని లేచి వెళ్లిపోతుంటే, వేగంగా వచ్చి నా ముందు నా వైపు తిరిగి వెనక్కి నడుస్తూ, ప్రేమగా “ సారీ సారీ, ఇంకెప్పుడూ అనను, ఆగు ఆగు శృతీ ” అంటూ నా చేతులు పట్టుకొని బ్రతిమాలుతూ ఆపాడు. నేనూ ఆగాను. వెనక్కి వెళ్ళి కూర్చున్నాము.


భరత్: ఏమో శృతి, నువ్వే అన్నావు కదా, ఇంట్లోవాళ్లేం సంభంధాలు చూడలేదు, బాయ్ఫ్రెండ్స్ ఎవరూ లేరు. ఇప్పుడు నేను కలిశా కదా అలా ఒప్పుకున్నవేమోననీ. ”

నేను తన అరచేతిలో అరచేతు కలిపి గట్టిగా పట్టుకున్న. “ బావ నాకు ఏ క్లారిటీ లేదు, నేను ఇష్టం అని నిన్న చెప్పినవు కదా. నువ్వు నాకు ఇష్టమే, అంతే. ” అని చెప్పి తన భుజం మీద తల పెట్టి ఒరిగాను.

చాలా సమయం ఇద్దరం మౌనంగా అక్కడ చల్లగాలికి కూర్చున్నాము. గాలికి చెరువులో నీళ్ళు అలలు కొట్టుకొస్తూ నీళ్ళ శబ్దం వినసొంపుగా ఉంది. నేను వాడి మొహం చూసి, “ ముద్దు పెట్టుకుంటా అన్నావు? ” అనడిగా

చెరువు దిక్కు చిన్నగా నవ్వుకుంటూ, “ రోడ్డు మీద ఎవరైనా చూస్తే బాగోదులే ” అన్నాడు సిగ్గుగా.

నేను లేచి చెయ్యి పట్టుకొని, “ రా..... ” 

ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ, “ ఎటూ ” అంటున్నాడు.  నేను “ రా.... చెప్తాను ” అంటూ ఇంటివరకూ వెళ్ళాం. చెప్పులు విడిచి, ఇంట్లోకి తీసుకెళ్ళాను. అమ్మ చూసిందో లేదో నేను పట్టించుకోలేదు. సరాసరి నా గదిలోకి తీసుకెళ్ళి తలుపు  మూసేసా. 

నేను గొడకి ఒరిగి తనని నా మీదకి లాక్కున్నా. తను సంగ్ధిగ్ధంగా చూస్తూ నాకు రెండు వైపులా గొడకి చేతులు ఒరిగించాడు. 

“ గదిలోకి లాక్కొచ్చావెంటే, సిగ్గులేదు ”

నేను మళ్ళీ బుంగ మూతి పెట్టి, “ వద్దా పో మరి ” అని బెదిరించాను. నా మొహం పట్టుకున్నాడు. నా ఒంట్లో వణుకు మొదలైంది. అంత ధైర్యంగా ఇక్కడి దాకా తీసుకొచ్చాను కానీ, ఇప్పుడు నాకు చెమట పట్టేస్తుంది.

నా కళ్ళలోకి సూటిగా, కోరగా చూస్తూ, “ ఇలా ఈ స్ట్రాబెర్రీ పెదాలని ఇంకా ఇలా ముడిచి నాకు మూడ్ తెప్పించకే, నిన్నటి నుంచి లోపల కొట్టేస్కుంటుంది. ”

“ ఏం కొట్టేసుకుంటుంది బావ, నన్ను మన ఇంటికి తీస్కపో, కొడతాను. ”

“ షూ.....” అంటూ కుడి చేతి చూపుడు వేలు నా పెదాల మీద అనిచి, కింది పెదవిని నిమురుతూ ఇంకా దగ్గరకి వచ్చి పెదాల ముందు పెదాలు పెట్టి, తన పెదాలు తడుపుకున్నాడు.

నేను కూడా నా నేరేడు కళ్ళు చిన్న చేసి కసిగా చూస్తూ, నాలుక బయట పెట్టి రెండు పెదాలూ ఉమ్ము చేసుకున్నాను. నా గదవని రెండు వేళ్ళతో పట్టుకొని, తన మెడ ముందుకి వొంచి, నిదానంగా, చాలా శృతిమెత్తగా నా పై పెదవిని వాడి పెదాలతో అదిమాడు. 

నా కాళ్ళ కింద భూమి మాయం అయినట్టు అనిపించింది. రెండు చేతులు తన జుట్టులోకి పాతి, వణుకుతున్న వేళ్ళతో తల పట్టుకొని, నా పెదాలు అప్పగించేసాను.

రెండు పెదాల మధ్య నా పై పెదవి జుర్రుకొని వదిలి, రెండింటికీ రెండింటినీ అదిమి ముద్దు చేసి, మరోసారి పై పెదవిని నోట్లోకి తీసుకొని చీకసాగాడు. 

నా ఆడతనం మొదటి సారిగా ప్రకంపిస్తుంది. కాళ్లలో బలం కోల్పోతూ, రెండు కాళ్ళు ఎత్తి తన మీదకి ఎక్కేసా. గోడకు ఉన్న చేతిని నా ఎడమ పిరుదు మీద వేసి నా బరువు మోస్తూ ఒకసారి పెదవిని విడిచాడు. నా పెదవంచున ఊగులాడుతున్న తన ఎంగిలిని జుర్రుకున్నాను. కమ్మగా అనిపించింది. ఇద్దరం ఒకేసారి గట్టిగా ఊపిరి పీలుస్తూ సిగ్గుతో నవ్వుకున్నాము. ముక్కుకి ముక్కూ గుచ్చుతూ కసిగా కింది పెదవి అందుకున్నాడు. ఈసారి నేను కూడా తనకి పెనవేసాను. గాఢంగా ఒకరి పెదాలు ఒకరం, జుర్రుకుంటూ, తన పై పెదవి చీకుతూ, ఇద్దరి ఎంగిలి మార్చుకున్నాము.

[Raj batting]

Super story please continue

[Sachin@10]

Nice update

[sri7869]

Superb story 

[maheshvijay]

Lovely update

[pedapandu]

nice narration....

go on....